เคยไหม รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว ทำอะไรทำคนเดียว ปล.ตอนอยู่บ้านนะ

บอกก่อนเลย ว่าไม่สนิทกับพ่อแม่พี่และน้อง คือตอนเด็กๆเราอยู่กับย่า ย่าตามใจมีอะไรให้ตลอดโดยไม่ต้องแบมือขอ แบบโคตรสบาย
แต่พอเริ่มโตขึ้น เราก็ย้ายมาอยู่บ้านพ่อแม่ เพราะลุงเค้ารับย่าไปอยู่ด้วย เลยแยกกัน เรารู้สึกว่า มีหลายอย่างที่ย่ามีแต่พ่อแม่ไม่มี
1.ความดูแลเอาใจใส่ นี่ก็ 7 ปี ล่ะนะ ที่อยู่บ้านนี้มา รู้สึกว่ามันขาดๆ แต่เราก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรนะ ยกตัวอย่าง ทำอะไรทำคนเดียว กินข้าวคนเดียว ทั้งๆที่เค้ากินพร้อมหน้าพร้อมตากัน เราเป็นลูกคนกลางๆ วันๆอยู่แต่ในห้อง อยากทำไรทำ วันไป โรงเรียนเรารู้สึกดีที่มีเพื่อน เราไม่ได้เก็บกดนะ เราเป็นคนนฮามาก แต่อยู่บ้านไม่รู้จะไปฮากับใคร 55+ มีอยู่วันเรากับพี่เราไม่สบาย แม่เราถามพี่เราว่า เอายามั้ย หาหมอมั้ย แต่ไม่ถามเราเลยนะ มีแต่ย่าที่โทรมาถามว่าเป็นไงที่นั่นดีมั้ย สบายดีหรือเปล่า เราบอกย่าว่าไม่ค่อยสบาย ย่าถามมาคำหนึ่งน้ำตาร่วงเลย ว่า เอายาไหมลูก กินข้าวกินยาหรือยัง แบบทั้งๆที่พ่อแม่ยังไม่เคยมาใส่ใจอะไรแบบนี้เลย ปล.พี่กับแม่เราเป็นพวกประเภทชอบพูดอ่ะ แบบนั่นสิ หึ๊ยย ขาช๊อป ชอบ ว่าคนอื่น แซะคนนั้นคนนี้ นั่นนี่ขาเม้าไรเงี้ย เราไม่ชอบอ่ะมันเกินไปอ่ะ จะไปว่าคนอื่นเขาทำไม เราเลยรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว เวลาอยู่บ้าน ชอบไป รร.มากกว่า เพื่อนนี่แหละสำคัญที่สุด บางทีก็แอบนอยนะ เวลาได้รางวัลอะไรเงี้ย พ่อแม่ไม่เคยมาอะไรกับเราเลย มีแต่ให้พี่และน้อง เห้อออ