กลอนวันแม่

แม้นท้องฟ้า เกลื่อนดาว พรั่งพราวล้อม มิเคยยอม มอบใจ ให้ดาวไหน ดาราฉาย รัศมี ฉวีพิไล ฟ้ามีใจ แก่ดวงจันทร์ นั้นอย่างเดียว เหมือนฉันมี หญิงสาว พราวเสน่ห์ สะบัดเล่ห์ โปรยโฉม ผมไม่เหลียว เพราะมั่นใจ รักเส

กรรมดีกรรมชั่ว... พ่อแม่รักเจ้าปานใดเกินเอ่ยอ้าง ตีบ้างว่าบ้างเพื่ออบรมบ่มนิสัย หวังเพียงเจ้าเติบใหญ่ได้ดีไป มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้คน หากเจ้าผิดแล้วคิดได้คงดีแน่ แต่ความแท้คือเจ้าผิดใจหม

กว่าจะมาเป็นครูต้องเรียนรู้ พากเพียรดูหมั่นศึกษาจนแตกฉาน หลักภาษาวรรณกรรมต้องชำนาญ กาพย์กลอนกานท์โคลงฉันท์ต้องแม่นไว เพราะครูคือผู้อบรมบ่มเพาะกล้า ผู้นำพาอนาคตให้สดใส ผู้สืบสานภูมิปัญญาภาษาไทย ผู้สอน