สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราแต่เพราะรู้สึกเศร้ากับปัญหานี้มากเลยต้องมาขอความคิดเห็นจากพันทิป เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเล่นโทรศัพท์เพื่อนอยู่แล้วไปเจอกับเฟสบุ๊คของคนที่เราชอบ พี่เค้าอยู่ม.6แต่ขอไม่บอกโรงเรียน(พี่เค้าเรียนชายล้วนแต่เราหญิงล้วน) คือพอเราเจอเฟสพี่เคาปั๊บก็ส่องเลยค่ะ แล้วก็ถามเพื่อนว่าคนนี้คือใครอะไรยังไง แต่เพื่อนก็ไม่รุ้รายละเอียดมาก รุ้แค่ว่าหล่อ หลังจากตอนนั้นมาเราก็เริ่มติดตามพี่เค้า ทั้งในเฟส ไอจี จนเราไปเจอไลน์ของพี่เค้า
หลังจากที่ส่องมาสองอาทิตย์กว่าก็รุ้ตัวเลยว่าเราชอบผู้ชายคนนี้ และเพราะเราค่อนข้างคล้ายทอมนิดๆแถมเรียนหญิงล้วนเลยเคยชอบแต่ผู้หญิง จนพอมาเจอพี่คนนี้เนี่ยแหละที่ทำให้เราเปลี่ยนไปคือรุ้ว่าชอบเลย ช่วงที่ชอบแรกๆคือเขินมากพี่เค้าตรงกับสเป๊คแทบทุกอย่าง ตอนที่ไลนืพี่เค้ามาก็คิดอยู่นานมากว่าจะทักไปดีมั้ยแต่สุดท้ายก็ลองทักไป ปัจจุบันนี้ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วก็ยังไม่อ่านไม่ตอบข้อความเราTOT
พอพี่เค้าไม่ตอบเราก็เริ่มเฟนิดๆ แล้วพอส่องไอจีพี่เค้าก็รุ้ว่าพี่เค้าสนิทกับผู้หญิงเยอะนะ ถึงจะไม่ใช่แฟนแต่ก็เยอะอ่ะ แล้วแต่ละคนสวยๆทั้งนั้น เรานี่ดูเหมือนปลวกไปเลยTOT คือตัวเราทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่ จนตอนนั้นก็รู้สึกว่าเราไม่มีอะไรเลย หน้าตาก็ไม่ดี แถมพี่เค้ายังไม่รุ้จักอีกจะมีสิทธิ์อะไรไปชอบพี่เค้า ตอนนั้นเศร้ามากแต่ก็พยายามจะตัดใจ แต่แล้วเช้าวันถัดมา นักเรียนโรงเรียนพี่เค้าก็มาขายบัตรงานโรงเรียนที่โรงเรียนของเรา เราเห็นแค่เสื้อก็จำได้เลยว่าโรงเรียนกับพี่เค้าเเน่นอน ตอนนั้นดีใจแล้วก็ตื่นเต้นมาก ลุ้นว่าพี่เค้าจะมาขายบัตรด้วยมั้ย ดีใจทั้งๆที่พยายามจะตัดใจเนี่ยแหละค่ะ แต่สุดท้ายพี่เค้าก็ไม่ได้มาขายบัตรด้วยแต่เราก็ซื้อนะ เพราะเราอยากเจอพี่เค้า อย่างน้อยก็อยากเห็นหน้าอยากเห็นตัวจริงของพี่เค้า
ก่อนถึงวันงานวันนึง เราขอให้เพื่อนพาเราไปซื้อเครื่องสำอางค์เล็กๆน้อยเพื่อหวังว่าตัวเองจะดูดีขึ้นมานิดนึง อย่างน้อยก็ไม่หน้าสดหน้าโทรมไป555555 จนกระทั่งถึงวันงานเราตื่นเต้นมาก เราไปถึงหน้าโรงเรียนพี่เค้าก็มีรุ่นพี่ที่เป็นรปภ.ถือโทรโข่งบอก "ใครที่ใส่ขาสั้น แขนกุดบลาๆๆๆ(ชุดที่ไม่สุภาพ)ห้ามเข้างาน เราใส่กางเกงขายาวไปเลยรอด ส่วนเพื่อนเราใส่กระโปรงออกจะสั้นไปนิดนึงไป เราสองคนเลยกังวลว่าจะเข้างานได้มั้ยเราเลยถามสต๊าฟพี่เค้าเลยบอกว่าให้ลองเดินไปก่อน ถ้าสต๊าฟหน้างานไม่ให้ก็คือไม่ได้ เรายืนอยู่นานมากแต่แล้วสายตาเราก็ดันเหลือบไปเห็นพี่เค้ายืนอยู่หน้าโรงเรียน!!พี่เค้าเป็นสต๊าฟหน้างาน!!!คือวินาทีนั้นเห็นแค่แว้บเดียวเพราะมีคนมาบัง แต่คือเขินมากกกกกก จากนั้นเราเลยถามสต๊าฟอีกคนนึงว่ากระโปรงเพื่อนสั้นเท่านี้เข้าได้มั้ย เค้าเลยบอกว่าได้เรากับเพื่อนเลยต่อเเถวเข้างาน ตอนเข้าแถวตอยแรกก็ไม่อะไรมากแต่พอเงยหน้าไปเท่านั้นแหละ!!พี่เค้าเป็นคนเช็คบัตร!!
ตอนนั้นรู้ตัวเลยว่ามือสั้น คือพี่เค้าแค่ขีดบัตรให้แล้วเราก็เดินผ่านแค่นั้นก็เขินมากแล้ว คือเดินผ่านแบบไหล่ติดไหล่อ่ะ(ตอนนั้นโดนเพื่อนลากเลยเบียดนิดหน่อย) แต่หลังจากที่เจอกันหน้างานก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เรากลับบ้านมาเราก็คิดถึงหน้าพี่เค้าแล้วก็เริ่มรู้สึกว่าเราไม่คุ่ควรอะไรกับพี่เค้าเลย เราขี้เหร่ต่พี่เค้าหล่อ เราอ้วนแต่พี่เค้าผอม คือพี่เค้าดูดีนะในความคิดเรา........
เป็นธรรมดาของคนแอบชอบที่มักจะเจ็บเสมอ คือเราชอบเองเจ็บเองทั้งๆที่พี่เค้าไม่รู้เลยด้วยซ้ำมั้งว่าเรามีตัวตนบนโลก ไม่อยากจะคิดว่าเราไม่เหมาะสมกัน ไม่อยากจะคิดว่าเราไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้คุยกับเค้า แต่สุดท้ายมันก็อดคิดไม่ได้ แต่ถึงจะคิดแบบนั้นเราก็ยังชอบพี่เค้าอยุ่ดี.........
ถ้าเรารู้สึกแบบนี้เราควรชอบต่อไปหรือเลิกดีคะ?เป็นอะไรที่เลือกยากมากค่ะเพราะมันดูเจ็บปวดทั้งคุ่เลยTOT
แอบชอบแบบนี้ควรตัดใจรึเปล่าคะ?
หลังจากที่ส่องมาสองอาทิตย์กว่าก็รุ้ตัวเลยว่าเราชอบผู้ชายคนนี้ และเพราะเราค่อนข้างคล้ายทอมนิดๆแถมเรียนหญิงล้วนเลยเคยชอบแต่ผู้หญิง จนพอมาเจอพี่คนนี้เนี่ยแหละที่ทำให้เราเปลี่ยนไปคือรุ้ว่าชอบเลย ช่วงที่ชอบแรกๆคือเขินมากพี่เค้าตรงกับสเป๊คแทบทุกอย่าง ตอนที่ไลนืพี่เค้ามาก็คิดอยู่นานมากว่าจะทักไปดีมั้ยแต่สุดท้ายก็ลองทักไป ปัจจุบันนี้ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วก็ยังไม่อ่านไม่ตอบข้อความเราTOT
พอพี่เค้าไม่ตอบเราก็เริ่มเฟนิดๆ แล้วพอส่องไอจีพี่เค้าก็รุ้ว่าพี่เค้าสนิทกับผู้หญิงเยอะนะ ถึงจะไม่ใช่แฟนแต่ก็เยอะอ่ะ แล้วแต่ละคนสวยๆทั้งนั้น เรานี่ดูเหมือนปลวกไปเลยTOT คือตัวเราทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่ จนตอนนั้นก็รู้สึกว่าเราไม่มีอะไรเลย หน้าตาก็ไม่ดี แถมพี่เค้ายังไม่รุ้จักอีกจะมีสิทธิ์อะไรไปชอบพี่เค้า ตอนนั้นเศร้ามากแต่ก็พยายามจะตัดใจ แต่แล้วเช้าวันถัดมา นักเรียนโรงเรียนพี่เค้าก็มาขายบัตรงานโรงเรียนที่โรงเรียนของเรา เราเห็นแค่เสื้อก็จำได้เลยว่าโรงเรียนกับพี่เค้าเเน่นอน ตอนนั้นดีใจแล้วก็ตื่นเต้นมาก ลุ้นว่าพี่เค้าจะมาขายบัตรด้วยมั้ย ดีใจทั้งๆที่พยายามจะตัดใจเนี่ยแหละค่ะ แต่สุดท้ายพี่เค้าก็ไม่ได้มาขายบัตรด้วยแต่เราก็ซื้อนะ เพราะเราอยากเจอพี่เค้า อย่างน้อยก็อยากเห็นหน้าอยากเห็นตัวจริงของพี่เค้า
ก่อนถึงวันงานวันนึง เราขอให้เพื่อนพาเราไปซื้อเครื่องสำอางค์เล็กๆน้อยเพื่อหวังว่าตัวเองจะดูดีขึ้นมานิดนึง อย่างน้อยก็ไม่หน้าสดหน้าโทรมไป555555 จนกระทั่งถึงวันงานเราตื่นเต้นมาก เราไปถึงหน้าโรงเรียนพี่เค้าก็มีรุ่นพี่ที่เป็นรปภ.ถือโทรโข่งบอก "ใครที่ใส่ขาสั้น แขนกุดบลาๆๆๆ(ชุดที่ไม่สุภาพ)ห้ามเข้างาน เราใส่กางเกงขายาวไปเลยรอด ส่วนเพื่อนเราใส่กระโปรงออกจะสั้นไปนิดนึงไป เราสองคนเลยกังวลว่าจะเข้างานได้มั้ยเราเลยถามสต๊าฟพี่เค้าเลยบอกว่าให้ลองเดินไปก่อน ถ้าสต๊าฟหน้างานไม่ให้ก็คือไม่ได้ เรายืนอยู่นานมากแต่แล้วสายตาเราก็ดันเหลือบไปเห็นพี่เค้ายืนอยู่หน้าโรงเรียน!!พี่เค้าเป็นสต๊าฟหน้างาน!!!คือวินาทีนั้นเห็นแค่แว้บเดียวเพราะมีคนมาบัง แต่คือเขินมากกกกกก จากนั้นเราเลยถามสต๊าฟอีกคนนึงว่ากระโปรงเพื่อนสั้นเท่านี้เข้าได้มั้ย เค้าเลยบอกว่าได้เรากับเพื่อนเลยต่อเเถวเข้างาน ตอนเข้าแถวตอยแรกก็ไม่อะไรมากแต่พอเงยหน้าไปเท่านั้นแหละ!!พี่เค้าเป็นคนเช็คบัตร!!
ตอนนั้นรู้ตัวเลยว่ามือสั้น คือพี่เค้าแค่ขีดบัตรให้แล้วเราก็เดินผ่านแค่นั้นก็เขินมากแล้ว คือเดินผ่านแบบไหล่ติดไหล่อ่ะ(ตอนนั้นโดนเพื่อนลากเลยเบียดนิดหน่อย) แต่หลังจากที่เจอกันหน้างานก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เรากลับบ้านมาเราก็คิดถึงหน้าพี่เค้าแล้วก็เริ่มรู้สึกว่าเราไม่คุ่ควรอะไรกับพี่เค้าเลย เราขี้เหร่ต่พี่เค้าหล่อ เราอ้วนแต่พี่เค้าผอม คือพี่เค้าดูดีนะในความคิดเรา........
เป็นธรรมดาของคนแอบชอบที่มักจะเจ็บเสมอ คือเราชอบเองเจ็บเองทั้งๆที่พี่เค้าไม่รู้เลยด้วยซ้ำมั้งว่าเรามีตัวตนบนโลก ไม่อยากจะคิดว่าเราไม่เหมาะสมกัน ไม่อยากจะคิดว่าเราไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้คุยกับเค้า แต่สุดท้ายมันก็อดคิดไม่ได้ แต่ถึงจะคิดแบบนั้นเราก็ยังชอบพี่เค้าอยุ่ดี.........
ถ้าเรารู้สึกแบบนี้เราควรชอบต่อไปหรือเลิกดีคะ?เป็นอะไรที่เลือกยากมากค่ะเพราะมันดูเจ็บปวดทั้งคุ่เลยTOT