ก่อนอื่นเลยต้องขอบอกว่า นี่เป็นกระทู้แรกของชีวิต555555
ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
ขอเล่าเลยละกันเนอะ คือเราคบกับแฟนมาจะเข้าปีที่4แล้วค่ะ
โดนส่วนตัว แฟนเราเขาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่เอาจริงกับงานอย่างบ้าคลั่ง
เขาเป็นนักดนตรีค่ะ ตัวเราเองก็เป็นนักดนตรีเหมือนกัน
ตลอดเวลาที่คบกันมาเรียกได้ว่าเราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะพอสมควรค่ะ
แต่ระหว่างที่คบกันแน่นอน ทุกคู่ต้องเคยทะเลาะแต่คู่เราอาจแปลกตรงที่ว่า..
ถ้าเขาทะเลาะกับเราปุ๊ป เขาจะต้องหาคนมาคุย หนักสุดคือแอบคบพากันไปเที่ยว
เรียกง่ายๆว่า กิ๊ก แหละค่ะ พอเราจับได้เขาก็เลิก แต่แฟนเราเขาเก่งเรื่องเอาตัวรอดและเรื่องอ่อยผู้หญิงค่ะ
หน้าตาเขาก็เฉยๆแหละ แต่เขาเป็นคนอบอุ่น ผู้หญิงถึงชอบเขา
เข้าเรื่องเลยดีกว่า เรากับแฟนชอบมีความคิดเห็นต่างกันค่ะ เขาจะชอบมองแต่เรื่องใหญ่ๆเรื่องสำคัญ
แต่เราจะเป็นคนที่ค่อนข้างใส่ใจในเรื่องเล็กๆน้อยๆ บ่อยครั้งที่ทะเลาะเพราะเรื่องแบบนี้แหละค่ะ
เขาบอกว่าเรายังไม่โตพอที่จะเข้าใจอะไรง่ายๆ
ยอมรับอยู่ค่ะ ว่าจริง แต่เราเป็นผู้หญิงอ่ะ
เราก็ต้องการให้เขาใส่ใจดูแลเราเหมือนวันแรกๆบ้าง ไม่ใช่นานวันไปยิ่งจำเจน่าเบื่อไปหมด
เราอยากให้เขาโทรหา ซึ่งเขาไม่โทรก็ไม่เป็นไรเราโทรเอง
แต่หลังๆมาหนักขึ้นเรื่อยๆ แล้วล่าสุดเพิ่งจับได้อีกว่าเขาคุยกับคนอื่นนัดคนอื่นไปกินข้าวแต่โกหกเราว่านอนอยู่บ้าน
ซึ่งเราเคยให้โอกาสกับเรื่องแบบนี้มาบ่อยมาก จนเรื่องแบบนี้มันเริ่มบั่นทอนจิตใจเราเรื่อยๆค่ะ
วันเกิดที่ผ่านมาเราทำเค้กให้เขา แต่เขากับไม่กิน ซึ่งแน่นอนค่ะพอไม่กินเราถามเขาแล้วเกิดอารมณ์ทะเลาะกันอีก
ยิ่งคุยยิ่งทะเลาะ น้ำเสียงที่คุยกันก็ฟังแล้วยิ่งรู้สึกแย่ เรารักเขามากนะคะ
แต่เราก็รู้สึกว่าเราไม่สมควรที่จะต้องร้องไห้ให้ใครบ่อยขนาดนี้
และบ่อยครั้งที่คำพูดเขาทำร้ายความรู้สึกเรามากแต่ที่เรายังอยู่ตอนนี้ก็เพราะรักเขาและผูกพันธ์ ทุกเรื่องเขาดีนะคะ
เขาเป็นผู้นำได้ เขาช่วยเหลือเราในเวลาที่ลำบาก เขายอมรับเราได้ทุกอย่างและมันเป็นเหตุผลที่เรายังอยู่กับเขาค่ะ
เราเคยบอกตัวเองว่า ตอนนี้เรายังทนไว้เราถึงยังอยู่แต่ถ้าวันไหนเราทนไม่ได้แล้วเราจะไปเอง
ทุกวันนี้เราถึงสับสนค่ะว่าจะคบต่อหรือพอแค่นี้ดี เขาก็ดีกับเราแต่เขาเจ้าชู้ซึ่งเขาเคยบอกว่าจะหยุดแต่มันก็เป็นแบบนี้มาบ่อยแล้ว
เราสับสนมากเลยค่ะ เข้าวัดก็แล้ว นั่งสมาธิก็แล้ว เคยขอให้เขาคุยแบบเปิดใจก็แล้ว
สุดท้ายก็เหมือนเดิม หรือเราควรพอดีค่ะ...
เคยรู้สึกสับสนกับรักที่มีอยู่มั้ยคะ?
ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
ขอเล่าเลยละกันเนอะ คือเราคบกับแฟนมาจะเข้าปีที่4แล้วค่ะ
โดนส่วนตัว แฟนเราเขาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่เอาจริงกับงานอย่างบ้าคลั่ง
เขาเป็นนักดนตรีค่ะ ตัวเราเองก็เป็นนักดนตรีเหมือนกัน
ตลอดเวลาที่คบกันมาเรียกได้ว่าเราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะพอสมควรค่ะ
แต่ระหว่างที่คบกันแน่นอน ทุกคู่ต้องเคยทะเลาะแต่คู่เราอาจแปลกตรงที่ว่า..
ถ้าเขาทะเลาะกับเราปุ๊ป เขาจะต้องหาคนมาคุย หนักสุดคือแอบคบพากันไปเที่ยว
เรียกง่ายๆว่า กิ๊ก แหละค่ะ พอเราจับได้เขาก็เลิก แต่แฟนเราเขาเก่งเรื่องเอาตัวรอดและเรื่องอ่อยผู้หญิงค่ะ
หน้าตาเขาก็เฉยๆแหละ แต่เขาเป็นคนอบอุ่น ผู้หญิงถึงชอบเขา
เข้าเรื่องเลยดีกว่า เรากับแฟนชอบมีความคิดเห็นต่างกันค่ะ เขาจะชอบมองแต่เรื่องใหญ่ๆเรื่องสำคัญ
แต่เราจะเป็นคนที่ค่อนข้างใส่ใจในเรื่องเล็กๆน้อยๆ บ่อยครั้งที่ทะเลาะเพราะเรื่องแบบนี้แหละค่ะ
เขาบอกว่าเรายังไม่โตพอที่จะเข้าใจอะไรง่ายๆ
ยอมรับอยู่ค่ะ ว่าจริง แต่เราเป็นผู้หญิงอ่ะ
เราก็ต้องการให้เขาใส่ใจดูแลเราเหมือนวันแรกๆบ้าง ไม่ใช่นานวันไปยิ่งจำเจน่าเบื่อไปหมด
เราอยากให้เขาโทรหา ซึ่งเขาไม่โทรก็ไม่เป็นไรเราโทรเอง
แต่หลังๆมาหนักขึ้นเรื่อยๆ แล้วล่าสุดเพิ่งจับได้อีกว่าเขาคุยกับคนอื่นนัดคนอื่นไปกินข้าวแต่โกหกเราว่านอนอยู่บ้าน
ซึ่งเราเคยให้โอกาสกับเรื่องแบบนี้มาบ่อยมาก จนเรื่องแบบนี้มันเริ่มบั่นทอนจิตใจเราเรื่อยๆค่ะ
วันเกิดที่ผ่านมาเราทำเค้กให้เขา แต่เขากับไม่กิน ซึ่งแน่นอนค่ะพอไม่กินเราถามเขาแล้วเกิดอารมณ์ทะเลาะกันอีก
ยิ่งคุยยิ่งทะเลาะ น้ำเสียงที่คุยกันก็ฟังแล้วยิ่งรู้สึกแย่ เรารักเขามากนะคะ
แต่เราก็รู้สึกว่าเราไม่สมควรที่จะต้องร้องไห้ให้ใครบ่อยขนาดนี้
และบ่อยครั้งที่คำพูดเขาทำร้ายความรู้สึกเรามากแต่ที่เรายังอยู่ตอนนี้ก็เพราะรักเขาและผูกพันธ์ ทุกเรื่องเขาดีนะคะ
เขาเป็นผู้นำได้ เขาช่วยเหลือเราในเวลาที่ลำบาก เขายอมรับเราได้ทุกอย่างและมันเป็นเหตุผลที่เรายังอยู่กับเขาค่ะ
เราเคยบอกตัวเองว่า ตอนนี้เรายังทนไว้เราถึงยังอยู่แต่ถ้าวันไหนเราทนไม่ได้แล้วเราจะไปเอง
ทุกวันนี้เราถึงสับสนค่ะว่าจะคบต่อหรือพอแค่นี้ดี เขาก็ดีกับเราแต่เขาเจ้าชู้ซึ่งเขาเคยบอกว่าจะหยุดแต่มันก็เป็นแบบนี้มาบ่อยแล้ว
เราสับสนมากเลยค่ะ เข้าวัดก็แล้ว นั่งสมาธิก็แล้ว เคยขอให้เขาคุยแบบเปิดใจก็แล้ว
สุดท้ายก็เหมือนเดิม หรือเราควรพอดีค่ะ...