สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่เราได้โพสเพื่อบอกเรื่องราวรักครั้งแรกของเรา
ย้อนไปเมื่อยุคสมัยHI5 MSN ครั้งแรกที่เราเจอเค้า คือในเกมส์ออนไลน์ค่ะ เป็นแนวเกมส์น่ารัก ในตอนแรกเราไม่ชอบเล่นเกมส์เพราะเรา จะออกแนวเด็กเรียนซะมากกว่า แต่พี่ชายเราเค้าชอบเล่น เราเห็นเราก็เลยอยากเล่นบ้าง จนวันนึงเราเลยโหลดเกมส์มาเล่นดู แล้วก็เป็นวันเดียวกับที่เค้าเล่นพอดี(เค้ามาบอกตอนหลัง)
ทุกคนเชื่อไหมค่ะ ว่าเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เราเจอกันในเกมส์ โดยที่เค้าขอMSNเราไป หลังจากนั้นเราทั้งสองก็ได้คุยกัน แรกๆก็เขินอยู่เหมือนกันค่ะ เราก็ยังไม่เข้าใจว่าตอนนั้นให้MSN เค้าไปทำไม แต่ก็ทำให้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเราค่ะ เราคุยกันเรื่อยๆ จนวันนึงเค้าขอเบอร์เรา แล้วก็หายไปนานอยู่เหมือนกัน เราไม่คิดอะไรตอนนั้น เพราะน่าจะเป็นช่วงวัยเด็ก หลายวันถัดมา มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา เรารับแล้วเค้าก็พูดอะไรสักอย่าง(ในส่วนนี้เราจำไม่ได้) แล้วเค้าก็บอกว่า "โทรผิดครับ นึกว่าเบอร์ของแม่" เราก็งงสิค่ะ วันต่อมาเค้ามาทักในMSN บอกว่าเสียงน่ารัก เราก็งงว่าเค้าโทรมาตอนไหน ในตอนนี้แหละค่ะเราถึงรู้ ว่าที่แท้เบอร์คนโทรปิดในวันนั้น ก็คือเค้าคนนี้ หลังจากนั้นเราก็โทรหากันบ้าง คุยกันเรื่อยๆ จนเค้าบอกชอบเรา และเราก็ตอบว่าเราก็ชอบเค้าเหมือนกัน หลังจากนั้นเราก็เริ่มคบกัน เค้าเริ่มเปิดกล้องให้เห็น ในตอนนี้เราบอกเลยค่ะว่าเราชอบเค้ามาก เค้าน่ารัก ลืมบอกไปว่าเค้าเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น แต่เราไม่ได้เปิดนะค่ะในตอนนั้น เพราะเราเล่นในคอมพ์ ไม่มีกล้อง ส่วนเค้าจะไปเล่นที่ร้านเกมส์ ทุกๆครั้งเค้าชอบเปิดกล้องคุยกับเราตลอด เราก็ต้องแอบพ่อกับแม่เล่น เพราะตอนนั้นเราไม่กล้าแม้แต่จะบอกว่าเราคุยกับเค้า เพราะพ่อกับแม่เราจะไม่ชอบให้มีแฟนตอนมัธยมต้น เค้าจะเปิดกล้องแต่จะไม่พูด เค้าชอบถามว่าเป็นยังไง เราก็ตอบว่าน่ารักดี (แต่ในใจคือ ชอบมากกกกก) >< แต่ก็ต้องกุลสตรีหน่อยนึง เค้าอายุเท่ากันกับเรานะ ซึงเราก็ชอบคนอายุเท่ากันอยู่แล้ว ไม่รู้เป็นอะไร ทุกๆครั้งเค้าจะโทรมา แล้วเราก็คุยปกติ เค้าชอบเต้นมาก B-boy Popping อะไรพวกนี้เค้าชอบหมด มีอยู่ครั้งนึงเราเลยบอกให้เค้าส่งคลิปเต้นมาให้ดู ในคลิปคือเค้าใส่ชุดนักเรียน เสื้อสีขาว กางเกงน้ำเงิน ใส่เสื้อกันหนาวสีเขียว ทุกคนคงสงสัยใช่ไหมค่ะว่าเราคบกันได้ยังไง ตัวจริงก็ไม่เคยเจอ คุยกันผ่านMSN จะรักได้ยาวหรอ ใช่แล้วค่ะ เราอยู่ห่างกันมาก เค้าอยู่ภาคเหนือ เราอยู่ภาคตะวันออก ซึ่งระยะทางมันไกลมาก เราก็ไม่คิดว่าเค้าจะจิงจังอะไรกับเรา ความคิดเด็กๆ ป๊อปปี้เลิฟอะไรแบบนั้น แต่ระยะทางก็ไม่ใช่อุปสรรคค่ะ เราทั้งสองคนรักกันมาก มีอะไรก็จะคุยกันตลอดเวลา หลายเดือนต่อมา ช่วงนั้นเราใช้เครือข่ายTRUE จะมีโปรโทรฟรี จ่ายวันละ5บาท เค้าก็จะชอบให้เพื่อนเค้าเป็นคนประชุมสายให้ ซึ่งเพื่อนของเค้าก็มีแฟนอยู่แล้วนะค่ะ เลยไม่มีอะไร จนกระทั่งช่วงหนึ่งเพื่อนของเค้าได้ทะเลาะกับแฟน มีปัญหากับเเฟน เพื่อนเค้าจะชอบมาปรึกษาเรา แล้วทีนี้เค้าเกิดความเข้าใจผิดขึ้นมา คิดว่าเพื่อนกับเราจะแอบคุยกัน เค้าเลยบอกเลิกเราไป ในตอนนั้นเราเสียใจมากที่เค้าไม่ยอมฟังเรา จนกระทั่งเราได้ข่าวจากเพื่อนเค้าว่าเค้ามีแฟนใหม่ เราเลยบอกให้คนไปตามสืบว่าเป็นใคร (ตอนนั้นเรารักมากเลยนะค่ะ เราไม่อยากเสียเค้าไปเพราะความเข้าใจผิดที่เราไม่ทันได้อธิบาย) เค้าก็หายไปจนวันนึงเค้าโทรเข้ามา เค้าบอกเค้าไม่ได้คบกับคนนั้น แล้วเราก็กลับมาคบกันอีกครั้ง ช่วงนี้เหมือนจะดีขึ้น แต่ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราทะเลาะกันคือ เค้าเป็นนักเต้น แล้วจะมีสาวๆมาชอบรวมถึงกระเทย ที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันที่เต้น ในความคิดตอนนั้นทุกคนก็คงคิดเหมือนกับเรา แฟนเรา เราก็ไม่อยากให้ใครมาชอบ ไม่อยากให้ใครมาคุย ในตอนนั้นเราหึงเค้ามาก เราไม่ชอบอะไรแบบนั้น เราเลยทะเลาะกัน แต่เค้าก็ให้สัญญากับเราแล้วนะ ว่าเค้าจะไม่นอกใจ และเค้าก็ทำจริงๆ เค้าทำให้เราเชื่อใจเค้ามาก ผ่านมาสักประมาณเดือนตุลาคม เค้าต้องไปญี่ปุ่นไปหาปู่กับย่าของเค้า ก็มีผู้หญิงคนนึง แอดMSNเรามาบอกว่า "รู้ยังว่าเค้าจะไปญี่ปุ่น" เราก็ตอบเค้าไปว่า "รู้แล้วค่ะ ก็เราคุยด้วยกันทุกวัน เนี่ยเค้าพึ่งจะวางสายไป" (เราคุยกันจริงๆนะค่ะ เค้าซื้อซิมจากญี่ปุ่นโทรกลับมาไทย โทรมาทุกวัน แต่เราเสียใจที่เราโทรกลับไปไ่ได้ มันจะขึ้นเบอร์แปลกของญี่ปุ่น ) สักพักนึงผู้หญิงคนนั้นเค้าก็บอกว่า"น้องนี่ปากดีจังเลยนะค่ะ อยากเอามือไปทาบหน้าจัง" งงไหมค่ะ เค้าเป็นใครแล้วอยู่ๆมาพูดแบบนี้ได้ยังไง พอแฟนเราโทรมาอีก เราก็บอกความจริงกับเรื่องนั้นไป เค้าก็บอกว่าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน แอบชอบแฟนเราอยู่ (เราก็คิดในใจ ของๆฉันยังไงก็ของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ ยิ้มมุมปากเล็กๆ) 55555555+ ตอนนั้นอารมณ์เราน่าจะเป็นแบบนี้นะ หลายเดือนต่อมา เชื่อไหมค่ะว่าเราบอกเลิกกันบ่อยมาก ปีนึงแทบจะเกือบทุก3เดือน จนกระทั่งเราขึ้นมัธยมปลาย เราเข้าโรงเรียนใหม่เป็นโรงเรียนหญิงล้วน ซึ่งเค้าก็เลือกในแบบที่เค้าชอบคือ สายอาชีพคอมพิวเตอร์ (เราเรียกไม่ถูกขอ อภัย) เอาละสิค่ะ คราวนี้เราเข้ามาในโรงเรียนหญิงล้วน เราก็เริ่มหวั่นไหวกับเพื่อนที่เป็นทอม ซึ่งตอนแรกเราไม่คิดอะไร แต่มีคนนึงเป็นทอมน่ารัก เรียนเก่ง ชอบวาดรูป เห้ยยยย หวั่นไหวไปแล้ว แต่เราก็ยังคบกับแฟนเราอยู่นะ แฟนเราเค้าก็ไม่ค่อยเต้นแล้ว แต่หันมาติดเกมส์แทน คือเกมส์ที่เกียจที่สุดคือ DOTA เกมส์นี่แหละที่เป็นปัญหาตลอดเวลา เราทะเลาะกับเค้าก็เพราะเรื่องนี้ ไม่มีเวลาคุยกัน เล่นแต่เกมส์จนวันนึงเราทนไม่ไหวเราเลยขอเลิกไป ผ่านมา2เดือนเราก็ได้คบกับอีกคน ซึ่งคนนี้เป็นเพื่อนเก่าสมัยประถม เคยเป็นคู่จิ้นกันมาเพราะชื่อคล้ายกัน 555555+ ใช่แล้วค่ะ ชื่อคล้ายกันก็จิ้นกันได้ เด็กน้อยจริงๆ แล้วเค้าก็คบกับเด็กคนนึง น่าจะเป็นแถวภาคเหนือเหมือนกัน (เราพึ่งมารู้ตอนหลังว่าเค้าเจอกันที่ร้านซ่อมคอม เออ!ดีเนอ คบกันง่ายๆ) แต่คู่ของเค้าก็ไม่น่าจะราบรื่นนะ เพราะเด็กคนนั้นได้แอดมาคุยในเฟสบุ้คว่า "เค้าไม่สนใจเลย ไม่เห็นเหมือนตอนที่คบกับเรา" เราก็บอกน้องเค้าไปว่า "เค้าอะชอบเล่นเกมส์ อย่าไปทำให้เค้าหงุดหงิด เพราะเดียวพอเค้าเล่นเสร็จเค้าก็จะโทรมาหาเอง" น้องเค้าเหมือนจะประชด "หนูว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับหนูหรอก ทีตอนคบกับพี่ เค้าทำอะไรก็จะรายงานพี่ตลอด" เราก็เลยไปบอกว่าให้ไปคุยกับน้อง คบกันแล้วก็หัดมีเวลาให้น้องมันบ้าง เค้าก็ตอบมาคำเดียวว่า "ขอบคุณ" =.= (จ๊ะ คือเราอุตส่ามาบอก แล้วก็ไม่เกี่ยวอะไรยังจะมาตอบแบบนี้อีก) มาถึงคู่เราบ้างนะคะ มันก็ไม่ราบรื่นเหมือนกันคือ ในตอนนั้นเป็นช่วงวัยเด็ก เราก็จิ้นกันตามประสา แต่พอมาคบกันมันรู้สึกไปไม่รอด ก็เลยเลิกกันไป ผ่านไปสักระยะ จนกระทั่ง เราม.4เทอม2 เราก็กลับมาคบกับเค้าอีกครั้งนึง ครั้งนี้คือเราเป็นคนโทรไปเอง เราคิดว่าเค้าคงไม่อยากคุยกับเรามั้ง แต่ไม่ใช่เลย เค้ายังรอเราอยู่ เราก็เลยตกลงกันว่าจะมาเจอกัน เราคิดว่าเค้าจะมาเจอกันได้ยังไง แต่เค้าตอบกลับมาว่า"เราทำได้ถ้าเราคิดจะทำ" ในตอนแรกเราไม่เชื่อหรอกว่าเค้าจะลงมาหาเรา เพราะระยะทางมันไกลมาก และแล้วเค้าก็มาหาเรา เราก็เลยให้เพื่อนเราไปเป็นเพื่อน พอเจอตัวจริงเท่านั้นแหละ เราแทบกรี๊ด บอกเลยว่าเค้าเหมือนเกาหลีมาก ผมสีน้ำตาล ถ้านึกไม่ออกว่าหน้ายังไง ให้ดูรูปเมาท์ ณัชชา หน้าตาแบบนั้นเลยค่ะ หล่อกว่าในรูปอีก ซึ่งในตอนนั้นเราแต่งตัวไม่เป็นค่ะ เรารู้สึกว่า เด๋อด๋ามาก เพราะเป็นเด็กเรียนเลยไม่รู้จะแต่งตัวยังไง แต่เค้าก็เทคแคร์เราดีทุกอย่างเลยนะคะ เราไปดูหนังด้วยกัน เล่นโบล์ลิ่งด้วยกัน แต่ตอนนั้นช่วงเวลาเราน้อยค่ะ เพราะเราไปกับพ่อแม่ (สงสัยใช่ไหมค่ะ แล้วพ่อแม่ไม่รู้หรอ บอกเลยค่ะว่าพ่อแม่เราไปอีกที่นึงค่ะ คือเค้ามาส่งเราเพราะเราบอกว่ามาเที่ยวกับเพื่อนชื่อนี้ๆๆนะ 555555555555+ แอบนอยด์เบาๆ ) เค้าซื้อของขวัญวันเกิดย้อนหลังให้เราคือตุ๊กตาหมี สีน้ำตาลอัดเสียงได้เค้าแอบไปพูดค่ะว่า "รัก....มากนะ" เรานี่แอบเขิลจนหมุนตัวไม่ถูกเลยค่ะ แล้วเค้าก็ซื้อมาร์ลีที่อยู่ในขวดแก้ว เขียนชื่อเค้าไว้ด้านหลังเป็นภาษาอังกฤษ เราไม่อยากเวลาเดินไปเลยค่ะ แต่ก็ต้องไปตามเวลาคือ เราต้องกลับบ้านเพราะพ่อกับแม่บอกว่ากลับได้แล้ว เออใช่ เราลืมบอกอย่างนึง เค้าแพ้เกมส์แข่งจักรยานเราด้วยแหละ เราภูมิใจในตรงนี้ เราได้นั่งใกล้กัน สบตากัน >.< ตอนแรกเราไปนั่งอีกเก้าอีกนึง แต่เค้ากลับดึงเรามานั่งด้วยกันกับเค้า ฟินเว่อค่ะ งานนี้ เค้ามองตาได้อบอุ่นมาก แต่เค้าจะพูดออกเหน่อหน่อยๆเพราะเค้าอยู่เหนือ น่ารักค่ะ สรุปผ่าน รักเว่อเหมือนเป็นนางเอกเกาหลี (ไม่ได้อวยน่ารักจริง) เค้าจองโรงเเรมไว้5วัน เเต่เราไปเที่ยวกับเค้าได้ครั้งเดียว เราอยากไปอีกนะ แต่คือเราไปไม่ได้เพราะไม่มีใครไปส่งอีกอย่างเราไม่เคยไปไหนคนเดียว กลัวหลง ขึ้นรถไม่เป็นด้วย แหะๆ =.= เค้าก็อยู่จนครบกำหนดแล้วก็นั่งเครื่องบินกลับ เราคิดว่าเค้าเจอเราแบบเด๋อๆ ไม่แต่งตัวเค้าคงจะไม่อยากคุยกับเราอีกแน่เลย แต่ตรงกันข้ามค่ะ เราทั้งสองต่างรักกันมากกว่าเดิม เค้าบอกว่าไม่ต้องแต่งหน้ามา (ตอนนั้นเราไม่เคยแต่งไม่เคยทำอะไรเลยบอกให้เพื่อนแต่งให้ค่ะ) เค้าก็บอกว่าเราน่ารักดี แต่แต่งตัวเทรนด์แปลกๆ 55555+ (ก็คนไม่เคยแต่งแล้วมาแต่งนี่น่า) หลังจากนั้นเราเริ่มพูดถึงวางแผนครอบครัวในฝัน เค้าบอกจะเลี้ยงหมาพันธ์ไส้กรอก (เค้าบอกแบบนี้จริงๆ) 5ตัว ทุกวันเค้าจะพามันไปเดินเล่น แล้วเราจะอยู่ด้วยกันที่กระท่อมปลายนา (เออ -.- คือเธอคิดว่าเธออยู่ในนิยายหรอ) เยอะมากค่ะที่เค้าพูด ทุกๆวันเราจะร้องเพลงด้วยกันตลอดเวลา และเพลงประจำของเราก็คือ"งมงาย" เราจะชอบขำกันในตอนที่ร้องว่า "เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่รอเธอ ฉันจำไม่ได้" ตรงฉันจำไม่ได้เนี่ยแหละ คือมันขำจริงๆนะค่ะในเวลานั้น มันเหมือนกับว่า เราจะร้องเพลงแล้วเราจำไม่ได้ =...= เอาเป็นว่าปล่อยมันไป เราสองคนขำกันค่นี้ค่ะ 5555+ หลายเดือนต่อมาเราเลยลองใจเค้าว่า "สัญญาได้ไหมว่าโตขึ้น เราจะแต่งงานด้วยกัน" เค้าตอบว่า "ไม่" เค้าบอกว่าไม่อยากพูดอะไรแล้วทำไม่ได้อย่างที่พูด เราก็นอยด์สิค่ะ ไหนบอกจะอยู่ด้วยกัน ไหนบอกจะมีลูกชื่อแฮมมี่ ด้วยกัน เราก็เลยพาลทะเลาะกับเค้าค่ะ เราทะเลาะกันรุนแรงมากจนเลิกกันไป เราห่างหายกันไปนานอยู่พอสมควรค่ะ จนกระทั่งเราขึ้น ม.6 เรากลับมาคบกันอีก แต่คราวนี้เราบอกเลิกกับเค้าเอง เพราะเราต้องการสอบเข้าแพทย์ เพราะมันยากมาก เราเลยคิดว่าเราไม่ควรคบใครในตอนนี้เราควรตั้งเป้าหมายในชีวิต คนอื่นอาจคิดว่า ไม่เห็นจำเป็นต้องเลิกกันเลย แต่สำหรับเราในตอนนั้นมันไม่ใช่ค่ะ เราตั้งใจมาก และเราก็ทำได้สำเร็จ เราเลยกลับมาบอกเค้าว่า เราทำสำเร็จแล้วมาเริ่มใหม่กันไหม ซึ่งเค้าก็เล่นตัวอยู่นาน2เดือนค่ะ ในวันเกิดเรา เค้าก็ส่งคลิปแฮปปี้เบิดเดย์มาให้ น่ารักมากค่ะ แล้วเราก็ได้คบกันอีกครั้ง เรานัดเจอกันอีกตอนปลายเดือนเมษายน เค้าก็มาปกติค่ะ เราไม่เขิลแล้ว เค้ามาเซอร์เว สถานที่เองเลย เราก็ไปเองได้แล้ว จากประสบการณ์ครั้งก่อน ตอนนี้เราก็เที่ยวกันเหมือนเดิม เค้าบอกว่าตาเราสวย ตาหวาน เค้าพาเราไปกินMK จ่ายเองทุกอย่าง แต่เค้าจะกินแปลกๆอย่างนึงคือ เค้าเอาข้าวเทลงไปในหม้อสุกี้ค่ะ คือเราไม่เคยกิน เราก็กินไม่เป็น เลยไม่กินมันรู้สึกเหมือนข้าวแปลกๆ เค้าเลยโทรเรียกเพื่อนของเค้าที่อยู่ที่นั่นมากนแทนเพราะเค้าก็เสียดายเงิน อีกอย่างคือเรายังไม่ได้ทานอะไรเลยค่ะ หลังจากนั้นเราก็ไปเที่ยวดูหนังกันแบบเดิม จนเวลาเย็นเกือบดึกแล้ว เค้าก็เหมารถแท็กซี่ไปส่งเรา เพราะพ่อเรามารับตรงที่เรานัดพ่อ เค้าดูเเลเราอย่างดีเลยค่ะ เราดีใจมากที่ได้เค้าเป็นแฟน จนกระทั่งเราเข้ามหาวิทยาลัยรัฐ ในกรุงเทพ ทุกคนก็จะเคยเป็นใช่ไหมค่ะ เจอคนใหม่ เจอเพื่อนใหม่ เริ่มมีความรู้สึกดีให้กัน ตอนนั้นเราไม่แคร์แฟนเราเลยค่ะว่าเค้าจะรู้สึกยังไง ช่วงนั้นเราออกห่างจากตัวเค้ามาก ซึ่งในระยะเวลาเพียง1เดือนเรากลับโลเลกับเพื่อนที่เจอกันในมหาวิทยาลัย จนเค้าโทรมาว่าเราจะเอายังไง แต่สิ่งที่เราเสียใจที่สุดคือเราบอกเค้าไปว่า"แล้วจะให้ทำยังไงละ"เค้าตอบว่า "เราไม่ชอบแบบนี้เลย เราเลิกกันไหม" เราก็ตอบแบบไม่คิดว่า"อืม เลิกก็ได้นะ โอเคตามนั้นละกันแค่นี้นะ" นี่เป็นประโยคสุดท้ายที่เราคุยกันเราเสียใจ....เดียวมาต่อนะค่ะ
รักครั้งเเรกที่จดจำรักครั้งแรกที่จะไม่มีวันลืม
ย้อนไปเมื่อยุคสมัยHI5 MSN ครั้งแรกที่เราเจอเค้า คือในเกมส์ออนไลน์ค่ะ เป็นแนวเกมส์น่ารัก ในตอนแรกเราไม่ชอบเล่นเกมส์เพราะเรา จะออกแนวเด็กเรียนซะมากกว่า แต่พี่ชายเราเค้าชอบเล่น เราเห็นเราก็เลยอยากเล่นบ้าง จนวันนึงเราเลยโหลดเกมส์มาเล่นดู แล้วก็เป็นวันเดียวกับที่เค้าเล่นพอดี(เค้ามาบอกตอนหลัง)
ทุกคนเชื่อไหมค่ะ ว่าเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เราเจอกันในเกมส์ โดยที่เค้าขอMSNเราไป หลังจากนั้นเราทั้งสองก็ได้คุยกัน แรกๆก็เขินอยู่เหมือนกันค่ะ เราก็ยังไม่เข้าใจว่าตอนนั้นให้MSN เค้าไปทำไม แต่ก็ทำให้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเราค่ะ เราคุยกันเรื่อยๆ จนวันนึงเค้าขอเบอร์เรา แล้วก็หายไปนานอยู่เหมือนกัน เราไม่คิดอะไรตอนนั้น เพราะน่าจะเป็นช่วงวัยเด็ก หลายวันถัดมา มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา เรารับแล้วเค้าก็พูดอะไรสักอย่าง(ในส่วนนี้เราจำไม่ได้) แล้วเค้าก็บอกว่า "โทรผิดครับ นึกว่าเบอร์ของแม่" เราก็งงสิค่ะ วันต่อมาเค้ามาทักในMSN บอกว่าเสียงน่ารัก เราก็งงว่าเค้าโทรมาตอนไหน ในตอนนี้แหละค่ะเราถึงรู้ ว่าที่แท้เบอร์คนโทรปิดในวันนั้น ก็คือเค้าคนนี้ หลังจากนั้นเราก็โทรหากันบ้าง คุยกันเรื่อยๆ จนเค้าบอกชอบเรา และเราก็ตอบว่าเราก็ชอบเค้าเหมือนกัน หลังจากนั้นเราก็เริ่มคบกัน เค้าเริ่มเปิดกล้องให้เห็น ในตอนนี้เราบอกเลยค่ะว่าเราชอบเค้ามาก เค้าน่ารัก ลืมบอกไปว่าเค้าเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น แต่เราไม่ได้เปิดนะค่ะในตอนนั้น เพราะเราเล่นในคอมพ์ ไม่มีกล้อง ส่วนเค้าจะไปเล่นที่ร้านเกมส์ ทุกๆครั้งเค้าชอบเปิดกล้องคุยกับเราตลอด เราก็ต้องแอบพ่อกับแม่เล่น เพราะตอนนั้นเราไม่กล้าแม้แต่จะบอกว่าเราคุยกับเค้า เพราะพ่อกับแม่เราจะไม่ชอบให้มีแฟนตอนมัธยมต้น เค้าจะเปิดกล้องแต่จะไม่พูด เค้าชอบถามว่าเป็นยังไง เราก็ตอบว่าน่ารักดี (แต่ในใจคือ ชอบมากกกกก) >< แต่ก็ต้องกุลสตรีหน่อยนึง เค้าอายุเท่ากันกับเรานะ ซึงเราก็ชอบคนอายุเท่ากันอยู่แล้ว ไม่รู้เป็นอะไร ทุกๆครั้งเค้าจะโทรมา แล้วเราก็คุยปกติ เค้าชอบเต้นมาก B-boy Popping อะไรพวกนี้เค้าชอบหมด มีอยู่ครั้งนึงเราเลยบอกให้เค้าส่งคลิปเต้นมาให้ดู ในคลิปคือเค้าใส่ชุดนักเรียน เสื้อสีขาว กางเกงน้ำเงิน ใส่เสื้อกันหนาวสีเขียว ทุกคนคงสงสัยใช่ไหมค่ะว่าเราคบกันได้ยังไง ตัวจริงก็ไม่เคยเจอ คุยกันผ่านMSN จะรักได้ยาวหรอ ใช่แล้วค่ะ เราอยู่ห่างกันมาก เค้าอยู่ภาคเหนือ เราอยู่ภาคตะวันออก ซึ่งระยะทางมันไกลมาก เราก็ไม่คิดว่าเค้าจะจิงจังอะไรกับเรา ความคิดเด็กๆ ป๊อปปี้เลิฟอะไรแบบนั้น แต่ระยะทางก็ไม่ใช่อุปสรรคค่ะ เราทั้งสองคนรักกันมาก มีอะไรก็จะคุยกันตลอดเวลา หลายเดือนต่อมา ช่วงนั้นเราใช้เครือข่ายTRUE จะมีโปรโทรฟรี จ่ายวันละ5บาท เค้าก็จะชอบให้เพื่อนเค้าเป็นคนประชุมสายให้ ซึ่งเพื่อนของเค้าก็มีแฟนอยู่แล้วนะค่ะ เลยไม่มีอะไร จนกระทั่งช่วงหนึ่งเพื่อนของเค้าได้ทะเลาะกับแฟน มีปัญหากับเเฟน เพื่อนเค้าจะชอบมาปรึกษาเรา แล้วทีนี้เค้าเกิดความเข้าใจผิดขึ้นมา คิดว่าเพื่อนกับเราจะแอบคุยกัน เค้าเลยบอกเลิกเราไป ในตอนนั้นเราเสียใจมากที่เค้าไม่ยอมฟังเรา จนกระทั่งเราได้ข่าวจากเพื่อนเค้าว่าเค้ามีแฟนใหม่ เราเลยบอกให้คนไปตามสืบว่าเป็นใคร (ตอนนั้นเรารักมากเลยนะค่ะ เราไม่อยากเสียเค้าไปเพราะความเข้าใจผิดที่เราไม่ทันได้อธิบาย) เค้าก็หายไปจนวันนึงเค้าโทรเข้ามา เค้าบอกเค้าไม่ได้คบกับคนนั้น แล้วเราก็กลับมาคบกันอีกครั้ง ช่วงนี้เหมือนจะดีขึ้น แต่ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เราทะเลาะกันคือ เค้าเป็นนักเต้น แล้วจะมีสาวๆมาชอบรวมถึงกระเทย ที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันที่เต้น ในความคิดตอนนั้นทุกคนก็คงคิดเหมือนกับเรา แฟนเรา เราก็ไม่อยากให้ใครมาชอบ ไม่อยากให้ใครมาคุย ในตอนนั้นเราหึงเค้ามาก เราไม่ชอบอะไรแบบนั้น เราเลยทะเลาะกัน แต่เค้าก็ให้สัญญากับเราแล้วนะ ว่าเค้าจะไม่นอกใจ และเค้าก็ทำจริงๆ เค้าทำให้เราเชื่อใจเค้ามาก ผ่านมาสักประมาณเดือนตุลาคม เค้าต้องไปญี่ปุ่นไปหาปู่กับย่าของเค้า ก็มีผู้หญิงคนนึง แอดMSNเรามาบอกว่า "รู้ยังว่าเค้าจะไปญี่ปุ่น" เราก็ตอบเค้าไปว่า "รู้แล้วค่ะ ก็เราคุยด้วยกันทุกวัน เนี่ยเค้าพึ่งจะวางสายไป" (เราคุยกันจริงๆนะค่ะ เค้าซื้อซิมจากญี่ปุ่นโทรกลับมาไทย โทรมาทุกวัน แต่เราเสียใจที่เราโทรกลับไปไ่ได้ มันจะขึ้นเบอร์แปลกของญี่ปุ่น ) สักพักนึงผู้หญิงคนนั้นเค้าก็บอกว่า"น้องนี่ปากดีจังเลยนะค่ะ อยากเอามือไปทาบหน้าจัง" งงไหมค่ะ เค้าเป็นใครแล้วอยู่ๆมาพูดแบบนี้ได้ยังไง พอแฟนเราโทรมาอีก เราก็บอกความจริงกับเรื่องนั้นไป เค้าก็บอกว่าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน แอบชอบแฟนเราอยู่ (เราก็คิดในใจ ของๆฉันยังไงก็ของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ ยิ้มมุมปากเล็กๆ) 55555555+ ตอนนั้นอารมณ์เราน่าจะเป็นแบบนี้นะ หลายเดือนต่อมา เชื่อไหมค่ะว่าเราบอกเลิกกันบ่อยมาก ปีนึงแทบจะเกือบทุก3เดือน จนกระทั่งเราขึ้นมัธยมปลาย เราเข้าโรงเรียนใหม่เป็นโรงเรียนหญิงล้วน ซึ่งเค้าก็เลือกในแบบที่เค้าชอบคือ สายอาชีพคอมพิวเตอร์ (เราเรียกไม่ถูกขอ อภัย) เอาละสิค่ะ คราวนี้เราเข้ามาในโรงเรียนหญิงล้วน เราก็เริ่มหวั่นไหวกับเพื่อนที่เป็นทอม ซึ่งตอนแรกเราไม่คิดอะไร แต่มีคนนึงเป็นทอมน่ารัก เรียนเก่ง ชอบวาดรูป เห้ยยยย หวั่นไหวไปแล้ว แต่เราก็ยังคบกับแฟนเราอยู่นะ แฟนเราเค้าก็ไม่ค่อยเต้นแล้ว แต่หันมาติดเกมส์แทน คือเกมส์ที่เกียจที่สุดคือ DOTA เกมส์นี่แหละที่เป็นปัญหาตลอดเวลา เราทะเลาะกับเค้าก็เพราะเรื่องนี้ ไม่มีเวลาคุยกัน เล่นแต่เกมส์จนวันนึงเราทนไม่ไหวเราเลยขอเลิกไป ผ่านมา2เดือนเราก็ได้คบกับอีกคน ซึ่งคนนี้เป็นเพื่อนเก่าสมัยประถม เคยเป็นคู่จิ้นกันมาเพราะชื่อคล้ายกัน 555555+ ใช่แล้วค่ะ ชื่อคล้ายกันก็จิ้นกันได้ เด็กน้อยจริงๆ แล้วเค้าก็คบกับเด็กคนนึง น่าจะเป็นแถวภาคเหนือเหมือนกัน (เราพึ่งมารู้ตอนหลังว่าเค้าเจอกันที่ร้านซ่อมคอม เออ!ดีเนอ คบกันง่ายๆ) แต่คู่ของเค้าก็ไม่น่าจะราบรื่นนะ เพราะเด็กคนนั้นได้แอดมาคุยในเฟสบุ้คว่า "เค้าไม่สนใจเลย ไม่เห็นเหมือนตอนที่คบกับเรา" เราก็บอกน้องเค้าไปว่า "เค้าอะชอบเล่นเกมส์ อย่าไปทำให้เค้าหงุดหงิด เพราะเดียวพอเค้าเล่นเสร็จเค้าก็จะโทรมาหาเอง" น้องเค้าเหมือนจะประชด "หนูว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับหนูหรอก ทีตอนคบกับพี่ เค้าทำอะไรก็จะรายงานพี่ตลอด" เราก็เลยไปบอกว่าให้ไปคุยกับน้อง คบกันแล้วก็หัดมีเวลาให้น้องมันบ้าง เค้าก็ตอบมาคำเดียวว่า "ขอบคุณ" =.= (จ๊ะ คือเราอุตส่ามาบอก แล้วก็ไม่เกี่ยวอะไรยังจะมาตอบแบบนี้อีก) มาถึงคู่เราบ้างนะคะ มันก็ไม่ราบรื่นเหมือนกันคือ ในตอนนั้นเป็นช่วงวัยเด็ก เราก็จิ้นกันตามประสา แต่พอมาคบกันมันรู้สึกไปไม่รอด ก็เลยเลิกกันไป ผ่านไปสักระยะ จนกระทั่ง เราม.4เทอม2 เราก็กลับมาคบกับเค้าอีกครั้งนึง ครั้งนี้คือเราเป็นคนโทรไปเอง เราคิดว่าเค้าคงไม่อยากคุยกับเรามั้ง แต่ไม่ใช่เลย เค้ายังรอเราอยู่ เราก็เลยตกลงกันว่าจะมาเจอกัน เราคิดว่าเค้าจะมาเจอกันได้ยังไง แต่เค้าตอบกลับมาว่า"เราทำได้ถ้าเราคิดจะทำ" ในตอนแรกเราไม่เชื่อหรอกว่าเค้าจะลงมาหาเรา เพราะระยะทางมันไกลมาก และแล้วเค้าก็มาหาเรา เราก็เลยให้เพื่อนเราไปเป็นเพื่อน พอเจอตัวจริงเท่านั้นแหละ เราแทบกรี๊ด บอกเลยว่าเค้าเหมือนเกาหลีมาก ผมสีน้ำตาล ถ้านึกไม่ออกว่าหน้ายังไง ให้ดูรูปเมาท์ ณัชชา หน้าตาแบบนั้นเลยค่ะ หล่อกว่าในรูปอีก ซึ่งในตอนนั้นเราแต่งตัวไม่เป็นค่ะ เรารู้สึกว่า เด๋อด๋ามาก เพราะเป็นเด็กเรียนเลยไม่รู้จะแต่งตัวยังไง แต่เค้าก็เทคแคร์เราดีทุกอย่างเลยนะคะ เราไปดูหนังด้วยกัน เล่นโบล์ลิ่งด้วยกัน แต่ตอนนั้นช่วงเวลาเราน้อยค่ะ เพราะเราไปกับพ่อแม่ (สงสัยใช่ไหมค่ะ แล้วพ่อแม่ไม่รู้หรอ บอกเลยค่ะว่าพ่อแม่เราไปอีกที่นึงค่ะ คือเค้ามาส่งเราเพราะเราบอกว่ามาเที่ยวกับเพื่อนชื่อนี้ๆๆนะ 555555555555+ แอบนอยด์เบาๆ ) เค้าซื้อของขวัญวันเกิดย้อนหลังให้เราคือตุ๊กตาหมี สีน้ำตาลอัดเสียงได้เค้าแอบไปพูดค่ะว่า "รัก....มากนะ" เรานี่แอบเขิลจนหมุนตัวไม่ถูกเลยค่ะ แล้วเค้าก็ซื้อมาร์ลีที่อยู่ในขวดแก้ว เขียนชื่อเค้าไว้ด้านหลังเป็นภาษาอังกฤษ เราไม่อยากเวลาเดินไปเลยค่ะ แต่ก็ต้องไปตามเวลาคือ เราต้องกลับบ้านเพราะพ่อกับแม่บอกว่ากลับได้แล้ว เออใช่ เราลืมบอกอย่างนึง เค้าแพ้เกมส์แข่งจักรยานเราด้วยแหละ เราภูมิใจในตรงนี้ เราได้นั่งใกล้กัน สบตากัน >.< ตอนแรกเราไปนั่งอีกเก้าอีกนึง แต่เค้ากลับดึงเรามานั่งด้วยกันกับเค้า ฟินเว่อค่ะ งานนี้ เค้ามองตาได้อบอุ่นมาก แต่เค้าจะพูดออกเหน่อหน่อยๆเพราะเค้าอยู่เหนือ น่ารักค่ะ สรุปผ่าน รักเว่อเหมือนเป็นนางเอกเกาหลี (ไม่ได้อวยน่ารักจริง) เค้าจองโรงเเรมไว้5วัน เเต่เราไปเที่ยวกับเค้าได้ครั้งเดียว เราอยากไปอีกนะ แต่คือเราไปไม่ได้เพราะไม่มีใครไปส่งอีกอย่างเราไม่เคยไปไหนคนเดียว กลัวหลง ขึ้นรถไม่เป็นด้วย แหะๆ =.= เค้าก็อยู่จนครบกำหนดแล้วก็นั่งเครื่องบินกลับ เราคิดว่าเค้าเจอเราแบบเด๋อๆ ไม่แต่งตัวเค้าคงจะไม่อยากคุยกับเราอีกแน่เลย แต่ตรงกันข้ามค่ะ เราทั้งสองต่างรักกันมากกว่าเดิม เค้าบอกว่าไม่ต้องแต่งหน้ามา (ตอนนั้นเราไม่เคยแต่งไม่เคยทำอะไรเลยบอกให้เพื่อนแต่งให้ค่ะ) เค้าก็บอกว่าเราน่ารักดี แต่แต่งตัวเทรนด์แปลกๆ 55555+ (ก็คนไม่เคยแต่งแล้วมาแต่งนี่น่า) หลังจากนั้นเราเริ่มพูดถึงวางแผนครอบครัวในฝัน เค้าบอกจะเลี้ยงหมาพันธ์ไส้กรอก (เค้าบอกแบบนี้จริงๆ) 5ตัว ทุกวันเค้าจะพามันไปเดินเล่น แล้วเราจะอยู่ด้วยกันที่กระท่อมปลายนา (เออ -.- คือเธอคิดว่าเธออยู่ในนิยายหรอ) เยอะมากค่ะที่เค้าพูด ทุกๆวันเราจะร้องเพลงด้วยกันตลอดเวลา และเพลงประจำของเราก็คือ"งมงาย" เราจะชอบขำกันในตอนที่ร้องว่า "เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่รอเธอ ฉันจำไม่ได้" ตรงฉันจำไม่ได้เนี่ยแหละ คือมันขำจริงๆนะค่ะในเวลานั้น มันเหมือนกับว่า เราจะร้องเพลงแล้วเราจำไม่ได้ =...= เอาเป็นว่าปล่อยมันไป เราสองคนขำกันค่นี้ค่ะ 5555+ หลายเดือนต่อมาเราเลยลองใจเค้าว่า "สัญญาได้ไหมว่าโตขึ้น เราจะแต่งงานด้วยกัน" เค้าตอบว่า "ไม่" เค้าบอกว่าไม่อยากพูดอะไรแล้วทำไม่ได้อย่างที่พูด เราก็นอยด์สิค่ะ ไหนบอกจะอยู่ด้วยกัน ไหนบอกจะมีลูกชื่อแฮมมี่ ด้วยกัน เราก็เลยพาลทะเลาะกับเค้าค่ะ เราทะเลาะกันรุนแรงมากจนเลิกกันไป เราห่างหายกันไปนานอยู่พอสมควรค่ะ จนกระทั่งเราขึ้น ม.6 เรากลับมาคบกันอีก แต่คราวนี้เราบอกเลิกกับเค้าเอง เพราะเราต้องการสอบเข้าแพทย์ เพราะมันยากมาก เราเลยคิดว่าเราไม่ควรคบใครในตอนนี้เราควรตั้งเป้าหมายในชีวิต คนอื่นอาจคิดว่า ไม่เห็นจำเป็นต้องเลิกกันเลย แต่สำหรับเราในตอนนั้นมันไม่ใช่ค่ะ เราตั้งใจมาก และเราก็ทำได้สำเร็จ เราเลยกลับมาบอกเค้าว่า เราทำสำเร็จแล้วมาเริ่มใหม่กันไหม ซึ่งเค้าก็เล่นตัวอยู่นาน2เดือนค่ะ ในวันเกิดเรา เค้าก็ส่งคลิปแฮปปี้เบิดเดย์มาให้ น่ารักมากค่ะ แล้วเราก็ได้คบกันอีกครั้ง เรานัดเจอกันอีกตอนปลายเดือนเมษายน เค้าก็มาปกติค่ะ เราไม่เขิลแล้ว เค้ามาเซอร์เว สถานที่เองเลย เราก็ไปเองได้แล้ว จากประสบการณ์ครั้งก่อน ตอนนี้เราก็เที่ยวกันเหมือนเดิม เค้าบอกว่าตาเราสวย ตาหวาน เค้าพาเราไปกินMK จ่ายเองทุกอย่าง แต่เค้าจะกินแปลกๆอย่างนึงคือ เค้าเอาข้าวเทลงไปในหม้อสุกี้ค่ะ คือเราไม่เคยกิน เราก็กินไม่เป็น เลยไม่กินมันรู้สึกเหมือนข้าวแปลกๆ เค้าเลยโทรเรียกเพื่อนของเค้าที่อยู่ที่นั่นมากนแทนเพราะเค้าก็เสียดายเงิน อีกอย่างคือเรายังไม่ได้ทานอะไรเลยค่ะ หลังจากนั้นเราก็ไปเที่ยวดูหนังกันแบบเดิม จนเวลาเย็นเกือบดึกแล้ว เค้าก็เหมารถแท็กซี่ไปส่งเรา เพราะพ่อเรามารับตรงที่เรานัดพ่อ เค้าดูเเลเราอย่างดีเลยค่ะ เราดีใจมากที่ได้เค้าเป็นแฟน จนกระทั่งเราเข้ามหาวิทยาลัยรัฐ ในกรุงเทพ ทุกคนก็จะเคยเป็นใช่ไหมค่ะ เจอคนใหม่ เจอเพื่อนใหม่ เริ่มมีความรู้สึกดีให้กัน ตอนนั้นเราไม่แคร์แฟนเราเลยค่ะว่าเค้าจะรู้สึกยังไง ช่วงนั้นเราออกห่างจากตัวเค้ามาก ซึ่งในระยะเวลาเพียง1เดือนเรากลับโลเลกับเพื่อนที่เจอกันในมหาวิทยาลัย จนเค้าโทรมาว่าเราจะเอายังไง แต่สิ่งที่เราเสียใจที่สุดคือเราบอกเค้าไปว่า"แล้วจะให้ทำยังไงละ"เค้าตอบว่า "เราไม่ชอบแบบนี้เลย เราเลิกกันไหม" เราก็ตอบแบบไม่คิดว่า"อืม เลิกก็ได้นะ โอเคตามนั้นละกันแค่นี้นะ" นี่เป็นประโยคสุดท้ายที่เราคุยกันเราเสียใจ....เดียวมาต่อนะค่ะ