เเม่หนี้ไปบวช

ผมจำความได้ก็คือมีเเม่เเค่คนเดียวไม่มีพ่อจะว่าไม่มีก็ไม่ได้ครับ เพราะพ่อทิ้งผมก็เเม่ไปตั้งผมยังจำความไม่ได้เลยตั้งเกิดมาถึงตอนนี้ผมเคยเจอพ่อเเค่ครั้งเดียว ผมอยู่กับเเม่เรามีกันเเค่สองคนจนผมโต อายุได้ 27 ปีเเล้วส่วนเเม่ผมได้ 40ก่าวเเล้วครับซึ่งผมไม่เคยได้รับความรักจากใครนอกจากเเม่เลยทั้งเลียงดูผมห่วงผมสอนผมทุกๆอย่างผมได้จากเเม่หมด เหมือนทั้งพ่อทั้งเเม่ ตลอดมา ผมก็เป็นเด็กดี ไม่ดืนเหล้าไม่เทียวกลางคืน ทุกวันนี้ก็ทำงานหาเลียงตัวเอง
เเม่ผมทำอาซีพค้าขาย ส่วนผมจบ อิเล็กเปิดร้านขายอุปการณ์มือถือช่อมด้วย ดูเหมือนชีวิตผมจะดี พอกินพอใช้ไม่ได้เดือนร้อนเรื่องเงิน เเต่เเม่ผมจะเป็นคนธรรมมะธรรมโมมากชอบทำบุญ พูดบอกกับผมว่าอยากจะบวชตลอด เเต่ผมไม่ยอมเพราะผมมีเเม่เเค่คนเดียวไม่อยากให้เเม่ไปบวช เพราะผมรักเเม่มากครับ
ไม่อยากห่างท่านไปไหน อยากดูเเลท่านอยากอยู่ไกล้ๆท่าน เเต่เเล้วเเม่ผมก็ได้หนี้ผมไปบวชโดนที่ไม่ได้บอกผมสักคำ คือบ้านเราอยู่บ้านนอกชลบท ผมจะเข้าเมืองไปชื้อของมาขายบ่าง อาทิตละครั้งบ่างครั้งก็ค้างคืนที่ในเมือง นั่นเเลครับพอผมกลับจากในเมืองเพื่อเดินทางกลับบ้าน กลับพบว่าไม่อยู่เเล้วจึงได้ไปถามคนๆข้างบ้านว่าเเม่หายไปไหนทำไหมเเม่ไม่อยู่บ้าน ได้คำตอบว่าเเม่ผมได้ไปบวชเเล้ว ชึ่งผมก็ไม่รู้ว่าท่านไปที่ไหน โทรหาก็ไม่ติด ผมเสียใจมากน้อยใจมากไม่รู้จะอย่างไง คือมืด 8ด้านเลยครับ ไม่รู้จะไปปรึกษาใครเพราะไม่มีญาติพี่น้องเลย ได้เเต่ร้องให้อย่างเดียว อยากระบาย อยากคุยกะเเม่ อยากถามเเม่ว่าทิ้งผมทำไหม เเล้วผมจะอยู่อย่างไงถ้าไม่มีเเม่ จากที่เคยเจอหน้าเเม่ทุกวัน ทานข้าวด้วยกันทุกวัน มาวันนี้เเม่ไม่อยู่  เเม่ผมควรโกรธเเม่เกียดเเม่ไหมครับ ผมรักเเม่มากนะ ถ้าได้ยิน....