ชีวิตที่ถูกครอบครัวฝ่ายพ่อคิดแทนมาตลอด

ชีวิตเรามันอึดอัดมากสำหรับเรา
พ่อแม่แยกทางมันไม่ใช่ปัญหาเท่าทางฝ่ายน้าเราคอยบงการชีวิตเรามาตลอด
ตั้งแต่การเรียนจบแล้วให้ต่อมอปลาย การแต่งตัวซึ่งเราอึดอัดมากๆ
ทุกครั้งที่ไปบ้านน้าเราต้องอดทนใส่ชุดประหลาดๆที่เค้ามองว่าสวยเช่น เสื้อตัวใหญ่ๆและกางเกงยีนผู้ชายขากระบอก
เราดูรุ่มร่ามมาก ห้ามใส่ขาสั้น(ขาสั้นของเราคือเท่าบ็อกเซอร์ผู้ชายไม่สั้นจนน่าเกลียด)
แล้วมาตอนนี้เราขึ้นปีหนึ่ง มหาลัยเราบังเอิญไม่ไกลจากบ้านน้า 101กับ107 แต่ส่วนมากเรากลับบ้านเพราะอึดอัด
ช่วงปี1มันก็วุ่นวายมีประชุมนู่นนี่เร่เลยจะอยู่หอ ฝ่ายพ่อแม่เราไม่มีปัญหาแต่ฝ่ายน้านี่เดือดร้อนมาก
บางทีเราต้องการพื้นที่ส่วนตัว เวลาทำโปรเจ็คหรืองานที่ต้องใช้เวลามากๆแต่น้าก็ไม่เคยเข้าใจ
ทั้งที่การเรียนเราก็3กว่ามาตลอด ควรทำไงดี

เรากลัวเอาตัวไม่รอดในสังคมถ้าทุกอย่างยังเป็นแบบนี้คุยก็ไม่เคยฟัง
โตขึ้นเราก็ต้องไปเจออะไรอีกเยอะโดยไม่มีเค้าทำไมเค้าถึงไม่เข้าใจ