สวัสดีค่ะ
เราอยากมาขอคำปรึกษาจากผู้มีประสบการณ์ค่ะ
เรากับแฟนห่างกับ 6-7 ปีค่ะ เริ่มคุยกันมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว
แล้วเริ่มเป็นแฟนกันแล้วอยู่ด้วยกันประมาณ 4-5 เดือน
เราตัดสินใจมาอยู่กับเค้าเพราะต่างคนต่างงานยุ่ง ไม่ค่อยมีเวลา
เลยคิดว่าถ้าอยู่ด้วยกันจะได้เรียนรู้นิสัยกัน
จนเราทั้งสองคนก็พยายามปรับจูนกันในหลายๆเรื่อง
ด้วยอายุที่ห่างกัน แล้วเค้าเป็นผู้ชายที่แข็งมากๆ แล้วเราก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อน
ส่วนเค้าก็อยู่คนเดียวมา 2-3 ปี ใหม่ๆก็รำคาญเราบ้าง ละเลยเราไปบ้าง ทำกิจกรรมที่ไม่ให้เราไปมีส่วนร่วม
จนตอนนี้รู้สึกว่าเราเข้าใจกันมากขึ้น เค้าเริ่มใส่ใจเรามากขึ้น เรางอแงน้อยลง มีเวลาให้กันมากขึ้น ตัวติดกันตลอด
และเราเริ่มเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน เป็นชีวิตประจำวันของอีกคน
แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันกำลังจะกลับไปเป็นแบบเดิม เป็นเหมือนตอนที่เราไม่เจอกัน
เพราะเค้ามีเหตุจำเป็นให้ต้องไปอยู่ตจว ซึ่งไม่มีกำหนดว่าเค้าจะกลับเมื่อไหร่
สัญญาณอินเตอร์เนตก็ไม่ค่อยมี
สิ่งที่เรากลัวมากคือ กลัวเค้ากลับไปใช้ชีวิตคนเดียว
แล้วเค้าจะกลับไปทำตัวแบบเดิม รักชีวิตโสดเหมือนเดิม
โดยนิสัยเค้าเราค่อนข้างไว้ใจว่าเค้าไม่มีทางนอกใจเราแน่ๆ
เราห่วงแค่เค้าจะมีความสุขที่อยู่คนเดียว เราเห็นแก่ตัวมากไปมั้ยคะ?
ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างคะ? จัดการกับปัญหายังไงคะ?
เรานอนร้องไห้ทุกคืน
เราไม่ชินกับการไม่มีเค้า
ชีวิตประจำวันเราต้องเปลี่ยนไปหมดทุกอย่าง
เราต้องกลับมาใช้ชีวิตคนเดียวอีกครั้ง
จนตอนนี้เรากำลังเข้าข่ายภาวะโรคซึมเศร้าแล้วค่ะ
เคยมั้ย? เมื่อเราเจอคนที่คิดว่าใช่ และทุกอย่งกำลังไปได้ดี.. แต่กลับต้องพังลง
เราอยากมาขอคำปรึกษาจากผู้มีประสบการณ์ค่ะ
เรากับแฟนห่างกับ 6-7 ปีค่ะ เริ่มคุยกันมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว
แล้วเริ่มเป็นแฟนกันแล้วอยู่ด้วยกันประมาณ 4-5 เดือน
เราตัดสินใจมาอยู่กับเค้าเพราะต่างคนต่างงานยุ่ง ไม่ค่อยมีเวลา
เลยคิดว่าถ้าอยู่ด้วยกันจะได้เรียนรู้นิสัยกัน
จนเราทั้งสองคนก็พยายามปรับจูนกันในหลายๆเรื่อง
ด้วยอายุที่ห่างกัน แล้วเค้าเป็นผู้ชายที่แข็งมากๆ แล้วเราก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อน
ส่วนเค้าก็อยู่คนเดียวมา 2-3 ปี ใหม่ๆก็รำคาญเราบ้าง ละเลยเราไปบ้าง ทำกิจกรรมที่ไม่ให้เราไปมีส่วนร่วม
จนตอนนี้รู้สึกว่าเราเข้าใจกันมากขึ้น เค้าเริ่มใส่ใจเรามากขึ้น เรางอแงน้อยลง มีเวลาให้กันมากขึ้น ตัวติดกันตลอด
และเราเริ่มเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน เป็นชีวิตประจำวันของอีกคน
แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันกำลังจะกลับไปเป็นแบบเดิม เป็นเหมือนตอนที่เราไม่เจอกัน
เพราะเค้ามีเหตุจำเป็นให้ต้องไปอยู่ตจว ซึ่งไม่มีกำหนดว่าเค้าจะกลับเมื่อไหร่
สัญญาณอินเตอร์เนตก็ไม่ค่อยมี
สิ่งที่เรากลัวมากคือ กลัวเค้ากลับไปใช้ชีวิตคนเดียว
แล้วเค้าจะกลับไปทำตัวแบบเดิม รักชีวิตโสดเหมือนเดิม
โดยนิสัยเค้าเราค่อนข้างไว้ใจว่าเค้าไม่มีทางนอกใจเราแน่ๆ
เราห่วงแค่เค้าจะมีความสุขที่อยู่คนเดียว เราเห็นแก่ตัวมากไปมั้ยคะ?
ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างคะ? จัดการกับปัญหายังไงคะ?
เรานอนร้องไห้ทุกคืน
เราไม่ชินกับการไม่มีเค้า
ชีวิตประจำวันเราต้องเปลี่ยนไปหมดทุกอย่าง
เราต้องกลับมาใช้ชีวิตคนเดียวอีกครั้ง
จนตอนนี้เรากำลังเข้าข่ายภาวะโรคซึมเศร้าแล้วค่ะ