ต้องให้อภัยอีกกี่ครั้งถึงจะพอ

ประสบการชีวิตสุดเอือม

ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันในฐานนะรุ่นพี่กะรุ่นน้องและที่ปรึกษาจนกลายมาเป็นคนรักเหตุผลแรกของเราคือเราปลื้มเรารักผุชายแบบนี้แต่เหตุผลของเขาแค่อยากมีใครสักคนมาแทนที่แฟนเก่าของเขาเท่านั้นเขาจีบเราโดยที่เขายังคงรักแฟนเก่ามาตลอดแต่ความสัมพันของเราก้อยังเริ่มไปเรื่อยๆทั้งๆที่เราก้อรุมาตลอดว่าเขาแอบไปหากันเขาคุยกันตลอดแต่เราเลือกที่จะไม่พูดเลือกที่จะยิ้มแย้มเวลายุกะเขาเลือกที่จะไม่ทะเลาะและให้อิสระเขาเต็มที่ไม่เช็คโทรสัพไม่เช็คเฟสเช็คไลน์และนอกเหนือจากเรื่องแฟนเก่าแล้วเขายังทำเรื่องเลวร้ายเรารุตั้งแต่วันแรกแล้วแต่แกล้งทำเปนไม่รุพอหนักเข้าๆเราก้อพูดตลอดว่าจะเปลี่ยนตัวเองแล้วมีครั้งต่อมาค่อนข้างจะหนักเราเริ่มรับรู้ถึงเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นแล้ววันนั้นเราเลือกที่จะเดินจากไปแบบเจ็บๆเพราะเราได้เตือนเขาแล้ววันนั้นเรายังจำได้เขาอ้อนวอนขอร้องไม่ให้เราไม่จนแทบจะกราบเท้าด่วยสั้มแต่เราก้อยืนยันที่จะไปจนเขาจะฆ่าตัวตายพร่ำเพ้อว่าไม่มีเราแล้วเขาจะยุไม่ได้เราเปนคนมาเติมเต็มชีวิตของเขาช่วยฉุดเขาขึ้นมาในวันที่เขาเสียใจคอยยุข้างๆตลอดเวลาขาดเราไปสักคนเขาขอตายด้วยความที่เรากลัวเขาตายเราจึงเลือกที่จะให้อภัยเขาในวันนั้นแล้วต่อมาหมดเรื่องเลวร้ายพันนั้นไปเรื่องแฟนเก่าก้อวนเวียนกลับมาวันนั้นจำได้ว่าเปนวันเกิดเขาเราก้อเตรียมซื้อเค้กกะจะเซอร์ไพร์นัดกะเพื่อนเสดสับเราแกล้งทำเปนไม่พอใจนุ้นนั้นั้นแล้วหนีไปรอเซอร์ไพร์ยุบ้านแต่เขากลับโมโหเราว่าเรางี่เง่าแล้วไปเล่นยุหอแฟนเก่าทั้งที่เรารอยุบ้านเราได้แต่ร้องไห้ถ่ายรูปเค้กอวยพรวันเกิดบนหน้าไทม์ไลน์แต่กลับโดนบอกให้ลบออกเหตุผลที่ว่าทางครอบครัวยังไม่อยากให้คบใครเพราะอกหักจากคนที่แล้ว(ขนาดนี้แล้วกุยังโง่ยุได้) แต่เราเหนแฟนเก่าโพสรูปอวยพรให้ได้เฉยเลยนี้คือสิ่งที่เจ็บที่สุดได้แต่นอนร้องไห้รอเขายุบ้านร้องไห้จะเปนจะตาย แล้ววันต่อมาก้อไปฉลองวันเกิดยุบ้านเพื่อนของเขาจนเที่ยงคืนเราไม่ไหวขอกลับมานอนรอที่บ้านจนเช้าเจ็ดโมงก้อยังไม่มาไม่รุไปนอนที่ไหนกะไคให้เหตุผลแค่ว่าไม่อยากกลับมากวนเรา (กุก้โง่เชื่ออีก)หลังจากนั้นก้อใช้ชัวิตระหองระแหงร่วมกันมาจนเขาเริ่มไขว่คว้าผุหญิงคนใหม่มาเรารุมาตลอดนะแต่ไม่พูดอยากให้สำนึกก้อไม่สำนึกสักทีจนเราเริ่มทนไม่ไหวบอกว้าเรารุนะเขาก้อขอโทษเราแล้วไม่คุยกะผุหญิงคนนั้น (กุก้อให้อภัยมันอีกละ)หมดเรื่องนี้ไปเรืองแฟนเก่าอีกคนก้อโผล่มาอีกเขาส่งข้อความมาบอกเราว่าแฟนเราส่งรูปนี้มาให้เขา (รูปเขาแต่งคู่กะแฟนเก่าแล้วพิมว่า แอมซ๋อรี่มายดาร์ลิ้งงง)ไอ่เราก้อไม่อยากทะเลาะก้อส่งรูปไปถามแฟนดีๆนี้คืออะไรแต่แฟนกุก้อโคตรแมนโทษผุหญิงคนนั้นเฉยเลย (กุก้อให้อภัยมันอีก!)หมดเรื่องผุหญิงก้อมีปัญหาเริ่องเงินอีที่จิงก้อมีแต่แรกแล้วละเราก้อไม่คิดไรนะถ้ามีเราก้ให้แต่ก้อให้สะส่วนใหญ่แหละเงินขาดมือตลอดเราก้อรุอีกแหละว่าเรื่องเลวเดิมๆอีก (แต่กุก้อให้อภัยอีก) ต่อมาจนปิดเทอมต่างคนต่างกลับบ้าน คุยไลน์กันทุกวันแต่ดึกจนเช้าคิดถึงกันปานจะกลืนกินบอกรักทุกวันๆจนวันนึ่งเพื่อนเราทักมาว่าให้ดูเฟสแฟนโพสรุปคู่กะแฟนเก่าหมายความว่าไง เราเข้าไปดูนี้สั่นเลย ร้องไห้ไม่ออกเลยตอนนั้นสั่นไปหมดเราพยายามโทรหาทั้งเบอร์เขาเบอร์แม่เขาหรือแม้กะทั้งเบอร์แฟนเก่าเขาแต่ไม่มีใครพูดอะไรเลย เราตัดสินใจทักเฟสหาแฟนเก่าแต่ก้อยังไม่อ่านวินาทีนั้นเราคิดว่าไหนๆก้อจะเสียเขาไปละขอลองวัดใจลูกผู้ชายสักตั้งดูเราก้อโกหกเขาไปอีกสักพักแฟนเก่าเอาเบอร์แฟนเราโทรมาเราก้อถามว่าเกิดอะไรขึ้นเขาบอกเราแค่ว่าเขาคุยกันมาตลอดคอยเปนห่วงกันตลอดเขาเรยลองถามว่าลองกลับมาคบกันดีมั้ยไอ่แฟนเราก้อตกลง เราก่อขอคุยกะแฟนเราเขาก้อไม่ให้เราคุยเราก้อดึงดันจะคุยให้ได้สุดท้ายเขาก้อให้เราคุยเราแค่อยากได้ยินจากปากเขาเท่านั้นเราไม่ชอบไรค้างคาทีแรกเขาก้อบ่ายเบี่ยงว่าจะรับผิดชอบเรานุ้นนี้นั้นเราเลยยิงคำถามไปว้าถ้าเราไม่ได้ท้องเขาจะเลือกแฟนเก่าใช่ไหม เขาก้อบ่ายเบี่ยงไม้อยากตอบไอ่เราก้อโมโหยิงคำถามเดิมไปอีกรอบ เขากลั้นหายใจแล้วตอบออกมาว่าใช่! วินาทีนั้นเราโล่งไปหมดทุกอย่างแล้วพูดกะเขาสั้นๆว่าโอเค แล้วเราก้อตัดสาย บล็อคเบอร์บล็อคเฟสบล็อคไลน์บลํอคทุกๆอย่างเกี่ยวกับเขาทั้งหมดคืนนั้นเราก้อนอนไม่หลับทั้งคินดีที่ยังมีพี่ผุชายที่เราชอบปรึกษาเรื่องนุ้นเรื่องนี้ตลอดคุยเปนเพื่อนทั้งคืนเราไม่ร้องนะร้องไม่ออกเรยเช้ามาเหนไลน์พี่ผุชายคนนั้นส่งรุปมาให้เปนแชทที่แฟนเราทักเขามาบอกว่าเขารุแล้วว่าเราสำคัญมากกะเขาแต่ก่อนเขาเคยรักแฟนเก่ามากคิดว่าถ้ากลับไปคงรักได้เหมือนเดิมแต่มันไม่ใช่เขารักเรามากเขาขาดเราไม้ได้เขาขอโทษ เรากัอเลิกบล็อคไลน์เขาก้อมาคุยกันแต่ความรุสึกตอนนั้นยังตื้อๆยุ (ขนาดนี้ก้อยังให้อภัยอีก) หลังจากนั้นกเอคุยกันบอกรักกันทุกวัน จนถึงสงกรานยุดีๆเขาก้อหายไปแบบไม่มีสาเหตุติดต่อไม่ได้ทั้งโทรทั้งเฟสทั้งไลน์ไม่มีการติดต่อกลับเราได้แต่นอนร้องไหนทุกวันโทดตัวเองว่ากลับมาทำไม จนหลังสงกรานติดต่กลับมาบอกว่าเมาหลับทุกวัน เหอะๆดี้ดีกุก้อไม่ถือสาอีก ต่อมาก้อเปิดเทอมยุด้วยกันก้อทะเลาะกันน้อยลงแต่ไม่วายเขาก่อยังกลับไปทำเรื่องเลวๆอีกครั้งเราเหนแต่เราไม่พูดบอกกะตัวเองว่าครั้งนี้เราจะพอแล้วไม่มีคำว่าอภัยแล้วเราตัดสินใจทักไลน์ไปบอกว่าเราเหนนะโอกาสของเขาหมดแช้วด้วยเขาก้อดราม่าต่างๆนาๆสุดท้ายเราก้อให้โอกาสเขาอีกครั้ง ความรักของเราก้อดำเนินมาเรื่อยๆจนท้องระหว่างท้องก้อมีเรื่องเครียดมากมายแม่เขาไม่อยากมาแต่งแม่เขาไม่ชอบเราบ้างแหละจนเราตัดสินใจว่าถ้ามันจะยากขนาดนั้นขอเปนซิงเกิ้ลมัมดีกว่าแต่เขาก้อขอร้องเขารักลูกรักเราเขาอยากยุกะเราจนในที่สุดก้อแต่งงานกันจนได้พอลูกคลอดมาได้ไม่นานเขาก้อต้องไปฝึกงานนานๆกลับมาบ้านทีจนพักหลังๆบอกว่างานหนักเลิกดึกทำโอโทรไปไม่เคยจะรับโทรกลับไม่เคยมีพูดดีแค่ตอนจะขอตังเฟสไลน์ไอจีไม่ค่อยจะเล่น ทางครอบครัวเราก้อคอยส่งเงินค่ายุค่ากินให้ตลอดเวลาฝึกงานเพราะทางครอบครัวเขาจะไม่รับผิดชอบแล้วเพราะแต่งให้ละแค่ก้อมีบางครั้งที่เขาต้องขอครอบครัวเขาบ้าง แต่ครอบครัวเราต้องหาให้ตลอดพ่อแม่เราก้อลำบากขึ้นต้องหาเลี้ยงเราเลี้ยงหลานแล้วยังต้องหานให้เขาอีก เวลาเขากลับมาบ้านก้อไม่ค่อยจะสนใจลูกหรอกมีแต่นอนอย่างเดียวไม่รุเลนว่าตอนนี้เขายังอยากทำหน้าที่ๆยุรึเปล่า ทุกวันนี้เราได้แต่ตั้งคำถามกะตัวเองว่า เขายุกะเราเพราะอะไรเพราะหน้าที่หรือเพราะรัก เราควรพอได้แล้วมั้ยหรือควรรอต่อไปเผื่อมีหวังเรายังหาคำตอบไม่ได้เลย ณ ตอนนี้