ถึงวันนี้ทีไร ผมมักจะรู้สึกอึดอัดหัวใจทุกที ไม่ใช่อะไรหรอกครับ แม่ผมไม่อยู่แล้ว ท่านจากไป ปีนี้ก็ปีที่ 18 แล้ว แต่ยังรู้สึกเหมือนเมื่อวานนี่เอง เหตุที่ผมยังคงรู้สึกแบบนั้น เพราะผมยังมีเรื่องติดค้างในใจอีกเยอะ ที่ไม่ได้ทให้ท่านในช่วงที่ท่านยังมีชีวิต ผมรู้สึกผิด ผิดทุกครั้ง แม้แต่งานศพ ผมยังไม่มีโอกาสได้ไปเลย ถึงหลายๆคนจะบอกว่ามันไม่ใช่ความผิดของผมหรอก เพราะแม่สั่งเสียว่าไม่ให้บอก เพราะตอนนั้นผมจะบวชสามเรณฤดูร้อน แม่ไม่อยากให้ผมห่วง ตอนนั้นแม่ผมป่วยมาซักพักแล้ว เป็นมะเร็งที่คอ แต่ท่านไม่บอกผม แล้วท่านไปเร็วมาก เร็วจนผมไม่รู้ว่าท่านได้จากไปแล้ว ผมไปเจออีกทีตอนที่เห็นรูปแม่อยู่บนหิ้งแล้ว ความรู้สึกตอนนั้นที่ผมเห็นรูปแม่ ผมยังจำได้แม่นยำ มันเหมือนหัวใจผมกำลังโดนบีบอย่างแรงจนมันแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ผมหายใจไม่ออก เหมือนจะเป็นลม ร้องไห้สะอื้นเหมือนเด็กน้อย กับความรู้สึกที่เราต้องรับรู้ว่า แม่ได้จากเราไปแล้ว แม่ไปแล้วจริงๆใช่มั๊ย ต่อจากนี้จะไม่มีวันได้เจอแม่อีกแล้ว ไม่อีกแล้ว ตอนนั้นผมอายุ 15 ผมอยู่กับแม่มาตั้งแต่จำความได้ แม่เป็นทุกๆอย่าง เป็นเพื่อน เป็นโลกทั้งใบ ผมอธิบายความเจ็บปวดนี้ไม่ได้ แต่สิ่งที่ยังทำให้คนอายุ 33 กลับไปร้องไห้เหมือนเด็กอายุ 3 ขวบได้ทุกครั้งที่คิดถึงแม่ คือความรู้สึกผิด ผิดที่ผมไม่ได้ทำอะไรให้แม่เลย ผิดที่ผมไม่รู้ว่าแม่จากไปแล้ว ผิดที่ผมทำได้แค่ร้องไห้เหมือนเด็ก ตอนนั้นผมได้แต่สวดมนต์ภาวนาขอให้เจอแม่ ขอให้แม่มาหา ขอให้แม่เข้าฝัน จะมาแบบไหนก็ได้ ยังไงก็ได้ ผมไม่กลัว แต่ก็ไม่เคยสัมผัสถึงการมีอยู่ของแม่จนทุกวันนี้ ผมอยากจะมีโอกาสขอโทษแม่ซักครั้ง ที่ผมไม่ใช้โอกาสที่มีแสดงความรักให้มากกว่านี้ อยากขอโทษแม่ที่เคยโกรธแม่ ที่แม่ป่วยแล้วไม่ยอมบอกผมให้รู้ อยากได้โอกาสซักครั้งที่จะบอกแม่ว่า "รักแม่ที่สุดในโลก" อยากกอดแม่แน่นๆ อยากหอมแม่ฟอดใหญ่ๆ อยากกราบเท้าแม่ แค่ซักครั้งก็พอ
ผมหวังว่าซักวันนึง ความรู้สึกผิด ความรู้สึกทรมานแบบนี้มันจะไปหายไปหรือลดน้อยลง ผมหวังว่ามันจะไม่ตายไปพร้อมกับผม เรื่องราวของผมคงไม่ได้แย่ที่สุด อย่างน้อยช่วงเวลานึง ผมก็เคยมีท่าน แค่อยากแชร์ให้กับใครก็ตามที่ยังรีรอที่จะแสดงความรักต่อคนที่รักคุณมากที่สุด ทำซะเถอะครับ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส ก่อนที่จะทำได้เพียงแค่ภาวนาว่าขอย้อนเวลากลับไปแก้ไขมัน ถึงเวลานั้น มันอาจจะสายเกินไป
So I'm gonna love you
Like I'm gonna lose you
I'm gonna hold you
Like I'm saying goodbye wherever we're standing
I won't take you for granted 'cause we'll never know when
When we'll run out of time so I'm gonna love you
Like I'm gonna lose you
I'm gonna love you like I'm gonna lose you
ผมจะรักคุณ ให้เหมือนว่าผมกำลังจะเสียคุณไป
ผมจะกอดคุณ ให้เหมือนว่าเรากำลังจะลาจากกัน ไม่ว่าที่ใดที่เรากำลังยืนอยู่
ผมจะไม่มีวันทอดทิ้งคุณ เพราะเราจะไม่มีวันรู้เลยว่า เวลาของเราจะหมดลงเมื่อไร
ดังนั้น ผมจะรักคุณ ให้เหมือนว่าผมกำลังจะสูญเสียคุณไป
ผมจะรักคุณ ให้เหมือนว่าจะไม่มีคุณอีกต่อไปแล้ว
วันแม่ของผม ไม่มีครั้งไหน ไม่เสียน้ำตา ....
ผมหวังว่าซักวันนึง ความรู้สึกผิด ความรู้สึกทรมานแบบนี้มันจะไปหายไปหรือลดน้อยลง ผมหวังว่ามันจะไม่ตายไปพร้อมกับผม เรื่องราวของผมคงไม่ได้แย่ที่สุด อย่างน้อยช่วงเวลานึง ผมก็เคยมีท่าน แค่อยากแชร์ให้กับใครก็ตามที่ยังรีรอที่จะแสดงความรักต่อคนที่รักคุณมากที่สุด ทำซะเถอะครับ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส ก่อนที่จะทำได้เพียงแค่ภาวนาว่าขอย้อนเวลากลับไปแก้ไขมัน ถึงเวลานั้น มันอาจจะสายเกินไป
So I'm gonna love you
Like I'm gonna lose you
I'm gonna hold you
Like I'm saying goodbye wherever we're standing
I won't take you for granted 'cause we'll never know when
When we'll run out of time so I'm gonna love you
Like I'm gonna lose you
I'm gonna love you like I'm gonna lose you
ผมจะรักคุณ ให้เหมือนว่าผมกำลังจะเสียคุณไป
ผมจะกอดคุณ ให้เหมือนว่าเรากำลังจะลาจากกัน ไม่ว่าที่ใดที่เรากำลังยืนอยู่
ผมจะไม่มีวันทอดทิ้งคุณ เพราะเราจะไม่มีวันรู้เลยว่า เวลาของเราจะหมดลงเมื่อไร
ดังนั้น ผมจะรักคุณ ให้เหมือนว่าผมกำลังจะสูญเสียคุณไป
ผมจะรักคุณ ให้เหมือนว่าจะไม่มีคุณอีกต่อไปแล้ว