โค้ชคนแรก..... เมื่อย้อนกลับไปคิด คงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับกีฬาทุกชนิดครับ(ผมจะลองเล่านะครับ)

ผมเคยเล่นแต่บาสเก็ตบอลครับ ขอเปลี่ยบเทียบกับวอลเลย์บอลนะครับ(เลิกดูบาสตั้งแต่เลิกเล่น ปัจจุบันเชียร์แต่เทนนิสและวอลเลย์บอล)

จุดเริ่มต้น(โค้ชคนแรก)
- กี่ฬาเชื่อมสัมพันธ์ของโรงเรียน ให้ม.1ทุกห้องมาแข่งกีฬากัน(ทุกห้องไม่มีใครเคยเล่นมาก่อนครับ เริ่มจากศูนย์เท่ากัน)...... ห้องของผมโชคดีมากกกกกกก ได้รุ่นพี่ม.6ที่เป็นตัวจ่ายบอลสำรองทีมชาติไทยเป็น..... โค้ชคนแรก
- สิ่งที่รุ่นพี่อึ้งที่สุด คือ ห้องผมมันจะเตี้ยทั้งทีมอะไรขนาดนั้น คือ ห้องเด็กเรียนครับ 5555+ (รุ่นพี่เห็นทีมพวกผมแล้วช๊อคไปหลายนาที)...... รุ่นพี่บอกว่า เตี้ยซะขนาดนี้ คงต้องพึ่งบอลเร็วโยนยาวเท่านั้นจึงจะมีโอกาสชนะได้ และสอนแผนการเล่นบอลเร็วโยนยาวบนกระดาน20นาที..... เอิ่ม ทุกคนงงแดรกกกครับพี่ TT เพราะ ไม่เคยเล่นบาสเก็ตบอลมาก่อนสักคน
-  แต่ๆๆๆๆๆ สิ่งที่รุ่นพี่ทำให้พวกผมอึ้งกว่า คือ เวลาทั้งหมด3อาทิตย์ก่อนแข่ง เค้าสอนไม่สอนอะไรพวกผมเลยนอกจาก..... จ่ายบอลให้ถูกท่า จ่ายบอลให้เร็วที่สุด วิ่งจ่ายบอล เลี้ยงบอล2มือให้คล่องที่สุด หัดบล๊อคคู่ต่อสู้ให้ถูกท่าโดยไม่มีเจ็บไม่ฟาวล์(อย่าไปชนใคร อย่าไปล้วงลูก ถ้าโมโหเค้าโกงหรือทำเราเจ็บ ให้กระะตุกเสื้อเค้านิดนุง เค้าก็เสียจังหวะยิงแล้ว ^0^) หัดแย่งลูกแล้วโยนยาวให้เร็วที่สุดด และหัดเลย์อัพให้เร็วที่สุดดดด
(พื้นฐานโคตรๆๆๆ ทุกคนงง.... เค้าสอนอะไรเราว่ะ ไม่ให้เราเล่นแข่งแบบทีมเลย แล้วจะไปสู้ห้องอื่นได้ยังไง?...... แต่คุณเชื่อไหม มันกลับดีที่สุดหลังจากเวลานั้น และอีกหลายปีต่อมา)

ผลการแข่ง
- พวกผมได้ที่1ครับ(คะแนน40-50ต่อ0-10กับทุกห้อง) เป็นนักกีฬาสีและนักกีฬาโรงเรียนเลยทั้งทีมตั้งแต่ม.1 เป็นตัวแทนกีฬาจังหวัดตั้งแต่ม.2-3 เป็นตัวแทนกีฬาเขตม.4
(เมื่อโค้ชทีมชาติมองหายุวชนจากกีฬาเขตก็ต้องทึ่งงงงง...... เตี้ยซะขนาดนี้ แต่การแย่งบอลและจ่ายบอลเพื่อรุกทำแต้มเร็วที่สุด เมื่อตั้งโซนสามารถหลอกและหมุนตัวข้ามคู่ต่อสู้เพื่อยิงได้ - -*)
......  แต่ทุกคนกลับเลิกเล่นหมดเลย ทั้งที่มีโอกาสเล่นกีฬาต่อ เพราะ 1.ห้องผมเด็กเรียนครับ อดีตพ่อแม่อยากให้เรียนมากกว่า เพราะมองว่า อาชีพกีฬาสมัยก่อน เป็นอาชีพไม่มั่นคงเหมือนค้าขายหรือข้าราชการ 2. เพื่อนในทีมได้รับบาดเจ็บจากคู่ต่อสู้รุนแรง(ทั้งที่ไม่ควรเกิดขึ้นเลย)

การแข่งกีฬาครั้งสุดท้ายของผม
- เมื่อผมเข้ามหาวิทยาลัยปี2 ทีมรวมเนิร์ดตึกแพทย์แพ้ยับครับ ท่าสวยพื้นฐานแน่นแต่ยิงไม่ลง 5555+ เข้าใจนะ ได้ซ้อมแค่1วันก่อนแข่ง เริ่มเรียนหนักแล้วครับ..... แต่สิ่งที่ผมอึ้งงงง คือ ทีมต่างคณะมีนักกีฬามหาวิทยาลัย2-3คน แต่ทำไมเค้ากลับไม่มีพื้นฐานเลย (เลี้ยงหนี2มือไม่เป็น ไม่รู้วิธีตัดเกมเร็วของคู่ต่อสู้ ไม่รู้วิธีบล๊อคคู่ต่อสู้โดยไม่ฟาวล์หรืออื่นๆ ผมเคยคิดว่า ทุกคนถ้ามาถึงจุดนี้ได้ควรมีพื้นฐานเท่ากัน แต่สิ่งที่ผมเห็นกลับไม่มี - -*)

ผมมองว่า ปัจจุบัน กีฬาเป็นอาชีพที่สร้างรายได้ มากกว่าอาชีพทางการแพทย์ซะอีกนะครับ ถ้ามุ่งมั่นจริงจังตั้งแต่ท่าพื้นฐานของทุกชนิดกีฬา ^^
(กีฬามีเจ็บ อาชีพทางการแพทย์ก็มีป่วยหนักครับ ความเสี่ยงอ่ะนะ)
ผมคิดว่า กีฬาของประเทศเรา ถ้าพื้นฐานกีฬาไม่ถูกต้อง มันก็มีแต่สร้างความบาดเจ็บให้เด็ก ก่อนที่เด็กจะเริ่มเก่งเสียอีกครับ

ปล. ตอนม.3 เพื่อนผมเจอทีมอีกจังหวัดแย่งบอลแบบผิดกติกา ทำให้ได้รับบาดเจ็บรุนแรง(ครอบครัวเพื่อนเค้าให้เลิกเล่น) หลังจากนั้นตัวหลักเลิกเล่นหมดเลยครับ ผมคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดคือ โค้ชคนแรกของผม เค้าสอนให้เล่นถูกท่าและเล่นถูกต้อง อย่าทำให้คู่ต่อสู้บาดเจ็บ เพราะ คู่ต่อสู้คนนั้น...... อาจเป็นทีมชาติไทยในอนาคตก็ได้ครับ ^^  

ถึง..... นักกีฬาทีมชาติทั้งหมดนะครับ พวกคุณเหนื่อยจากการซ้อมหนักและได้สร้างความสุขให้คนไทยมากแล้ว ผมขอเป็นหนึ่งคนที่บอกว่า แพ้ชนะยังไงก็เชียร์ครับ และที่สำคัญพวกคุณอย่าลืมสร้างความสุขให้ตัวเองนะครับ เพราะ พวกคุณทำเพื่อคนไทยมาเยอะแล้วครับ ^^