คนนึงก้อรักมาก แต่เป็นเพื่อนกันและเค้ามีแฟนยุแล้วแต่เค้าก้อทำเหมือนว่าชอบเราเหมือนว่ามีใจให้เราด้วย แต่ก้อยังคุยกันในสถานะเพื่อนยุ แต่อีคนเป็นรุ่นพี่เค้าชอบเราแล้วก้อขอเราคบ เราก้อตอบตกลงเพราะตอนนั้นเราไม่มีใคร เเละเราก้ออยากเลิกชอบเพื่อนแล้ว แต่เราก้อทำไม่ได้ และเราก้อไม่รู้สึกอะไรกับพี่คนนั้นเลย คือคบทั้งๆที่ไม่รู้สึกอะไร ก้อคิดว่าคบกันไปเรื่อยๆจะรู้สึกรักเเละผูกพันไปเองแต่ก้อไม่รู้สึกอะไรเลย แล้วพี่เค้าก้อถามเราว่า "พี่ถามจริงๆนะตอนนี้เราอ่ะคุยกับใครยุ" ด้วยความที่เรายังชอบเพื้อนคนนั้นมาก และเราก้อคุยหลายคนแต่ไม่ได้จิงจังกับใครนะ ที่คบจริงๆก้อมีพี่คนนี้คนเดียว แต่เราก้อไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าเลยนะ คำถามของพี่เค้าทำให้เรารู้สึกได้ว่าเค้าจริงจังกับเราจริงๆ เรารู้สึกสงสารเค้าและไม่กล้าพูดว่ารู้สึกยังใง แต่ประเด็นคือเราไม่รู้สึกอะไรกับพี่เค้าแต่ทำไมคำพูดของพี่เค้าทำให้เราสะเทือนใจและรู้สึกผิดได้ขนาดนี้นะ ทำให้เรานึกย้อนกลับมาถามตัวเองว่าทำไมไม่รักษาสิ่ฝที่มีอยู่แล้วให้ดี ทำไมต้องวิ่งตามสิ่งที่ไม่มีด้วย
ระหว่างคนที่รักกับคนที่รักเรา เราควรจะเลือกใครดี?