มีใครที่คิดว่าตัวเองไม่มีอะไรพิเศษ เเต่พอเข้ามหาลัยเเล้วโดนจีบมั้งไหมครับ

ช่วงเด็กๆผมออกจะอ้วนจ้ำม่ำไปสักนิดครับ ผิวขาวตั้งแต่เกิด พอเข้าช่วงมัธยมปลายหุ่นเริ่มผอมลง
สูงมากขึ้นหน้าตาดูดีมากขึ้น (มั้งนะครับ) ตอนนั้นผมรู้ตัวแล้วล่ะครับว่าไม่ชอบผู้หญิง แต่ไม่แสดงออก
จนเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัย ได้พบเพื่อนใหม่ๆกันมากขึ้น สังคมเริ่มเปิดกว้างมากขึ้น แต่ด้วยผมเป็นคนขี้อาย
แรกๆลองหาแฟนทางอินเตอร์เน็ตครับ แต่แล้วก็ไปไม่รอดครับเพราะระยะทางที่ห่างเกินไป + นิสัยต่างกันสุดขั้ว

จนพอผมขึ้นปีสอง ผมได้เจอกับรุ่นน้องครับ เรียนต่างคณะกัน ช่วงนั้นเป็นช่วงรับน้องใหม่ ผมเลยได้เข้าไปเป็นสตาฟ
ในกลุ่มของน้องเขาครับ ด้วยความที่ผมเป็นคนสุภาพ เรียบร้อย สุขุม ต่อทุกๆคน ทำให้ผมรู้จักน้องกันมากยิ่งขึ้น
ไปไหนด้วยกันบ่อยๆ ดอกรักผลิบาน จนโดนเพื่อนของน้อง + เพื่อนผมแซวเป็นประจำ แต่ตอนนั้นผมไม่ได้สารภาพรักนะ
จนน้องขึ้นปีสอง ผมหาเวลาที่เหมาะ เพื่อที่จะสารภาพรักกับน้องเขาไปครับ ซึ่งน้องเขาก็ตอบตกลงจนคบกันไปเรื่อยๆครับ

จนผ่านไปได้หนึ่งปีระหว่างที่คบกันก็มีข่าวร้ายครับ อยู่ดีๆน้องก็มาบอกเลิก แต่ประเด็นไม่ใช่มีแค่น้องคนเดียวนะครับ
"พ่อแม่ของน้องเขาก็มาด้วย" คือฝ่ายครอบครัวน้องเขารับไม่ได้น่ะครับ น้องเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ก็อยากได้หลาน
แล้วท่านก็ให้ผมออกจากชีวิตของน้องเขาไป..... ช่วงนั้นยอมรับครับเฮิร์ทมากสุดๆ เสียใจสุดๆ แต่สุดท้ายผมก็ผ่านมันมาได้
เนื่องจากคณะที่ผมเรียนเนี่ย เวลาฝึกงานมันหนักพอสมควรครับ ทำงานบนชีวิตของมนุษย์หลายคน ดังนั้นจึงลืมเรื่องเหล่านี้ไว

ตอนนี้ก็เจ็บจนชินไปแล้วล่ะครับ ฮ่าๆ แต่ลึกๆก็จำภาพดีๆที่เคยมีให้กันได้อยู่ ปล่อยให้เขามีความสุขในสิ่งที่เขาเป็น ผมทำได้แค่นี้
ตอนนี้ยังไม่คิดหาใหม่หรอกครับ ถ้าจะมีก็มี ขอมีงานเป็นหลักแหล่งก่อน (หายากเหลือเกิน) ส่วน จขกท. ผมขอให้เจอคนดีๆนะครับ

โชคดีครับ