หลังจากที่ได้ดู โฆษณา ชุดนี้ ทำให้ดิฉันคิดถึงหลายๆเรื่อง ที่แม่ได้ทำอะไรให้ดิฉันมากมาย ซึ่งทั้งหมดเกี่ยวกับท่าน ยังอยู่ในความทรงจำไม่เคยลืม
แม่ดิฉัน เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ จากมอเตอร์ไซด์ โดยกระทันหัน ในขณะนั้น ดิฉัน อายุแค่ 10 ขวบเท่านั้น แต่ทำไม ความรัก ที่แม่ดิฉันทำให้ จึงอยู่ในความทรงจำไม่เคยลืมเลือน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีแล้วก็ตาม รูปของท่าน ดิฉัรน จะตั้งอยู่บนโต๊ะ คอมพิวเตอร์ ตลอดเวลา ยิ่งพอถึงวันแม่ ทีไร ดิฉัน ก็มักจะร้องไห้ทุกครั้ง เสียใจ ที่ไม่เคย ได้มีโอกาสดูแลท่านตามที่ลูกจะได้ทำให้แม่ คนหนึ่งด้วยความรักเช่นกัน
จำได้เลย ก่อนวันที่แม่ดิฉันจะจากไป อย่างไม่มีวันกลับ รุ่งเช้าคือ วันที่ 12 มกราคม 2517 จะเป็นวันเด็กแห่งชาติ คืนวันที่ 11 แม่ดิฉันพาดิฉันและพี่ๆ ไปหาซื้อเสื้อผ้าใหม่ ที่จะใส่ไปงานวันเด็กในวันรุ่งขึ้น หลังจากนั้น พ่อและแม่ ของดิฉัน ก็พาพวกเราไปดูหนังเรื่อง '' น้ำเซาะทราย '' ซึ่งเป็นเรื่องสุดท้ายของคุณวันดี ศรีตรัง ก่อนเสียชีวิต เช่นกัน กว่าหนังจะเลิก ก็ปาเข้าไป 4 ทุ่มกว่า
หลังจากกลับถึงบ้าน พ่อ และแม่ ก็บอกพวกเราว่าจะขับรถมอเตอร์ไซด์ ไปงานศพอีกอำเภอหนึ่ง ซึ่งต้องขับรถไปที่งานประมาณ เกือบ 30 กิโล และพวกเราก็เข้านอนกัน จนกระทั่งตี 5 กว่า พ่อดิฉันก็กลับมา และ บอกพวกเราว่า พ่อและแม่ เจออุบัติเหตุขากลับ ไปเจอท่อนไม้ หล่นขวางถนนอยู่ พ่อดิฉันไม่เห็น ชนต้นไม้อย่างแรง แม่ดิฉัน ซึ่งนั่งอยู่ด้านหลัง กระเด็นไป ศีรษะ คงโขกกับทุ่งนา บริเวณ เรียกรถหลายๆคัน เพื่อรับ แม่ดิฉันไปโรงพยาบาล มีหลายๆคันไม่รับ สุดท้าย ก็มีรถช่วย แต่พอไปถึงโรงพยาบาลไม่นาน แม่ดิฉันก็เสียชีวิต
รุ่งเช้าคือ วันเด็ก ดิฉันยังจำได้ว่า อยากไปเที่ยววันเด็ก ก็เลยไม่ได้ไป อาจจะเป็นเพราะว่า เด็กเกินไป ความเศร้า ในเวลานั้น คงไม่ได้เหมือน ตอนที่เราเป็นผู้ใหญ่ ว่า เวลานั้น เราสูญเสีย ความรักที่ยิ่งใหญ่ไป จนวันหนึ่งที่ดิฉัน ได้เป็นแม่คน ถึงได้ซาบซึ้ง ความรักของแม่ได้มากขึ้น
วันที่ เรามีลูก ทำให้รู้ว่า เราผู้ที่เป็น '' แม่ '' รักลูกมากแค่ไหน ห่วงใยลูกแค่ไหน ทำให้ ดิฉัน เข้าใจความรัก และความรู้สึกของแม่ ก่อนเสียชีวิตได้มากขึ้น เวลานั้น แม่คงเต็มไปด้วยความห่วงใย ความรักที่มีต่อลูก ว่า ถ้าแม่ตายไป แล้ว ลูกๆจะอยู่อย่างไร เป็นอะไร เหตุที่ดิฉีน เข้าใจ ความรู้สึกนั้น เพราะ ชีวิต ดิฉันเฉียดตาย จากอุบัติเหตุ เช่นกัน
ตอนที่ลูก ดิฉัน ได้ 5-6 ขวบ ดิฉันส่งลูก 2 คน ไปอยู่ต่างจังหวัด เนื่องจากเศรษฐกิจ น้องชายดิฉันขับรถปิคอัพ ไปต่างจังหวัด ผู้ใหญ่ 3 คน และหลานๆเล็ก อีก 2 คน น้องดิฉันขับรถ และหลับใน ตรงหัวโค้ง เขารู้สึกตัว ตบรถขึ้นมาบนถนน ทำให้รถหมุนติ้วๆ หลายๆรอบ เวลานั้น ดิฉันตื่นมา และคิดถึงลูกๆ ทันที และถามตัวเองเลยว่า เราจะตายมั๊ย แล้วลูกจะอยู่อย่างไร สุดท้าย คงเป็นเพราะ คงไม่ใช่เวลาของพวกเรา ทั้ง 5 คน รถไปชนกับต้นไม้ไปอีกฝั่งหนึ่ง ต้นไม้หัก เราทุกคนปีนออกมาจากรถช่องไหน อย่างไร ก็ไม่รู้ ในเวลานั้น ผลปรากฎว่า ไม่มีใครเป็นอะไรเลย มีแต่หลานสาวคนเล็ก ที่มีเลือดออก นิดเดียว เป็นความโชคดี ของพวกเราทุกคน สภาพรถกระจกแตก โครงรถ เอนไปอีกข้างหนึ่ง
หลังจาก เหตุการณ์ วันนั้น ทำให้ ดิฉันเข้าใจเลยว่า ก่อนเสียชีวิต แม่ดิฉันคงทุกข์ และเศร้าใจมาก ที่ไม่ได้ดูแลลูกๆ อีกต่อไป แม่คงจากไปพร้อมความห่วงใย คงตายตาไม่หลับทีเดียว บ้านดิฉันมี 4 คน พี่น้อง ดิฉันเป็นคนที่ 3 ของครอบครัว สมัยเด็กๆ ดิฉันไม่สบายบ่อยๆ น้ำเหลืองไม่ดี ตาก็อักเสบบ่อยๆ จนคุณหมอบอกว่า อักเสบมากๆ อาจตาบอดได้ สารพัดโรคทีเดียว แม่ดิฉัน จึงห่วงดิฉันมากที่สุดในบรรดา ลูกๆ ทั้งหมด
ดิฉันเป็นคนเดียว ที่แม่มักจะพาไปไหน ด้วยตลอด เวลาที่พ่อแม่ทะเลาะกัน แม่ต้องไปอยู่ที่อื่น แม่ก็มักพาดิฉันไปอยู่ด้วยเกือบทุกครั้ง เพราะแม่ห่วงดิฉัน เรื่องที่ป่วยบ่อย แม่ดิฉัน มีอาชีพ ตัดเย็บเสื้อผ้า ทุกๆปี ของวันเด็ก แม่ก็มักตัดชุด แม็กซี่ให้ใส่ ไปในงาน ปีก่อนแม่เสียชีวิต ดิฉันจำได้ว่า ดิฉันได้แสดงในงานโรงเรียน แม่ดิฉันนั่งตัดชุดแม๊กซี่ให้ใส่ในวันรุ่งขึ้น นั่นคือ ความรักที่แม่ ที่รักลูก วันไหนที่ดิฉันไม่สบาย แม่ก็คอยดูแล ดิฉันตลอด ความรัก ของแม่ คนหนึ่ง ที่ทำให้ลูก อย่างดิฉัน ดิฉันไม่เคยลืม และไม่เคยหายไปจากความทรงจำ
หลังจาก ที่แม่ ดิฉัน เสียชีวิต ชีวิต ดิฉันก็เปลี่ยนไป ความรัก ความอบอุ่น นั้นก็หายไป ไม่เคยได้รับความรัก ความอบอุ่น แบบนั้นอีกเลย คุณค่าและความรัก ของแม่ ยิ่งใหญ่ มากกว่าความรัก จากคนอื่นๆ เป็นความรักที่บริสุทธิ์ โดยไม่ได้หวังผลตอบแทนเลย ทุกวันนี้ ดิฉันได้แต่สวดมนต์ ภาวนา ขอให้แม่ มีความสุข อยู่ในทุกภพทุกชาติ หากภพหน้ามีจริง ขอให้ดิฉัน ได้เกิดมาเป็น ลูกแม่ ได้เกิด มาเป็นหลานคุณตา ( คุณตาดิฉันมาดูแลดิฉัน ตอนที่แม่ดิฉันเสียชีวิตไปแล้ว และ มารักษาแผลที่เท้าดิฉันจนหาย ) และขอดิฉันได้ตอบแทนพระคุณของท่านทั้ง 2 คน ในทุกภพชาติ
ตอนที่แม่ดิฉัน เสียชีวิตไปแล้ว พ่อ ดิฉันฝันว่า แม่ดิฉัน จะพาดิฉันไปอยู่ด้วย จำได้เลยว่า พ่อดิฉัน พาดิฉันไปทำบุญ สะเดาะห์เคราะห์มากมาย หลายที่ ดิฉันเข้าใจเลยว่า นั่นเป็นเพราะ แม่คงยังมีความห่วงใยดิฉันมากมายด้วยจิตวิญญาณ ที่ยังพะวงอยู่
มาจนวันนี้ ที่ดิฉัน ได้มีโอกาส ดูแลลูก ด้วยตัวเอง ให้ลูกกินน้ำนมตัวเอง มาตลอด ลูกๆ ดิฉันไม่เคยกินนมกระป๋อง อาจเป้นเพราะเศรษฐกิจ ในขณะนั้น และเป็นความโชคดี ที่ดิฉัน มีน้ำนมเพียงพอให้ลูก ทั้ง 2 คน ดิฉันได้ดูแลลูก เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ส่ง รพ.ตี 1 ตี 2 ทำให้ ดิฉันเข้าใจ ความรัก ของแม่ ที่มีให้ดิฉัน มากขึ้น แต่แม่ ไม่มีโอกาส ได้เห็น ดิฉันเติบโต เป็นผู้ใหญ่ ดิฉัน ยังโชคดี ที่ดิฉัน ได้ส่งเสียลูก จนจบมหาวิทยาลัย และมีงานทำทั้งคู่ ทำให้ ดิฉัน คิดเสมอว่า ถึงจะตายไป ก็คงนอนตายตาหลับ ที่ได้เห็นลูกๆ ของดิฉันถึงฝั่งแล้ว ซึ่งลูกๆ ดิฉัน เป็นผู้ชายทั้งคู่ เขาก็คงอาจไม่ได้ดูแล ดิฉัน เหมือนคนที่มีลูกสาว อาจจะไม่เข้าใจ ไม่ซาบซึ่ง เท่าลูกๆที่เป็นผู้หญิง แค่พวกเขาส่งเสีย ดิฉัน ให้ดิฉันทุกๆเดือน ตามกำลัง ก็คงโชคดี กว่า แม่ๆอีกหลายคน ที่ลูกๆ ไม่เคยทำหน้าที่ ต่อแม่เลย
โลกในปัจจุบัน เปลี่ยนแปลงไปมากมาย ทำให้จิตใจของคนก็เปลี่ยนแปลงไป ความรักต่อ พ่อแม่ ก็ค่อยๆจางไป แต่เป็นเพราะ ดิฉันเป็นคนศึกษา วิชาโหราศาสตร์ ทำให้ดิฉันเข้าใจว่า ฟ้าลิขิต ให้ทุกๆคน เกิดมาเพื่อทำหน้าที่ๆต่างกัน บางส่วน ให้เกิดมาเพื่อแก้ไข ในวิบากกรรม สุดท้ายก็คงแล้วแต่ จิตใจของแต่ละคน ที่จะมีความสำนึก
หวังเหลือเกินว่า เรื่องราวของ ดิฉัน อาจทำให้ หลายๆคน คิดถึง ''ความรัก และ ความห่วงใย ของแม่ '' ให้ความรัก ต่อท่าน ในวันที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ให้มากที่สุด เพราะ ความรัก และ ความห่วงใย ของแม่ที่มี ต่อลูก ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตามคะ
https://www.youtube.com/watch?v=9Z-wsdl9y9E 
โฆษณาดีๆ ในวันแม่ '' จำจนวันตาย '' คนที่ยังมี ''แม่ ''อยู่ คุณได้ทำดีเพื่อท่านหรือยัง
แม่ดิฉัน เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ จากมอเตอร์ไซด์ โดยกระทันหัน ในขณะนั้น ดิฉัน อายุแค่ 10 ขวบเท่านั้น แต่ทำไม ความรัก ที่แม่ดิฉันทำให้ จึงอยู่ในความทรงจำไม่เคยลืมเลือน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีแล้วก็ตาม รูปของท่าน ดิฉัรน จะตั้งอยู่บนโต๊ะ คอมพิวเตอร์ ตลอดเวลา ยิ่งพอถึงวันแม่ ทีไร ดิฉัน ก็มักจะร้องไห้ทุกครั้ง เสียใจ ที่ไม่เคย ได้มีโอกาสดูแลท่านตามที่ลูกจะได้ทำให้แม่ คนหนึ่งด้วยความรักเช่นกัน
จำได้เลย ก่อนวันที่แม่ดิฉันจะจากไป อย่างไม่มีวันกลับ รุ่งเช้าคือ วันที่ 12 มกราคม 2517 จะเป็นวันเด็กแห่งชาติ คืนวันที่ 11 แม่ดิฉันพาดิฉันและพี่ๆ ไปหาซื้อเสื้อผ้าใหม่ ที่จะใส่ไปงานวันเด็กในวันรุ่งขึ้น หลังจากนั้น พ่อและแม่ ของดิฉัน ก็พาพวกเราไปดูหนังเรื่อง '' น้ำเซาะทราย '' ซึ่งเป็นเรื่องสุดท้ายของคุณวันดี ศรีตรัง ก่อนเสียชีวิต เช่นกัน กว่าหนังจะเลิก ก็ปาเข้าไป 4 ทุ่มกว่า
หลังจากกลับถึงบ้าน พ่อ และแม่ ก็บอกพวกเราว่าจะขับรถมอเตอร์ไซด์ ไปงานศพอีกอำเภอหนึ่ง ซึ่งต้องขับรถไปที่งานประมาณ เกือบ 30 กิโล และพวกเราก็เข้านอนกัน จนกระทั่งตี 5 กว่า พ่อดิฉันก็กลับมา และ บอกพวกเราว่า พ่อและแม่ เจออุบัติเหตุขากลับ ไปเจอท่อนไม้ หล่นขวางถนนอยู่ พ่อดิฉันไม่เห็น ชนต้นไม้อย่างแรง แม่ดิฉัน ซึ่งนั่งอยู่ด้านหลัง กระเด็นไป ศีรษะ คงโขกกับทุ่งนา บริเวณ เรียกรถหลายๆคัน เพื่อรับ แม่ดิฉันไปโรงพยาบาล มีหลายๆคันไม่รับ สุดท้าย ก็มีรถช่วย แต่พอไปถึงโรงพยาบาลไม่นาน แม่ดิฉันก็เสียชีวิต
รุ่งเช้าคือ วันเด็ก ดิฉันยังจำได้ว่า อยากไปเที่ยววันเด็ก ก็เลยไม่ได้ไป อาจจะเป็นเพราะว่า เด็กเกินไป ความเศร้า ในเวลานั้น คงไม่ได้เหมือน ตอนที่เราเป็นผู้ใหญ่ ว่า เวลานั้น เราสูญเสีย ความรักที่ยิ่งใหญ่ไป จนวันหนึ่งที่ดิฉัน ได้เป็นแม่คน ถึงได้ซาบซึ้ง ความรักของแม่ได้มากขึ้น
วันที่ เรามีลูก ทำให้รู้ว่า เราผู้ที่เป็น '' แม่ '' รักลูกมากแค่ไหน ห่วงใยลูกแค่ไหน ทำให้ ดิฉัน เข้าใจความรัก และความรู้สึกของแม่ ก่อนเสียชีวิตได้มากขึ้น เวลานั้น แม่คงเต็มไปด้วยความห่วงใย ความรักที่มีต่อลูก ว่า ถ้าแม่ตายไป แล้ว ลูกๆจะอยู่อย่างไร เป็นอะไร เหตุที่ดิฉีน เข้าใจ ความรู้สึกนั้น เพราะ ชีวิต ดิฉันเฉียดตาย จากอุบัติเหตุ เช่นกัน
ตอนที่ลูก ดิฉัน ได้ 5-6 ขวบ ดิฉันส่งลูก 2 คน ไปอยู่ต่างจังหวัด เนื่องจากเศรษฐกิจ น้องชายดิฉันขับรถปิคอัพ ไปต่างจังหวัด ผู้ใหญ่ 3 คน และหลานๆเล็ก อีก 2 คน น้องดิฉันขับรถ และหลับใน ตรงหัวโค้ง เขารู้สึกตัว ตบรถขึ้นมาบนถนน ทำให้รถหมุนติ้วๆ หลายๆรอบ เวลานั้น ดิฉันตื่นมา และคิดถึงลูกๆ ทันที และถามตัวเองเลยว่า เราจะตายมั๊ย แล้วลูกจะอยู่อย่างไร สุดท้าย คงเป็นเพราะ คงไม่ใช่เวลาของพวกเรา ทั้ง 5 คน รถไปชนกับต้นไม้ไปอีกฝั่งหนึ่ง ต้นไม้หัก เราทุกคนปีนออกมาจากรถช่องไหน อย่างไร ก็ไม่รู้ ในเวลานั้น ผลปรากฎว่า ไม่มีใครเป็นอะไรเลย มีแต่หลานสาวคนเล็ก ที่มีเลือดออก นิดเดียว เป็นความโชคดี ของพวกเราทุกคน สภาพรถกระจกแตก โครงรถ เอนไปอีกข้างหนึ่ง
หลังจาก เหตุการณ์ วันนั้น ทำให้ ดิฉันเข้าใจเลยว่า ก่อนเสียชีวิต แม่ดิฉันคงทุกข์ และเศร้าใจมาก ที่ไม่ได้ดูแลลูกๆ อีกต่อไป แม่คงจากไปพร้อมความห่วงใย คงตายตาไม่หลับทีเดียว บ้านดิฉันมี 4 คน พี่น้อง ดิฉันเป็นคนที่ 3 ของครอบครัว สมัยเด็กๆ ดิฉันไม่สบายบ่อยๆ น้ำเหลืองไม่ดี ตาก็อักเสบบ่อยๆ จนคุณหมอบอกว่า อักเสบมากๆ อาจตาบอดได้ สารพัดโรคทีเดียว แม่ดิฉัน จึงห่วงดิฉันมากที่สุดในบรรดา ลูกๆ ทั้งหมด
ดิฉันเป็นคนเดียว ที่แม่มักจะพาไปไหน ด้วยตลอด เวลาที่พ่อแม่ทะเลาะกัน แม่ต้องไปอยู่ที่อื่น แม่ก็มักพาดิฉันไปอยู่ด้วยเกือบทุกครั้ง เพราะแม่ห่วงดิฉัน เรื่องที่ป่วยบ่อย แม่ดิฉัน มีอาชีพ ตัดเย็บเสื้อผ้า ทุกๆปี ของวันเด็ก แม่ก็มักตัดชุด แม็กซี่ให้ใส่ ไปในงาน ปีก่อนแม่เสียชีวิต ดิฉันจำได้ว่า ดิฉันได้แสดงในงานโรงเรียน แม่ดิฉันนั่งตัดชุดแม๊กซี่ให้ใส่ในวันรุ่งขึ้น นั่นคือ ความรักที่แม่ ที่รักลูก วันไหนที่ดิฉันไม่สบาย แม่ก็คอยดูแล ดิฉันตลอด ความรัก ของแม่ คนหนึ่ง ที่ทำให้ลูก อย่างดิฉัน ดิฉันไม่เคยลืม และไม่เคยหายไปจากความทรงจำ
หลังจาก ที่แม่ ดิฉัน เสียชีวิต ชีวิต ดิฉันก็เปลี่ยนไป ความรัก ความอบอุ่น นั้นก็หายไป ไม่เคยได้รับความรัก ความอบอุ่น แบบนั้นอีกเลย คุณค่าและความรัก ของแม่ ยิ่งใหญ่ มากกว่าความรัก จากคนอื่นๆ เป็นความรักที่บริสุทธิ์ โดยไม่ได้หวังผลตอบแทนเลย ทุกวันนี้ ดิฉันได้แต่สวดมนต์ ภาวนา ขอให้แม่ มีความสุข อยู่ในทุกภพทุกชาติ หากภพหน้ามีจริง ขอให้ดิฉัน ได้เกิดมาเป็น ลูกแม่ ได้เกิด มาเป็นหลานคุณตา ( คุณตาดิฉันมาดูแลดิฉัน ตอนที่แม่ดิฉันเสียชีวิตไปแล้ว และ มารักษาแผลที่เท้าดิฉันจนหาย ) และขอดิฉันได้ตอบแทนพระคุณของท่านทั้ง 2 คน ในทุกภพชาติ
ตอนที่แม่ดิฉัน เสียชีวิตไปแล้ว พ่อ ดิฉันฝันว่า แม่ดิฉัน จะพาดิฉันไปอยู่ด้วย จำได้เลยว่า พ่อดิฉัน พาดิฉันไปทำบุญ สะเดาะห์เคราะห์มากมาย หลายที่ ดิฉันเข้าใจเลยว่า นั่นเป็นเพราะ แม่คงยังมีความห่วงใยดิฉันมากมายด้วยจิตวิญญาณ ที่ยังพะวงอยู่
มาจนวันนี้ ที่ดิฉัน ได้มีโอกาส ดูแลลูก ด้วยตัวเอง ให้ลูกกินน้ำนมตัวเอง มาตลอด ลูกๆ ดิฉันไม่เคยกินนมกระป๋อง อาจเป้นเพราะเศรษฐกิจ ในขณะนั้น และเป็นความโชคดี ที่ดิฉัน มีน้ำนมเพียงพอให้ลูก ทั้ง 2 คน ดิฉันได้ดูแลลูก เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ส่ง รพ.ตี 1 ตี 2 ทำให้ ดิฉันเข้าใจ ความรัก ของแม่ ที่มีให้ดิฉัน มากขึ้น แต่แม่ ไม่มีโอกาส ได้เห็น ดิฉันเติบโต เป็นผู้ใหญ่ ดิฉัน ยังโชคดี ที่ดิฉัน ได้ส่งเสียลูก จนจบมหาวิทยาลัย และมีงานทำทั้งคู่ ทำให้ ดิฉัน คิดเสมอว่า ถึงจะตายไป ก็คงนอนตายตาหลับ ที่ได้เห็นลูกๆ ของดิฉันถึงฝั่งแล้ว ซึ่งลูกๆ ดิฉัน เป็นผู้ชายทั้งคู่ เขาก็คงอาจไม่ได้ดูแล ดิฉัน เหมือนคนที่มีลูกสาว อาจจะไม่เข้าใจ ไม่ซาบซึ่ง เท่าลูกๆที่เป็นผู้หญิง แค่พวกเขาส่งเสีย ดิฉัน ให้ดิฉันทุกๆเดือน ตามกำลัง ก็คงโชคดี กว่า แม่ๆอีกหลายคน ที่ลูกๆ ไม่เคยทำหน้าที่ ต่อแม่เลย
โลกในปัจจุบัน เปลี่ยนแปลงไปมากมาย ทำให้จิตใจของคนก็เปลี่ยนแปลงไป ความรักต่อ พ่อแม่ ก็ค่อยๆจางไป แต่เป็นเพราะ ดิฉันเป็นคนศึกษา วิชาโหราศาสตร์ ทำให้ดิฉันเข้าใจว่า ฟ้าลิขิต ให้ทุกๆคน เกิดมาเพื่อทำหน้าที่ๆต่างกัน บางส่วน ให้เกิดมาเพื่อแก้ไข ในวิบากกรรม สุดท้ายก็คงแล้วแต่ จิตใจของแต่ละคน ที่จะมีความสำนึก
หวังเหลือเกินว่า เรื่องราวของ ดิฉัน อาจทำให้ หลายๆคน คิดถึง ''ความรัก และ ความห่วงใย ของแม่ '' ให้ความรัก ต่อท่าน ในวันที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ให้มากที่สุด เพราะ ความรัก และ ความห่วงใย ของแม่ที่มี ต่อลูก ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตามคะ
https://www.youtube.com/watch?v=9Z-wsdl9y9E