ก่อนที่คุณจะปล่อยตัวให้ท้อง...คุณพร้อม กับการเป็นแม่คนรึยัง

ชั้น..เป็นเด็กที่ดื้อเงียบ  (คนที่บ้านชอบว่าแบบนี้)

อายุ 16  หนี้ตามผู้ชายเข้ากรุงเทพ

อายุ 19  มีลูกคนแรก   พร้อมตำแหน่ง  single mom..

หลังจากนั้น 1 ปี  ชั้นก็เจอคน..ที่ไม่ค่อยจะใช่..แต่เขาก็อยู่กับชั้นมา...16 ปี  และยังไม่จากไปไหน

เรามีลูกด้วยกันอีก  2 คน   ตั้งแต่เริ่มคบกัน  มีแต่คนว่า...
     คบกันไม่นาน...เดวก็เลิก    
     มีลูกกันแล้ว...เดวก็เลิก  
     อยุ่กัน 7 ปีอาถรรพ์...เดวก็เลิก
     ...ไม่มีใครว่าเรา  จะอยู่กันยืด   เพราะเราต่างกันเกินไป

   แต่หลายๆ สิ่งที่คนพูดมา  ก็เพราะตัวชั้น  ไม่เหมาะจะเป็นแม่ใครได้มั้ง

ชั้นมีลูกคนแรก  เลี้ยงก็ไม่ค่อยเป็น  ดีที่มีแม่คอยช่วยดู   ชั้นเลยเหมือนเลี้ยงน้องมากกว่าเลี้ยงลูก
พอมีแฟนใหม่ทุกคนก็ค้าน  เพราะลูกก็ยังเล็ก  ขวบเดียวเอง
แต่ก็นะ...ชั้นมันดื้อเงียบ     พอใจ ไม่ลำบากใครมากก็ทำ...
(แต่ลำบากแม่ตัวเอง  เพราะแม่ไม่ยอมให้เอาลูกไปเลี้ยง  แกกลัวหลานลำบาก)

พอมีลูกคนที่ 2  ใครๆ ก็ว่า..(มันจะว่าอะไรหนักหนาเนี้ย...ตรูละกลุ้ม)
ชั้นท้อง..เพื่อจับสามีคนนี้..(คือสามีเป็นคนดี ขยัน เรียบร้อย   ส่วนชั้น แรดเงียบแถมดิ้อเงียบด้วย)

และลูกคนที่สอง  แม่สามี กะสามี ช่วยกันเลี้ยง...(สามีกะแม่สามีชอบเลี้ยงเด็ก  รับเลี้ยงมาหลายคน...พอมีเลยรักเข้าไปใหญ่)
แต่พอมีคนที่สาม  ก็เกรงใจไม่กล้าเอาไปให้เลี้ยงแล้ว  และอยากเลี้ยงเอง  เพราะเปนลูกสาวคนเล็ก

ก็ไม่ได้เปนแม่ที่ดีอะไร   แค่ทำตามสัณชาตญาณความเปนแม่...ให้สิ่งที่ดีที่สุด เท่าที่ทำได้
ใครรักและเลี้ยงดูลูกเราดีที่สุด.. ให้คนนั้นช่วยดูแล
เพราะเด็กที่ถูกเลี้ยงมาจากความรัก.. เขาจะเติบโตมาอย่างเข้าใจโลกอย่างอบอุ่น

ชั้นเปนคนที่ทุกคนคิดว่า...จะต้องรับกรรม กับความดื้อของตัวเอง  คือ  มีลูกดื้อไม่เชื่อฟัง

แต่ขอบอกไว้เลยว่า...ลูกชั้น  3 คน  เป็นเด็กดีทุกคน  
ไม่สร้างภาระปวดหัวให้พ่อแม่และใครๆ  
อาจจะไม่ใช่เด็กเรียนเก่งที่หนึ่ง   แต่ก็เด่นในสิ่งที่เขาชอบ

ชั้นไม่รุ้ว่า... แต่ละคนตั้งความหวังกับลูกยังไงแค่ไหน   แต่กับชั้น...ขอให้ลูกเป็นคนดีและมีความสุข


เป็นกำลังใจให้พ่อแม่ทุกคนค่ะ

              จากแม่ไม่เอาไหน