สวัสดีครับ นี่คือครั้งแรกที่ผมโพสต์กระทู้ในพันทิป ผมเองเพิ่งสมัครนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยเพื่อนสมาชิกด้วยครับ
เริ่มกันเลย ผมกับแฟนผมรู้จักกันมาเกือบ 10 ปี แต่เริ่มคบกันเป็นจริงจังได้ประมาณ 3 ปีเข้าปีที่ 4 เพิ่งแต่งงานครับ มีหลายปัญหาที่ร่วมกันแก้ ทั้งดีและไม่ดีครับ กระทบกระทั่งกันบ้างก็ผ่านไปได้ด้วยดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แฟนผมนิสัยดีมากสำหรับผมแล้วผมถือว่าผมโชคดีมากที่ได้มีโอกาสดูแลเค้า ดูเป็นผู้ใหญ่ ไม่จู้จี้ ไม่ขี้บ่น ไม่เคยว่าหรือโกรธอะไร สำหรับผม มันเพียงพอแล้วกับสิ่งที่เค้าเป็น แต่....แน่นอนครับ คนเราไม่มีอะไรที่มันจะเพอเฟคทั้งหมด 100% แฟนผมเป็นคนชอบเอาแต่ใจมากคับ อ้อ ลืมบอก ส่วนตัวผมนั้น ออกจะเป็นคนอารมณ์ร้อน พูดตรงๆอะไรดีไม่ดีไม่ควร ก็พูดเลยตรงๆ ซึ่งบางครั้งมันอาจจะเป็นการทำร้ายความรู้สึกคนฟังไปบ้าง ผมก็เข้าใจและพยายามปรับตัว (ลืมบอกไปว่าตั้งแต่เริ่มคบกัน เคยคุยตกลงกันไว้ว่า หากเรามีปัญหาอะไร เราจะไม่เก็บไว้คนเดียว เราจะคุยกัน ร่วมกันแก้ ผมอยากคบใครสักคนหนึ่งแบบจริงใจ บริสุทธิ์ใจไม่มีอะไรต้องปิดบังกัน) ผมรู้ตัวว่าผมมีข้อเสียอะไรบ้างเรื่องที่เค้าไม่ชอบ ผมก็พยายามปรับปรุงตัวเอง ไม่ว่าผมจะผิดหรือผมจะถูกทุกครั้งจบที่คำขอโทษของผมเสมอ แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือ ทำไมบางครั้งกับคำบางคำที่มันเล็กน้อยเกินกว่าที่จะเอามาเป็นเรื่องราวให้กระทบความรู้สึกของชีวิตคู่ มันเป็นเพียงแค่คำพูด คนเราถ้าพูดถูกหมดทุกอย่างโลกใบนี้จะไม่มีคนผิด คนเราถ้าไม่มี รัก โลภ โกรธ หลง โลกใบนี้จะเป็นอย่างไรครับ เรื่องจุกจิกๆที่เป็นแค่เรื่องจุกจิก ทำไมต้องเก็บมาเป็นสาระสำคัญแล้วก็แสดงออกกับอาการไม่พอใจในแบบของผู้หญิง เช่น การเงียบ การไม่พูด ไม่คุย ถามไม่ตอบ ไม่อยากคุย
ใช่ครับ ผมเข้าใจนะครับ เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ของคนเรา มันต่างกันไป เรื่องเล็กของเราอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ของเค้า ผมพยายามเข้าใจตรงนี้ให้มากที่สุด
แต่ผมก็อยากให้เค้าเข้าใจผมบ้าง ทุกคนล้วนมีหน้าที่ การงานที่ต้องรับผิดชอบ ผมเหนื่อยกับการทำงาน กลับมาเจอหน้ากันขอให้มีแต่ความสุขเถอะ อย่าเอาเรื่องแค่นี้มาเป็นประเด็น แง่งอนเลย เช่น
A: หิวข้าวอ่ะ
B:...............
ละก้อพูดคุยกันปกติ สักพัก
A:หิวข้าวอ่ะ
B:................
2-3 นาทีผ่านไป
A:หิวข้าวอ่ะ
B:หิวข้าวก็กินสิ จะบ่นทำไม
สรุป โมโห ไม่พอใจ
ผมไม่เข้าใจผมพูดอะไรผิด โอเครไม่เป็นไร เวลา ผ่านไป 3-4 ชม. ผมก็คุยเหมือนปกติ แต่อาการคือ ไม่คุย ไม่ตอบ คืออะไรคับ? จะเอาอะไรบอกสิครับหรือผมพูดอะไรผิดบอกครับ ถามไปสรุปไม่พอใจผมเรื่องคำว่า"หิวข้าวก็กินสิ จะบ่นทำไม" ผมไม่เข้าใจ เรื่องคำพูดแค่นี้ ทำไมเอามาเป็นสาระใหญ่หลวงในชีวิตครับ คนเรา จะโกรธ จะไม่พอใจ หรืออะไร ได้ครับผมไม่ว่าเลยแต่ขอให้มันเหมาะสมนิดนึงคับ แต่ขอเลยครับอย่าเอาเรื่องแบบนี้มาเป็นประเด็นเลยคับ ชีวิตคนเรามีอะไรให้ทำอีกตั้งเยะแยะมากมายครับ นี่คือเรื่องยกตัวอย่าง จริงๆมีอีกเยอะครับที่ผมคิดว่า เอ๊ะ มันก็เป็นแค่ประโยค ประโยคนึง ทำไมต้องขีดเส้นใต้ให้มันดูสำคัญจนมานั่งทะเลาะกันเพราะเรื่องแค่นี้ด้วยครับ
เรื่องแบนี้เกิดขึ้นบ่อยครับ และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกครับ ก็เคยคุยกันนะครับ ว่าอย่าทำแบบนี้เลยเสียดายเวลา อยุ่ด้วยกัน แบบไม่มองหน้ากัน ไม่คุยกัน 5-6 วันอยู่ได้เหรอ ผมอึดอัดนะคับ ผมเชื่อว่าเค้าก็คงอึดอัดเหมือนกัน ซึ่งผมก็อยากรู้ว่า เค้าจะลดความเอาแต่ใจของเค้ามาคุยกับผมก่อนบ้าง ได้รึเปล่า หรือว่าเค้าจะเป็นอย่างนี้เหมือนเดิมต่อไป
เคยคุย เคยปรับความเข้าใจกัน แต่สิ่งที่ผมพูดว่าเค้าควรปรับเปลี่ยนบางเรื่อง เค้ากลับมองว่า ผมต่อว่าเค้า ตำหนิเค้า ผมต้องทำยังไงครับ ผมเหมือนคนที่พูดอะไรไม่ได้เลย ในเมื่อเค้าไม่เข้าใจจุดประสงค์ผม ผมไม่เคยดูถูกคน ผมเป็นครอบครัวระดับกลางๆแค่พอมีจะกิน แต่แม่ผมไม่เคยสอนให้ผมดูถูกคน ผมรู้ผิด ชอบ ชั่ว ดี ครับ
ผมไม่ได้เป็นคนดีเลิศ แต่ผมก็พร้อมปรับปรุงทุกอย่างที่เค้าคิดว่ามันไม่ดีและเป็นสิ่งที่ผมไม่ควรทำ สุดท้ายผมอยากให้เค้าเข้าใจและลองมองอะไรให้มันกว้างๆกว่านี้ครับ โลกที่เราอยู่มันคือโลกแห่งความจริงครับ มันไม่ใช่ละคร
ร่ายมาซะยาว ผมแค่อยากรู้มุมมองของเพื่อนๆครับว่า คิดยังไงกันบ้าง หรือผมมองข้ามอะไรไปรึเปล่า
ผิดถูกประการใดขออภัยด้วยนะครับ มือใหม่ กระทู้แรกในชีวิตเลยครับ
อะไรคือสาระสำคัญ ในการดำเนินชีวิต?
เริ่มกันเลย ผมกับแฟนผมรู้จักกันมาเกือบ 10 ปี แต่เริ่มคบกันเป็นจริงจังได้ประมาณ 3 ปีเข้าปีที่ 4 เพิ่งแต่งงานครับ มีหลายปัญหาที่ร่วมกันแก้ ทั้งดีและไม่ดีครับ กระทบกระทั่งกันบ้างก็ผ่านไปได้ด้วยดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แฟนผมนิสัยดีมากสำหรับผมแล้วผมถือว่าผมโชคดีมากที่ได้มีโอกาสดูแลเค้า ดูเป็นผู้ใหญ่ ไม่จู้จี้ ไม่ขี้บ่น ไม่เคยว่าหรือโกรธอะไร สำหรับผม มันเพียงพอแล้วกับสิ่งที่เค้าเป็น แต่....แน่นอนครับ คนเราไม่มีอะไรที่มันจะเพอเฟคทั้งหมด 100% แฟนผมเป็นคนชอบเอาแต่ใจมากคับ อ้อ ลืมบอก ส่วนตัวผมนั้น ออกจะเป็นคนอารมณ์ร้อน พูดตรงๆอะไรดีไม่ดีไม่ควร ก็พูดเลยตรงๆ ซึ่งบางครั้งมันอาจจะเป็นการทำร้ายความรู้สึกคนฟังไปบ้าง ผมก็เข้าใจและพยายามปรับตัว (ลืมบอกไปว่าตั้งแต่เริ่มคบกัน เคยคุยตกลงกันไว้ว่า หากเรามีปัญหาอะไร เราจะไม่เก็บไว้คนเดียว เราจะคุยกัน ร่วมกันแก้ ผมอยากคบใครสักคนหนึ่งแบบจริงใจ บริสุทธิ์ใจไม่มีอะไรต้องปิดบังกัน) ผมรู้ตัวว่าผมมีข้อเสียอะไรบ้างเรื่องที่เค้าไม่ชอบ ผมก็พยายามปรับปรุงตัวเอง ไม่ว่าผมจะผิดหรือผมจะถูกทุกครั้งจบที่คำขอโทษของผมเสมอ แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือ ทำไมบางครั้งกับคำบางคำที่มันเล็กน้อยเกินกว่าที่จะเอามาเป็นเรื่องราวให้กระทบความรู้สึกของชีวิตคู่ มันเป็นเพียงแค่คำพูด คนเราถ้าพูดถูกหมดทุกอย่างโลกใบนี้จะไม่มีคนผิด คนเราถ้าไม่มี รัก โลภ โกรธ หลง โลกใบนี้จะเป็นอย่างไรครับ เรื่องจุกจิกๆที่เป็นแค่เรื่องจุกจิก ทำไมต้องเก็บมาเป็นสาระสำคัญแล้วก็แสดงออกกับอาการไม่พอใจในแบบของผู้หญิง เช่น การเงียบ การไม่พูด ไม่คุย ถามไม่ตอบ ไม่อยากคุย
ใช่ครับ ผมเข้าใจนะครับ เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ของคนเรา มันต่างกันไป เรื่องเล็กของเราอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ของเค้า ผมพยายามเข้าใจตรงนี้ให้มากที่สุด
แต่ผมก็อยากให้เค้าเข้าใจผมบ้าง ทุกคนล้วนมีหน้าที่ การงานที่ต้องรับผิดชอบ ผมเหนื่อยกับการทำงาน กลับมาเจอหน้ากันขอให้มีแต่ความสุขเถอะ อย่าเอาเรื่องแค่นี้มาเป็นประเด็น แง่งอนเลย เช่น
A: หิวข้าวอ่ะ
B:...............
ละก้อพูดคุยกันปกติ สักพัก
A:หิวข้าวอ่ะ
B:................
2-3 นาทีผ่านไป
A:หิวข้าวอ่ะ
B:หิวข้าวก็กินสิ จะบ่นทำไม
สรุป โมโห ไม่พอใจ
ผมไม่เข้าใจผมพูดอะไรผิด โอเครไม่เป็นไร เวลา ผ่านไป 3-4 ชม. ผมก็คุยเหมือนปกติ แต่อาการคือ ไม่คุย ไม่ตอบ คืออะไรคับ? จะเอาอะไรบอกสิครับหรือผมพูดอะไรผิดบอกครับ ถามไปสรุปไม่พอใจผมเรื่องคำว่า"หิวข้าวก็กินสิ จะบ่นทำไม" ผมไม่เข้าใจ เรื่องคำพูดแค่นี้ ทำไมเอามาเป็นสาระใหญ่หลวงในชีวิตครับ คนเรา จะโกรธ จะไม่พอใจ หรืออะไร ได้ครับผมไม่ว่าเลยแต่ขอให้มันเหมาะสมนิดนึงคับ แต่ขอเลยครับอย่าเอาเรื่องแบบนี้มาเป็นประเด็นเลยคับ ชีวิตคนเรามีอะไรให้ทำอีกตั้งเยะแยะมากมายครับ นี่คือเรื่องยกตัวอย่าง จริงๆมีอีกเยอะครับที่ผมคิดว่า เอ๊ะ มันก็เป็นแค่ประโยค ประโยคนึง ทำไมต้องขีดเส้นใต้ให้มันดูสำคัญจนมานั่งทะเลาะกันเพราะเรื่องแค่นี้ด้วยครับ
เรื่องแบนี้เกิดขึ้นบ่อยครับ และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกครับ ก็เคยคุยกันนะครับ ว่าอย่าทำแบบนี้เลยเสียดายเวลา อยุ่ด้วยกัน แบบไม่มองหน้ากัน ไม่คุยกัน 5-6 วันอยู่ได้เหรอ ผมอึดอัดนะคับ ผมเชื่อว่าเค้าก็คงอึดอัดเหมือนกัน ซึ่งผมก็อยากรู้ว่า เค้าจะลดความเอาแต่ใจของเค้ามาคุยกับผมก่อนบ้าง ได้รึเปล่า หรือว่าเค้าจะเป็นอย่างนี้เหมือนเดิมต่อไป
เคยคุย เคยปรับความเข้าใจกัน แต่สิ่งที่ผมพูดว่าเค้าควรปรับเปลี่ยนบางเรื่อง เค้ากลับมองว่า ผมต่อว่าเค้า ตำหนิเค้า ผมต้องทำยังไงครับ ผมเหมือนคนที่พูดอะไรไม่ได้เลย ในเมื่อเค้าไม่เข้าใจจุดประสงค์ผม ผมไม่เคยดูถูกคน ผมเป็นครอบครัวระดับกลางๆแค่พอมีจะกิน แต่แม่ผมไม่เคยสอนให้ผมดูถูกคน ผมรู้ผิด ชอบ ชั่ว ดี ครับ
ผมไม่ได้เป็นคนดีเลิศ แต่ผมก็พร้อมปรับปรุงทุกอย่างที่เค้าคิดว่ามันไม่ดีและเป็นสิ่งที่ผมไม่ควรทำ สุดท้ายผมอยากให้เค้าเข้าใจและลองมองอะไรให้มันกว้างๆกว่านี้ครับ โลกที่เราอยู่มันคือโลกแห่งความจริงครับ มันไม่ใช่ละคร
ร่ายมาซะยาว ผมแค่อยากรู้มุมมองของเพื่อนๆครับว่า คิดยังไงกันบ้าง หรือผมมองข้ามอะไรไปรึเปล่า
ผิดถูกประการใดขออภัยด้วยนะครับ มือใหม่ กระทู้แรกในชีวิตเลยครับ