พ่อหนูขอโทษ

เมื่อไหร่พ่อหายโกรธสักที
เมื่อนึกย้อนกลับไปสมัยที่ยังเป็นเด็กคำถามนี้คงจะไม่อยู่ในหัวเราแน่ๆแต่ก่อนเรากลับพ่อสนิทกันมากพ่อไปไหนต้องมีเราติดสอยห้อยตามตลอดนึกถึงตอนนั้นครอบครัวเรามีความสุขมากๆจนกระทั้งเราเรียนมหาลัยพ่อกับแม่ตั้งความหวังไว้กับเรามากหวังให้เราเรียนจบมีหน้าตาทางสังคมมีงานดีๆทำแต่เราก็ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังเราพลาดตั้งท้องทั้งๆที่เรายังเรียนไม่จบพ่อกับแม่เสียกับการกระทำของเราซำ้พ่อของลูกยังไม่รับผิดชอบแม่จึงบอกให้เราเอาเด็กออกแต่เราไม่ยอมตอนนั้นยอมรับว่ากลัวและอายมากที่ท้องไม่มีพ่อหลังจากนั้นเรากับเริ่มมีปัญหากันพ่อด่าเราทุกวันไล่ออกจากบ้านบ้างว่าเราเป็นตัวปัญหาของบ้านเราสำนึกผิดนะแต่ก็แอบน้อยใจที่พ่อด่าว่าทุกวันถ้าวันไหนเกิดพ่อไปกินเหล้าเมากลับเรานี่อยู่บ้านไม่ได้เลยถ้อยคำรุนแรงต่างๆนาๆจะถาโถมใส่เราทันทีแม่ต้องพาเราไปอยู่บ้านยายบ้านย่าบ้างสลับกันไปมาจนกระทั้งเราคลอด

พ่อก็ไม่ยอมใจอ่อนสักทีถ้าเกิดวันไหนลูกเราไม่สบายร้องไห้งอแงเสียงดังหนวกหูแกก็จะด่าไล่ให้ออกจากบ้านของแกหลายๆครั้งเรานั่งกอดลูกร้องไห้บ่อยๆเราไม่รุ้ต้องทำยังไงให้พ่อพอใจยอมรับให้ได้สักที