ตอนนี้ จขกท. เรียนอยู่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งทางภาคเหนือคะ เรื่องมีอยู่ว่าเรากำลังขึ้นปี 2 คะ และก็ต้องมาก่อนวันเปิดเทอมเพื่อทำกิจกรรมต้อนรับน้องใหม่ ซึ่งต้องบอกก่อนว่าเราไม่ใช่เด็กกิจกรรมเลยแม้แต่น้อยคะ ค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง เก็บตัววันๆอยู่แต่หน้าคอมพ์ตลอดปิดเทอมมีสังคมเด็กๆเล่นเกมส์ในโลกออนไลน์คุยกันในเกมส์แต่ในชีวิตจริงเราก็มีเพื่อนนะคะ เช่น เพื่อนที่สนิทกันมากๆไปมาหาสู่กันได้ตลอดเวลาเรากลับบ้านช่วงวันหยุด กับเพื่อนคนนี้ คุยได้แทบทุกเรื่องคะ แต่ ณ ตอนนี้ปัญหาของเราคือ การปรับตัวคะ ทั้งๆที่อยู่ปี 2 แล้ว
ปี 2 เราย้ายออกมาอยู่หอนอกคะกับเพื่อนสมัยมอปลาย ทีแรกตอนปี 1 ต้องอยู่หอใน เราก็คิดจะอยู่กับเค้านะคะแต่ไปๆมาๆกับแยกหอกันอยู่เค้าดันไปเลือกอยู่กับเพื่อนสมัยมอต้น .... เรื่อยๆมาจนปัจจุบันคะ ปี2 เราก็ได้อยู่กับเค้าในหอนอกคะ เพราะเราสองคนอยู่เมเจอร์เดียวกันและเค้าก็เป็นเฮดเมเจอร์ด้วยคะ ปัญหาเริ่มจากตรงนี้คะ เค้าเป็นคนที่มีของใช้ส่วนตัวเยอะพอสมควรขนาดที่ห้องสองเตียงมองแล้วดูรกนิดนึงคะ เพราะเค้าเข้ามาอยู่ก่อนด้วยก็เลยยอมให้เค้าจัดการพื้นที่ไปก่อน ก่อนอื่นต้องบอกว่าเค้าเป็นคนที่ชอบกิจกรรมมากคะ ตรงข้ามกับเราทุกอย่างเลยก็ว่าได้
วันที่เราย้ายเข้ามา คืนแรก พ่อกับแม่เราเค้าก็มาส่ง แม่เราก็ขึ้นมาช่วยเก็บของจัดนู้นนี่ไป พอเสร็จแล้วเราก็ไปทานข้าวกับพ่อแม่ต่อคะ และก็แวะกลับมาส่งเราที่หออีกรอบ แม่เราก็ขึ้นมาในห้องเพื่อจะจัดเสื้อนักศึกษาตัวใหม่ตรงกระดุมที่ยังไม่ได้เราะออก พอเปิดประตูเข้ามาเราก็เจอเพื่อนในเมเจอร์เราอีกสองคนคะ กำลังลองชุดที่ต้องใช้ในกิจกรรมวันพรุ่งนี้ ส่วนเรากับแม่ก็เดินเข้าห้องมาตามปกติ เดินผ่านพวกเพื่อนๆเรามา เราตอนนี้นี่เริ่มซึมๆละคะคิดในใจว่า เราจะอยู่ได้มั้ยว้าา ดูไม่ค่อยส่วนตัวเลย แบบคิดถึงบ้านมากเลยคะ ความรู้สึก ณ ตอนนั้น แต่ก็เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยากให้แม่เครียด
ถึงตรงนี้เจ้าของกระทู้ขออนุญาต มาต่อทีหลังนะคะ เพราะพิมพ์ในโทรศัพท์เป็นครั้งแรก อีกอย่างเริ่มจะยาวจนอ่านแล้วตาลายละคะ อย่าว่าเราเลยนะคะตอนนี้หดหู่มากจริงๆอย่างน้อยขอได้ระบายบ้างก็ยังดี
อยู่มหาวิทยาลัย ปี 2 ยังเครียด ซึมเศร้า ปรับตัวยาก เบื่อกิจกรรม คิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน อึดอัดกับรูมเมท ......
ปี 2 เราย้ายออกมาอยู่หอนอกคะกับเพื่อนสมัยมอปลาย ทีแรกตอนปี 1 ต้องอยู่หอใน เราก็คิดจะอยู่กับเค้านะคะแต่ไปๆมาๆกับแยกหอกันอยู่เค้าดันไปเลือกอยู่กับเพื่อนสมัยมอต้น .... เรื่อยๆมาจนปัจจุบันคะ ปี2 เราก็ได้อยู่กับเค้าในหอนอกคะ เพราะเราสองคนอยู่เมเจอร์เดียวกันและเค้าก็เป็นเฮดเมเจอร์ด้วยคะ ปัญหาเริ่มจากตรงนี้คะ เค้าเป็นคนที่มีของใช้ส่วนตัวเยอะพอสมควรขนาดที่ห้องสองเตียงมองแล้วดูรกนิดนึงคะ เพราะเค้าเข้ามาอยู่ก่อนด้วยก็เลยยอมให้เค้าจัดการพื้นที่ไปก่อน ก่อนอื่นต้องบอกว่าเค้าเป็นคนที่ชอบกิจกรรมมากคะ ตรงข้ามกับเราทุกอย่างเลยก็ว่าได้
วันที่เราย้ายเข้ามา คืนแรก พ่อกับแม่เราเค้าก็มาส่ง แม่เราก็ขึ้นมาช่วยเก็บของจัดนู้นนี่ไป พอเสร็จแล้วเราก็ไปทานข้าวกับพ่อแม่ต่อคะ และก็แวะกลับมาส่งเราที่หออีกรอบ แม่เราก็ขึ้นมาในห้องเพื่อจะจัดเสื้อนักศึกษาตัวใหม่ตรงกระดุมที่ยังไม่ได้เราะออก พอเปิดประตูเข้ามาเราก็เจอเพื่อนในเมเจอร์เราอีกสองคนคะ กำลังลองชุดที่ต้องใช้ในกิจกรรมวันพรุ่งนี้ ส่วนเรากับแม่ก็เดินเข้าห้องมาตามปกติ เดินผ่านพวกเพื่อนๆเรามา เราตอนนี้นี่เริ่มซึมๆละคะคิดในใจว่า เราจะอยู่ได้มั้ยว้าา ดูไม่ค่อยส่วนตัวเลย แบบคิดถึงบ้านมากเลยคะ ความรู้สึก ณ ตอนนั้น แต่ก็เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยากให้แม่เครียด
ถึงตรงนี้เจ้าของกระทู้ขออนุญาต มาต่อทีหลังนะคะ เพราะพิมพ์ในโทรศัพท์เป็นครั้งแรก อีกอย่างเริ่มจะยาวจนอ่านแล้วตาลายละคะ อย่าว่าเราเลยนะคะตอนนี้หดหู่มากจริงๆอย่างน้อยขอได้ระบายบ้างก็ยังดี