นี่เป็นกระทู้เเรกของผมและผมก็ยืมเพื่อนมาตั้งเพราะของผมโพสรูปไม่ได้นะครับหากผิดพลาดประการใดหรือเเท็กห้องผิดยังไงรบกวนเพื่อนๆเเนะนำเเละขออภัยด้วยนะครับ
ตาม ชื่อกระทู้เลยครับ ผมกับเเม่เดินทางไปเยี่ยมญาติที่รัฐฉานประเทศพม่า หลายคนคง งง เอะมีญาติอยู่พม่าได้ไง555เเม่ของความเป็นชาวไทยใหญ่ที่มีรากเง้าอาศัยอยู่ในรัฐฉานประเทศพม่า ซึ่งอพยพมาอยู่ประเทศไทยตั้งเเต่รุ่นย่าเเต่ยังมีญาติทางเเม่อยู่ในรัฐฉานอยู่นั่นเอง ที่ผ่านมาเเม่ผมเดินทางไปเยี่ยมญาติเกือบทุกปีอยู่เเล้วเเต่ผมไม่ได้ไปปีนี้ด้วยเวลาเเละโอกาสทำให้ผมได้มีโอกาสได้ไปกับเเม่เป็นครั้งเเรกเดินทางไปเมื่อ วันที่5 เดือนมิถุนายน 2558ที่ผ่านมานี่เองเดินทางไปทางเเม่สายข้ามไปท่าขี้เหล็กฝั่งพม่าเเล้วนั่งรถต่อไปยังเชียงตุงเเล้วไปต่อรถจากเชียงตุงไปยังเมืองเปียงที่ที่ญาติผมอาศัยอยู่นั่นเอง ใช้เวลานั่งรถไปประมาณ7ชั่วโมงเพราะทางจากเชียงตุงไปยังเมืองเปียงค่อนข้างลำบากเป็นทางดินเเดงมีบางช่วงที่เป็นทางลูกรัง เสียดายที่ผมไม่ได้เก็บภาพบรรยากาศบนรถมาฝาก เพราะคนเยอะมากเเละร้อนมากอัดเป็นปลาทูน่าในซอยมะเขือเทศยังไงอย่างงั้น5555เเต่ผมก็เก็บรูประหว่างทางที่รถจอดพักมาฝากนะครับ ต้องบอกก่อนเลยว่าเวลารถจอดพักไม่ได้จอดตามสถานข่นส่งอย่างบ้านเรา เเต่จะจอดตามใจคนขับเเต่เพื่อเป็นการพักรถระหว่างทางซึ่งตอนผมไปรถจอดระหว่างทางกลางป่ากลางเขาผมจึงมีโอกาสได้วิ่งเข้าป่าไปยิงกระต่ายกับเก็บภาพเล็กน้อยๆมาฝากมาดูภาพกันเลยดีกว่าครับ
นี่เป็นภาพระหว่างทางที่รถจอดพักให้คนได้ลงไปฉี่เเละพักรถ เป็นวิวทิวทัศป่าไม้ภูเขาสลับซับซ้อนสวยงามมากนะฮะ
เเละนี่เป็นทางที่เเสนทรหดเเละทางที่สามารถทำให้ตับไตไส้พุงคุณรวมกันได้555
ส่วนเจ้ารถที่เป็นยานพาหนะที่ผมกับเเม่เอาชีวิตไปเสี่ยงด้วยก็คันนี้เลยครับจริงอยากจะถ่ายให้เห็นทั้งคันนะครับเเต่ว่าดูสภาพผู้โดยสารเเต่ละคนเเล้วสีหน้าพี่เเกไ่ค่อยอยากให้ผมเเชะภาพเท่าไหร่เลยได้มาเเค่นี้
หลังจากเดินทางได้ครึ่งวันรถก็จอดข้างทางเป็นร้านอาหารเล็กข้างทางผมกับเเม่ก็ลงไปสั่งก๋วยเตี๋ยวคนละชามเเต่หน้าตามันคล้ายๆขนมจีนบ้านเรานะผมว่าด้วยความหิวโหยลืมถ่ายร้านเเต่มีรูปอาหาร555จริงๆเเม่ผมซื้อข้าวกล่องไปด้วยนะเเต่ผมอยากชิมอาหารพม่าล้าวนะ
รสชาติก็จืดๆต้องเติมน้ำปลา55สำหรับผมนะชอบเค็ม
เเละเเล้วรถก็มุ่งหน้าเินทางต่อไปยังจุดหมายปลายทางถึงที่ผมายของผมก็จวนจะค่ำเเล้วผมกับเเม่ท่าทางอิดโรยหมดเรี่ยวเเรงผมไม่มีอารมที่จะถ่ายรูปมากกว่านี้5555
นี่เป็นเวลาประมาณเกินทุ่มเวลาที่พม่าช้ากว่าบ้านเราไปประมาณครึ่งชั่วโมงเเว๊บเเรกที่เข้าหมู่บ้านตกใจมากไม่เจอเห็นหมู ม้ามีอิสระในการใช้ชีวิตอย่างนี้บนท้องถนนเต็มไปด้วยหมู ม้า วัว ควาย เดินเต็มไปหมด เเละผมก็ได้รับการต้อนรับจากน้องหมูตัวนี้555
เอาไว้เท่านี้ก่อนนะครับตอนนี้ก็จะ5ทุ่มเเล้วผมเเฮงค์เหล้าด้วย555ขอนอนพักเเล้วพรุ่งนี้ผมจะมาเล่าต่อนะครับ กู๊ดไนท์ครับโผ้มมมม
เมื่อผมเดินทางไปเยี่ยมญาติ ณ รัฐฉานประเทศพม่า!!!!!!
ตาม ชื่อกระทู้เลยครับ ผมกับเเม่เดินทางไปเยี่ยมญาติที่รัฐฉานประเทศพม่า หลายคนคง งง เอะมีญาติอยู่พม่าได้ไง555เเม่ของความเป็นชาวไทยใหญ่ที่มีรากเง้าอาศัยอยู่ในรัฐฉานประเทศพม่า ซึ่งอพยพมาอยู่ประเทศไทยตั้งเเต่รุ่นย่าเเต่ยังมีญาติทางเเม่อยู่ในรัฐฉานอยู่นั่นเอง ที่ผ่านมาเเม่ผมเดินทางไปเยี่ยมญาติเกือบทุกปีอยู่เเล้วเเต่ผมไม่ได้ไปปีนี้ด้วยเวลาเเละโอกาสทำให้ผมได้มีโอกาสได้ไปกับเเม่เป็นครั้งเเรกเดินทางไปเมื่อ วันที่5 เดือนมิถุนายน 2558ที่ผ่านมานี่เองเดินทางไปทางเเม่สายข้ามไปท่าขี้เหล็กฝั่งพม่าเเล้วนั่งรถต่อไปยังเชียงตุงเเล้วไปต่อรถจากเชียงตุงไปยังเมืองเปียงที่ที่ญาติผมอาศัยอยู่นั่นเอง ใช้เวลานั่งรถไปประมาณ7ชั่วโมงเพราะทางจากเชียงตุงไปยังเมืองเปียงค่อนข้างลำบากเป็นทางดินเเดงมีบางช่วงที่เป็นทางลูกรัง เสียดายที่ผมไม่ได้เก็บภาพบรรยากาศบนรถมาฝาก เพราะคนเยอะมากเเละร้อนมากอัดเป็นปลาทูน่าในซอยมะเขือเทศยังไงอย่างงั้น5555เเต่ผมก็เก็บรูประหว่างทางที่รถจอดพักมาฝากนะครับ ต้องบอกก่อนเลยว่าเวลารถจอดพักไม่ได้จอดตามสถานข่นส่งอย่างบ้านเรา เเต่จะจอดตามใจคนขับเเต่เพื่อเป็นการพักรถระหว่างทางซึ่งตอนผมไปรถจอดระหว่างทางกลางป่ากลางเขาผมจึงมีโอกาสได้วิ่งเข้าป่าไปยิงกระต่ายกับเก็บภาพเล็กน้อยๆมาฝากมาดูภาพกันเลยดีกว่าครับ
นี่เป็นภาพระหว่างทางที่รถจอดพักให้คนได้ลงไปฉี่เเละพักรถ เป็นวิวทิวทัศป่าไม้ภูเขาสลับซับซ้อนสวยงามมากนะฮะ
เเละนี่เป็นทางที่เเสนทรหดเเละทางที่สามารถทำให้ตับไตไส้พุงคุณรวมกันได้555
หลังจากเดินทางได้ครึ่งวันรถก็จอดข้างทางเป็นร้านอาหารเล็กข้างทางผมกับเเม่ก็ลงไปสั่งก๋วยเตี๋ยวคนละชามเเต่หน้าตามันคล้ายๆขนมจีนบ้านเรานะผมว่าด้วยความหิวโหยลืมถ่ายร้านเเต่มีรูปอาหาร555จริงๆเเม่ผมซื้อข้าวกล่องไปด้วยนะเเต่ผมอยากชิมอาหารพม่าล้าวนะ
เเละเเล้วรถก็มุ่งหน้าเินทางต่อไปยังจุดหมายปลายทางถึงที่ผมายของผมก็จวนจะค่ำเเล้วผมกับเเม่ท่าทางอิดโรยหมดเรี่ยวเเรงผมไม่มีอารมที่จะถ่ายรูปมากกว่านี้5555