สวัสดีครับ ผมอยากจะมาเล่าเรื่องความรักในโลกออนไลน์หลอกๆให้อ่านกัน..
ความรักในโลกออนไลน์ของผม มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระมากเลย ตลอดเวลา 8 เดือนที่คุยกับเขา
จะเล่าตั้งแต่รู้จักกันเลยนะ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับเธอเรารู้จักกันในทวิตเตอร์ ด้วยการเล่นบอท (เหมือนยืมอิมเมจของศิลปินมาเล่นน่ะครับ) เราก็คุยกันเรื่อยๆ ตอนแรกเขาก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผมเป็นผู้ชาย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะเป็นผู้หญิง จนได้มารู้ก็คุยกันเกือบเดือนเลย เขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ถึงกับน่ารัก แต่ผมชอบความเป็นตัวของเขา ตอนแรกผมกะว่าจะคุยเล่นๆแก้เหงาเท่านั้น แต่... ไปๆมาๆ ผมกับคิดจริงจังกับเขาซะได้ ช่วงที่คุยกันแรกๆ ผมอยู่ม.5 ครับ ส่วนเขาเรียนม.6
ที่จริงแล้ว ผมน่ะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วนะครับ คบกับแฟนมาตั้งแต่มอต้น ผมกับแฟนเราไม่เคยล้วงเกินอะไรสักอย่าง อย่างมากก็จับมือ แค่ผมยื่นหน้าเขาไปใกล้ก็โดนตบแล้วล่ะ ถึงแม้ผมจะอยากมากๆก็ตาม จริงๆผมหื่นมากอะ 5555 มีแฟนแล้วจะหาคนคุยอีกทำไม อย่างที่บอกแก้เหงาช่วงนั้นเพราะผมทะเลาะกับแฟนกะจะคุยกันเล่นๆเฉยๆ แต่ผมดันไปคิดจริงจังกับเขาซะได้ไง
ตลอดเวลาที่คุยกับเขาได้สัก 2 เดือน เขาไม่รู้เลยว่าผมมีแฟนแล้ว เพราะผมก็ไม่เคยบอกเขาสักครั้ง จนวันนึงเขาถามผมว่าไปไหนมา แล้วผมพิมพ์ตอบไปว่า ไปดูหนังกับแฟน เหมือนเขาจะช็อคไป แต่เคลียร์กันได้สักพัก เราก็ตกลงกันว่า เราจะคุยกันเหมือนเดิม ในเมื่อทำผิดมาขนาดนี้แล้วก็ทำต่อไปให้สุดสิ มันเลยทำให้เราได้คุยต่อกันมาเรื่อยๆ
แฟนผมไม่รู้หรอกครับว่าผมคุยกับเขา เพราะแฟนผมเด็กเรียนมาก ไม่ค่อยมาก้าวก่ายชีวิตผม ไม่เคยแม้แต่จะดูโทรศัพท์ผม ไม่เคยบ่นไม่เคยว่าอะไรผมเลย ผมชอบเที่ยว ติดเกม หนีเรียน เขาก็ไม่เคยว่าผม อีกอย่างพ่อแม่เราก็รู้จักกันเป็นเพื่อนกัน มันเลยเป็นเหตุผลที่เธออดทนและเราเลิกกันไม่ได้ ผมเบื่อนะบางที แต่ทำไงได้ล่ะ
อย่างที่บอกว่าผมกับแฟนเราไม่เคยล้วงเกินกันเลย แต่ก็มีวันนึง วันนั้นผมป่วยหนักมาก เขาเลยมาดูแลผมที่ห้อง คอยเช็ดตัวคอยหาอะไรให้กิน .. จริงๆเราไม่เคยอยู่ด้วยกันสองต่อสองในที่แบบนี้ แล้วตอนนั้นแฟนผมคิดอะไรไม่รู้ เราเลยมีอะไรกัน นั้นครั้งแรกของผมและเธอเลยแหละ .. แต่ผมลืมใส่ถุงยาง !
ไม่ใช่ว่าลืมอะไรแต่สถานการณ์ตอนนั้นมันเลยมาจนไม่คิดจะใส่ วันนั้นหลังจากเรามีอะไรกันเธอก็กลับบ้านของเธอไป ผมไม่รู้ว่าเธอจะแก้ไขปัญหายังไง ผมก็กระวนกระวายเหมือนกัน ผมเลยไปปรึกษาเขา(พี่คนที่เจอกันในทวิต)ในแชท ว่าจะทำไงดี พี่เขาก็หาข้อมูลมาให้ว่าให้ซื้อยานู้นนี่ให้แฟนผมกิน คือพี่เขาให้คำปรึกษาผมดีมากๆเลยอะ สุดท้ายแฟนผมไม่ท้องเพราะเขาพึ่งหมดประจำเดือนไป โล่งอกไปทีสิ ผมมันเป็นผู้ชายที่โคตรแย่เลย
หลังจากมีครั้งที่ 1 มันก็จะมีครั้งสองและสาม สี่ ห้า เวลาผมมีอะไรผมจะเล่าให้พี่เขาฟังตลอด ผมไม่รู้ว่าที่จริงแล้วพี่เขารู้สึกยังไงกับผม แต่ผมไว้ใจพี่เขา อยากเล่าให้ฟังทุกเรื่อง เราคุยกันเหมือนเพื่อน พี่ น้อง บางครั้งก็เหมือนคนรัก ...
จนกระทั้งช่วงเวลา 8 เดือน พี่เขาก็อยู่ในช่วงเขามหาลัย ทำงานพาสทาม กิจกรรมโน่นนี่เยอะไปหมด จนเราเริ่มห่างกัน ผมเริ่มที่จะงี่เง่าใส่พี่เขา ชวนทะเลาะกันบ่อยๆ จนพี่เขาเบื่อผม แล้วเราก็ยุติการคุยกัน.. ผมยังคิดถึงพี่เขาเสมอ อยากคุยแต่พี่เขาบอกว่า คงกลับมาคุยกันเหมือนเดิมไม่ได้.. ผมก็เลยเลือกที่จะไม่คุยกับพี่เขา ผมรักพี่เขานะ และผมก็รู้ว่าจริงๆแล้วพี่เขาก็รักผมเหมือนกัน แต่อย่างที่บอกว่า ความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้ ยังไงพี่เขาก็อยากเจอคนที่รักพี่เขาได้จริงๆ สัมผัสได้จริง ได้ใกล้ชิดกันจริงๆ ส่วนผมก็คงต้องรักแฟนคนปัจจุบันผมให้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ พี่ครับ เราสัญญากันไว้ว่าเราจะไปเจอกัน คงเป็นไปไม่ได้แล้วแหละ ไว้ผมแต่งงานผมจะส่งการ์ดไปให้พี่ตามที่พี่ขอผมนะ.. การได้รักใครผ่านตัวอักษรมันเป็นเรื่องที่เขาใจยาก แต่มันก็เป็นไปแล้ว
ความรักในโลกออนไลน์ มันไม่มีทางเป็นจริงได้หรอก
ความรักในโลกออนไลน์ของผม มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระมากเลย ตลอดเวลา 8 เดือนที่คุยกับเขา
จะเล่าตั้งแต่รู้จักกันเลยนะ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับเธอเรารู้จักกันในทวิตเตอร์ ด้วยการเล่นบอท (เหมือนยืมอิมเมจของศิลปินมาเล่นน่ะครับ) เราก็คุยกันเรื่อยๆ ตอนแรกเขาก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผมเป็นผู้ชาย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะเป็นผู้หญิง จนได้มารู้ก็คุยกันเกือบเดือนเลย เขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ถึงกับน่ารัก แต่ผมชอบความเป็นตัวของเขา ตอนแรกผมกะว่าจะคุยเล่นๆแก้เหงาเท่านั้น แต่... ไปๆมาๆ ผมกับคิดจริงจังกับเขาซะได้ ช่วงที่คุยกันแรกๆ ผมอยู่ม.5 ครับ ส่วนเขาเรียนม.6
ที่จริงแล้ว ผมน่ะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วนะครับ คบกับแฟนมาตั้งแต่มอต้น ผมกับแฟนเราไม่เคยล้วงเกินอะไรสักอย่าง อย่างมากก็จับมือ แค่ผมยื่นหน้าเขาไปใกล้ก็โดนตบแล้วล่ะ ถึงแม้ผมจะอยากมากๆก็ตาม จริงๆผมหื่นมากอะ 5555 มีแฟนแล้วจะหาคนคุยอีกทำไม อย่างที่บอกแก้เหงาช่วงนั้นเพราะผมทะเลาะกับแฟนกะจะคุยกันเล่นๆเฉยๆ แต่ผมดันไปคิดจริงจังกับเขาซะได้ไง
ตลอดเวลาที่คุยกับเขาได้สัก 2 เดือน เขาไม่รู้เลยว่าผมมีแฟนแล้ว เพราะผมก็ไม่เคยบอกเขาสักครั้ง จนวันนึงเขาถามผมว่าไปไหนมา แล้วผมพิมพ์ตอบไปว่า ไปดูหนังกับแฟน เหมือนเขาจะช็อคไป แต่เคลียร์กันได้สักพัก เราก็ตกลงกันว่า เราจะคุยกันเหมือนเดิม ในเมื่อทำผิดมาขนาดนี้แล้วก็ทำต่อไปให้สุดสิ มันเลยทำให้เราได้คุยต่อกันมาเรื่อยๆ
แฟนผมไม่รู้หรอกครับว่าผมคุยกับเขา เพราะแฟนผมเด็กเรียนมาก ไม่ค่อยมาก้าวก่ายชีวิตผม ไม่เคยแม้แต่จะดูโทรศัพท์ผม ไม่เคยบ่นไม่เคยว่าอะไรผมเลย ผมชอบเที่ยว ติดเกม หนีเรียน เขาก็ไม่เคยว่าผม อีกอย่างพ่อแม่เราก็รู้จักกันเป็นเพื่อนกัน มันเลยเป็นเหตุผลที่เธออดทนและเราเลิกกันไม่ได้ ผมเบื่อนะบางที แต่ทำไงได้ล่ะ
อย่างที่บอกว่าผมกับแฟนเราไม่เคยล้วงเกินกันเลย แต่ก็มีวันนึง วันนั้นผมป่วยหนักมาก เขาเลยมาดูแลผมที่ห้อง คอยเช็ดตัวคอยหาอะไรให้กิน .. จริงๆเราไม่เคยอยู่ด้วยกันสองต่อสองในที่แบบนี้ แล้วตอนนั้นแฟนผมคิดอะไรไม่รู้ เราเลยมีอะไรกัน นั้นครั้งแรกของผมและเธอเลยแหละ .. แต่ผมลืมใส่ถุงยาง !
ไม่ใช่ว่าลืมอะไรแต่สถานการณ์ตอนนั้นมันเลยมาจนไม่คิดจะใส่ วันนั้นหลังจากเรามีอะไรกันเธอก็กลับบ้านของเธอไป ผมไม่รู้ว่าเธอจะแก้ไขปัญหายังไง ผมก็กระวนกระวายเหมือนกัน ผมเลยไปปรึกษาเขา(พี่คนที่เจอกันในทวิต)ในแชท ว่าจะทำไงดี พี่เขาก็หาข้อมูลมาให้ว่าให้ซื้อยานู้นนี่ให้แฟนผมกิน คือพี่เขาให้คำปรึกษาผมดีมากๆเลยอะ สุดท้ายแฟนผมไม่ท้องเพราะเขาพึ่งหมดประจำเดือนไป โล่งอกไปทีสิ ผมมันเป็นผู้ชายที่โคตรแย่เลย
หลังจากมีครั้งที่ 1 มันก็จะมีครั้งสองและสาม สี่ ห้า เวลาผมมีอะไรผมจะเล่าให้พี่เขาฟังตลอด ผมไม่รู้ว่าที่จริงแล้วพี่เขารู้สึกยังไงกับผม แต่ผมไว้ใจพี่เขา อยากเล่าให้ฟังทุกเรื่อง เราคุยกันเหมือนเพื่อน พี่ น้อง บางครั้งก็เหมือนคนรัก ...
จนกระทั้งช่วงเวลา 8 เดือน พี่เขาก็อยู่ในช่วงเขามหาลัย ทำงานพาสทาม กิจกรรมโน่นนี่เยอะไปหมด จนเราเริ่มห่างกัน ผมเริ่มที่จะงี่เง่าใส่พี่เขา ชวนทะเลาะกันบ่อยๆ จนพี่เขาเบื่อผม แล้วเราก็ยุติการคุยกัน.. ผมยังคิดถึงพี่เขาเสมอ อยากคุยแต่พี่เขาบอกว่า คงกลับมาคุยกันเหมือนเดิมไม่ได้.. ผมก็เลยเลือกที่จะไม่คุยกับพี่เขา ผมรักพี่เขานะ และผมก็รู้ว่าจริงๆแล้วพี่เขาก็รักผมเหมือนกัน แต่อย่างที่บอกว่า ความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้ ยังไงพี่เขาก็อยากเจอคนที่รักพี่เขาได้จริงๆ สัมผัสได้จริง ได้ใกล้ชิดกันจริงๆ ส่วนผมก็คงต้องรักแฟนคนปัจจุบันผมให้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ พี่ครับ เราสัญญากันไว้ว่าเราจะไปเจอกัน คงเป็นไปไม่ได้แล้วแหละ ไว้ผมแต่งงานผมจะส่งการ์ดไปให้พี่ตามที่พี่ขอผมนะ.. การได้รักใครผ่านตัวอักษรมันเป็นเรื่องที่เขาใจยาก แต่มันก็เป็นไปแล้ว