เราเป็นคนขี้เบื่อมากก! เบื่อกระทั่งชีวิตตัวเอง... สรุปเราเป็นอะไรเนี่ย?!

สวัสดีค่ะชาวพันทิป เราขอแนะนำอย่างเปิดเผยฮาาา เราชื่อ นับหนึ่ง เป็นเด็กนักเรียนม.ต้นธรรมดาๆที่ต้องไปโรงเรียน เลิกเรียน ซ้อมวงโย กลับบ้าน กินข้าว นอน แต่เรามีนิสัยอย่างหนึ่งคือเข้ากับคนอื่นได้ยากมาก เราจะอยู่รวมกับกลุ่มเพื่อนไม่ได้เลยเพราะเราพูดไม่เก่งเรียกว่าขี้อายเลยก็ได้ คือพอเพื่อนเค้าคุยกันอยู่แล้วเราพูดแทรกขึ้นไปทุกคนจะเงียบกันหมดแล้วก็พูดกันต่อไม่สนใจคำพูดเราเลย พอเราอะไรไปก็จะถูกเมินตลอด!! จนเป็นแบบนี้ทุกวันจนเราเบื่ออออ และเบื่อออออ เลยไม่เข้ากลุ่มเพื่อน แยกมานั่งคนเดียวตลอด นอกจากมีงานกลุ่มเท่านั้น จนเราเบื่อทุกอย่างมาก! เบื่อที่ต้องทำตามคำสั่งพ่อกับแม่ เบื่อที่ต้องคอยฟังคำพูดกรอกหูจากพ่อแม่พี่ป้าน้าอา เบื่อที่ต้องไปเรียนพิเศษวันนึงหลายๆคอส กลายเป็นว่าวันๆของเราในสมองมีแต่คำว่าเบื่อ... จนวันหนึ่งที่พ่อแม่เราทะเลาะกัน(อันที่จริงบ่อยมากและตั้งแต่เด็กด้วย)แถมทะเลาะต่อหน้าเราที่นั่งกินข้าวอยู่ คือเราชินแล้วที่ต้องเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันอยู่อย่างนี้ เราก็เลยกินข้าวไปเรื่อยๆไม่สนใจพ่อแม่ที่ทะเลากันเราทำตัวปกติมากจนเราคิดว่าเราเป็นคนแบบไหนวะ?! มีแว๊บนึงความคิดของเราตอนเรากินข้าวคือ 'อยากตายว่ะ เบื่อกับชีวิตที่ต้องเป็นแบบนี้ทุกวัน' เรานั่งคิดแบบนี้ไปเรื่อยว่าเราตายจะได้อะไรขึ้นมา จนเราลองทำดูแบบในละครคือกรีดข้อมือเรายอมรับว่านาทีนั้นคิดว่าตายมั้ย เราลองดูคือเจ็บมากเลือดไหลซิบๆเลย สรุปได้แผลเดียวแล้วไปทำแผล แล้วเรามาคิดอีกว่าห่าตัวตายไปแล้วได้อะไร แถมยังต้องเสียเงินค่าจัดศพอีก เราเลยเลิกคิดฆ่าตัวตายไป แล้วชีวิตเราก็ทำเหมือนทุกวันๆเรื่อยๆอย่างนี้ แต่เรายังมีความคิดว่าเบื่ออยู่ในสมองทุกวัน จนวันหนึ่งคือด้วยเราอยู่แบบไม่สนใจใครเท่าไหร่ แถมไม่คุยกับใครเลยทำให้มีคนหมั่นไส้ก็คือรุ่นพี่เรา(โรงเรียนเรานักเรียนไม่ค่อยเรียนกัน ส่วนใหญ่จับกลุ่มสูบบหรี่ ตีกันทุกวัน) และพี่คนนั้นก็เป็นหนึ่งในพี่ที่เกเรสุดๆ พี่เค้าก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลยอยู่ดีๆก็มาด่าเราปาวๆและตบเราเฉยตอนนั้นคือเราหวิบจัดมากกกก เรารู้สึกตื่นเต้นสุดที่เราจะมีเรื่องครั้งเนื่องด้วยเราไม่เคยมีเรื่องกับใครมาก่อนทำให้เป้นเรื่องท้าทายกับเรา ตอนนั้นสติเราไปหมดมีคำเดียวคือสนุก เราเลยลองตบไปมั่วๆแล้วเราเห็นมีอะไรใกล้มือก็ฟัดใส่พี่เค้าหมดเลย(เรามือหนัก แรงเยอะมากเราพึ่งมารู้ตัวตอนเราลองตบหน้าพี่เราเบาๆในความคิดเรานะ แต่พี่เราบอกว่าเจ็บ พอเราลองมาดแก้มพี่เราแดงเป็นรอยนิ้วมือเราเลย) สภาพตอนนี้เราคือเหมือนปลอดภัยมากไม่มีแผลเยอะ มีแค่รอยถลอกนิดๆ แต่พี่เค้าปากแตก กับฟกช้ำ แล้วคือพี่เค้าก็บอกว่าฝากไว้ก่อน แล้วก็ไปเลย เรืองพวกนี้คือธรรมดามากในโรงเรียนเรา ย้ำ! มีมีใครบอกครูแน่ๆเพราะกลัวพี่เค้ามาดักตบเหมือนเราโดนเพราะความหมั่นไส้อ่ะ คือพอพี่เค้าไปอารมณ์เราหดมากเลย จากที่คิดว่าสนุกก็เบื่อทันที  ตอนนั้นพอเราย้อนมาคิดตอนนี้เราคิดว่าเราบ้ามาก เราทำแบบนั้นได้ไงว่ะ คือเรารบกวนถามหน่อยนะว่าคือเราเป็นอะไรกันแน่ทำไมเรามีแต่คำว่าเบื่อในสมอง เราไม่เข้าใจตัวเราเองจริง

ปล.นี่คือเรื่องจริงๆของเราเลย ไมมีใส่สีตีไข่แน่นอน
ปล.2 โรงเรียนมีนักเรียนเกเรเยอะมากที่สุดในจังหวัด และรุ่นพี่เราหลายคนในโรงเรียนก็ถูกหมายหัวจากตำรวจไว้ด้วย
ปล.3 รบกวนตอบหน่อยนะ บางทีเราอาจอธิบายไม่เข้าใจ ต้องขอโทษด้วยนะ ลืมบอกเราเป็นผู้หญิงเฉิ่มๆใส่แว่น สายตาสั้นเท่านั้นเอง