สวัสดีคะ นี่คือกระทู้แรกของเรา มันเกี่ยวกับเรื่องราวความรักที่ไม่สมหวังของเราคะ คือขอบอกไว้ก่อนนะคะว่าเป็นคนเรียงคำไม่ค่อยรู้เรื่อง555555 อ่านไปอ่านมาอาจจะสับสน -0- เห็นใจกันด้วยนะ พลีสสส -/\-
เริ่มแรกเลยนะคะ คือเราแอบชอบคนๆหนึ่งได้ปีกว่าแล้วคะ ชอบมากถึงขั้นรักเลยแหละ แต่ก็นั้นแหละคะ สิทธิ์ของคนแอบรัก ก็ได้แค่แอบมอง แง้ TT เขาอยู่ห้องเดียวกับเราคะ เอาตัวย่อเป็น w ละกัน คือ w เป็นคนที่หน้าตาดีพอสมควรคะ แตกต่างจากเรา ที่ผิวดำมากกก ก.ไก่ล้านตัว แถมยังหน้าตาแทบจะไม่มีผู้ชายใดเหลียวมองกันเลยทีเดียว - - แล้ว w เป็นคนที่เรียนเก่งคณิตในระดับหนึ่งคะ แต่เป็นคน ขก. มากๆ แล้วนางก็ชอบมาถามงานเราบ่อยๆ อันที่จริงเราก็เป็นเคลียงานประจำห้องคะ พอถึงจุดๆหนึ่ง ที่คนทั้งห้องต้องเคลียงาน เราจะป๊อปปูล่า เป็นพิเศษ หุหุหุ ( - - )b บทสนทนาแรกของเรากับ w เป็นการถ่ายรูปงานส่งให้ไป โดยที่เจ้าตัวเป็นคนสั่ง ~~
** บอกไว้ก่อนเลยว่า เราไม่รู้จะทักไปคุยยังไงดีตั้งแต่แรก เพราะด้วยเกียรติการเป็น ผญ ที่เรียบร้อย พูดน้อย และอ่อนหวาน เราเลยไม่กล้าเข้าหาก่อน #หรอ?
>< พอ w บอกให้เราส่งงานไปเราก็มีหวังจะต่อบทสนทนาได้มากขึ้นนน *0* โดยอ้างจากเรื่องเรียน หึหึ #รู้สึกชั่วร้ายมาก - - พอนานๆไป เราก็เริ่มกล้าทักไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ลืมที่จะคุยแต่เรื่องเรียน (ได้คุยก็ดีแค่ไหนแล้วโว้ยยย) พอนานเข้าไปอีก นานนนน เข้าไปอีกความหน้าด้านหน้าทนมีมากขึ้น เริ่มสนิทกันมากขึ้น เราเริ่มถามเกี่ยวกับเรื่องอื่นแล้วคะ บุกเข้าจู่โจมถามเรื่องความรัก
เลยยย (ชั่วร้ายมาก)
**เนื่องจาก w ไม่ได้โหดร้ายแบบ ผช ทั่วไป เพราว่า w ของเรา (ของแกตั้งแต่เมื่อไหร่?) เขาเป็นคนไม่ขี้เหนียวตัวหนังสือคะ ถาม1คำถาม เขาสามารถอธิบายได้ยาวมาก ทำให้เรารู้สึกมีหวังนิดๆ ว่าเขาอาจจะชอบเรา ไม่ได้รำคาญเรา แต่นั้นแหละคะ คิดข้างเดียว รักข้างเดียว สุดท้ายคนที่เจ็บก็คือ #กูไงจะใครละ TT TT
พอตรงประเด็นไปถามเกี่ยวกับความรัก สนิทก็ไม่ค่อยยนิทมาก คนบ้าที่ไหนเขาจิบอกกก ห๊ะ??? ด้วยความที่เราเป็นคนที่อยากรู้อะไร ต้องรู้ให้ได้ ครูเคยสอนไว้ว่า ถ้าอยากรู้อะไร ต้องหาคำตอบมันให้ได้ อย่าให้ค้างคา เพราะทุกสิ่งที่เราอยากรู้ คือบทเรียนที่ดีเสมอ ×°× (อันที่จริงมันก็ไป
เรื่องของเขานั่นแหละ แหม่ๆ =…=) พออยากรู้ปุ๊ป เราเลยเข้าถามเพื่อนของ w ปั๊ป ถามนานมากกกก กว่านานจะบอก พอรู้เท่านั้นแหละคะ ท่านผู้อ่านนนน เรื่องราวดราม่าก็เริ่มเกิดขึ้น ^^ เห้อออ ถ้าวันนั้นเราไม่ถาม วันนี้เร่คงไม่เจ็บขนาดนี้เนาะ ว่าไหม #โทษตัวเอง ....
เปรียบความรักของเรา เป็นนิยายน้ำเน่า #ที่ไม่สมหวัง...
เริ่มแรกเลยนะคะ คือเราแอบชอบคนๆหนึ่งได้ปีกว่าแล้วคะ ชอบมากถึงขั้นรักเลยแหละ แต่ก็นั้นแหละคะ สิทธิ์ของคนแอบรัก ก็ได้แค่แอบมอง แง้ TT เขาอยู่ห้องเดียวกับเราคะ เอาตัวย่อเป็น w ละกัน คือ w เป็นคนที่หน้าตาดีพอสมควรคะ แตกต่างจากเรา ที่ผิวดำมากกก ก.ไก่ล้านตัว แถมยังหน้าตาแทบจะไม่มีผู้ชายใดเหลียวมองกันเลยทีเดียว - - แล้ว w เป็นคนที่เรียนเก่งคณิตในระดับหนึ่งคะ แต่เป็นคน ขก. มากๆ แล้วนางก็ชอบมาถามงานเราบ่อยๆ อันที่จริงเราก็เป็นเคลียงานประจำห้องคะ พอถึงจุดๆหนึ่ง ที่คนทั้งห้องต้องเคลียงาน เราจะป๊อปปูล่า เป็นพิเศษ หุหุหุ ( - - )b บทสนทนาแรกของเรากับ w เป็นการถ่ายรูปงานส่งให้ไป โดยที่เจ้าตัวเป็นคนสั่ง ~~
** บอกไว้ก่อนเลยว่า เราไม่รู้จะทักไปคุยยังไงดีตั้งแต่แรก เพราะด้วยเกียรติการเป็น ผญ ที่เรียบร้อย พูดน้อย และอ่อนหวาน เราเลยไม่กล้าเข้าหาก่อน #หรอ?
>< พอ w บอกให้เราส่งงานไปเราก็มีหวังจะต่อบทสนทนาได้มากขึ้นนน *0* โดยอ้างจากเรื่องเรียน หึหึ #รู้สึกชั่วร้ายมาก - - พอนานๆไป เราก็เริ่มกล้าทักไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ลืมที่จะคุยแต่เรื่องเรียน (ได้คุยก็ดีแค่ไหนแล้วโว้ยยย) พอนานเข้าไปอีก นานนนน เข้าไปอีกความหน้าด้านหน้าทนมีมากขึ้น เริ่มสนิทกันมากขึ้น เราเริ่มถามเกี่ยวกับเรื่องอื่นแล้วคะ บุกเข้าจู่โจมถามเรื่องความรัก
**เนื่องจาก w ไม่ได้โหดร้ายแบบ ผช ทั่วไป เพราว่า w ของเรา (ของแกตั้งแต่เมื่อไหร่?) เขาเป็นคนไม่ขี้เหนียวตัวหนังสือคะ ถาม1คำถาม เขาสามารถอธิบายได้ยาวมาก ทำให้เรารู้สึกมีหวังนิดๆ ว่าเขาอาจจะชอบเรา ไม่ได้รำคาญเรา แต่นั้นแหละคะ คิดข้างเดียว รักข้างเดียว สุดท้ายคนที่เจ็บก็คือ #กูไงจะใครละ TT TT
พอตรงประเด็นไปถามเกี่ยวกับความรัก สนิทก็ไม่ค่อยยนิทมาก คนบ้าที่ไหนเขาจิบอกกก ห๊ะ??? ด้วยความที่เราเป็นคนที่อยากรู้อะไร ต้องรู้ให้ได้ ครูเคยสอนไว้ว่า ถ้าอยากรู้อะไร ต้องหาคำตอบมันให้ได้ อย่าให้ค้างคา เพราะทุกสิ่งที่เราอยากรู้ คือบทเรียนที่ดีเสมอ ×°× (อันที่จริงมันก็ไป