ผมรู้สึกอึดอัดไม่รู้จะอธิบายยังไง เพราะมันเป็นเรื่องที่ยากจะพูดให้ใครฟังได้
ขอระบายเลยนะ
สมัยผมเรียนม.ปลายตอนนั้นผมพึ่งเป็นเกย์ช่วงนั้นปี50
-ครั้งแรกผมโดนผชห้อง4รุมข่มขืนกัน5คนเนื่องจากไปเห็นพวกเขากำลังลุมเพื่อนที่เป็นกระเทย
ผมแก้แค้นด้วยการทำลายอนาคตของพวกเขา ทำร้ายร่างกายทีละคน ข่มขู่ ใส่ร้ายจนทำให้ต้องถูกไล่ออกและลาออก
ตอนนั้นผมไม่คิดว่าผลของการแก้แค้นจะทำลายอนาคตพวกเขาขนาดนี้ ตอนนี้บางคนไม่มีงานทำ
บางคนเป็นแค่คนรับจ้าง เนื่องจากไม่ได้ศึกษาต่อก็ต้องทำงานด้วยวุฒิม3
ไม่เคยนึกว่าเด็กที่เรียนได้ที3ของห้องจะแก้แค้นได้แรงขนาดนี้
มันเหมือนเราฆ่าเขาทั้งเป็นชีวิตพวกเขาตกอยู่ในความลำบาก
ผมแอบติดตามพวกเขาบางครั้งเพื่ออยากจะรุ้ว่าเขาเปนยังไง
ผมหาพวกเขาเจอกันนานๆครั้ง เวลาเจอไม่กล้าที่จะสบตากับผมเลย
ทุกครั้งที่เขาเจอผมจะทำสีหน้าหวาดกลัวใส่เสมอ
ตอนที่ถูกกระทำมันรู้สึกเจ็บปวด
แต่ตอนนี้ละอายในสิ่งที่ทำไปเพราะมันรุนแรงและไม่อาจแก้ไขได้
ผมสร้างตราประทับบนชีวิตของพวกเขา
-ความสัมพันธ์กับชายคนแรกคือครูที่สอนพิเศษวิทยาศาสตร์ ตอนนี้สอนอยุ่ในมหาวิทยาลัย
ไม่ดีเลยเพราะมันเป็นช่วงหลังจากเรียนพิเศษแล้วก็ไปดื่มเหล้ากันจนมีอะไรกัน
ผมรู้สึกเฉยๆ
-คนที่สองคือนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ ตี๋ขาว นิสัยธรรมะธรรมโม แต่เวลามีอะกันมันช่างดิบเถื่อน
ผมรู้ทีหลังว่าเขามีครอบครัวแล้วและรู้ว่าแอบมีความสัมพันธ์กับชายในเครื่องแบบหลายๆคน
ผมเลิกกับเขาด้วยการ ทำให้รถเขาเป็นลอย พร้อมทั้งแอบส่งหลักฐานการแอบมีความสัมพันธ์
ให้กับภรรยาและลูกๆของเขาทราบ ผมเบื่อความสัมพันธ์แบบลับๆนี่
-คนที่สาม(ปี51)ผมนัดเจอกับชายหนุ่มคนหนึ่งเริ่มๆทำความรู้จักกันแต่ไม่รู้จักกันมากเท่าไร
ตอนแรกไม่คิดจะติดใจอะไรกับเขามากนัก แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนเอาใจ ทำให้ผมใจอ่อนกับเขา
ช่วงแรกๆผมกับเขาพบกันช่วงเสาอาทิตย์ หลังจากช่วงภาคเรียนที่หนึ่งเขาบอกว่าจะกลับไปเรียน
แล้วเราก้ติดต่อกันทางอินเตอร์เน็ต นานๆครั้งจะได้เจอกัน บางทีก็ไปเที่ยวด้วยกัน พาไปทานข้าวด้วยกันเสมอทุกครั้งที่มีโอกาส
ผมหลงรักเขาตั้งแต่ตอนไหนยังไม่รู้เลย
วันหนึ่งผมมาเที่ยวที่บ้านเขาผมเห็นเครื่องแบบทหารป้ายชื่อก็ไม่ใช่ของเขา ความรักที่มีต่อเขามันเปลี่ยนเป็นความโกรธทันที
ผมกลับบ้านทันทีและส่งข้อความของเขา ผมไล่เขาไปว่า"ถ้ามีคนอื่นแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับผม"
เขาพยายามง้อและอธิบายว่า นั่นเป็นชุดของน้องชายเขา ผมไม่เชื่อเพราะมันคนละนามสกุล
หลังจากที่ผมเลิกกับเขา ต่างคนต่างก็ไปใช้ชีวิตของตัวเอง
ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ผมเริ่มเข้ามาในรั้วมหาวิทลัย ผมสอบชิงทุนได้ไม่ต้องจ่ายท่าเทอมแต่ค่ากินอยู่ก็ต้องอาศัพเงินพ่อคอยส่งเสียนี้แหละ
ผมกลายเป็นHomeboy ติดเกมติดอนิเมะ วันไหนไม่มีเรียนผมจะอยู่หน้าคอมไม่ไปไหนเลย
แอบไปมีนัดเจอกับชายหนุ่มบ้าง บางอารมณ์
แต่เรื่องการเรียนผมไม่เคยทิ้งเลยผมรับผิดชอบต่อการเรียนเสมอ
บางครั้งก็ไปร่วมกิจกรรมกับกลุ่มเพื่อนในมหาวิทยาลัยด้วย
มีหลายๆคนมาจีบแต่ผมกล้าครับ ผมไม่อยากมีแฟนในมหาลัย อีกอย่างผมชอบคนอายุมากกว่า
หนึ่งเดือนของการเปิดเทอมปี4เทอม1อดีตแฟนเก่าคนที่สามเขาติดต่อกับมาแต่เนื้อความไม่ได้ใส่ข้อความมาง้อแต่เป็นการเชิญให้มาช่วยทำงานมากกว่า
ผมตกลงเพราะว่าผมเองก็หางานทำไม่ได้ในช่วงนั้น เขาจ้างวัน270 กินอยู่ฟรี ทำงานเวลาราชการ ผมอยู่ในฐานะลูกจ้างชั่วคราว
หนึ่งวันก่อนทำงาน ผมขนเสื้อผ้าเข้ามาอยู่ในที่พัก พร้อมทั้งจัดที่นอนให้เรียบร้อยแล้วก็อาบน้ำพักผ่อนก่อนเช้าจะเริ่มทำงาน
ผมพักอยู่บ้านพักติดๆกับบ้านเขา เขาพักอยู่กับน้องชาย น้องชายเคยกิ๊กกับผมไม่กี่ปีมานี่เอง
วันทำงานเริ่มขึ้น งานที่ทำตรวจสอบข้อมูลแล้วก็คีย์เข้าระบบฐานข้อมูล เป็นงานที่ละเอียดและเรียบง่าย ทำเวลาราช
ช่วงหลังเลิกงานแฟนเก่ากับน้องชายเขาจะชวนผมออกไปตีแบต ซึ่งผมไม่ถนัดเอาเลย แต่ก็สนุกดีตีกันมีเพื่อนบ้านแจมมั่ง
หลังจากเล่นแบตเสร็จก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ จากนั้นเขาจะเรียกผมลงมากินข้าว อาศัยด้วยกันมันทำให้รู้สึกเป็นครอบครัว
พออิ่มแล้วก็แยกย้ายเข้านอน แต่กลางดึกเขาเข้ามาหาผมทำกับผมอย่างที่เคยทำ ผมยอมเขาแบบง่ายๆงั้นเลย
วันหนึ่งเขาออกไปประชุมต่างจังหวัด ผมพักอยู่ในห้องคนเดียว น้องชายเขาชวนให้มาที่บ้านเราสองคนเล่นเกมด้วยกัน
และเริ่มพูดคุยทำความรุ้จักกันเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยกิ๊กกับผม555 เริ่มคุยกันสนิทมากขึ้นจู่ๆผมก็โดนจูบเข้าให้
ผมและน้องชายเริ่มความสัมพันธ์ขึ้นพอเสร็จรีบช่วยกันเก็บหลักฐานน้องชายบอกว่าอย่าให้พี่เขารุ้นะ
ผมก็ทำงานเหมือนอย่างเคยพอถึงช่วงกลางดึกพี่เขาเข้ามาหาผมอีกเราสองคนทำมันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เขานอนคุยกับผมอยู่พักนึง
"พี่ทำไมไม่ให้ผมนอนบ้านพี่อ่ะ ห้องนี้มันชื้นอ่ะ" บ้านที่ผมพักเป็นไม้ผมตื่นเช้ามาด้วยอาการภูมิแพ้ประจำ
"ไม่ได้"เขาตอบสั้นๆแล้วก้กลับเข้าไปที่บ้าน
เพราะการที่ไม่อยากให้มีใครรู้นี่แหละ
ส่วนใหญ่พี่เขาจะแอบเข้ามาหาผมประจำ
ส่วนน้องชายจะเข้ามาหาผมตอนพี่เขาไม่อยู่
ผมอยากจะให้มันลงเอยได้ซักทีความสัมพันธ์แบบไม่มีใครรู้
ผมกับพี่เขาตอนนี้อยู่ในฐานะลูกจ้างกับนายจ้างเขาทำอะไรก็จะระวังเสมอ
พี่เขามักจะไหว้วานให้น้องชายดูแลผมเสมอ
ซื้อกับข้าวให้ อยุ่เล่นเป็นเพื่อน ซื้อขนมให้ เอาของมาให้
พี่เขาไม่รู้ว่าตอนเขาไม่อยู่ น้องชายเขาก็ทำหน้าที่แทนพี่ (ถึงจะขนาดเท่าพี่แต่ลีลาไม่เท่าพี่ชายเลย)
คงต้องแอบๆรักๆกันแบบนี้ไปทั้งชาติ เพราะผมไม่แสดงออก
พี่ชายเป็นผัวหลวงส่วนน้องชายเป็นผัวน้อย
พี่น้องไม่รู้ว่ามีความสัมพันธ์ลับๆกับคนๆเดียวกัน
ผมไม่รู้เลยว่าถ้าทั้งสองรู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไง
ผมไม่อยากให้เขาต้องมาทะเลาะกันเพราะผม
ผมควรหาทางออกให้จบลงด้วยดีไม่อยากให้มีปัญหากัน
กลับมาอยู่กับแฟนเก่าพร้อมกับน้องชายของแฟน(เกย์)
ขอระบายเลยนะ
สมัยผมเรียนม.ปลายตอนนั้นผมพึ่งเป็นเกย์ช่วงนั้นปี50
-ครั้งแรกผมโดนผชห้อง4รุมข่มขืนกัน5คนเนื่องจากไปเห็นพวกเขากำลังลุมเพื่อนที่เป็นกระเทย
ผมแก้แค้นด้วยการทำลายอนาคตของพวกเขา ทำร้ายร่างกายทีละคน ข่มขู่ ใส่ร้ายจนทำให้ต้องถูกไล่ออกและลาออก
ตอนนั้นผมไม่คิดว่าผลของการแก้แค้นจะทำลายอนาคตพวกเขาขนาดนี้ ตอนนี้บางคนไม่มีงานทำ
บางคนเป็นแค่คนรับจ้าง เนื่องจากไม่ได้ศึกษาต่อก็ต้องทำงานด้วยวุฒิม3
ไม่เคยนึกว่าเด็กที่เรียนได้ที3ของห้องจะแก้แค้นได้แรงขนาดนี้
มันเหมือนเราฆ่าเขาทั้งเป็นชีวิตพวกเขาตกอยู่ในความลำบาก
ผมแอบติดตามพวกเขาบางครั้งเพื่ออยากจะรุ้ว่าเขาเปนยังไง
ผมหาพวกเขาเจอกันนานๆครั้ง เวลาเจอไม่กล้าที่จะสบตากับผมเลย
ทุกครั้งที่เขาเจอผมจะทำสีหน้าหวาดกลัวใส่เสมอ
ตอนที่ถูกกระทำมันรู้สึกเจ็บปวด
แต่ตอนนี้ละอายในสิ่งที่ทำไปเพราะมันรุนแรงและไม่อาจแก้ไขได้
ผมสร้างตราประทับบนชีวิตของพวกเขา
-ความสัมพันธ์กับชายคนแรกคือครูที่สอนพิเศษวิทยาศาสตร์ ตอนนี้สอนอยุ่ในมหาวิทยาลัย
ไม่ดีเลยเพราะมันเป็นช่วงหลังจากเรียนพิเศษแล้วก็ไปดื่มเหล้ากันจนมีอะไรกัน
ผมรู้สึกเฉยๆ
-คนที่สองคือนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ ตี๋ขาว นิสัยธรรมะธรรมโม แต่เวลามีอะกันมันช่างดิบเถื่อน
ผมรู้ทีหลังว่าเขามีครอบครัวแล้วและรู้ว่าแอบมีความสัมพันธ์กับชายในเครื่องแบบหลายๆคน
ผมเลิกกับเขาด้วยการ ทำให้รถเขาเป็นลอย พร้อมทั้งแอบส่งหลักฐานการแอบมีความสัมพันธ์
ให้กับภรรยาและลูกๆของเขาทราบ ผมเบื่อความสัมพันธ์แบบลับๆนี่
-คนที่สาม(ปี51)ผมนัดเจอกับชายหนุ่มคนหนึ่งเริ่มๆทำความรู้จักกันแต่ไม่รู้จักกันมากเท่าไร
ตอนแรกไม่คิดจะติดใจอะไรกับเขามากนัก แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนเอาใจ ทำให้ผมใจอ่อนกับเขา
ช่วงแรกๆผมกับเขาพบกันช่วงเสาอาทิตย์ หลังจากช่วงภาคเรียนที่หนึ่งเขาบอกว่าจะกลับไปเรียน
แล้วเราก้ติดต่อกันทางอินเตอร์เน็ต นานๆครั้งจะได้เจอกัน บางทีก็ไปเที่ยวด้วยกัน พาไปทานข้าวด้วยกันเสมอทุกครั้งที่มีโอกาส
ผมหลงรักเขาตั้งแต่ตอนไหนยังไม่รู้เลย
วันหนึ่งผมมาเที่ยวที่บ้านเขาผมเห็นเครื่องแบบทหารป้ายชื่อก็ไม่ใช่ของเขา ความรักที่มีต่อเขามันเปลี่ยนเป็นความโกรธทันที
ผมกลับบ้านทันทีและส่งข้อความของเขา ผมไล่เขาไปว่า"ถ้ามีคนอื่นแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับผม"
เขาพยายามง้อและอธิบายว่า นั่นเป็นชุดของน้องชายเขา ผมไม่เชื่อเพราะมันคนละนามสกุล
หลังจากที่ผมเลิกกับเขา ต่างคนต่างก็ไปใช้ชีวิตของตัวเอง
ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ผมเริ่มเข้ามาในรั้วมหาวิทลัย ผมสอบชิงทุนได้ไม่ต้องจ่ายท่าเทอมแต่ค่ากินอยู่ก็ต้องอาศัพเงินพ่อคอยส่งเสียนี้แหละ
ผมกลายเป็นHomeboy ติดเกมติดอนิเมะ วันไหนไม่มีเรียนผมจะอยู่หน้าคอมไม่ไปไหนเลย
แอบไปมีนัดเจอกับชายหนุ่มบ้าง บางอารมณ์
แต่เรื่องการเรียนผมไม่เคยทิ้งเลยผมรับผิดชอบต่อการเรียนเสมอ
บางครั้งก็ไปร่วมกิจกรรมกับกลุ่มเพื่อนในมหาวิทยาลัยด้วย
มีหลายๆคนมาจีบแต่ผมกล้าครับ ผมไม่อยากมีแฟนในมหาลัย อีกอย่างผมชอบคนอายุมากกว่า
หนึ่งเดือนของการเปิดเทอมปี4เทอม1อดีตแฟนเก่าคนที่สามเขาติดต่อกับมาแต่เนื้อความไม่ได้ใส่ข้อความมาง้อแต่เป็นการเชิญให้มาช่วยทำงานมากกว่า
ผมตกลงเพราะว่าผมเองก็หางานทำไม่ได้ในช่วงนั้น เขาจ้างวัน270 กินอยู่ฟรี ทำงานเวลาราชการ ผมอยู่ในฐานะลูกจ้างชั่วคราว
หนึ่งวันก่อนทำงาน ผมขนเสื้อผ้าเข้ามาอยู่ในที่พัก พร้อมทั้งจัดที่นอนให้เรียบร้อยแล้วก็อาบน้ำพักผ่อนก่อนเช้าจะเริ่มทำงาน
ผมพักอยู่บ้านพักติดๆกับบ้านเขา เขาพักอยู่กับน้องชาย น้องชายเคยกิ๊กกับผมไม่กี่ปีมานี่เอง
วันทำงานเริ่มขึ้น งานที่ทำตรวจสอบข้อมูลแล้วก็คีย์เข้าระบบฐานข้อมูล เป็นงานที่ละเอียดและเรียบง่าย ทำเวลาราช
ช่วงหลังเลิกงานแฟนเก่ากับน้องชายเขาจะชวนผมออกไปตีแบต ซึ่งผมไม่ถนัดเอาเลย แต่ก็สนุกดีตีกันมีเพื่อนบ้านแจมมั่ง
หลังจากเล่นแบตเสร็จก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ จากนั้นเขาจะเรียกผมลงมากินข้าว อาศัยด้วยกันมันทำให้รู้สึกเป็นครอบครัว
พออิ่มแล้วก็แยกย้ายเข้านอน แต่กลางดึกเขาเข้ามาหาผมทำกับผมอย่างที่เคยทำ ผมยอมเขาแบบง่ายๆงั้นเลย
วันหนึ่งเขาออกไปประชุมต่างจังหวัด ผมพักอยู่ในห้องคนเดียว น้องชายเขาชวนให้มาที่บ้านเราสองคนเล่นเกมด้วยกัน
และเริ่มพูดคุยทำความรุ้จักกันเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยกิ๊กกับผม555 เริ่มคุยกันสนิทมากขึ้นจู่ๆผมก็โดนจูบเข้าให้
ผมและน้องชายเริ่มความสัมพันธ์ขึ้นพอเสร็จรีบช่วยกันเก็บหลักฐานน้องชายบอกว่าอย่าให้พี่เขารุ้นะ
ผมก็ทำงานเหมือนอย่างเคยพอถึงช่วงกลางดึกพี่เขาเข้ามาหาผมอีกเราสองคนทำมันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เขานอนคุยกับผมอยู่พักนึง
"พี่ทำไมไม่ให้ผมนอนบ้านพี่อ่ะ ห้องนี้มันชื้นอ่ะ" บ้านที่ผมพักเป็นไม้ผมตื่นเช้ามาด้วยอาการภูมิแพ้ประจำ
"ไม่ได้"เขาตอบสั้นๆแล้วก้กลับเข้าไปที่บ้าน
เพราะการที่ไม่อยากให้มีใครรู้นี่แหละ
ส่วนใหญ่พี่เขาจะแอบเข้ามาหาผมประจำ
ส่วนน้องชายจะเข้ามาหาผมตอนพี่เขาไม่อยู่
ผมอยากจะให้มันลงเอยได้ซักทีความสัมพันธ์แบบไม่มีใครรู้
ผมกับพี่เขาตอนนี้อยู่ในฐานะลูกจ้างกับนายจ้างเขาทำอะไรก็จะระวังเสมอ
พี่เขามักจะไหว้วานให้น้องชายดูแลผมเสมอ
ซื้อกับข้าวให้ อยุ่เล่นเป็นเพื่อน ซื้อขนมให้ เอาของมาให้
พี่เขาไม่รู้ว่าตอนเขาไม่อยู่ น้องชายเขาก็ทำหน้าที่แทนพี่ (ถึงจะขนาดเท่าพี่แต่ลีลาไม่เท่าพี่ชายเลย)
คงต้องแอบๆรักๆกันแบบนี้ไปทั้งชาติ เพราะผมไม่แสดงออก
พี่ชายเป็นผัวหลวงส่วนน้องชายเป็นผัวน้อย
พี่น้องไม่รู้ว่ามีความสัมพันธ์ลับๆกับคนๆเดียวกัน
ผมไม่รู้เลยว่าถ้าทั้งสองรู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไง
ผมไม่อยากให้เขาต้องมาทะเลาะกันเพราะผม
ผมควรหาทางออกให้จบลงด้วยดีไม่อยากให้มีปัญหากัน