ผมรู้สึกว่าคนไทย racist เป็นพื้นฐานของชีวิตเหมือนเป็นส่วนหนึ่งไปแล้วนะ  

ส่วนวรรณกรรมที่เรียนแต่ละเรื่องผมนี่ส่ายหัวเลย ในฐานะเด็กสายศิลป์ภาษานะ ย้อนกลับไปมองดู นี่ตรูเรียนอะไรฟระ ทั้ง Racist ทั้งเรื่องเพศ รวมถึงความไม่เท่าเทียมกัน อย่างเช่นเรื่องที่คุณยกมา โอเคนะที่เขาจะสอนว่าอย่าดูคนที่เปลือกนอก แต่กว่าจะถึงแมสเซจตรงนั้นผมว่า "การดูถูกเจ้าเงาะ" มันก็ครอบงำหัวเด็กหรือครูไปหมดเลย (เคยเห็นเพื่อนตัวดำ หรือเพื่อนที่ผมหยิกมากๆ โดนครูล้อมั๊ยครับ นั่นแหละ)  หรือไกรทองที่ชาละวันจับคนไปทำเมีย หรือพระอภัยมณีมีลูกกับทั้งผีเสื้อสมุทรและนางเงือก นี่เราก็โอ้โหคนสมัยก่อนเขาคิดเรื่องเซ็กส์กันพิสดารกว่าหนังเอวีหรือโชว์ปิงปองอีกแฮะ (โอ้ว เมืองพุซ) หรือขุนแผนมีเมียมากมายฟาดไปหลายคนมาก แถมควักลูกมาทำกุมารทอง แต่นางวันทองกลับโดนตัดหัวเพราะเลือกไม่ถูกระหว่างขุนช้างหรือขุนแผน แล้วก็อ้างบาปกรรมตอนนางวันทองไปหาขุนแผนที่บวชอยู่เลยโดนตัดหัว เฮ้ยยย มันใช่เหรอ โอเคมันเป็นเรื่องของสังคมยุคนั้น แต่ยุคนั้นก็คือยุคนั้นครับ เอามาใช้สอนเวลานี้ไม่ได้ ซึ่งใช้สอนก็เรื่องฉันทลักษณ์หรือโวหารหรือสัมผัวนอกใน ยกว่าดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ซาบซึ้งในภาษาไทย ภูมิใจ (ทำเสียงแบบเบนซ์และกาละแมร์ในไทยแลนด์ก็อตทาเลนท์) แต่เนื้อหานี่ไม่ผ่านเลย ผมว่าควรสังขยานาใหม่หมด เรื่องที่ดีงามและดูเข้ากับยุคสมัยกลายเป็นบทเรียนนอกเวลา ที่ไม่ได้เอามาสอนเพราะมันเข้าใจง่าย กลัวเด็กจะทำข้อสอบได้ อย่างเช่นเรื่องดวงอาทิตย์ที่รัก มอม หรือหัวใจชายหนุ่ม เราก็ว่ามันยังดีกว่าเรื่องที่สอนกันตั้งแต่สมัยสงครามโลก