ดิฉันโดนร้านดุจิงหว่า (นามสมมติ) เบี้ยวงาน และขู่ฟ้องดำเนินคดีหากนำเรื่องนี้มาฟ้องสังคม ควรทำอย่างไรดีค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า...

ดิฉันติดต่อใช้บริการติดตั้งฉากที่ร้านดุจิงหว่าเมื่อช่วงต้นเดือนมิถุนายน 2558 โดยช่างเข้ามาติดตั้งให้เมื่อวันที่ 10/6/58 (จริงๆ งานติดตั้งครั้งนั้นมีปัญหาเรื่องใบฉากไม่พอ และช่างต้องเข้ามาติดซ่อมให้ใหม่ในอาทิตย์ถัดมา ซึ่งช่างมาสายจากเวลาที่นัดหมาย ทั้งๆ ที่ดิฉันย้ำไปกับผู้ประสานงานว่าช่วงบ่ายดิฉันติดงาน เมื่อใกล้เวลาช่างยังมาไม่ถึง ดิฉันโทรตาม 1-2 ครั้ง ช่างแจ้งว่ารถติดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดไม่พอใจ สุดท้ายวันนั้นดิฉันต้องยกเลิกงานบ่ายไป แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากนัก)

เรื่องที่คาใจดิฉัน และทำให้เสียความรู้สึกมากๆ คือ..

หลังติดตั้งฉากและแอร์เรียบร้อยแล้ว ดิฉันได้ปล่อยห้องนี้ให้น้องคนหนึ่งชื่อเมฆเช่า โดยน้องเมฆย้ายเข้ามาอยู่ในวันที่ 27/6/58 ระหว่างนั้นในวันที่ 15/7/58 ช่างท่อประปาที่ดิฉันนัดให้เข้ามาเดินท่อประปาใหม่ เข้ามาทำการเดินท่อประปาตามนัด ซึ่งจะต้องเดินผ่านฉากกั้นห้องของร้านดุจิงหว่า  
บังเอิญว่าช่างท่อประปาได้ทำฉากเสียหายไป 2 แผ่น เมื่อหัวหน้าช่างประปาทราบเรื่อง ได้กล่าวขอโทษและรับผิดชอบด้วยการขอให้ดิฉันติดต่อกับทางดุจิงหว่าเพื่อมาซ่อมฉากที่ได้รับความเสียหาย โดยทางหัวหน้าช่างประปาจะขอเป็นผู้รับผิดชอบความเสียหายทั้งหมด

วันอาทิตย์ที่ 19 กรกฎาคม 2558  ดิฉันได้ติดต่อคุณฟ้า (น้องที่ติดต่อตั้งแต่แรก) ทางไลน์ เพื่อแจ้งให้ทราบ พร้อมทั้งขอทราบราคาค่าซ่อมฉาก

วันจันทร์ที่ 20 /7/58  ดิฉันตามราคาอีกครั้ง ด้วยความเกรงว่าทางคุณฟ้าจะลืม กระทั่งวันอังคารที่ 21/7/58 คุณฟ้าจึงแจ้งราคากลับมาว่า 1300 บาทกรณีใบเสร็จธรรมดา แต่หากต้องการใบเสร็จที่มี vat จะราคา 1391 ดิฉันได้ประสานแจ้งทางฝ่ายประปาทราบ โดยน้องฝนซึ่งทำหน้าที่ประสานตกลงเอาใบเสร็จธรรมดาในราคา 1300 บาท ซึ่งทางคุณฟ้าแจ้งว่าให้ไปจ่ายที่หน้างานได้ และตกลงนัดวันกันเป็นวันเสาร์ที่ 25/7/58 หลังเวลาบ่าย 3 ซึ่งน้องเมฆที่เช่าห้องว่างเวลานั้น

เมื่อถึงวันนัดในวันเสาร์ที่ 25/7/58  เวลา 12.20   คุณฟ้าไลน์มาแจ้งว่าทางร้านติดขัดเนื่องจากรับของจากทางโรงงานไม่ได้ขอเลื่อนวัน  ดิฉันเห็นไลน์ตอนบ่าย จึงรีบประสานกับทางน้องฝน (ฝ่ายประปา) ซึ่งจะต้องมาจ่ายเงินหน้างาน และน้องเมฆ (น้องผู้เช่าห้อง) ซึ่งจะต้องมาเปิดห้องให้  จากนั้นก็นัดใหม่เป็นวันเสาร์ที่ 8/8/58  พร้อมกับแจ้งว่าใกล้ๆ แล้วจะไลน์ไปเตือนอีกครั้ง เพราะเห็นว่าเว้นช่วงห่างเป็นอาทิตย์เกรงว่าจะลืมกัน

เมื่อถึงวันพุธที่ 5/8/58  ดิฉันไลน์มายืนยันวันเวลานัด แต่ไม่ได้รับการตอบกลับ  วันพฤหัสที่ 6/8/58 ดิฉันไลน์ข้อความเดิมมาอีกครั้ง ก็ยังไม่ได้รับการตอบกลับ ดิฉันจึงโทรหาคุณฟ้า และทำการยืนยันวันเวลานัด

เมื่อถึงวันเวลานัดครั้งที่ 2 ในวันเสาร์ที่ 8/8/58 คุณฟ้าไลน์มาถามหาซอยที่ตั้งของคอนโด ในเวลา บ่าย 2.05 น. ซึ่งขณะนั้นดิฉันเข้าห้องน้ำอยู่ จึงไม่เห็นข้อความ จนเวลาบ่าย 2.15 (ห่างจากข้อความสุดท้ายในไลน์ของคุณฟ้าเพียง 1 นาที) เสียงมือถือของดิฉันดังขึ้นติดต่อกัน ดิฉันรีบออกจากห้องน้ำลงมารับสาย (มือถืออยู่ข้างล่าง ดิฉันอยู่ชั้นบนบ้าน) แต่ลงมารับสายไม่ทัน กดดูเห็นเป็นเบอร์แปลกๆ  miss call มา 2 ครั้งในเวลาไล่ๆ กันคือ บ่าย 2.15 และ 2.18 (ห่างกัน 3 นาที) ดิฉันเดาว่าน่าจะเป็นช่างมาซ่อมฉาก จึงกดโทรกลับในเวลา 2.19 (ห่างกัน 1 นาที) ไม่มีผู้รับสาย     

ตอนนี้เองที่ดิฉันเพิ่งเห็นข้อความไลน์จากคุณฟ้า ไลน์มาถามเลขซอยที่ตั้งคอนโด ดิฉันจึงตอบกลับไป แล้วพยายามโทรหาช่างอีกครั้งในเวลาบ่าย 2.21 ก็ไม่มีผู้รับสาย ดิฉันจึงไลน์ไปเช็กน้องเมฆว่าอยู่ที่ห้องหรือเปล่า เพราะน้องย้ำนักย้ำหนาว่าหลังบ่าย 3 เกรงว่าจะไม่อยู่แล้วช่างต้องมาคอย แต่โชคดีว่าน้องอยู่ จึงแจ้งไปว่าช่างมาแล้ว (จริงๆ ตอนไลน์ไปน้องก็ไม่ได้ตอบกลับ เลยโทรไปคุย) จากนั้นเวลาบ่าย 2.28 น.จึงไลน์มาบอกเบอร์น้องเมฆให้กับคุณฟ้า เผื่อคุณฟ้าจะแจ้งเบอร์ให้ช่างติดต่อกับน้องโดยตรง

เวลาบ่าย 2.40 น. น้องเมฆผู้เช่าห้อง ไลน์มาแจ้งว่ายังไม่เห็นมีช่างมาเลย  เดินไปถาม รปภ. ก็ได้รับแจ้งมาว่าไม่มีช่างที่ไหนเข้ามาติดต่อจอดรถรออะไรเลย  ดิฉันรู้สึกมึนสุดๆ เลยพยายามโทรหาทั้งทางคุณฟ้า ช่างจากร้านดุจิงหว่า และโทรเข้าออฟฟิศดุจิงหว่า (หลักฐานดังปรากฏในภาพ) รวมทั้งไลน์ไปถามคุณฟ้า แต่ก็ไม่ได้รับเสียงตอบกลับแต่อย่างใดจากใคร กระทั่งเวลาบ่าย 2.59 ช่างร้านดุจิงหว่าจึงรับสาย

และนี่คือข้อความสนทนาระหว่างดิฉันกับช่างดุจิงหว่า
ดิฉัน – นี่เบอร์ช่างร้านดุจิงหว่ารึป่าวค่ะ
ช่างดุจิงหว่า – จากไหนครับ
ดิฉัน – เจ้าของห้องสุขา 3 ที่วันนี้นัดให้มาซ่อมฉากน่ะค่ะ
ช่างดุจิงหว่า – ผมมารอเป็นชั่วโมงตอนนี้ผมออกมาแล้ว คงไม่กลับไปทำแล้ว คุณนัดเวลากับทางคุณฟ้าอีกทีแล้วกัน
ดิฉัน – โทษนะคะ ตอนคุณโทรมาดิฉันอยู่ในห้องน้ำ ออกมารับสายคุณไม่ทัน แต่ก็รีบโทรกลับในทันทีเลย แต่คุณไม่ได้รับสาย
ช่างดุจิงหว่า – ผมโทรห่างกันเป็นชั่วโมงนะครับ (เป็นชั่วโมงจริงหรือป่าว ลองทัศนากันที่หลักฐานนะคะ)
ดิฉัน – ไม่นะคะ ดิฉันโทรกลับทันทีที่รับสายไม่ทัน ดิฉันแคปหน้าจอส่งไปให้ดูก็ได้นะคะ
ช่างดุจิงหว่า – ส่งมาเพื่ออะไร (คงจะหมายถึงจะแคปหน้าจอส่งไปให้เขาดูเพื่ออะไร?)
ดิฉัน – ก็เพื่อให้คุณดูน่ะสิค่ะว่าดิฉันโทรกลับทันที แต่คุณไม่รับสายเอง
ช่างดุจิงหว่า – ผมไปนั่งรอที่หน้าคอนโดตั้งชั่วโมงหนึ่งแล้ว จะให้ผมรอถึงเมื่อไหร่ ผมไม่มีเวลามานั่งรอคุณทั้งวันหรอกนะ? (ฉันนัดบ่าย 3 ใครให้คุณมานั่งรอตั้งแต่บ่าย 2 วะ มาก่อนเวลาเองแล้วจะมาเหวี่ยงทำป่ะอะไร)
ดิฉัน – คือฉันไม่ได้ให้คุณไปรอนะคะ ฉันนัดบ่าย 3 แต่คุณโทรมาตอนบ่าย 2.15 (กดต่อเนื่องถึงบ่าย 2.18) ซึ่งฉันก็แจ้งแล้วว่าฉันอยู่ในห้องน้ำ ออกมารับไม่ได้ แต่ก็รีบโทรกลับทันที แต่คุณก็ไม่รับสาย (ไม่ทราบว่าด้วยเหตุใด)
ช่างดุจิงหว่า – วันนี้ผมคงไม่กลับไปทำให้คุณแล้วล่ะ เพราะผมออกมาไกลมากแล้ว คราวหน้าคราวหลังคุณก็ช่วยรับสายด้วย (นี่ขนาดบอกไปหลายรอบแล้วนะว่าเข้าห้องน้ำออกมารับไม่ทัน แต่โทรกลับทันทีและคุณเองไม่รับสาย เหมือนพูดไปแล้วไม่เข้าหู หรือฟังไม่เข้าใจเลย)
ดิฉัน – จริงๆ ฉันนัดบ่าย 3 นะคะคุณ
ช่างดุจิงหว่า – ผมไม่รู้ คุณฟ้าไม่ได้บอกผม คุณลองโทรไปคุยกับคุณฟ้าเอง
ดิฉัน – ฉันพยายามโทรแล้วค่ะ แต่ไม่มีคนรับสาย
ช่างดุจิงหว่า – คุณก็ลองพยายามโทรแล้วนัดวันกับคุณฟ้าอีกทีแล้วกัน ผมคงไม่กลับเข้าไปอีกแล้วล่ะ

ดิฉันพยายามโทรหาคุณฟ้าอีกครั้ง แต่ไม่ว่าจะกดสักกี่ครั้งคุณฟ้าก็ไม่รับสาย (ตามภาพที่ 23) ดิฉันจึงไลน์ไปต่อว่า แต่โดนคุณฟ้า (เด็กรุ่นลูกตอกกลับมาอย่างนี้ค่ะ

ดิฉัน :      น้องคะ ทำบุญทุกเช้าเป็นเรื่องที่ดี แต่ทำกรรมกับลูกค้านี่แย่นะคะ
ฟ้า/ดุจิงหว่า :    ขอโทษนะค่ะ กรุณาพูดจาให้ดีๆหน่อย     ช่างแจ้งไหมค่ะ ว่าโทรไปแล้วไม่รับสาย เป็นผู้ใหญ่หัดพูดจาดีๆ แล้วเด็กรุ่นลูกจะนับถือนะค่ะ ไม่ใช่เหวี่ยงวีนแบบนี้ ใช้ไม่ได้ค่ะ ฟังเหตุผลแล้วเอาไปคิดก่อนไม่ใช่ใส่ๆ แบบนี้ ใครที่ไหนอยากจะไปทำงานให้ค่ะ
ดิฉัน :    ถ้าน้องไม่ผิดกรุณารับสายด้วยค่ะพี่จะชี้แจง
ฟ้า/ดุจิงหว่า :    ฟ้าขอไม่ทำนะคะ พูดจาแย่ ช่างแจ้งมาว่าใส่ๆจิกๆ พูดจาแบบนี้เราก็คนนะคะไม่ใช่ขี้ข้า ฟ้าไม่ทำพี่ หา
        ช่างที่อื่นเลย
ดิฉัน :        ได้ค่ะ
ฟ้า/ดุจิงหว่า :    ไม่ใช่ความผิดเราแล้วยังพูดจาแย่ ใช้ไม่ได้ จบนะค่ะ ไม่ทำค่ะ
ดิฉัน :     ฉันมีเก็บบันทึกไว้ อยากรู้เหมือนกันเป็นที่ฉันขี้วีนหรือคุณผิดกันแน่ ผิดไม่ผิดรู้อยู่แก่ใจ ขอให้เจริญๆ ตามการกระทำของน้องนะคะ
คือเห็นเขาโพสใส่บาตรทุกเช้า ยังนึกเอ็นดูว่าเด็กคนนี้น่ารัก คงได้รับการอบรมมาดีตื่นแต่เช้าใส่บาตรทุกวัน แต่เหตุการณ์ครั้งนี้บอกตรงๆ ว่าอึ้ง!

****จากเหตุการณ์นี้  ไม่ทราบว่าดิฉันเหวี่ยงวีนตรงไหนค่ะ แล้วสิ่งที่เจ้าหน้าที่ร้านดุจิงหว่ากระทำนี่เรียกว่าอะไรค่ะ เป็นพฤติกรรมที่สมควรหรือเปล่า***

ดิฉันยอมรับว่าได้อ่านข้อความไลน์ของคุณฟ้าแล้วโกรธมาก เหมือนตัวเองถูกเบี้ยวงานแล้วยังถูกเด็กที่ร้านหลอกด่าอีก จึงเข้าไปที่เวบไซต์ของร้านเพื่อร้องเรียน สักพักก็ได้รับเมล์ตอบกลับมาแจ้งว่ารับทราบแล้วจะแจ้งนายอีกที ดิฉันเห็นทางร้านมีฟิคแบคกลับมาจึงเรียบเรียงเหตุการณ์ พร้อมทั้งแคปหน้าจอไลน์ และประวัติการโทร-เข้าออกส่งไปให้เพื่อให้เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด พร้อมทั้งสรุปเป็นข้อๆ ว่า..

ดิฉันสรุปให้ชัดอีกครั้งนะคะ
1. การที่ช่างมารอก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมง ไม่ใช่ความผิดดิฉัน ที่คุณจะมากล่าวหาเลย ดิฉันนัดเวลาบ่าย 3 ทั้งยังส่งข้อความยืนยันเวลามาทางไลน์ 2 ครั้งและยังโทรมาย้ำอีก คุณฟ้าก็รับปาก ควรเป็นเรื่องที่ทางพวกคุณประสานงานกันไม่ดีเอง
2. ดิฉันยังแอบสงสัยว่า...ช่างเคยมาทำงานที่นี่ถึง 2 ครั้ง ห่างกันไม่ถึงเดือนดี จำไม่ได้แล้วหรือว่าคอนโดอยู่ตรงไหน  กรณีช่างจำไม่ได้จริงๆ คุณฟ้าซึ่งเป็นผู้รับงานไม่ได้แจ้งรายละเอียดแก่ช่างหรือว่างานที่จะให้ไปทำนั้นอยู่ที่ไหน ห้องอะไร เบอร์ติดต่อเบอร์อะไร ส่วนช่างที่จะมา คุณออกเดินทางมาหาลูกค้าโดยไม่มีเบอร์ติดต่อลูกค้า ไม่รู้ที่ตั้งที่แน่นอนของลูกค้า คุณเดินทางมาได้ยังไง สงสัยจริงๆ ค่ะ? แบบนี้เรียกว่าคุณทำงานสะเพร่า ไม่เป็นมืออาชีพ หรือความผิดที่ลูกค้าอย่างดิฉันบังเอิญมารับสายคุณไม่ทัน และไม่รู้ว่าคุณมาถึงก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมงกันแน่ค่ะ อย่างนี้เรียกว่าดิฉันเหวี่ยงวีน หรือคุณกันแน่ที่มั่วนิ่ม ผิดแล้วแกล้งมาเหวี่ยงดิฉัน

พวกคุณผิดหรือไม่ผิดรู้อยู่แก่ใจค่ะ หากไม่ได้เบาปัญญาจนเกินไปแล้วทบทวนเหตุการณ์อีกที หลักฐานที่ดิฉันรวบรวมมาให้ก็ชัดเจนอยู่แล้ว คงจะทราบได้ไม่ยากนัก ดิฉันไม่ได้ขออะไรมากนัก ขอเพียงให้คุณนึกย้อนกลับหากเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นกับบุพการีของคุณเอง โดนเด็กรุ่นลูกมั่วนิ่มใส่แล้วยังโดนต่อว่าให้รู้สึกแย่ๆ แบบที่พวกคุณกระทำกับดิฉัน คุณจะรู้สึกอย่างเดียวกับความรู้สึกของดิฉันตอนนี้ค่ะ

บอกตรงๆ ว่าตอนแรกเพียงต้องการแค่ความรู้สึกสำนึกผิดจากน้องและทางร้านเท่านั้น แต่ก็มีบอกไปว่าจะขออนุญาตนำเรื่องนี้มาโพสต์บนพันทิพเพื่อเตือนให้คนอื่นระวังกับการดิวงานกับเด็กร้านดุจิงหว่า คร่าวนี้ได้รับเมล์ตอบกลับมา 2 ครั้ง ข้อความตามนี้ค่ะ
เมล์ที่1
แก้วขอเตือนนะค่ะ ถ้าโพสอะไรที่ทำให้ทางร้านเสียชื่อเสียง ระวังจะโดนเรื่องทางอินเตอร์เน็ตนะคะ ระวังจะโดนฟ้องร้องได้ค่ะ

เห็นทางช่างมาคุยเหมือนกันว่าฟ้องร้องได้ แต่นั้นแล้วแต่วิจารณญาณของลูกค้านะค่ะ ว่าคุ้มไหม

ขอบคุณค่ะ ทางเราจะรับเรื่องและปรับปรุงค่ะ


เมล์ที่2
เรียนลูกค้า

            ผมได้รับเรื่องจากคุณแก้ว ทางเราได้รับเรื่องร้องเรียนไว้แล้วครับ เราจะปรับปรุงการทำงาน และแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นครับ ทางเราจะว่ากล่าวตักเตือนพนักงานของเราครับ เราจะรับฟังปัญหาที่เกิดขึ้นของทั้ง 2 ฝ่ายเพื่อความยุติธรรม ส่วนเรื่องที่จะไปโพสเกี่ยวกับการทำงานของเรานั้น ทำได้ครับ แต่ถ้าเมื่อใดที่ทำให้ทางร้านเสียชื่อเสียงเมื่อไหร่ เราจะดำเนินคดีตามกฏหมายอิเล็กทรนิคทันทีครับ ทั้งนี้เราเห็นว่าเป็นการผิดใจกับพนักงาน หรืออาจจะเกิดจากความเข้าใจผิดกัน หรืออย่างนั้นเราไม่ทราบได้เพราะเราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์นั้น แต่จะเอาชื่อเสียงส่วนรวมนั้นมาทำให้เสียหายมันเกินจากความจริงไปครับ ผมเข้าใจในความรู้สึกของลูกค้าและน้อบรับผิดและพร้อมที่จะแก้ไขปรับปรุงครับ

ขอบคุณครับ
ต้น
ผจก.

ข้อความจากทั้งสองท่านไม่ได้ทำให้ดิฉันรู้สึกดีขึ้น แต่กลับรู้สึกเหมือนโดนข่มขู่ว่า ถ้าคุณเอาเรื่องไม่ดีที่ทางร้านทำกับคุณไปฟ้องสังคม ผมและทางร้านจะเอาเรื่องคุณผ่านตัวบทกฎหมายที่เปิดทางให้สิทธิ์เรา ดิฉันจึงตอบกลับไปดังนี้ค่ะ..