เราเป็นคนหน้าตาออกไปทางสาวหวาน ขิคุ รอยยิ้มอ่อนโยน (นี่คือเสียงส่วนมากที่บอกเรา)
แล้วคนเกล่านั้นก็จะต้องคาดหวังว่าเราต้องนิสัยหวานๆ ผู้หญิงๆ ใจดี น่ารัก ขี้อ้อน เหมือนหน้าตา

ซึ่งมันไม่ใช่เลย..

เราชอบอะไรโหดๆ เลือดสาดๆ ดูหนังแนวดาร์กๆ ไม่โลกสวย เข้าใจยาก ชอบอ่านอะไรแนวจิตวิทยา โรคจิตๆ
นิสัยติสด้วย ที่สำคัญ.. เราเป็นโรคซึมเศร้ารุนแรงพอสมควร ฉากหน้าทุกคนจะเห็นว่าเราเป็นคนยิ้มเก่ง. ยิ้มแล้วโลกสดใส
แต่จริงๆแล้วที่เรายิ้มเพราะกลบเกลื่อนความเศร้าของตัวเอง คงไม่มีใครรู้ว่า คนที่ยิ้มสดใสคนนี้เคยคิดฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแล้ว

บ่อยครั้ง พอมีคนคาดหวังเราว่าต้องเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ มันทำให้เราสร้างตัวตนอีกคนหนึ่งขึ้นมา กลายเป็นคน 2 บุคลิก ตัวตนที่แท้จริงของเราจะถูกเก็บไว้แสดงกับคนสนิทเท่านั้น ส่วนตัวตน "สาวหวาน" จะถูกแสดงกับบุคคลภายนอกที่ไม่สนิท (เพราะไม่สนิทเราเลยไม่อยากอธิบายมากความว่านิสัยเราไม่ใช่อย่างหน้าตา)

จนบางครั้ง เราทำอะไรบางอย่างไป เราก็จะสับสนตัวเองว่าตกลงแล้ว "นิสัยจริงๆ". ของเราเป็นแบบไหนกันแน่? เราชอบหนังโหดๆ หรือจริงๆแล้วเราชอบหนังโรแมนติกกันแน่นะ? หรือที่เรายิ้มเพราะเราชอบจริงๆ หรือเรากำลังฝืนอยู่ ตกลงบุคคลิกไหนคือของปลอมกันแน่??

ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากได้หน้าตาแบบนี้เลย อยากหน้าดุๆ คมๆ หรือ ออกแนวติสไปเลย เราจะได้ไม่ต้องถูกคนอื่นคาดหวังอะไรมาก

"ทำไมเธอถึอชอบราเหรอ?"  เราเคยถามแบบนี้กับคนที่มาจีบ
"เพราะ ...(ชื่อเรา) ยิ้มสดใส อ่อนโยน เป็นคนร่าเริง"

เราได้แต่ยิ้มๆ ไม่ตอบอะไรอีกเลย .. และก็หายไป
จริงๆแล้ว ไม่หวังว่าใครจะมาชอบเราหรือไม่ชอบ แต่ไม่อยากให้ดูรูปร่างภายนอกแล้วตัดสินเราว่าต้องเป็นคนแบบนั้น แบบนี้ พอไม่ใช่แบบที่ต้องการก็ผิดหวังในตัวเรา เราเป็นคนพูดน้อย เราอธิบายไม่เก่ง และโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว แทบไม่มีใครเข้ามาในโลกของเราได้อยู่แล้ว เรื่องจะให้อธิบายเป็นฉากๆว่าตัวตนเราเป็นแบบไหนมันยากจริงๆ

สุดท้ายพอคนคาดหวังมาก เพื่อที่เราจะไหลไปตามน้ำ ก็ต้องสร้างตัวตนขึ้นมาอีกคนหนึ่งเป็นฉากบังหน้า
บางครั้งก็เหนื่อยเหมือนกันค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ เราแค่อยากแชร์เรื่องกลุ้มใจของเราให้ใครสักคนหนึ่ง