หลังจากที่โจโฉวางแผนลอบสังหารตั๋งโต๊ะ แต่ไม่สำเร็จแล้วจึงหลบหนีไป ตันก๋ง เจ้าเมืองจงพวน
จับตัวโจโฉได้ แต่เกิดเลื่อมใสในปณิธาน จึงละตำแหน่งเจ้าเมืองมาติดตามโจโฉ พอตกดึกโจโฉจึง
แวะพักที่บ้านของแปะเฉีย ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพ่อโจโฉ แปะเฉียดีใจที่ได้เจอโจโฉ จึงเตรียมการ
จัดงานเลี้ยงรับรอง แล้วออกไปซื้อสุรา
ในคืนนั้นโจโฉได้ยินเสียงคนในบ้านคุยกันว่า “จะมัดก่อน หรือจะฆ่าทีเดียว” โจโฉจึงระแวงว่าแปะเฉีย
และคนในบ้าน จะจับตัวเขาส่งทางการ เขาจึงชักกระบี่ออกมาไล่ฆ่าฟันคนในบ้าน รวมทั้งบุตรภรรยาของแปะเฉีย
ตายรวม 8 คน แต่กลับพบว่าสิ่งที่คนในบ้านจะมัดและฆ่านั้นคือสุกร โจโฉและตันก๋งจึงรู้สึกผิดและรีบหนีออกจากบ้านไป
ระหว่างทางหนีนั้น แปะเฉียได้ซื้อสุราและเดินทางกลับมาพอดี แปะเฉียจึงถามโจโฉว่าจะรีบไปไหน ใยไม่
อยู่กินเลี้ยงกันก่อน โจโฉจึงแจ้งว่าข้าพเจ้าเป็นคนมีความผิดอยู่ จะรีบไปให้พ้นภัย ว่าแล้วก็ขับม้าไป แต่พลันฉุก
คิดได้ โจโฉจึงควบม้ากลับไปฟันแปะเฉียตาย ตันก๋งตกใจมากจึงถามโจโฉว่า เมื่อกี้ท่านฆ่าบุตรภรรยาผู้คนเขา
เสียแล้ว บัดนี้ซ้ำมาฆ่าตัวแปะเฉียอีกเล่า โจโฉจึงตอบว่า เพื่อความอยู่รอด เพราะหากว่าแปะเฉียพบว่าคนในบ้าน
ถูกฆ่าตาย เขาจะต้องแจ้งทางราชการ โจโฉและตันก๋งก็จะยิ่งมีความผิด แล้วโจโฉก็กล่าววาทะประจำตัวว่า
“ข้าพเจ้าสมัครทรยศโลก มากกว่ายอมให้โลกทรยศข้าพเจ้า”
(ในสามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจโฉพูดกับตันก๋งว่า “ท่านว่าฉะนี้ก็ชอบกลอยู่ แต่ว่าธรรมดาเกิดมาทุกวันนี้
ย่อมจะรักษาตัวมิให้ผู้อื่นคิดร้ายได้ เราจึงทำการทั้งนี้”)
เดิมทีนั้น ในจดหมายเหตุสามก๊กจี่ของตันซิ่ว เฉินโซ่ว 陈寿 ส่วนของชีวประวัติโจโฉ ไม่ได้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับแปะเฉีย
ไว้เลย แต่ต่อมาอีก 130 ปี เผยซงจื่อ 裴松之 นักประวัติศาสตร์รุ่นหลัง จึงเขียนเป็นอรรถาธิบายเพิ่มเติมไว้ว่า เหตุการณ์
นี้มีแหล่งอ้างอิงสำคัญอยู่ 3 ฉบับคือ
1.)บันทึกเว่ยฉู่ 魏書 ซึ่งได้อธิบายว่า โจโฉพร้อมกับผู้ติดตามอีกสองสามคนได้หลบหนีออกจากเมืองลกเอี๋ยง ระหว่างทาง
เขาได้แวะพักที่เมือง เฉิ่งเกา 成皋 ที่ซึ่ง ลิ แปะเฉีย พำนักอยู่ แต่เวลานั้นแปะเฉีย ไม่อยู่บ้าน ลูกชายของเฉียกับพวกพยายาม
จะปล้นทรัพย์และม้าของโจโฉ โจโฉจึงต้องสังหารพวกเขา
2.)บันทึกสือหยู่ 世語 ได้บันทึกว่าโจโฉ แวะพักที่บ้านของแปะเฉีย แต่แปะเฉียไม่อยู่บ้าน มีเพียงบุตรชาย 5 คน ซึ่งได้ให้การ
ต้อนรับโจโฉเป็นอย่างดี แต่โจโฉมีความผิดกับตั๋งโต๊ะมาก่อน (ไม่ยอมสวามิภักดิ์กับตั๋งโต๊ะและหนีราชการออกมา ไม่ใช่การลอบ
สังหารแบบในนิยาย) โจโฉจึงระแวงว่าลูก ๆ ของแปะเฉียจะทำร้ายตน ในคืนนั้นโจโฉจึงสังหารลูก ๆ ของแปะเฉียและคนในบ้าน
รวม 8 คน และหลบหนีไป
3.)บันทึกซาจี่ 雜記 บันทึกไว้ว่า โจโฉได้ยินเสียงเครื่องครัว (เสียงมีด) จึงระแวงว่าคนในบ้าน (ไม่ได้บอกว่าใคร ซึ่งอาจจะเป็นได้
ทั้ง เฉพาะลูก ๆ ของแปะเฉีย หรือรวมทั้งตัวแปะเฉียด้วย) กำลังวางแผนจะทำร้ายเขา โจโฉจึงชิงลงมือสังหารพวกเขาก่อนในคืนนั้น
แต่ต่อมาจึงรู้ว่าเป็นการเข้าใจผิด เขาจึงกล่าวด้วยความขมขื่นว่า “ข้ายอมกระทำความผิดต่อผู้อื่นก่อน ดีกว่ายอมให้ผู้อื่นมากระทำผิด
ต่อข้า” (คำพูดและเรื่องราวของบันทึกนี้ถูกนำไปใช้ในวรรณกรรม แต่เปลี่ยนคำว่า “ผู้อื่น” เป็น “โลก” ซึ่งทำให้โจโฉดูเป็นผู้ร้ายมากขึ้น)
แล้วจึงหลบหนีไป
ในบันทึกที่เป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ทั้ง 3 ฉบับ ไม่อาจชี้ชัดได้ว่า แปะเฉียถูกสังหารโดยโจโฉ แต่ทุกฉบับได้เขียนตรงกันว่า
ครอบครัวและคนในบ้านของแปะเฉีย ถูกโจโฉสังหารอย่างแน่นอน และไม่ว่าด้วยเหตุผลกลใด อะไรทำให้โจโฉตัดสินใจเช่นนั้น
“แปะเฉีย” คือคนที่ประสบชะตากรรมถูกฆ่ายกครัวจริง
โจโฉ ผู้ไม่ยอมให้โลกทรยศ
จับตัวโจโฉได้ แต่เกิดเลื่อมใสในปณิธาน จึงละตำแหน่งเจ้าเมืองมาติดตามโจโฉ พอตกดึกโจโฉจึง
แวะพักที่บ้านของแปะเฉีย ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพ่อโจโฉ แปะเฉียดีใจที่ได้เจอโจโฉ จึงเตรียมการ
จัดงานเลี้ยงรับรอง แล้วออกไปซื้อสุรา
ในคืนนั้นโจโฉได้ยินเสียงคนในบ้านคุยกันว่า “จะมัดก่อน หรือจะฆ่าทีเดียว” โจโฉจึงระแวงว่าแปะเฉีย
และคนในบ้าน จะจับตัวเขาส่งทางการ เขาจึงชักกระบี่ออกมาไล่ฆ่าฟันคนในบ้าน รวมทั้งบุตรภรรยาของแปะเฉีย
ตายรวม 8 คน แต่กลับพบว่าสิ่งที่คนในบ้านจะมัดและฆ่านั้นคือสุกร โจโฉและตันก๋งจึงรู้สึกผิดและรีบหนีออกจากบ้านไป
ระหว่างทางหนีนั้น แปะเฉียได้ซื้อสุราและเดินทางกลับมาพอดี แปะเฉียจึงถามโจโฉว่าจะรีบไปไหน ใยไม่
อยู่กินเลี้ยงกันก่อน โจโฉจึงแจ้งว่าข้าพเจ้าเป็นคนมีความผิดอยู่ จะรีบไปให้พ้นภัย ว่าแล้วก็ขับม้าไป แต่พลันฉุก
คิดได้ โจโฉจึงควบม้ากลับไปฟันแปะเฉียตาย ตันก๋งตกใจมากจึงถามโจโฉว่า เมื่อกี้ท่านฆ่าบุตรภรรยาผู้คนเขา
เสียแล้ว บัดนี้ซ้ำมาฆ่าตัวแปะเฉียอีกเล่า โจโฉจึงตอบว่า เพื่อความอยู่รอด เพราะหากว่าแปะเฉียพบว่าคนในบ้าน
ถูกฆ่าตาย เขาจะต้องแจ้งทางราชการ โจโฉและตันก๋งก็จะยิ่งมีความผิด แล้วโจโฉก็กล่าววาทะประจำตัวว่า
“ข้าพเจ้าสมัครทรยศโลก มากกว่ายอมให้โลกทรยศข้าพเจ้า”
(ในสามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจโฉพูดกับตันก๋งว่า “ท่านว่าฉะนี้ก็ชอบกลอยู่ แต่ว่าธรรมดาเกิดมาทุกวันนี้
ย่อมจะรักษาตัวมิให้ผู้อื่นคิดร้ายได้ เราจึงทำการทั้งนี้”)
เดิมทีนั้น ในจดหมายเหตุสามก๊กจี่ของตันซิ่ว เฉินโซ่ว 陈寿 ส่วนของชีวประวัติโจโฉ ไม่ได้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับแปะเฉีย
ไว้เลย แต่ต่อมาอีก 130 ปี เผยซงจื่อ 裴松之 นักประวัติศาสตร์รุ่นหลัง จึงเขียนเป็นอรรถาธิบายเพิ่มเติมไว้ว่า เหตุการณ์
นี้มีแหล่งอ้างอิงสำคัญอยู่ 3 ฉบับคือ
1.)บันทึกเว่ยฉู่ 魏書 ซึ่งได้อธิบายว่า โจโฉพร้อมกับผู้ติดตามอีกสองสามคนได้หลบหนีออกจากเมืองลกเอี๋ยง ระหว่างทาง
เขาได้แวะพักที่เมือง เฉิ่งเกา 成皋 ที่ซึ่ง ลิ แปะเฉีย พำนักอยู่ แต่เวลานั้นแปะเฉีย ไม่อยู่บ้าน ลูกชายของเฉียกับพวกพยายาม
จะปล้นทรัพย์และม้าของโจโฉ โจโฉจึงต้องสังหารพวกเขา
2.)บันทึกสือหยู่ 世語 ได้บันทึกว่าโจโฉ แวะพักที่บ้านของแปะเฉีย แต่แปะเฉียไม่อยู่บ้าน มีเพียงบุตรชาย 5 คน ซึ่งได้ให้การ
ต้อนรับโจโฉเป็นอย่างดี แต่โจโฉมีความผิดกับตั๋งโต๊ะมาก่อน (ไม่ยอมสวามิภักดิ์กับตั๋งโต๊ะและหนีราชการออกมา ไม่ใช่การลอบ
สังหารแบบในนิยาย) โจโฉจึงระแวงว่าลูก ๆ ของแปะเฉียจะทำร้ายตน ในคืนนั้นโจโฉจึงสังหารลูก ๆ ของแปะเฉียและคนในบ้าน
รวม 8 คน และหลบหนีไป
3.)บันทึกซาจี่ 雜記 บันทึกไว้ว่า โจโฉได้ยินเสียงเครื่องครัว (เสียงมีด) จึงระแวงว่าคนในบ้าน (ไม่ได้บอกว่าใคร ซึ่งอาจจะเป็นได้
ทั้ง เฉพาะลูก ๆ ของแปะเฉีย หรือรวมทั้งตัวแปะเฉียด้วย) กำลังวางแผนจะทำร้ายเขา โจโฉจึงชิงลงมือสังหารพวกเขาก่อนในคืนนั้น
แต่ต่อมาจึงรู้ว่าเป็นการเข้าใจผิด เขาจึงกล่าวด้วยความขมขื่นว่า “ข้ายอมกระทำความผิดต่อผู้อื่นก่อน ดีกว่ายอมให้ผู้อื่นมากระทำผิด
ต่อข้า” (คำพูดและเรื่องราวของบันทึกนี้ถูกนำไปใช้ในวรรณกรรม แต่เปลี่ยนคำว่า “ผู้อื่น” เป็น “โลก” ซึ่งทำให้โจโฉดูเป็นผู้ร้ายมากขึ้น)
แล้วจึงหลบหนีไป
ในบันทึกที่เป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ทั้ง 3 ฉบับ ไม่อาจชี้ชัดได้ว่า แปะเฉียถูกสังหารโดยโจโฉ แต่ทุกฉบับได้เขียนตรงกันว่า
ครอบครัวและคนในบ้านของแปะเฉีย ถูกโจโฉสังหารอย่างแน่นอน และไม่ว่าด้วยเหตุผลกลใด อะไรทำให้โจโฉตัดสินใจเช่นนั้น
“แปะเฉีย” คือคนที่ประสบชะตากรรมถูกฆ่ายกครัวจริง