สวัสดีค่ะ วันนี้อยากมาแชร์ความรู้สึกที่ไม่รู้จะบอกใครให้ฟัง
เราก็เลิกกับแฟนมาสักพักแล้วล่ะคะ ช่วงแรกๆก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย เจอกันที่โรงเรียนก็ไม่ทักไม่มองหน้าไม่อะไรทั้งนั้นค่ะ ก็เป็นเรื่องปกติใช่ไหมละคะที่เรามารู้จักกัน รักกัน เลิกกัน มันก็ต้องกลายเป็นคนไม่รู้จักเหมือนเดิมแต่มันจะเหมือนเดิมได้ยังไงล่ะคะคนเคยอยู่ด้วยกันเคยรักเคยกันดูแลกันและกันเคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกันถึงมันจะเป็นแค่คำว่า เคย แต่มันก็เป็นความทรงจำที่เต็มไปด้วยความสุข รอยยิ้มและความรักไม่ใช่หรอคะถึงแม้มันจะมีความเจ็บปวดทรมาน น้ำตาและการจากลาแต่มันก็เป็นความทรงจำของเราใช่มั้ยล่ะคะ ทุกวันนี้ตั้งแต่เลิกกันมาก็พึ่งจะมั่นใจนะคะว่าเราไม่เคยลืมเขาคนนั้นเลยจริงๆ
เรายังคิดถึงเขาทุกเวลาไม่ว่าจะทำอะไรหน้าของเขาก็จะโผล่มาในหัวเราเสมอ สถานที่ที่เคยอยู่ด้วยกันภาพมันก็ยังคงชัดเจน เวลาเราจะทำอะไรเหมือนที่เราเคยได้ทำกับเขา คำพูดสายตาและสัมผัสของเขามันยังไม่เลือนลางไปไหน แล้วเวลาภาพพวกนี้ความรู้สึกพวกนี้มันกับมาในหัวของเราภาพของเขามันทำให้เรายิ้มได้เสมอแต่พอความเป็นจริงได้ย้ำว่าเราจบกันแล้ว เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนวันก่อนๆแล้ว..จากรอยยิ้มก็กลายเป็นคราบน้ำตาเลยค่ะ รู้สึกหน่วงไปหมดมันเจ็บ มันจุกและมันทรมานมากจริงๆเพราะนอกจากภาพแห่งความสุขก็ยังมีภาพที่เขาทำร้ายหัวใจเราหลายต่อหลายครั้งเหมือนกัน
ช่วงหลังๆมานี้เราก็มีคุยกันบ้างในฐานะเพื่อนค่ะ ตอนแรกเราก็พยายามจะจบบทสนทนาตลอดเพราะไม่อยากหวั่นไหวไปมากกว่านี้แต่เขาก็พยายามจะทักมาตลอด พยายามชวนคุยและที่ทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่อยู่ตอนนี้ก็เพราะเขาชอบพูดเรื่องราววันเก่าๆค่ะ เขาชอบพูดและบอกรายละเอียดได้ชัดเจนว่าตอนไหนเมื่อไหร่ คือเหมือนคงตั้งใจย้ำกับเรานะคะว่าเขายังไม่ได้ลืมทั้งๆที่เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้รู้สึกกับเราแล้วล่ะค่ะเราก็พยายามจะหลักเลี่ยงโดยการเปลี่ยนเรื่องบ้าง ทำเป็นจำไม่ได้ไปบ้างค่ะแต่เขาก็ยังจะพยายามทำเหมือนเดิมนะคะชวนเราไปนู่นไปนี่บ้างอะไรบ้าง แต่เขาก็เล่าความรู้สึกที่เขาเจอคนๆนึงให้เราฟังนะคะ มาระบายกับเราปรึกษาเรา นั่นแหละค่ะทำให้เรารู้และแน่ใจว่าเขาไม่ได้รักเราอีกแล้ว แต่เราก็ไม่เข้าใจหรอกว่าเขาต้องงการอะไรกันแน่ เพื่อนเราคิดว่าเขาต้องการทำให้เราคิดถึงเขาคิดถึงเรื่องราวเก่าๆเพราะว่าจะได้คุยกันเรื่อยๆเพราะว่าเขาเหงาค่ะ เราก็คิดว่าเป็นแบบนั้นนะเราคิดว่าเค้าคงเหงาและทำให้เรานึกถึง ตอนนี้ไม่ได้คุยกันแล้วล่ะค่ะ รู้สึกไม่ดีมากๆเลย คิดถึงเขามากอยากคุยด้วยแค่คุยก็พอแล้วค่ะ เรายังรักเขาเหมือนวันแรกที่เรารักใช่ไหมคะ แล้วการที่เราอยากคุยกับเขามากๆจนร้องไห้คิดถึงเขาบ่อยขึ้น เราทักไปดีไหมคะ ใจไม่กล้าจริงๆค่ะเพราะเราก็ไม่เคยจะทักเขาก่อนบ้างเลย ตอบเหมือนไม่อยากคุยบ้างตอบช้าบ้างไม่ตอบบ้าง เพราะเราไม่อยากให้ความรู้สึกเรามากไปกว่านี้แล้ว ตอนนี้ที่ไม่ได้คุยกันมันดีแล้วเราควรตัดใจสักทีหรือควรทักเขาไปคุยดีคะ
ใจนึงก็อยากคุยมากใจนึงก็คิดว่าให้มันเป็นแบบนี้ไปก็ดีแล้ว ควรทำยังไงดีคะ (เป็นรักวัยเรียนนะคะ)
*เรื่องราวก่อนเลิกกันมีเรื่องราวร้ายๆเกิดขึ้นเยอะค่ะที่เขาทำร้ายเรามันเจ็บปวดมากจริงๆ
คิดถึงแฟนเก่า ทำแบบนี้ดีแล้วหรือควรทำตามหัวใจตัวเองคะ?
เราก็เลิกกับแฟนมาสักพักแล้วล่ะคะ ช่วงแรกๆก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย เจอกันที่โรงเรียนก็ไม่ทักไม่มองหน้าไม่อะไรทั้งนั้นค่ะ ก็เป็นเรื่องปกติใช่ไหมละคะที่เรามารู้จักกัน รักกัน เลิกกัน มันก็ต้องกลายเป็นคนไม่รู้จักเหมือนเดิมแต่มันจะเหมือนเดิมได้ยังไงล่ะคะคนเคยอยู่ด้วยกันเคยรักเคยกันดูแลกันและกันเคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกันถึงมันจะเป็นแค่คำว่า เคย แต่มันก็เป็นความทรงจำที่เต็มไปด้วยความสุข รอยยิ้มและความรักไม่ใช่หรอคะถึงแม้มันจะมีความเจ็บปวดทรมาน น้ำตาและการจากลาแต่มันก็เป็นความทรงจำของเราใช่มั้ยล่ะคะ ทุกวันนี้ตั้งแต่เลิกกันมาก็พึ่งจะมั่นใจนะคะว่าเราไม่เคยลืมเขาคนนั้นเลยจริงๆ
เรายังคิดถึงเขาทุกเวลาไม่ว่าจะทำอะไรหน้าของเขาก็จะโผล่มาในหัวเราเสมอ สถานที่ที่เคยอยู่ด้วยกันภาพมันก็ยังคงชัดเจน เวลาเราจะทำอะไรเหมือนที่เราเคยได้ทำกับเขา คำพูดสายตาและสัมผัสของเขามันยังไม่เลือนลางไปไหน แล้วเวลาภาพพวกนี้ความรู้สึกพวกนี้มันกับมาในหัวของเราภาพของเขามันทำให้เรายิ้มได้เสมอแต่พอความเป็นจริงได้ย้ำว่าเราจบกันแล้ว เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนวันก่อนๆแล้ว..จากรอยยิ้มก็กลายเป็นคราบน้ำตาเลยค่ะ รู้สึกหน่วงไปหมดมันเจ็บ มันจุกและมันทรมานมากจริงๆเพราะนอกจากภาพแห่งความสุขก็ยังมีภาพที่เขาทำร้ายหัวใจเราหลายต่อหลายครั้งเหมือนกัน
ช่วงหลังๆมานี้เราก็มีคุยกันบ้างในฐานะเพื่อนค่ะ ตอนแรกเราก็พยายามจะจบบทสนทนาตลอดเพราะไม่อยากหวั่นไหวไปมากกว่านี้แต่เขาก็พยายามจะทักมาตลอด พยายามชวนคุยและที่ทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่อยู่ตอนนี้ก็เพราะเขาชอบพูดเรื่องราววันเก่าๆค่ะ เขาชอบพูดและบอกรายละเอียดได้ชัดเจนว่าตอนไหนเมื่อไหร่ คือเหมือนคงตั้งใจย้ำกับเรานะคะว่าเขายังไม่ได้ลืมทั้งๆที่เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้รู้สึกกับเราแล้วล่ะค่ะเราก็พยายามจะหลักเลี่ยงโดยการเปลี่ยนเรื่องบ้าง ทำเป็นจำไม่ได้ไปบ้างค่ะแต่เขาก็ยังจะพยายามทำเหมือนเดิมนะคะชวนเราไปนู่นไปนี่บ้างอะไรบ้าง แต่เขาก็เล่าความรู้สึกที่เขาเจอคนๆนึงให้เราฟังนะคะ มาระบายกับเราปรึกษาเรา นั่นแหละค่ะทำให้เรารู้และแน่ใจว่าเขาไม่ได้รักเราอีกแล้ว แต่เราก็ไม่เข้าใจหรอกว่าเขาต้องงการอะไรกันแน่ เพื่อนเราคิดว่าเขาต้องการทำให้เราคิดถึงเขาคิดถึงเรื่องราวเก่าๆเพราะว่าจะได้คุยกันเรื่อยๆเพราะว่าเขาเหงาค่ะ เราก็คิดว่าเป็นแบบนั้นนะเราคิดว่าเค้าคงเหงาและทำให้เรานึกถึง ตอนนี้ไม่ได้คุยกันแล้วล่ะค่ะ รู้สึกไม่ดีมากๆเลย คิดถึงเขามากอยากคุยด้วยแค่คุยก็พอแล้วค่ะ เรายังรักเขาเหมือนวันแรกที่เรารักใช่ไหมคะ แล้วการที่เราอยากคุยกับเขามากๆจนร้องไห้คิดถึงเขาบ่อยขึ้น เราทักไปดีไหมคะ ใจไม่กล้าจริงๆค่ะเพราะเราก็ไม่เคยจะทักเขาก่อนบ้างเลย ตอบเหมือนไม่อยากคุยบ้างตอบช้าบ้างไม่ตอบบ้าง เพราะเราไม่อยากให้ความรู้สึกเรามากไปกว่านี้แล้ว ตอนนี้ที่ไม่ได้คุยกันมันดีแล้วเราควรตัดใจสักทีหรือควรทักเขาไปคุยดีคะ
ใจนึงก็อยากคุยมากใจนึงก็คิดว่าให้มันเป็นแบบนี้ไปก็ดีแล้ว ควรทำยังไงดีคะ (เป็นรักวัยเรียนนะคะ)
*เรื่องราวก่อนเลิกกันมีเรื่องราวร้ายๆเกิดขึ้นเยอะค่ะที่เขาทำร้ายเรามันเจ็บปวดมากจริงๆ