เรายืมของเพื่อนมานะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราคุยกับคนๆนึงในฐานะที่ปรึกษามาเกือบปีแล้วเค้ารู้เรื่องเราทุกอย่าง(รู้ว่าเราเป็นกิ๊กกับรุ่นพี่เค้าที่มีแฟนอยู่แล้วและเรารักพี่เค้ามาก)
คือเราคอลไลน์คุยกันแทบทุกคืน แต่หลังๆคุยเรื่อยเปื่อยเรื่องเราบ้างเรื่องเค้าบ้าง ช่วงเดือน2เดือนที่ผ่านมาเราก็เริ่มห่างๆคือเลิกกะรุ่นพี่ที่คบแต่เราไม่ได้บอกเค้า และช่วงที่กลับบ้านเราก็แทบไม่ได้คุยกะเค้าเลย แต่เราชอบเวลาที่ได้คุยกับเค้าเราเป็นตัวเองไม่มีเรื่องปิดบังและก็มีความสุขบ้างที่ก็ยิ้มคนเดียว จนวันนึงเพื่อนเราเดินมาถามว่าชอบเค้าป่าว? เราก็บอกว่าไม่นะเพื่อนกัน (เพราะเราคิดว่าเรารักรุ่นพี่อยู่และทำใจยังไม่ได้เวลาเจอ) จากนั้นเพื่อนเราก็เริ่มโทรไปหาที่ปรึกษาเรา คุยกันออกหน้าออกตา เข้าไปนัวเนียมาก แล้วเราไม่มีสิทธิ์โทรไปหาหรือไลน์ไปเลย อารมณ์เราแบบโกรธก็โกรธ นอยมากโคตรเสียใจที่ไม่เห็นความสำคัญเราเหมือนเดิม ที่เสียใจสุดก็คุยกับเราแล้วประชุมสายให้เพื่อนเราฟัง เราโคตรเสียใจ ที่แรกก็อยากรู้ความรู้สึกตัวเอง แต่เอาไปเอามาอยากรู้ว่า
คิดไรอยู่
มีใครเคยสับสนกับความรู้สึกตัวเองบ้างแล้วสงสัยมั๊ยว่าคิดอะไรอยู่
เรื่องมีอยู่ว่าเราคุยกับคนๆนึงในฐานะที่ปรึกษามาเกือบปีแล้วเค้ารู้เรื่องเราทุกอย่าง(รู้ว่าเราเป็นกิ๊กกับรุ่นพี่เค้าที่มีแฟนอยู่แล้วและเรารักพี่เค้ามาก)
คือเราคอลไลน์คุยกันแทบทุกคืน แต่หลังๆคุยเรื่อยเปื่อยเรื่องเราบ้างเรื่องเค้าบ้าง ช่วงเดือน2เดือนที่ผ่านมาเราก็เริ่มห่างๆคือเลิกกะรุ่นพี่ที่คบแต่เราไม่ได้บอกเค้า และช่วงที่กลับบ้านเราก็แทบไม่ได้คุยกะเค้าเลย แต่เราชอบเวลาที่ได้คุยกับเค้าเราเป็นตัวเองไม่มีเรื่องปิดบังและก็มีความสุขบ้างที่ก็ยิ้มคนเดียว จนวันนึงเพื่อนเราเดินมาถามว่าชอบเค้าป่าว? เราก็บอกว่าไม่นะเพื่อนกัน (เพราะเราคิดว่าเรารักรุ่นพี่อยู่และทำใจยังไม่ได้เวลาเจอ) จากนั้นเพื่อนเราก็เริ่มโทรไปหาที่ปรึกษาเรา คุยกันออกหน้าออกตา เข้าไปนัวเนียมาก แล้วเราไม่มีสิทธิ์โทรไปหาหรือไลน์ไปเลย อารมณ์เราแบบโกรธก็โกรธ นอยมากโคตรเสียใจที่ไม่เห็นความสำคัญเราเหมือนเดิม ที่เสียใจสุดก็คุยกับเราแล้วประชุมสายให้เพื่อนเราฟัง เราโคตรเสียใจ ที่แรกก็อยากรู้ความรู้สึกตัวเอง แต่เอาไปเอามาอยากรู้ว่า