[SR] [รอบพรีวิว] วันสละโสดกับโจทก์เก่าๆ มิติใหม่ของละครรัชดาลัย

วันสละโสดกับโจทก์เก่าๆ (สันติ ต่อวิวรรธน์,ถกลเกียรติ วีรวรรณ)

ก่อนอื่นเลยเราต้องออกตัวก่อนว่าก่อนหน้าที่เราจะดู "วันสละโสดกับโจทก์เก่าๆ" นั้นเราเข้าใจไปเองด้วยซ้ำว่านี่อาจจะเป็นละครแนวซิทคอมออนสเตจเรื่องใหม่ของค่ายรัชดาลัย ที่บอกได้เลยว่ายุคหลังๆมานี้เราค่อนข้างเอือมกับละครของค่ายนี้เอามากๆ ด้วยแพทเทิร์นซ้ำๆทั้งองค์ประกอบศิลป์ ระบำหรือแม้แต่กระทั่งบทที่คาดเดาได้ถึง "วิธีการ" นำเสนอของละครค่ายนี้จนรู้สึกเบื่อไปพักใหญ่ๆ

กลายเป็นเซอร์ไพรส์สุดประหลาดอีกเช่นกันที่การได้ดู "วันสละโสดกับโจทก์เก่าๆ" ในวันนี้ทำให้เรามองภาพรัชดาลัยไปอีกทิศทาง ซึ่งน่าสนใจ แปลกใหม่ในขณะเดียวกันยังมีจุดขายทางการตลาดที่ชัดเจนและมันจะเป็น "ที่รัก" ของคนดูได้ไม่ยาก ประกอบกับที่เราได้มาทราบหลังจากละครจบว่านี่เป็นผลงานการกำกับของผู้กำกับเลือดใหม่อย่าง "สันติ ต่อวิวรรธน์" กับการทำงานภายใต้ชายคาของรัชดาลัย
อันที่จริงพล็อตเรื่องป่วนๆในงานแต่งน้ันดู "ไม่มีอะไร" แต่ในขณะเดียวกันละครเรื่องนี้กลับเดินเรื่องได้อย่างสนุก มีอะไรให้คนดูอยากจะค้นหาพร้อมกับหลงรักตัวละครในเรื่องได้อย่างไม่ยากเย็น คล้ายกับบทละครของ "นีล ไซม่อน" ผู้ประพันธ์บทละครแนวขบขันอันเป็นแบบเรียนของนักเรียนเอกการละครในแทบทุกสถาบันทั่วโลก

เหตุการณ์ในละครเรื่องนี้เกิดขึ้นในสถานที่เดียวและค่ำคืนเดียว แต่ละครสามารถเล่าเรื่องราวทั้งหมดได้ครอบคลุมสิ่งที่ผู้ชมควรรู้ได้อย่างมีเสน่ห์ผ่านวิธีการเล่าแบบละครเวทีไม่ว่าจะเป็นการย้อนอดีต การใช้เพลงเพื่อเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหรือแม้กระทั่งสะท้อนความในใจของตัวละคร เรียกได้ว่าทุกอย่างถูกออกแบบมาเพื่อรองรับสิ่งที่เกิดขึ้นบนเวทีหาใช่เพียงแค่ "สวย" หรือ "เพราะ" แต่ไม่สื่อความหมายกับเรื่องราวแบบละครรัชดาลัยในยุคหลังมักทำจนเคยชิน
ขณะเดียวกันเสน่ห์และการแสดงของทีมนักแสดงที่ต้องกล่าวได้เลยว่านักแสดงทุกคนแคสมาเหมาะสมกับบทและทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม และตัวละครขโมยซีนประจำเรื่องอย่างพราว (หญิง รฐา) ในบทเมียมาเฟียนั้นสตันท์ทุกซีนและซีน "ขออย่างสุดท้าย" เธอแสดงได้ทุกอารมณ์ในประโยคเดียว เช่นเดียวกับบทก้อง (อ๊อฟ ปองศักดิ์) ที่เล่นมากกว่าแค่การเป็นบทตุ้ดตลก แต่บทของเขามีมิติและไปจนถึงการเผยอารมณ์สูงสุดผ่านบทเพลงของปลอม (ไม่แน่ใจชื่อเพลงเพราะสูจิบัตรยังไม่ออก) ในขณะเดียวกันบทสมทบเหล่านี้ก็ไม่ได้ "โดด" ออกนอกหน้าแก่นเรื่องหลักที่พยายามพูดถึงเรื่องความรักกับการแต่งงาน

แม้ทุกอย่างจะต้องขมวดปมเข้าสู่ฉากแฮปปี้เอนดิ้ง แต่รายทางของละครก็ไม่ได้พาฝันโลกสวยหรือดูเป็นละครทีวี มันพยายามกระตุกคนดูให้เห็น "อีกด้าน" ของความรักตลอดทั้งเรื่องอาทิ บทของจิ๊บ เบญจณัฏฐ์ ในบทโบนัสที่ตั้งท้องกับนพ(แกงส้ม) เธอก็พยายามชี้ให้เห็นว่าการอุ้มท้องไม่ใช่เรื่องสนุก ในขณะที่ดา (เพลง ชมม์ธิดา) กลับมองเป็นความงดงาม และทั้งสองเล่าอารมณ์ของมันผ่านบทเพลงสั้นๆแต่ได้ใจความ

จริงอยู่ที่ละครมันจะเป็นละครตลก แต่มันตลกได้หนักมากเพราะคิวรับส่งและจังหวะของนักแสดงแม่นยำ มันมีเสน่ห์และมันกล้าเล่นกับคนดูได้อย่างถูกที่ถูกเวลา กราฟความสนุกของมันทะยานขึ้นไปเรื่อยๆและผ่อนคนดูได้อย่างรู้กาลเทศะ