เพื่อนในกลุ่มแกล้ง

เราอยู่ม.6 รร ใน กทม เพื่อนในกลุ่มเรา มี 6 คน ตามหัวข้อเลย เพื่อนแกล้ง โดยเฉพาะเพื่อน3คนในกลุ่ม อีก2คนเป็นเพื่อนที่ดี เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมguโดนแกล้งอยู่คนเดียววะ ที่เหลือแม่ งไม่เคยโดนแกล้งหรอก เพื่อนสามคนนี้ คนนึงนั่งกับเพื่อนที่ดีอีกสองคน ส่วนเรานั่งกับอีก2คนที่ชอบแกล้งเรา (คือห้องเรียนจัดแถว แถวละ 3โต๊ะ เรานั่งขวาสุด) เวลาพวกมันอยู่ด้วยกันจะแบบ กระซิบกระซาบ แล้วหัวเราะ มองมาทางเราอ้ะ แล้วก็พูดกระซิบกันให้เราได้ยินว่า ไอ้...มันเ_ี้ย แล้วก้หัวเราะมองมาทางเราทั้งที่ก้รู้ว่าเราได้ยิน คือแบบทุกคนคงคิดว่าเพื่อนแซวเล่นไรงี้ใช่มะ แต่คือแม่ งมองเราแบบ เยาะเย้ยอ่ะ แบบอิคนกลางก้เขยิบไปอีกฝั่ง แล้วก้นั่งห่างๆเราอ้ะ คือแม่ งแบบ ก้หัวเราะกันอ้ะ ไม่เคยแคร์ความรู้สึกเหี้ ย อะไรกุเลยว่ากุจะสนุกกับพวกมากมั้ย คือมันบ่อยมากอ้ะ ตั้งแต่เปิดเทอมมา ชอบทำเหมือนกุเป็นตัวตลก เป็นของเล่นที่พวกจะทำอะไรกับมันก้ได้ ไม่รู้สึกอะไร แต่นี่กุเป็นคนไง มีชีวิตมีความรู้สึกอะ พอเราเริ่มแสดงออกว่านี่กุโกรธ พวกแม่ งก็จะพูดว่า "อะไรวะ ล้อเล่นแค่นี้เอง อย่าขี้งอนดิ" คือแม่ งแกล้งกุมาตลอด เวลากุโกรธกุก็จะพยายามสงบอารมณ์คือการอยู่เงียบๆคนเดียว เพราะรู้ว่าถ้าตอบโต้ แม่ งจะทะเลาะกัน แล้วกุก็จะกลายเป็นคนผิด เพราะพวกแม่ งมีมากกว่า แล้วกุก้กลายเป็นคนขี้งอนในสายตาพวกเลย ทั้งๆที่พวกป้ะวะ ที่คอยแกล้งกุ มีอยู่ครั้งนึงตอนเลิกเรียน เราเข้าห้องน้ำอยู่ อีก5คนอยู่ข้างนอก เราก้ตะโกนออกไปว่า รอด้วยนะ (ที่ต้องบอกให้รอเพราะ เคยแกล้งเราแบบนี้มาแล้ว) แล้วสักแป้ปเราก็ได้ยินเสียงคนวิ่ง พอเราออกมาก้ไม่เจอใครสักคนเลย เรามองตรงช่องบันไดลงไป ก้เห็นเพื่อนเรานั่นแหละกำลังวิ่งลงไป พร้อมเสียงหัวเราะคิกคัก ตอนนั้นเราโกรธมากเกลียดมากอ้ะ( คือเราเกลียดการอยู่คนเดียว เวลาเราอยู่รวมกัน เราไม่ค่อยพูดอะไรมาก เราไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมาคุยเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เราเป็นคนเงียบมั้ง เราไม่ตลก ไม่สามารถทำให้เพื่อนขำได้ นี่เป็นสิ่งที่เราเกลียดที่สุดในตัวเราเลย) เราก็เลยตัดสินใจลงบันไดอีกฝั่ง ต้องไปส่งงานอีกชั้นนึง พอใกล้จะถึงชั้นนั้น เราก็เห็นขาเพื่อน เราจำได้แม่นมาก (มองจากครึ่งชั้น ระหว่างชั้นอะ) พวกนั้นรู้อยู่แล้วว่าเราจะส่งงาน เราก้เลยวิ่งขึ้นไปอีกชั้นแล้วอ้อมไปบันไดกลาง ฝากน้องที่รู้จักไปส่งแทน แล้วเราก้ออกไปร้านขายของฆ่าเวลา พวกนั้นโทรตาม แต่เราไม่รับ เราก้เลยดูของเรื่อยๆ กะจะให้พวกนั้นกลับไปก่อน สักพัก พอจะเดินไปทางออก ก้เห็นพวกนั้นยังอยู่ เราก้เลยต้องกลับกับพวกนั้น แล้วพวกนั้นก้กลับมาทำตัวปกติ ไม่คิดจะขอโทษอะไรเลย ล่าสุดเพื่อน2 คนที่นั่งข้างเรา วันนั้นไปวิ่งรอบสนามวิชาพละ เดินๆอยู่ดีๆ เราก้เห็นสองคนนั้นกระซิบแล้วก้หัวเราะมองมาทางเราอีก เราก้ผลักแหย่ๆืแช้วถามว่า นินทาไรกุ พวกก้ขำๆ สักพักสองคนนั้นก้วิ่งไปเลย คือแบบวิ่งหนีเราอ้ะ ไม่คิดจะหันมามองเราเลย แบบกุสนุกแกล้ง วิ่งห่างไปแบบครึ่งสนามใหญ่ๆอ้ะ ทุกคนอาจจะคิดว่าเรื่องแค่นี้จะโกรธอะไรมาก แต่คือแบบไม่เป็นเราไม่เข้าใจอ้ะ เราเหนื่อยมาก จะแกล้งอะไรกันนีกหนา เรามองตามพวกนั้น เห็นแต่หลังของพวกมันทข้างๆกุไม่มีใครเลย เราต้องเดินคนเดียว แต่โชคยังดีที่เราเจอเพื่อนสนิทอีกห้องนึงก้มาวิ่งกับเพื่อนเหมือนกัน เราก้เลยเดินไปคุยไป ผ่านไปสี่ห้ารอบพวกนั้นค่อยมาเรียกข้างหลัง (ถ้าเดินรอบละประมาณสามนาทีครึ่ง นี่ต้องเดินสิบรอบ) แต่เราไม่สนใจ ไม่อยากจะหันไปคุย กุเหนื่อยที่ต้องโดนพวกแกล้งอีก นั่นแหละ แล้วเราก้เดินต่อไปไม่ได้สนใจพวกนั้นอีกจนครบสิบรอบ ก้เจอพวกนั้นที่เก็บกระเป๋า สองคนนั้นก้ไม่ได้พูดขอโทษอะไรเลย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราเหนื่อยมาก เราเครียดอะ ใครไม่มาเจอแบบเราไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไง เวลาเราอยู่ที่รรกับเพื่อนเรามีความสุขมาก แต่บางครั้งพวกนั้นก้ทำให้เรารู้สึกว่า กุไม่อยากคุยกับพวกแล้ว กุเสียใจ เราเคยบอกเพื่อนนะว่า อย่าแกล้งแบบนี้ได้มะ ไม่ชอบ พวกนั้นก้รับนะ ว่าจะไม่ทำ แต่คือแบบ...ก้ยังแกล้งกุอยู่อ้ะ แม่ งพิมไปแล้วน้ำตาเริ่มไหล

ขอคำแนะนำที่สามารถทำให้เราคุยกับเพื่อนได้แบบตลกๆได้มั้ยคะ แบบหาเรื่องคุยยังไงดี
แล้วควรทำยังไงดีถ้าเพื่อนแกล้งอีก

ขอบคุณที่อ่านแล้วก็คำแนะนำด้วยนะคะ ^^