เคยไหม ....
(1) แต่ก่อนแต่ไรไม่เคยอุ่นใจ เอ๊ยไม่ใช่...ไม่เคยสนใจ กินข้าวด้วยกัน ทำงานด้วยกัน แก้ปัญหาด้วยกัน เผชิญวิกฤตด้วยกัน ไปๆมาๆ แอบชอบมัน แต่มันชอบเราหรือเปล่า ... อันนี้ไม่รู้ สักพักเข้าสู่โหมด "แอบรักเพื่อน" อีกสักพักเริ่มเวิ่นเว้อ และเข้าสู่อาการมโนที่มีความเพ้อกว้างไกลตั้งแต่ใต้บาดาล จนถึงทางช้างเผือก สุดท้ายบางคนจบที่ความ Happy ลั๊ลลา หรือบางทีก็จบแบบเจ็บๆ แอบเก็บไปนอนร้องไห้คนเดียว !!!
(2) เคยมั๊ย ... ทำงานด้วยกันกับหัวหน้าแรกๆ เกลี๊ยด เกลียด ... ไม่อยากเจอหน้า วันไหนคุณท่าน หรือ คุณเธอออกไปประชุมข้างนอก ดีใจจนแทบจะต้องรำถวายพระพรจากหน้าประตูเข้ามาที่โต๊ะทำงาน บรรยากาศที่เมื่อก่อนเงียบยิ่งกว่าศูนย์วิปัสสนา ก็ลั๊ลลายิ่งกว่าสวนสนุก แต่พอเริ่มเห็นความเก่ง ความมุ่งมั่น และความดีงามอีกหลายสิ่งก็เริ่มเห็นสิ่งดีๆ ในตัวเค้า ไปๆมา "แอบชอบหัวหน้าตัวเอง" เป็นเรื่องเศร้าแต่เล่าแล้วขำ เพราะจะเข้าโหมด "เพ้อ" แต่ข้อดีคือ อยากตื่นไปทำงานทุกวัน และมีประสิทธิภาพในการทำงานสูงส่ง จนหลายคนอาจแปลกใจตัวเองว่าบางเรื่องก็เกิดมานะได้ขนาดนี เพียงเพื่ออยากให้ใครบางคนประทับใจ
(3) เคยมั๊ย ... ชีวิตการทำงานเหงา เฉา ช้ำ อยู่กับกองกระดาษเน่าๆ คอมพิวเตอร์เก่าๆ จนวันหนึ่ง มีเด็กใหม่ใสเอ๊าะเข้ามาเป็นเด็กน้อยในฝ่าย ความเดียงสาของเค้าและเธอ ทำให้เราต้องพยายามประคับประคอง ให้มนุษย์น้องไม่ถอดใจลาออกไปตั้งแต่ยังไม่ผ่านโปร ไปๆมาๆ "แอบชอบรุ่นน้อง" อาศัยความเป็นจ่าฝูงเข้าประชิด ตีเนียนไปเรื่อยๆ แต่ในใจเริ่มอยากจะสานสัมพันธ์มากกว่านี้ แต่อีกใจก็กลัวเด็กมันจะถอนหงอกหาว่าไม่เจียมสังขาร อีกใจก็อยากเก็บไว้เป็นเด็กในสังกัด ก็เลยทำตัวเป็นจ่าฝูงที่ดี ทุ่มเทให้ความรู้ และทุ่มเทให้ความรักไปแบบช้ำๆ
(4) เคยมั๊ย ... เกิดมาตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยคิดว่าจะมีใจให้กับใครสักคนที่เป็น "เพศเดียวกัน" อะไรไม่รู้อยู่ดีๆ เกิดไปชอบคนข้างๆ อาจเป็นพี่ น้อง เพื่อน หรือ หัวหน้า อะไรไม่ว่าชอบแล้วทำตัวไม่ถูก จะบอกก็ไม่ได้ ถามใครก็ไม่มีความเห็น เพราะมันก็เอาตัวไม่รอด !!! ก็ได้แต่นั่งคิดพิจารณาถึง "ความเป็นไปได้" ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ายาก แต่อีกใจก็อยากลอง บางครั้งก็แอบคิดว่าทำไมมันไม่เริ่มก่อนว่ะ แต่เอาเข้าจริง เราเองก็กล้าเริ่มก่อนเหมือนกัน ... เปอร์เซ็นต์ความผิดหวังสูงปรี๊ด แต่ก็แอบมีความหวังว่า "น่าจะเป็นไปได้นะ" แต่สุดท้ายหลายคนเลือกที่จะเงียบและเก็บเอาความรู้สึกดีๆ ไว้กับตัวเพราะกลัวเสียเพื่อน เสียพี่ เสียจริตความเป็นตัวเอง ... กินแห้วกันเป็นไร่ๆ
(5) เคยมั๊ย...อยู่ดีมีคนมาบอกว่า "ฉันชอบแกอ่ะ" ถ้าแอบรัก แอบปลื้มอยู่แล้วก็เข้าทาง แต่ถ้าเฉยๆ ไปจนถึง ไม่ได้ชอบภาวะอึนเข้าครอบงำ ทำตัวไม่ถูก จะคุยก็ไม่อยากสร้างความหวัง จะไม่คุยก็เดี๋ยวหาว่ารังเกียจ จะเล่นเหมือนเดิมก็ไม่ได้ จะปฏิเสธก็กลัวเสียเพื่อน เฮ้อ ... ช้ำแท้ๆ
(6) เคยมั๊ย...ทำงานใหม่ๆ หรือ อยู่มานานก็ได้ไม่ว่ากัน ทำงานกับรุ่นพี่ในฝ่ายมีปัญหาก็วิ่งไปปรึกษา เวลาอยากดราม่าก็ไปลงกะเธอ รุ่นพี่ก็แสนดี ไม่ว่าอะไรสักคำแถมยังดูแลดุจญาติมิตร เอาใจใส่ยิ่งกว่าแฟน แถมยังแคร์ความรู้สึกยิ่งกว่าคนรู้ใจ ไม่รู้เพราะว่ากลัวไม่มีคนทำงาน อัธยาศัยดี หรือเธอมีใจ แต่เอาเป็นว่า ไปๆ มาๆ "แอบชอบรุ่นพี่" งานเข้าไม่มากก็น้อย แสดงออกมากก็เสียจริต ไม่แสดงออกเลยมันก็ไม่รู้อีก ... แต่ทำสำคัญ ยามที่มีปัญหา เราจะอุ่นใจมากๆ
(7) เคยมั๊ย ... ที่ความรักที่เกิดใน Office มักเป็นความรักที่ไม่ควรเกิด แต่ก็ยากที่จะยับยั้ง สุดท้าย เราเองก็ได้แต่ยอมจำนนต่อความรู้สึกของตัวเอง และปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลาเป็นตัวจัดการ ... ไอ้เวลาที่ว่ามันคงเบื่อที่อะไรๆก็รอแต่ให้มันจัดการ
ที่ว่ามา 7 ข้อ เป็นความรักที่มักเกิดใน Office ก็แหมวันนึงเจอกัน 8-9 ชั่วโมง ไม่ว่าจะฝนตก ฟ้าร้อง ท้องเสีย ก็อยู่ด้วยกัน มันก็ต้องแอบชอบกันบ้างแหละนะ แต่สุดท้ายแล้วจะผิดหวัง หรือ สมหวัง ส่วนหนึ่งอยู่ที่เรา อีกส่วนอยู่ที่เค้า เอาเป็นว่า 50-50 พิจารณาเป็นเคสๆ แล้วกันนะจ๊ะ
ความรักไม่ผิด ... ผิดที่มันเกิดใน Office
(1) แต่ก่อนแต่ไรไม่เคยอุ่นใจ เอ๊ยไม่ใช่...ไม่เคยสนใจ กินข้าวด้วยกัน ทำงานด้วยกัน แก้ปัญหาด้วยกัน เผชิญวิกฤตด้วยกัน ไปๆมาๆ แอบชอบมัน แต่มันชอบเราหรือเปล่า ... อันนี้ไม่รู้ สักพักเข้าสู่โหมด "แอบรักเพื่อน" อีกสักพักเริ่มเวิ่นเว้อ และเข้าสู่อาการมโนที่มีความเพ้อกว้างไกลตั้งแต่ใต้บาดาล จนถึงทางช้างเผือก สุดท้ายบางคนจบที่ความ Happy ลั๊ลลา หรือบางทีก็จบแบบเจ็บๆ แอบเก็บไปนอนร้องไห้คนเดียว !!!
(2) เคยมั๊ย ... ทำงานด้วยกันกับหัวหน้าแรกๆ เกลี๊ยด เกลียด ... ไม่อยากเจอหน้า วันไหนคุณท่าน หรือ คุณเธอออกไปประชุมข้างนอก ดีใจจนแทบจะต้องรำถวายพระพรจากหน้าประตูเข้ามาที่โต๊ะทำงาน บรรยากาศที่เมื่อก่อนเงียบยิ่งกว่าศูนย์วิปัสสนา ก็ลั๊ลลายิ่งกว่าสวนสนุก แต่พอเริ่มเห็นความเก่ง ความมุ่งมั่น และความดีงามอีกหลายสิ่งก็เริ่มเห็นสิ่งดีๆ ในตัวเค้า ไปๆมา "แอบชอบหัวหน้าตัวเอง" เป็นเรื่องเศร้าแต่เล่าแล้วขำ เพราะจะเข้าโหมด "เพ้อ" แต่ข้อดีคือ อยากตื่นไปทำงานทุกวัน และมีประสิทธิภาพในการทำงานสูงส่ง จนหลายคนอาจแปลกใจตัวเองว่าบางเรื่องก็เกิดมานะได้ขนาดนี เพียงเพื่ออยากให้ใครบางคนประทับใจ
(3) เคยมั๊ย ... ชีวิตการทำงานเหงา เฉา ช้ำ อยู่กับกองกระดาษเน่าๆ คอมพิวเตอร์เก่าๆ จนวันหนึ่ง มีเด็กใหม่ใสเอ๊าะเข้ามาเป็นเด็กน้อยในฝ่าย ความเดียงสาของเค้าและเธอ ทำให้เราต้องพยายามประคับประคอง ให้มนุษย์น้องไม่ถอดใจลาออกไปตั้งแต่ยังไม่ผ่านโปร ไปๆมาๆ "แอบชอบรุ่นน้อง" อาศัยความเป็นจ่าฝูงเข้าประชิด ตีเนียนไปเรื่อยๆ แต่ในใจเริ่มอยากจะสานสัมพันธ์มากกว่านี้ แต่อีกใจก็กลัวเด็กมันจะถอนหงอกหาว่าไม่เจียมสังขาร อีกใจก็อยากเก็บไว้เป็นเด็กในสังกัด ก็เลยทำตัวเป็นจ่าฝูงที่ดี ทุ่มเทให้ความรู้ และทุ่มเทให้ความรักไปแบบช้ำๆ
(4) เคยมั๊ย ... เกิดมาตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยคิดว่าจะมีใจให้กับใครสักคนที่เป็น "เพศเดียวกัน" อะไรไม่รู้อยู่ดีๆ เกิดไปชอบคนข้างๆ อาจเป็นพี่ น้อง เพื่อน หรือ หัวหน้า อะไรไม่ว่าชอบแล้วทำตัวไม่ถูก จะบอกก็ไม่ได้ ถามใครก็ไม่มีความเห็น เพราะมันก็เอาตัวไม่รอด !!! ก็ได้แต่นั่งคิดพิจารณาถึง "ความเป็นไปได้" ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ายาก แต่อีกใจก็อยากลอง บางครั้งก็แอบคิดว่าทำไมมันไม่เริ่มก่อนว่ะ แต่เอาเข้าจริง เราเองก็กล้าเริ่มก่อนเหมือนกัน ... เปอร์เซ็นต์ความผิดหวังสูงปรี๊ด แต่ก็แอบมีความหวังว่า "น่าจะเป็นไปได้นะ" แต่สุดท้ายหลายคนเลือกที่จะเงียบและเก็บเอาความรู้สึกดีๆ ไว้กับตัวเพราะกลัวเสียเพื่อน เสียพี่ เสียจริตความเป็นตัวเอง ... กินแห้วกันเป็นไร่ๆ
(5) เคยมั๊ย...อยู่ดีมีคนมาบอกว่า "ฉันชอบแกอ่ะ" ถ้าแอบรัก แอบปลื้มอยู่แล้วก็เข้าทาง แต่ถ้าเฉยๆ ไปจนถึง ไม่ได้ชอบภาวะอึนเข้าครอบงำ ทำตัวไม่ถูก จะคุยก็ไม่อยากสร้างความหวัง จะไม่คุยก็เดี๋ยวหาว่ารังเกียจ จะเล่นเหมือนเดิมก็ไม่ได้ จะปฏิเสธก็กลัวเสียเพื่อน เฮ้อ ... ช้ำแท้ๆ
(6) เคยมั๊ย...ทำงานใหม่ๆ หรือ อยู่มานานก็ได้ไม่ว่ากัน ทำงานกับรุ่นพี่ในฝ่ายมีปัญหาก็วิ่งไปปรึกษา เวลาอยากดราม่าก็ไปลงกะเธอ รุ่นพี่ก็แสนดี ไม่ว่าอะไรสักคำแถมยังดูแลดุจญาติมิตร เอาใจใส่ยิ่งกว่าแฟน แถมยังแคร์ความรู้สึกยิ่งกว่าคนรู้ใจ ไม่รู้เพราะว่ากลัวไม่มีคนทำงาน อัธยาศัยดี หรือเธอมีใจ แต่เอาเป็นว่า ไปๆ มาๆ "แอบชอบรุ่นพี่" งานเข้าไม่มากก็น้อย แสดงออกมากก็เสียจริต ไม่แสดงออกเลยมันก็ไม่รู้อีก ... แต่ทำสำคัญ ยามที่มีปัญหา เราจะอุ่นใจมากๆ
(7) เคยมั๊ย ... ที่ความรักที่เกิดใน Office มักเป็นความรักที่ไม่ควรเกิด แต่ก็ยากที่จะยับยั้ง สุดท้าย เราเองก็ได้แต่ยอมจำนนต่อความรู้สึกของตัวเอง และปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลาเป็นตัวจัดการ ... ไอ้เวลาที่ว่ามันคงเบื่อที่อะไรๆก็รอแต่ให้มันจัดการ
ที่ว่ามา 7 ข้อ เป็นความรักที่มักเกิดใน Office ก็แหมวันนึงเจอกัน 8-9 ชั่วโมง ไม่ว่าจะฝนตก ฟ้าร้อง ท้องเสีย ก็อยู่ด้วยกัน มันก็ต้องแอบชอบกันบ้างแหละนะ แต่สุดท้ายแล้วจะผิดหวัง หรือ สมหวัง ส่วนหนึ่งอยู่ที่เรา อีกส่วนอยู่ที่เค้า เอาเป็นว่า 50-50 พิจารณาเป็นเคสๆ แล้วกันนะจ๊ะ