จิวฉอง 周倉
เป็นชาวเมืองกวนซี (เป็นเขตแดนระหว่างมณฑลส่านซีกับกานซุ ) หน้าดำ รูปร่างสูงใหญ่ เคราดก
ท่าทางสง่าผ่าเผย บ่าทั้งสองข้างมีกำลังมาก แบกของได้หนักพันชั่ง ว่ายน้ำเก่ง เคยร่วมในขบวน
โจรโพกผ้าเหลืองอยู่ที่เขาโงจิวสัน มณฑลเหอหนาน แล้วเข้าสวามิภักดิ์ต่อกวนอู
ตามนิทานพื้นบ้านของชาวจีน มีเรื่องตลกขำขันของจิวฉองอยู่หนึ่งเรื่อง คือ "จิวฉองแบกม้า" เรื่องราวนั้นมีอยู่ว่า
จิวฉอง เป็นทหารคนสนิทของกวนอู เขาติดสอยห้อยตามกวนอูไปทุกที่ มีหน้าที่สำคัญคือ ช่วยแบกง้าวมังกรเขียว
หนัก 82 ชั่งให้กวนอูอยู่ตลอดเวลา ซึ่งไม่ว่ากวนอูจะไปอยู่แห่งหนตำบลใด เราก็จะพบเห็นจิวฉองยืนแบกง้าวอยู่เคียงข้างเสมอ
กวนอูนั้นขี่ม้าเซ็กเธาว์ เดินทางได้วันละพันลี้ไม่มีเหน็ดเหนื่อย แต่คนที่เหนื่อยกว่าม้าเซ็กเธาว์คือ จิวฉอง เพราะเขา
ต้องแบกง้าวมังกรเขียวอันหนักอึ้ง วิ่งตามกวนอูและม้าเซ็กเธาว์ขึ้นเขา ลงห้วยทุกวัน ๆ ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
จิวฉองก็ทำหน้าที่นี้ได้เป็นอย่างดี ไม่มีปริปากบ่นกวนอูเห็นว่าจิวฉองทำหน้าที่ด้วยความเข้มแข็ง ก็เห็นใจ และมอบม้า
พันธุ์ดีหนึ่งตัวให้จิวฉอง เพื่อที่จะได้ไม่ต้องวิ่งตามให้เหน็ดเหนื่อย
แต่ในวันแรกที่เดินทางด้วยม้า ปรากฏว่าจิวฉองถูกกวนอูทิ้ง 100 ลี้ วันที่สอง 200 ลี้ วันที่สาม 300 ลี้ ยิ่งนานวันก็ยิ่ง
ถูกทิ้งห่าง จิวฉองจึงตัดสินใจทันทีว่า ขืนปล่อยให้เป็นอย่างนี้ เขาคงตามกวนอูไม่ทัน และคงจะมีความผิดที่ไม่สามารถส่ง
ง้าวมังกรเขียวให้กวนอูได้ทันท่วงที หากถึงเวลาคับขัน
ความที่เป็นคนซื่อ และรักในสินน้ำใจที่กวนอูมอบให้ จิวฉองจึงลงจากม้า มัดขาม้าเข้าไว้ด้วยกัน แล้วแบกม้าขึ้นพาดไว้บนบ่า
เอามือขวาช่วยพยุงไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็กำง้าวมังกรเขียวไว้แน่น แล้ววิ่งตุปัดตุเป๋ ตามกวนอูไปจนทัน
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราจึงไม่เคยเห็นจิวฉองขี่ม้าอีกเลย .....
จิวฉองแบกม้า
เป็นชาวเมืองกวนซี (เป็นเขตแดนระหว่างมณฑลส่านซีกับกานซุ ) หน้าดำ รูปร่างสูงใหญ่ เคราดก
ท่าทางสง่าผ่าเผย บ่าทั้งสองข้างมีกำลังมาก แบกของได้หนักพันชั่ง ว่ายน้ำเก่ง เคยร่วมในขบวน
โจรโพกผ้าเหลืองอยู่ที่เขาโงจิวสัน มณฑลเหอหนาน แล้วเข้าสวามิภักดิ์ต่อกวนอู
ตามนิทานพื้นบ้านของชาวจีน มีเรื่องตลกขำขันของจิวฉองอยู่หนึ่งเรื่อง คือ "จิวฉองแบกม้า" เรื่องราวนั้นมีอยู่ว่า
จิวฉอง เป็นทหารคนสนิทของกวนอู เขาติดสอยห้อยตามกวนอูไปทุกที่ มีหน้าที่สำคัญคือ ช่วยแบกง้าวมังกรเขียว
หนัก 82 ชั่งให้กวนอูอยู่ตลอดเวลา ซึ่งไม่ว่ากวนอูจะไปอยู่แห่งหนตำบลใด เราก็จะพบเห็นจิวฉองยืนแบกง้าวอยู่เคียงข้างเสมอ
กวนอูนั้นขี่ม้าเซ็กเธาว์ เดินทางได้วันละพันลี้ไม่มีเหน็ดเหนื่อย แต่คนที่เหนื่อยกว่าม้าเซ็กเธาว์คือ จิวฉอง เพราะเขา
ต้องแบกง้าวมังกรเขียวอันหนักอึ้ง วิ่งตามกวนอูและม้าเซ็กเธาว์ขึ้นเขา ลงห้วยทุกวัน ๆ ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
จิวฉองก็ทำหน้าที่นี้ได้เป็นอย่างดี ไม่มีปริปากบ่นกวนอูเห็นว่าจิวฉองทำหน้าที่ด้วยความเข้มแข็ง ก็เห็นใจ และมอบม้า
พันธุ์ดีหนึ่งตัวให้จิวฉอง เพื่อที่จะได้ไม่ต้องวิ่งตามให้เหน็ดเหนื่อย
แต่ในวันแรกที่เดินทางด้วยม้า ปรากฏว่าจิวฉองถูกกวนอูทิ้ง 100 ลี้ วันที่สอง 200 ลี้ วันที่สาม 300 ลี้ ยิ่งนานวันก็ยิ่ง
ถูกทิ้งห่าง จิวฉองจึงตัดสินใจทันทีว่า ขืนปล่อยให้เป็นอย่างนี้ เขาคงตามกวนอูไม่ทัน และคงจะมีความผิดที่ไม่สามารถส่ง
ง้าวมังกรเขียวให้กวนอูได้ทันท่วงที หากถึงเวลาคับขัน
ความที่เป็นคนซื่อ และรักในสินน้ำใจที่กวนอูมอบให้ จิวฉองจึงลงจากม้า มัดขาม้าเข้าไว้ด้วยกัน แล้วแบกม้าขึ้นพาดไว้บนบ่า
เอามือขวาช่วยพยุงไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็กำง้าวมังกรเขียวไว้แน่น แล้ววิ่งตุปัดตุเป๋ ตามกวนอูไปจนทัน
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราจึงไม่เคยเห็นจิวฉองขี่ม้าอีกเลย .....