เคยไหมครับ เราแอบชอบคน คนนึงมาร่วมปี แทบไม่กล้าเข้าไปทักหรือแม้แต่เดินผ่าน ทำได้แค่มองเธอเดินมาโรงเรียนทุกวัน
จนกระทั้งเรารวบรวมความกล้าเข้าไปทัก(ความกล้าที่ใช้ไปใช้มากกว่าโดดหอ รด. หลายเท่าตัวเลย) ซึ่งเธอก็คุยกับเราดีนะครับ คุยกันปรกติ ตอนนั้นเธอยังโสดครับ  พอผ่านไป 2 3 วัน ผมก็คุยกับเธอจนเธอทักผมเองบ้างแล้วในบางครั้ง เราเริ่มสนิดกันครับ ผมก็มีของขวัญให้บ้างตามโอกาศดีๆหรือไปเที่ยวที่ไหนมา พยายามทำดีและทำคะแนนครับ  แล้วทีนี้ วันหนึ่งเธอโทรมาหาผม ร้องไห้ ว่าเธอทะเลาะกับแฟน  ซึ่งเธอไม่เคยบอกผมนะว่าเธอมีแฟนแล้ว.. เพราะตอนที่ผมใช้ความกล้าที่มีไปทัก เธอก็บอกว่าเธอยังไม่มีใครครับ  ผมนี่อึ้งเลยครับ เธอก็บอกว่าพึ่งคบได้ไม่นาน แต่เธอไม่อยากบอกผมกลัวผมเสียใจ ผมก็อยากจะถอนตัวออกมาทันที แต่ก็ไม่ทันได้ถอนมาหมดตัวหลอกครับ เธอก็ยังคุยกับผมอยู่เหมือนเดิม ผมก็ดัน บาปซะอีกนี่ ก็คุยกับเธอต่อ ดันแอบคิดให้รีบๆเลิกกันซะที ไม่เวลานั้นไม่มาถึงผมเลย ผมก็แย่นะคิดแบบนั้น ผมก็เลยหายไปจากเธอ เกือบ2 อาทิด  ทำได้แค่นั้นจริงๆ เธอก็ทักมาอีก หลังจากผมจบ ม.6 ผมก็ไม่ได้ติดต่อเธออีก หลายต่อหลายเดือน ประมาร 7 เดือนมั้งครับ เธอก็ติดต่อผมจนได้ เรื่องทะเลาะกับแฟนคนนั้นอีก.. ไอเราก็อยากจะลืมนะครับ กลายเป็นไม่ลืมซักที จนเธอ โสด ผมก็ลงมือจีบอีกครั้งนะครับ แต่ เธอก็ไม่มองผมอีกเลยหลังจากผมขึ้นปี 2 แม้แต่หางตายังไม่มอง

สงใส ผมอาจจะน่า ขยะแขยงสำหรับเธอไปซะแล้ว