สืบเนื่องมาจากเราเคยตั้งกระทู้เรื่องเพื่อนบ้านนำรถมาจอดหน้าบ้านเรา
เราเป็นคนไม่มีรถ แต่มีมอเตอร์ไซด์
บางทีเราจะออก6โมงไปตลาดเช้า ออกไม่ได้ คือมันน่าเบื่อมากจริงๆ
เราเลยเอาราวตากผ้าไปวาง ขาสองข้างผูกติดหินหนักๆไว้ โอเคปัญหาเรื่องคนมาจอดรถหมดไป
แต่ปัญหาใหม่ก็มา ตอนนี้หน้าบ้านเราว่างไม่มีรถมาจอดแล้ว บรรดาลูกๆเขาเลย
ใช้ที่หน้าบ้านเรา เตะบอล ทุกวันโดนถังขยะล้มบ้างแล้วไม่มาเก็บให้ โดนประตูบ้านเราบ้างหมาเราตกใจเห่า
โดนบ้านคนนู้นคนนี้บ้างเกือบทุกวัน แต่โดนบ้านเราหนักกว่าบ้านอื่นเพราะเด็กชอบมาเตะแต่หน้าบ้านเรา
ราวที่เราวางไว้ จะโดนบอลเตะใส่ทุกวัน ตั้งแต่มันยังดีดี จนมันเริ่มน๊อตหลุดทีน้อย โงนเงน
จนเมื่อวานพังโค่นลงมา
เราออกไปยืนมอง แล้วตะโกนพูดไปว่า ไปหามาใช้ด้วยนะ ทำไมต้องมาเตะแต่หน้าบ้านฉันทุกวัน บ้านตัวเองมี
ทำไมไม่ไปเตะ เราก็ใส่อารมณ์พูดเลยล่ะ ยอมรับ เพราะมันทุกวันที่ต้องอดทนกับเสียง เด็ก6-7 คนหน้าบ้านแถมทำข้าวเราของเสียหาย
และที่โมโห คือ ลูกหลานพวกเขาเองแท้ๆ แต่เขากลับไล่บอกให้ไปเตะที่อื่น เด็กมันเลยต้องมาเตะที่หน้าบ้านเราทุกวัน
พอเราพูดไป เด็กคนที่เตะมันก็ใส่เราเลยเหมือนกัน เด็กคนนี้ต้องบอกก่อนว่า ทุกคนเคยบอกเรา เด็กนี่ดื้อมากนะ
ขนาดเด็กโตๆต้องยอมมันอะเด็กคนนี้
ชอบทำตัวเป็นหัวโจก พาเพื่อนมาเตะบอล และจะต้องเป็นหน้าบ้านเรา
กะพ่อแม่เขา เขายังไม่ลดละ คือแม่ เลี้ยงแบบทูนหัว ไว้บนหิ้ง เด็กคนนี้ตั้งแต่เรามาอยู่แรกๆ เขาขอบแกล้งหมาเรากระทืบเท้าให้หมาตกใจ ถ้าหมาวิ่งหนีไปโอเค แต่ถ้าหมาทำท่าจะกัด พ่อแม่เด็กก็มาจัดการหมาอีก เป็นเรื่องไปซะงั้น
เอาหนังสติ๊กมายิงนกพิราบ ขาหัก เราเห็นเราก็ทนไม่ได้ ไป ส ใส่เกือก พูดห้ามว่าอย่าไปยิง เด็กมีพฤติกรรมก้าวราวพ่อแม่ผู้ใหญ่และชอบทำร้ายสัตว์
เด็กเหมือนจำเราทำท่าทางใส่ เวลาเจอเราเด็กจะมองค้อนจนบางทีเราเองต้องเป็นฝ่ายหลบตาเลย คือบอกตรงๆว่าเด็กคนนี้
เราไม่ถูกชะตาอย่างประหลาด น่ากลัวอะเด็กแบบนี้ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะคิดว่าเด็กอะช่างมัน
พอเมื่อวานที่เราดุเรื่องราวตากผ้าไป เด็กพูดใส่เราเลย ประมาณแบบ ตวาดใส่เราว่า แล้วจะให้ไปเตะที่ไหน บลาๆๆ
ราวอะเดี๋ยวแม่ก็ซื้อมาใช้ให้เองพรุ้งนี้ ยืนเถียงเราทำมือทำไม้ หน้าตาเอาเรื่องเราเลยหล่ะ ยังกับผู้ใหญ่ ท่าทางเขาแบบเหมือนถ้ากุโตกว่านี้นะเมิงโดนแน่ ประมาณนั้น
แต่เราก็ของขึ้นเลยเหมือนกัน ต่อว่าไปแต่ไม่ได้ใช้คำหยาบคายนะ จนเด็กเห็นเราเอาเรื่อง เลยเดินหนีไปนั่นแหล่ะ
นี่เป็นครั้งแรกที่เจอเด็กแบบนี้ เด็กแค่11 12 เองแต่ทำไม ..... ไม่รู้จะพูดยังไง
ทีนี้คือแม่เด็กอาจซื้อราวมาคืนเรา เราไม่อยากได้ และคงมองหน้ากันไม่ติด
ใจเราเราไม่อยากได้ราวคืน เราแค่อยากบอกให้แม่เขาบอกลูกว่าอย่ามารบกวนหรือมาทำของเราเสียหาย
ห้ามไม่ให้มาเตะบอลหน้าบ้านเราอาจไม่ได้เพราะก็ถือว่าเป็นถนนสาธารณะ ส่วนราวตากผ้าก็จำเป็นต้องวางไว้เพื่อกันรถมาจอด
ตอนนี้หักไปแล้วถ้าแม่เด็กซื้อมาคืนจะเอาดีมั๊ย หรือไม่เอา แต่ถ้าเราซื้อมาใหม่เองมาวางก็ต้องโดนบอลเตะใส่อีกจนพังอีกอยู่ดี
ไม่รู้จะทำยังไง?
เด็กเกินเยียวยาเพราะแม่ให้ท้าย แม่เด็กคนนี้ไม่ได้สนิทกันกับเรา
แค่ทักทายกัน แต่เขาแปลกอย่างคือ ถ้าเขายืนอยู่คนเดียวแล้วเราทักทาย เขาจะพูดดีมากกกกก
แต่ถ้าเขายืนอยู่กับเพื่อนบ้านคนอื่นๆแล้วเราทักเขา เขาจะหยิ่งๆไม่ค่อยตอบ และจะทักกลับมาแบบกัดๆ
แม่ลูกคู่นี้ น่ากลัวพอกัน
มีปัญหากับเพื่อนบ้าน
เราเป็นคนไม่มีรถ แต่มีมอเตอร์ไซด์
บางทีเราจะออก6โมงไปตลาดเช้า ออกไม่ได้ คือมันน่าเบื่อมากจริงๆ
เราเลยเอาราวตากผ้าไปวาง ขาสองข้างผูกติดหินหนักๆไว้ โอเคปัญหาเรื่องคนมาจอดรถหมดไป
แต่ปัญหาใหม่ก็มา ตอนนี้หน้าบ้านเราว่างไม่มีรถมาจอดแล้ว บรรดาลูกๆเขาเลย
ใช้ที่หน้าบ้านเรา เตะบอล ทุกวันโดนถังขยะล้มบ้างแล้วไม่มาเก็บให้ โดนประตูบ้านเราบ้างหมาเราตกใจเห่า
โดนบ้านคนนู้นคนนี้บ้างเกือบทุกวัน แต่โดนบ้านเราหนักกว่าบ้านอื่นเพราะเด็กชอบมาเตะแต่หน้าบ้านเรา
ราวที่เราวางไว้ จะโดนบอลเตะใส่ทุกวัน ตั้งแต่มันยังดีดี จนมันเริ่มน๊อตหลุดทีน้อย โงนเงน
จนเมื่อวานพังโค่นลงมา
เราออกไปยืนมอง แล้วตะโกนพูดไปว่า ไปหามาใช้ด้วยนะ ทำไมต้องมาเตะแต่หน้าบ้านฉันทุกวัน บ้านตัวเองมี
ทำไมไม่ไปเตะ เราก็ใส่อารมณ์พูดเลยล่ะ ยอมรับ เพราะมันทุกวันที่ต้องอดทนกับเสียง เด็ก6-7 คนหน้าบ้านแถมทำข้าวเราของเสียหาย
และที่โมโห คือ ลูกหลานพวกเขาเองแท้ๆ แต่เขากลับไล่บอกให้ไปเตะที่อื่น เด็กมันเลยต้องมาเตะที่หน้าบ้านเราทุกวัน
พอเราพูดไป เด็กคนที่เตะมันก็ใส่เราเลยเหมือนกัน เด็กคนนี้ต้องบอกก่อนว่า ทุกคนเคยบอกเรา เด็กนี่ดื้อมากนะ
ขนาดเด็กโตๆต้องยอมมันอะเด็กคนนี้
ชอบทำตัวเป็นหัวโจก พาเพื่อนมาเตะบอล และจะต้องเป็นหน้าบ้านเรา
กะพ่อแม่เขา เขายังไม่ลดละ คือแม่ เลี้ยงแบบทูนหัว ไว้บนหิ้ง เด็กคนนี้ตั้งแต่เรามาอยู่แรกๆ เขาขอบแกล้งหมาเรากระทืบเท้าให้หมาตกใจ ถ้าหมาวิ่งหนีไปโอเค แต่ถ้าหมาทำท่าจะกัด พ่อแม่เด็กก็มาจัดการหมาอีก เป็นเรื่องไปซะงั้น
เอาหนังสติ๊กมายิงนกพิราบ ขาหัก เราเห็นเราก็ทนไม่ได้ ไป ส ใส่เกือก พูดห้ามว่าอย่าไปยิง เด็กมีพฤติกรรมก้าวราวพ่อแม่ผู้ใหญ่และชอบทำร้ายสัตว์
เด็กเหมือนจำเราทำท่าทางใส่ เวลาเจอเราเด็กจะมองค้อนจนบางทีเราเองต้องเป็นฝ่ายหลบตาเลย คือบอกตรงๆว่าเด็กคนนี้
เราไม่ถูกชะตาอย่างประหลาด น่ากลัวอะเด็กแบบนี้ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะคิดว่าเด็กอะช่างมัน
พอเมื่อวานที่เราดุเรื่องราวตากผ้าไป เด็กพูดใส่เราเลย ประมาณแบบ ตวาดใส่เราว่า แล้วจะให้ไปเตะที่ไหน บลาๆๆ
ราวอะเดี๋ยวแม่ก็ซื้อมาใช้ให้เองพรุ้งนี้ ยืนเถียงเราทำมือทำไม้ หน้าตาเอาเรื่องเราเลยหล่ะ ยังกับผู้ใหญ่ ท่าทางเขาแบบเหมือนถ้ากุโตกว่านี้นะเมิงโดนแน่ ประมาณนั้น
แต่เราก็ของขึ้นเลยเหมือนกัน ต่อว่าไปแต่ไม่ได้ใช้คำหยาบคายนะ จนเด็กเห็นเราเอาเรื่อง เลยเดินหนีไปนั่นแหล่ะ
นี่เป็นครั้งแรกที่เจอเด็กแบบนี้ เด็กแค่11 12 เองแต่ทำไม ..... ไม่รู้จะพูดยังไง
ทีนี้คือแม่เด็กอาจซื้อราวมาคืนเรา เราไม่อยากได้ และคงมองหน้ากันไม่ติด
ใจเราเราไม่อยากได้ราวคืน เราแค่อยากบอกให้แม่เขาบอกลูกว่าอย่ามารบกวนหรือมาทำของเราเสียหาย
ห้ามไม่ให้มาเตะบอลหน้าบ้านเราอาจไม่ได้เพราะก็ถือว่าเป็นถนนสาธารณะ ส่วนราวตากผ้าก็จำเป็นต้องวางไว้เพื่อกันรถมาจอด
ตอนนี้หักไปแล้วถ้าแม่เด็กซื้อมาคืนจะเอาดีมั๊ย หรือไม่เอา แต่ถ้าเราซื้อมาใหม่เองมาวางก็ต้องโดนบอลเตะใส่อีกจนพังอีกอยู่ดี
ไม่รู้จะทำยังไง?
เด็กเกินเยียวยาเพราะแม่ให้ท้าย แม่เด็กคนนี้ไม่ได้สนิทกันกับเรา
แค่ทักทายกัน แต่เขาแปลกอย่างคือ ถ้าเขายืนอยู่คนเดียวแล้วเราทักทาย เขาจะพูดดีมากกกกก
แต่ถ้าเขายืนอยู่กับเพื่อนบ้านคนอื่นๆแล้วเราทักเขา เขาจะหยิ่งๆไม่ค่อยตอบ และจะทักกลับมาแบบกัดๆ
แม่ลูกคู่นี้ น่ากลัวพอกัน