จะเริ่มยังไงดี. ท้าวความตั้งแต่แรก. เมื่อปี. 53 ผู้ชายคนนี้มาทำเป็นช่วยเหลืองานเราเต็มที่ แสดงความมีน้ำใจและจีบเราทั้งที่มีเมียอยู่แล้ว. เราก็เล่นๆเพื่อหวังผลทางธุรกิจ. แต่พอเรารู้ว่าเมียเค้าท้องเราก็เลยเลิกติดต่อ. เพราะงานเราก็เริ่มเดินเองได้แล้ว. จนกระทั่งผ่านไปเป็นปี. ช่วงกลางปี. 54. เค้าติดต่อมาหาเราบอกว่าเค้าเลิกกับเมียเพื่อจะมาอยู่กับเรา. เราก็ว่าไม่ใช่แล้ว มันไม่มีทางเป็นไปได้.เราไม่ได้ชอบเค้า คุยไปด่าไป จนเค้าบอกว่าเค้าไม่มีงานทำ. ตกงาน. ขอมาทำงานด้วย. ให้ขับรถส่งของให้ก็ได้. เราก็เริ่มสงสาร. ก็เลยให้ช่วยขับรถดูงานให้. แต่เค้ามาแบบเหมือนเป็นแฟนเรา. แต่ทำเป็นเหมือนหลบๆซ่อนๆยังไม่เปิดเผย. แต่ในความคิดเค้า เราเป็นของเค้า อะไรแบบนั้นซึ่งเราก็ไม่ชอบ พอบอกเค้า. เค้าก็เนียนหน้าด้านอยู่ตลอด. พอเราจะไล่ไปก็ทำเป็นป่วยจะตายเป็นมะเร็งบ้างหัวใจบ้าง. เราโง่ที่สงสารปล่อยให้เค้าอยู่ที่บ้านเราจนถลำลึกไปเรื่อยๆ.เพราะคิดว่าเขาขยันทำงานเต็มที่เกินร้อย ผ่านไปปีกว่าเริ่มออกลาย เริ่มคิดว่าตัวเองแน่ เก่งมาก ใครก็ไม่กล้าทำอะไรเค้า ชอบโม้ว่าตัวเองเก่ง รู้ทุกเรื่อง แบบโม้ๆมั่วๆ เราก็เอือมสุดๆ สุดถ้ายทำธุกิจโดนโกงเป็นหนี้ท่วมหัว ก่อนทำเราห้ามจนทะเลาะกันต่อหน้าพ่อแม่เรา แม่เค้าด้วย เค้าบอกเค้ารับผิดชอบเอง. สุดท้ายโดนชิ่งไปเป็นสิบล้านหมดเนื้อหมดตัวเลยบ้านเรา เค้ามาแต่ตัวไม่มีอะไรเสีย สุดท้ายเจ้าหนี้มาทวงเค้าปัดให้มาคุยกับเราเองทุกคน เค้าว่าเค้าไม่รู้เรื่อง. เราไล่เค้าไปเค้าก็ไม่ยอมไป ทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมืออยู่ตลอด. เค้าขู่ฆ่าเราตลอด. ซึ่งบอกตรงๆว่าไม่กลัวตายเลย เกลียดเค้าเข้าไส้. ปี57 เราคิดวางแผนไว้ว่าเราจะไปต่างประเทศ. เค้าก็วางแผนทำให้เราท้องโดยที่เราไม่เต็มใจ. พอแม่เรารู้ก็ให้จัดงานแต่งงานเพราะกลัวคำนินทาของคนอื่น ซึ่งเป็นเงินเราล้วนๆจัดงาน เค้า พ่อแม่เค้า มาหาเอาชุดเครื่องแต่งกายที่บ้านเราหมด. ในวันแต่งเราต้องเสแสร้งแกล้งว่ารักเค้าเพื่อรักษาหน้าพ่อแม่และหน้าตัวเองทั้งๆที่โคตรเกลียดอ่ะ. จนวันนี้ลูกเกิดมาได้ 5 เดือนละ. นับวันเรายิ่งเกลียดดเค้ามาก. ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป. มีปัญหารุนแรกตบตีกันมาตลอดตั้งแต่ท้องจนปัจจุบัน. แม่เราบอกถ้าเค้าผลาญไม่หมดเค้าก็คงไม่ยอมไป ล่าสุดขนกันมาอาศัยที่บ้านเรากันทั้งโขยง. ของเก่าของพ่อแม่เรา ของเราเก็บไว้ในโกดังมันกับน้องมันขายเอาเงินไปใช้เกลี้ยง. ยางพาราของพ่อเราน้องมันก็แอบขายเอาเงินไปใช้. เงินค่าขายข้าวขายยางพาราที่เค้าค้าง มันกับน้องมันก็แอบไปทวงมาใช้ แล้วโกหกที่บ้านเราว่าไม่ได้เงิน จนเราไปถามลูกหนี้เค้าบอกโอนให้มันไปแล้ว หนี้ที่พวกมันสร้างไว้มันบอกกับทุกคนว่าเป็นของร้านเราให้มาเก็บกับเรา เราได้ยินเพื่อนๆเล่าให้ฟังว่าเมียคนเก่าเค้าไล่มันออกจากบ้านเพราะมันทำตัวแบบนี้แหละ. ขนกันไปสูบเลือดสูบเนื้อเค้าหมดไปหลายล้านเหมือนกัน เค้าทนไม่ไหวไล่ตะเพิดมันออกมาทั้งพ่อแม่พี่น้องมัน. เราก็เพิ่งรู้แจ้งกับตัวเองนี่แหละ. ล่าสุดทะเลาะกันเพราะเราถามถึงเงินที่ลูกหนี้นัดจะจ่ายเราซึ่งมันเป็นคนพาเค้าเข้ามา ทั้งๆที่เราปฏิเสธแล้วแต่มันเอาหัวมันรับประกัน. พอเราถาม มันบอกไม่รู้เรื่องให้ไปถามเอง เราเลยว่าเห็นช่วยเค้าทุกเรื่องรู้เรื่องเค้าทุกเรื่อง  ทำไมถึงไม่รู้ว่าเค้าจะจ่ายเราได้มั้ย มันบอกอย่ามาหาเรื่องมัน มันไม่ได้เป็นอะไรกัน. อย่ามาคิดอกุศล. อย่ามาหึงเรื่องไม่เป็นเรื่อง. มีคำพูดคำไหนที่สื่อว่าเราหึงมันเหรอ. เราเลยบอกมันไปว่า. "เราจะหึงทำมายยย. เรายิ่งภาวนาให้ออกจากชีวิตเรา ออกจากบ้านเราเร็วๆมาตลอด ถ้ามีที่ใหม่ดีๆให้ไปเร็วๆเรายิ่งจะสาธุอนุโมทนาด้วย". ล่าสุดวันนี้ตีกับมันต่อหน้าแม่เราและลูก. ชีวิตบัดซบตั้งแต่รู้จักกับมันมา.จากไม่เคยหยาบคายก็หยาบ จากที่เกลียดความรุนแรงก็มาเจอกับตัวเอง แม่เรากลัวเราโดนมันตีจนตาย แต่ดันมาดึงเราไว้แล้วปล่อยให้มันตบเราใช้เท้ากระทืบเรา เราทั้งโกรธทั้งโมโหแม่ เราอยากจะฆ่าไอ้สารเลวนั่น แล้วก็อยากจะหนีไปไกลๆ.แต่ ติดที่ต้องแก้ไขภาระหนี้สินที่ทำพ่อแม่ติดไปด้วย. ชีวิตตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่เลี้ยงฟูมฟักมาดีตลอด พ่อแม่ไม่เคยตีเราแม้แต่น้อย แต่ไอ้เลวนี่มันเป็นใคร . พ่อแม่เราจากคนไม่มีที่ดินทำกิน ก็ทำมาหากอนเก็บออมจนมีที่ในเมือง5-6แปลง. เลี้ยงลูกไม่เคยอดอยาก. ตอนนี้ที่ 5-6 แปลงหมดไปเพราะเราเชื่อคำแมงดาตัวนั้น. จะทำยังไงให้มันออกจากชีวิตเราไปได้ เราสงสารลูกไม่อยากให้ลูกเจิบโตมาเจอความรุนแรง. เราอยากให้ลูกเจอสภาพแวดล้อมที่ดี. แต่เราทำใจที่จะไม่เกลียดพ่อเค้าไม่ได้ และไม่คิดที่จะเอามันเป็นสามีมาตั้งแต่แรก ที่ผ่านมาคือความผิดพลาด ความโง่ของเรา. ซึ่งมันคงไม่มีอีกต่อไป เราจะอภัยให้มันและครอบครัวมัน พ่อแม่พี่น้องมัน ก็ต่อเมื่อมันและพวกของมันออกจากบ้านเราไป. ออกจากชีวิตเราไป. แล้วไม่ต้องเจอกันอีกตลอดไปชั่วนิรันดร์.