มองต่างมุม..."อยากให้บรรยากาศเดิมๆ ในห้องราชดำเนินกลับมา" ทำไม?

ออกอาการยึกๆ ยักๆ มาระยะหนึ่งแล้วว่าจะหยิบมาพูดดีหรือไม่หลังจากที่ได้อ่านหลายๆ ความเห็นหวลหาบรรยากาศเดิมๆ ในห้องราชดำเนิน  ด้วยว่าเบื่อกระทู้เสียดสีกัน   ส่วนหนึ่งก็พอจะเข้าใจได้   แต่อีกส่วนหนึ่งซึ่งเป็นส่วนใหญ่ของความรู้สึกก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า   ทำไมเวลาใครรู้สึกเบื่อห้องราชดำเนินขึ้นมา   มักจะครวญหาอดีต......พูดตรงๆ ก็แล้วกันว่า   เรากำลังอยู่ ณ ปัจจุบัน   ซึ่งเป็นปัจจุบันที่ห้องราชดำเนินยังคราครั่งไปด้วยคนที่ตั้งกระทู้และตอบกระทู้แสดงความเห็น(อันมีขอบเขตจำกัดอยู่)   การแสดงอาการเบื่อและครวญร่ำร้องให้อดีตกลับมานั้น   อย่างน้อยๆ ควรจะนึกถึงความรู้สึกคนที่พึ่งเข้ามาห้องนี้ใหม่ๆ ในระยะสองสามปีที่ผ่านมาบ้าง


ผมอ่านและแจมอยู่ห้องนี้มาพอสมควร  ขัดแย้งรุ่นเก่าๆ อย่างคุณพิเภก คุณ บก. ลายจุด  คุณศรีขอนแก่น คุณเก่ง ชุมแสงก็มีบ้าง    โดยส่วนตัวผมรู้สึกว่าสมาชิกใหม่ๆ ที่แสดงความเห็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่ได้ด้อยกว่าคนรุ่นเก่าๆ อะไรเลย  มิหนำซ้ำยังฉลาดที่จะแสดงความเห็นในที่แคบๆ ที่เขากั้นให้ด้วย    สมัยก่อนเรื่องเสียดสีทิ่มแทงกันก็มีเหมือนกันนะไม่ใช่ว่าจะไม่มี  เรื่องงี่เง่าง็องแง็งก็มี  ซื่อๆ อย่างเรื่องปลาสลิดก็มี  มันก็มีทุกรสชาดเหมือนตอนนี้แหละครับ   ไม่รู้จะคร่ำครวญถึงอดีตให้สมาชิกในปัจจุบันรู้สึกด้อยไปทำไม   ถ้าห้องราชดำเนินไม่มีใครมาแสดงความเห็นหรือสมาชิกร่อยหรอก็ว่าไปอีกอย่าง   ผมก็เห็นสมาชิกคนใหม่ไฟแรงและมีศักยภาพก็เยอะแยะแต่เพราะเงื่อนไขในตอนนี้เท่านั้นเองที่เขาต้องตั้งกระทู้หรือแสดงคคหไปวันๆ....น่าชมเชยด้วยซ้ำไปที่ยังทำให้ห้องราชฯ ตรงนี้มีชีวิตชีวาดำรงอยู่ต่อไป กระทู้อันไหนที่รู้สึกว่าไม่ถูกจริตก็ข้ามไปดีที่สุดครับ    เบื่อมากๆ ก็หายไปสักพักอย่างน้องคุณอาโก หนองจอก  คุณจำปูน ป๋าสุธา ฯลฯ   ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับที่จะเบื่อแล้วร้องเรียกหาอดีตนอกจากมันจะกลับไม่ได้แล้ว  รังแต่จะให้คนในปัจจุบันเสียกำลังใจเปล่าๆ