ครั้งแรก ได้ยินชื่อเด็กหนุ่มคนนี้ ชื่อสิงห์
คนอะไร ชื่อเทห์จัง
ยังไม่เห็นหน้า เห็นแค่ชื่อก็ชอบแล้ว
พอรู้ต่อมาว่า
เป็นลูกชาย นักการเมือง  ความรู้สึก แอนตี้ เกิดขึ้นทันที
ลูกชายนักการเมือง เล่นดนตรี   ต้องเป็นเด็กเหลือขอแน่ ๆ กร่าง

ไม่สนใจอีกเลย

จนมารู้ว่า เป็นนักดนตรี ก็ไม่สนใจอีก
ก็แค่ลูกนักการเมือง อยากดัง อยากเป็น star
ต้องใช้เงินสร้างความดัง ในตัวเองแน่ ๆ เลย

คือ อคติกับน้องตลอดมา

จนกระทั่ง  ได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง
สองสิงห์  ทายาทของคนที่สนใจการเมือง

สิงห์หนึ่ง    วรรณสิงห์
อีกสิงห์      จากตระกูล " มุสิกพงศ์ "
พอได้อ่าน ความรู้สึกที่มีต้อง สิงห์เริ่มเปลี่ยนไป
จากภาพถ่าย ผู้ชายอะไร ตัวเล็ก ผิวคล้ำ ๆ
ยิ้มกว้าง  แต่ดวงตา ทำไมเศร้านัก
ตอบคำถามได้ดี

เริ่มเกิดความสนใจ
หาเพลงฟัง

สิงห์ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
ตัวเล็ก ยิ้มตลอด แต่ตาไม่เคยยิ้มไปด้วย  มันเศร้า

สิ่งที่ไม่เคยเล็ก และ เศร้าเลย คือ ฝีมือเล่นกีตาร์ของสิงห์
มันเก่งขึ้น  แกร่งขึ้น
จนกลายเป็น สำเนียงกีตาร์ ที่บอกว่า นี่คือ ลายเซ็นต์ของสิงห์

หลังจาก น้องสิงห์เสียไป
ติดตาม อ่านเรื่องราวของน้องสิงห์มากขึ้น

อ่านไป รู้สึกเศร้า ไปกับชีวิตของน้อง

เด็กผู้ชายตัวเล็ก คนหนึ่ง ถูกส่งไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่อายุ ๑๒
ไปอยู่ที่นั่น เขาต้องพบอะไรบ้าง  คงจะเหงา และ อ้างว้าง
ดนตรี คงจะเป็นเพื่อนที่ดี ที่สุด ของสิงห์

คิดว่า ประเด็นเรื่องความรัก  คงไม่ใช่ประเด็นหลักในการฆ่าตัวตาย
ประเด็นหลัก คือ สิงห์ไม่มีใคร ในยามที่เขารู้สึกอ้างว้าง
ยิ่งอ่านยิ่งพบ

หลาย ๆ คนบอกว่า พบว่า ตามร่างกายของสิงห์ มีการทำร้ายตัวเองเต็มไปหมด
เราอ่าน ( จากพันทิปนี่ล่ะ ) รู้สึกเศร้าไปด้วย

ในช่วงเวลาสุดท้ายที่ร่างของสิงห์ ที่ยังอยู่ในโลกนี้
นั่นคือ  ช่วงเวลาแห่งการเผาศพสิงห์
มีคน มาส่งสิงห์กันเต็มไปหมด

คิดว่า สิงห์คงมองมาจากบนฟ้า
ด้วยรอยยิ้ม แห่งความสุข

มีความรู้สึกเศร้ากับคนดัง ที่เสียชีวิตก่อนวัยอันสมควร
สองคน
คนแรก คือ น้ำพุ คนนี้  รู้แค่เพียงจากเรื่องราวต่าง ๆ
โดยเฉพาะ หนังสือของคุณ สุวรรณี สุคนธา " พระจันทร์สีน้ำเงิน"
เราอ่านแล้ว ร้องไห้ไปกับ ตัวละคร " รอม " ซึ่งก็คือ น้ำพุ นั่นเอง

คนที่สองคือ สิงห์
เราคิดว่า เรื่องราวของสิงห์ คล้าย ๆ เรื่องราวของน้ำพุ
เป็นคนขี้เหงา
เศร้า  แต่สิงห์ ไม่มียาเสพติดเข้ามาเกี่ยวข้อง


หลับให้สบายนะน้องสิงห์

จาก คนอื่นคนไกล