ฉันเฝ้าฝันถึงอิสรภาพมาตลอดทั้งชีวิต.....
ในวัยเด็กฉันติดอยู่ในบ่วงการดูแลของผู้ปกครอง
.....ฉันได้เพียงแต่คิดว่าซักวันหนึ่ง.....
จนฉันเติบใหญ่เป็นวัยรุ่น แม้ฉันจะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแม่แล้วก็ตามที แต่ฉันก็ยังติดอยู่รั้วของมหาวิทยาลัย ฉันเลือกเรียนวิชาที่ฉันไม่ได้ชอบ เพื่อที่วันข้างหน้าที่ดีกว่า
.....ฉันได้เพียงแต่คิดว่าซักวันหนึ่ง.....
จนฉันเป็นผู้ใหญ่ ฉันต้องถูกพันธนาการจากหนี้สิน ทั้งบ้าน รถยนต์ สิ่งอำนวยความสะดวก ที่ฉันและภรรยาร่วมกันสร้างขึ้น เพื่อลูกๆของพวกเรา
......ฉันได้เพียงแต่คิดว่าซักวันหนึ่ง.....
ภายใต้หน้ากากออกซิเจนบนเตียงนอนของโรงพยาบาล ฉันหันไปมองภรรยา และลูกๆ ล้อมเตียงยืนร้องไห้ให้กับความเจ็บป่วยของฉัน.....มันเจ็บปวดเหลือเกิน.....เจ็บปวดจนฉันอยากจะขาดใจตายซะเดี๋ยวนี้......แต่ฉันก็ไม่สามารถทิ้งพวกเค้าไปได้......ถ้าฉันตายไปพวกเค้าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร
.....ฉันได้เพียงแต่คิดว่าซักวันหนึ่ง.....
และฉันก็หมดลมหายใจ.....
ฉันเฝ้าฝันถึงอิสรภาพมาตลอดทั้งชีวิต.....
ในวัยเด็กฉันติดอยู่ในบ่วงการดูแลของผู้ปกครอง
.....ฉันได้เพียงแต่คิดว่าซักวันหนึ่ง.....
จนฉันเติบใหญ่เป็นวัยรุ่น แม้ฉันจะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแม่แล้วก็ตามที แต่ฉันก็ยังติดอยู่รั้วของมหาวิทยาลัย ฉันเลือกเรียนวิชาที่ฉันไม่ได้ชอบ เพื่อที่วันข้างหน้าที่ดีกว่า
.....ฉันได้เพียงแต่คิดว่าซักวันหนึ่ง.....
จนฉันเป็นผู้ใหญ่ ฉันต้องถูกพันธนาการจากหนี้สิน ทั้งบ้าน รถยนต์ สิ่งอำนวยความสะดวก ที่ฉันและภรรยาร่วมกันสร้างขึ้น เพื่อลูกๆของพวกเรา
......ฉันได้เพียงแต่คิดว่าซักวันหนึ่ง.....
ภายใต้หน้ากากออกซิเจนบนเตียงนอนของโรงพยาบาล ฉันหันไปมองภรรยา และลูกๆ ล้อมเตียงยืนร้องไห้ให้กับความเจ็บป่วยของฉัน.....มันเจ็บปวดเหลือเกิน.....เจ็บปวดจนฉันอยากจะขาดใจตายซะเดี๋ยวนี้......แต่ฉันก็ไม่สามารถทิ้งพวกเค้าไปได้......ถ้าฉันตายไปพวกเค้าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร
.....ฉันได้เพียงแต่คิดว่าซักวันหนึ่ง.....
และฉันก็หมดลมหายใจ.....