เถียงกับคนอื่นหลายครั้งแล้วหงุดหงิดครับ
มันจะต้องมี คห. ที่เชื่อเหลือเกินว่า คนดี คนเดินบนทางสีขาว คนที่ไม่เคยตุกติก ไม่เคยใช้วิธีการหมิ่นเหม่ศีลธรรม-กฏหมาย ไม่เคยมือเปื้อนเลือด จะประสบความสำเร็จ ก้าวหน้า และมีความสุขได้
โดยส่วนตัวผมไม่เคยเชื่อครับ ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่คนที่ประสบความสำเร็จเลย แค่คนธรรมดาๆ ทำงานทั่วๆ ไป การจะเอาตัวรอด มันก็ต้องทำเรื่องสีเทาๆ บ้าง ( บางทีก็เฉียดๆ ไปถึงสีดำ )
อย่างน้อยๆ ก็เช่น เห็นสิ่งไม่ถูกต้อง ก็นิ่งเฉยปล่อยไป ไม่อยากมีเรื่อง แต่ไม่ได้ไปรับผลประโยชน์อะไรกับเขา คนพวกนี้ก็จะบอกว่าคนนิ่งเฉยคือผิดด้วย เพราะส่งเสริมให้คนชั่วครองเมือง
หรือบางทีการทำงาน ก็ต้องใช้วิธีไม่สง่างามในการทำงาน เพราะคู่แข่งหรือเพื่อนร่วมงานคนไหนก็ทำ ถ้าไม่ทำก็อยู่ไม่รอดในวงการ คนพวกนี้ก็จะบอกว่าเพราะคุณไม่เก่งพอ สมควรตายหรือตกงานไปซะ อยู่ไปก็ไม่ได้จรรโลงสังคม
พวกเขาเชื่อว่าถ้าคุณเป็นคนเก่งจริง สามารถเดินบนทางสีขาว มือไม่ต้องเปื้อนเลือด ก็ประสบความสำเร็จและก้าวหน้าได้ แม้จะตกต่ำแค่ไหนก็ตาม หรือรอบข้างมีแต่คนทำผิดๆ แค่ไหนก็ตาม
รวมถึงจะไม่มีภัยอันตรายใดๆ กล้ำกรายเข้ามาได้ด้วย ถึงถูกปองร้าย คนปองร้ายก็จะแพ้ภัยตัวเอง
---------------------------
ผมสงสัยว่าคนแบบนี้มีอยู่จริง หนทางแบบนี้มันใช้กับโลกแห่งความเป็นจริงที่เจ็บจริงตายจริง ได้จริงๆ หรอครับ?
เห็นคนที่ประสบความสำเร็จ เอาจริงๆ ก็มีช่วงเวลาสีเทาๆ ในการเอาตัวรอด หรือสร้างเนื้อสร้างตัวกันทั้งนั้นนี่นะ มากน้อยก็แล้วแต่คน และเขาจะเล่าให้ฟังหรือเปล่าก็เท่านั้น
"คนดี สีขาว มือไม่เปื้อนเลือด" จะอยู่บนโลกนี้อย่างก้าวหน้าและมีความสุขได้จริงๆ หรือ?
มันจะต้องมี คห. ที่เชื่อเหลือเกินว่า คนดี คนเดินบนทางสีขาว คนที่ไม่เคยตุกติก ไม่เคยใช้วิธีการหมิ่นเหม่ศีลธรรม-กฏหมาย ไม่เคยมือเปื้อนเลือด จะประสบความสำเร็จ ก้าวหน้า และมีความสุขได้
โดยส่วนตัวผมไม่เคยเชื่อครับ ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่คนที่ประสบความสำเร็จเลย แค่คนธรรมดาๆ ทำงานทั่วๆ ไป การจะเอาตัวรอด มันก็ต้องทำเรื่องสีเทาๆ บ้าง ( บางทีก็เฉียดๆ ไปถึงสีดำ )
อย่างน้อยๆ ก็เช่น เห็นสิ่งไม่ถูกต้อง ก็นิ่งเฉยปล่อยไป ไม่อยากมีเรื่อง แต่ไม่ได้ไปรับผลประโยชน์อะไรกับเขา คนพวกนี้ก็จะบอกว่าคนนิ่งเฉยคือผิดด้วย เพราะส่งเสริมให้คนชั่วครองเมือง
หรือบางทีการทำงาน ก็ต้องใช้วิธีไม่สง่างามในการทำงาน เพราะคู่แข่งหรือเพื่อนร่วมงานคนไหนก็ทำ ถ้าไม่ทำก็อยู่ไม่รอดในวงการ คนพวกนี้ก็จะบอกว่าเพราะคุณไม่เก่งพอ สมควรตายหรือตกงานไปซะ อยู่ไปก็ไม่ได้จรรโลงสังคม
พวกเขาเชื่อว่าถ้าคุณเป็นคนเก่งจริง สามารถเดินบนทางสีขาว มือไม่ต้องเปื้อนเลือด ก็ประสบความสำเร็จและก้าวหน้าได้ แม้จะตกต่ำแค่ไหนก็ตาม หรือรอบข้างมีแต่คนทำผิดๆ แค่ไหนก็ตาม
รวมถึงจะไม่มีภัยอันตรายใดๆ กล้ำกรายเข้ามาได้ด้วย ถึงถูกปองร้าย คนปองร้ายก็จะแพ้ภัยตัวเอง
---------------------------
ผมสงสัยว่าคนแบบนี้มีอยู่จริง หนทางแบบนี้มันใช้กับโลกแห่งความเป็นจริงที่เจ็บจริงตายจริง ได้จริงๆ หรอครับ?
เห็นคนที่ประสบความสำเร็จ เอาจริงๆ ก็มีช่วงเวลาสีเทาๆ ในการเอาตัวรอด หรือสร้างเนื้อสร้างตัวกันทั้งนั้นนี่นะ มากน้อยก็แล้วแต่คน และเขาจะเล่าให้ฟังหรือเปล่าก็เท่านั้น