สวัสดีนะคะทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ😄
คือเราจะมาเล่าปัญหาของเราให้ฟังค่ะ เผื่อจะเป็นคติสอนใจหรือเตือนสติใครหลายๆคน
คือวันนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มค่ะ(กลุ่มเรามี20คน) แต่จริงๆเราทะเลาะกับเพื่อนแค่
3คน คือที่ทะเลาะกันเพราะเราน้อยใจเพื่อนที่เพื่อนไม่ใส่ใจเราเหมือนที่เราใส่ใจเพื่อน
ตอนที่ทะเลาะกันเราก็เดินเข้าไปหาเพื่อนตรงๆตอนนั้นก็ยังปกติดีอยู่ค่ะแต่พอไปโรงเรียนเพื่อนในกลุ่มก็ไม่มีใครคุยด้วยเลยค่ะ
คือเราแบบงงมากตอนนั้นแบบว่าเห้ยทำไมเป็นงี้ว้ะตอนนั้นยังดีๆกับกูอยู่เลยแล้วทำไมเป็นงี้ว้ะ
เป็นแบบนี้จนเราทนไม่ได้เราเลยเคลียร์กับเพื่อนดีๆ ตอนนั้นเราถามเพื่อนว่าเป็นไร เพื่อนก็บอกว่า
กูเสียความรู้สึกว่ะ ในสมองเราตอนนั้นคือ"กูไปทำไรให้เสียความรู้สึกว้ะ? กูน้อยใจเฉยๆกูผิดหรอว้ะ"
ประมาณนี้ค่ะ ตอนนั้นเราแบบเบลอสมงสมองไปหมดแล้วค่ะ สตั๊นสิค้ะ คือเพื่อนก็ซัดเราเต็มที่ค่ะ
บอกว่าเรางี่เง่าเอาแต่ใจ คือสาวนตัวของเราคือเป็นคนเฮฮาค่ะ รั่วมาก
เราไม่ค่อยโกรธหรือเกลียดใครง่ายๆคือแทบจะไม่มีอะไรแบบนี้ในสมองอ่ะค่ะ ส่วนมากก็แค่น้อยใจค่ะ
คือตอนนั้นรู้สึกว่าขาดเพื่อนไม่ได้ ต้องดีกันสิ ต้องดีกันให้ได้ แต่สุดท้ายก็ดีกันค่ะ แต่ทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิม
ความรู้สึกของเรามันเสียไปหมดแล้วค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนเพิ่งรู้จักกับเพื่อนค่ะ ไม่สนิท
มีคุยกันบ้างแต่ก็ไม่บ่อยค่ะ เราคิดว่าเรื่องมันจบไปแล้ว แต่จริงๆคือไม่ค่ะ
มีคนไปบอกพี่ของเราว่า"ไม่ชอบเราเรานิสัยไม่ดีเราโดนแบนทั้งสายม.3" แล้วพี่เราก็พูดแบบ
"อ๋อหรอ แล้วยังไงน้องเค้าไปเผาบ้านแกป่ะ น้องเค้าทำไรให้แกบอกหน่อยดิ"
ประมาณนี้ค่ะ คือเราไม่ได้รู้สึกว่าเราโดนแบนเพราะว่าที่โรงเรียนทุกคนก็ปกติดีส่วนเรา เราก็เหมือยเดิมค่ะ รั่วๆหลุดๆเหมือนเดิมค่ะ
คือเราไม่ได้โต้ตอบใครที่มาด่าเราทั้งนั้น เราคิดว่าถ้าเราไม่โต้ตอบเพื่อน เดี๋ยวสักพักเรื่องก็คงซาไปเอง
เราเฉยมาก เราทำปกติ เราทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น อต่ถามว่าเรารู้สึกแย่มั้ย
ตอบเลยว่ามากกก เราคือแบบ แม่ให้หนูย้ายโรงเรียนเถอะค่ะ แต่แม่ก็เซย์โนค่ะ
คือเราก็จะใช้ชีวิตแบบนี้ตลอดไปค่ะ เพราะเราจบแล้วเราไม่อะไรแล้ว
เราโตแล้วควรจะคิดได้แล้ว เราก็คิดได้จริงๆค่ะต่างกับเมื่อก่อนมาก
ต่างมากจนเรารู้สึกได้เองค่ะ เรารู้สึกว่าเราโตขึ้นค่ะ มีเหตุผลขึ้น
เราอยากให้เพื่อนคนที่เกลียดเราได้มีเหตุผลมากกว่านี้ค่ะ ถ้าเพื่อนยังอ่านกระทู้นี้เราจะบอกว่า
"แกเกลียดเค้าที่เค้าเป็นเค้าหรือเกลียดที่เพื่อนแกพาแกเกลียดเค้า?
เค้าไม่อยากให้แกทำนิสัยแบบนี้กับคนอื่นอีก
แกลองเอาใจเขามาใส่ใจเราดูบ้างนะ แกลองย้อนมองตัวเองให้ดีก่อนค่อยไปพูดให้คนอื่น
เดี๋ยวเขาจะว่าแกได้ แกลองใช้เหตุผลคุยกันดู แกลองคิดดูดีๆอีกทีนะ
ว่าแกเกลียดเค้าเพราะอะไร แล้วมันสมควรต้องเกลียดเค้าขนาดจนต้องไปบอกให้คนอื่นเกลียดเค้าด้วยมั้ย
หรือแกคิดว่าสิ่งที่แกทำอยู่มันดีแล้วแกก็ทำต่อไปเถอะถ้างั้นน่ะ
👉มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด👈
ปล.โรงเรียนเราเป็นสหนะเราสนิทกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง
ทะเลาะกับเพื่อนตอนม.3 ลองอ่านดู
คือเราจะมาเล่าปัญหาของเราให้ฟังค่ะ เผื่อจะเป็นคติสอนใจหรือเตือนสติใครหลายๆคน
คือวันนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มค่ะ(กลุ่มเรามี20คน) แต่จริงๆเราทะเลาะกับเพื่อนแค่
3คน คือที่ทะเลาะกันเพราะเราน้อยใจเพื่อนที่เพื่อนไม่ใส่ใจเราเหมือนที่เราใส่ใจเพื่อน
ตอนที่ทะเลาะกันเราก็เดินเข้าไปหาเพื่อนตรงๆตอนนั้นก็ยังปกติดีอยู่ค่ะแต่พอไปโรงเรียนเพื่อนในกลุ่มก็ไม่มีใครคุยด้วยเลยค่ะ
คือเราแบบงงมากตอนนั้นแบบว่าเห้ยทำไมเป็นงี้ว้ะตอนนั้นยังดีๆกับกูอยู่เลยแล้วทำไมเป็นงี้ว้ะ
เป็นแบบนี้จนเราทนไม่ได้เราเลยเคลียร์กับเพื่อนดีๆ ตอนนั้นเราถามเพื่อนว่าเป็นไร เพื่อนก็บอกว่า
กูเสียความรู้สึกว่ะ ในสมองเราตอนนั้นคือ"กูไปทำไรให้เสียความรู้สึกว้ะ? กูน้อยใจเฉยๆกูผิดหรอว้ะ"
ประมาณนี้ค่ะ ตอนนั้นเราแบบเบลอสมงสมองไปหมดแล้วค่ะ สตั๊นสิค้ะ คือเพื่อนก็ซัดเราเต็มที่ค่ะ
บอกว่าเรางี่เง่าเอาแต่ใจ คือสาวนตัวของเราคือเป็นคนเฮฮาค่ะ รั่วมาก
เราไม่ค่อยโกรธหรือเกลียดใครง่ายๆคือแทบจะไม่มีอะไรแบบนี้ในสมองอ่ะค่ะ ส่วนมากก็แค่น้อยใจค่ะ
คือตอนนั้นรู้สึกว่าขาดเพื่อนไม่ได้ ต้องดีกันสิ ต้องดีกันให้ได้ แต่สุดท้ายก็ดีกันค่ะ แต่ทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิม
ความรู้สึกของเรามันเสียไปหมดแล้วค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนเพิ่งรู้จักกับเพื่อนค่ะ ไม่สนิท
มีคุยกันบ้างแต่ก็ไม่บ่อยค่ะ เราคิดว่าเรื่องมันจบไปแล้ว แต่จริงๆคือไม่ค่ะ
มีคนไปบอกพี่ของเราว่า"ไม่ชอบเราเรานิสัยไม่ดีเราโดนแบนทั้งสายม.3" แล้วพี่เราก็พูดแบบ
"อ๋อหรอ แล้วยังไงน้องเค้าไปเผาบ้านแกป่ะ น้องเค้าทำไรให้แกบอกหน่อยดิ"
ประมาณนี้ค่ะ คือเราไม่ได้รู้สึกว่าเราโดนแบนเพราะว่าที่โรงเรียนทุกคนก็ปกติดีส่วนเรา เราก็เหมือยเดิมค่ะ รั่วๆหลุดๆเหมือนเดิมค่ะ
คือเราไม่ได้โต้ตอบใครที่มาด่าเราทั้งนั้น เราคิดว่าถ้าเราไม่โต้ตอบเพื่อน เดี๋ยวสักพักเรื่องก็คงซาไปเอง
เราเฉยมาก เราทำปกติ เราทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น อต่ถามว่าเรารู้สึกแย่มั้ย
ตอบเลยว่ามากกก เราคือแบบ แม่ให้หนูย้ายโรงเรียนเถอะค่ะ แต่แม่ก็เซย์โนค่ะ
คือเราก็จะใช้ชีวิตแบบนี้ตลอดไปค่ะ เพราะเราจบแล้วเราไม่อะไรแล้ว
เราโตแล้วควรจะคิดได้แล้ว เราก็คิดได้จริงๆค่ะต่างกับเมื่อก่อนมาก
ต่างมากจนเรารู้สึกได้เองค่ะ เรารู้สึกว่าเราโตขึ้นค่ะ มีเหตุผลขึ้น
เราอยากให้เพื่อนคนที่เกลียดเราได้มีเหตุผลมากกว่านี้ค่ะ ถ้าเพื่อนยังอ่านกระทู้นี้เราจะบอกว่า
"แกเกลียดเค้าที่เค้าเป็นเค้าหรือเกลียดที่เพื่อนแกพาแกเกลียดเค้า?
เค้าไม่อยากให้แกทำนิสัยแบบนี้กับคนอื่นอีก
แกลองเอาใจเขามาใส่ใจเราดูบ้างนะ แกลองย้อนมองตัวเองให้ดีก่อนค่อยไปพูดให้คนอื่น
เดี๋ยวเขาจะว่าแกได้ แกลองใช้เหตุผลคุยกันดู แกลองคิดดูดีๆอีกทีนะ
ว่าแกเกลียดเค้าเพราะอะไร แล้วมันสมควรต้องเกลียดเค้าขนาดจนต้องไปบอกให้คนอื่นเกลียดเค้าด้วยมั้ย
หรือแกคิดว่าสิ่งที่แกทำอยู่มันดีแล้วแกก็ทำต่อไปเถอะถ้างั้นน่ะ
👉มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด👈
ปล.โรงเรียนเราเป็นสหนะเราสนิทกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง