แอบรักคนเคยคุยในเน็ตมา4ปี สุดท้ายเราก็ได้คุยกัน อีกครั้ง

มันเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับผม เมื่อ 6 ปีก่อน เป็นความรักแบบ ช-ช คับถึงมันจะนานมาแล้ว แต่เราคงไม่สามารถลืมความรู้สึกดีๆได้หรอกครับ ทุกวันนี้ผมยังยิ้มเมื่อนึกถึงมัน เรื่องมันเกิดขึ้นว่า ตอนนั้นอยู่มัธยมต้นช่วงนั้นแอพหาคู่ยังไม่มีนะครับ มีแต่อีเมล์ไปโพสหาคู่ตามเว็ปไซต์ (ใช่คับมันดู รอแอดอ มากพึ่งมอต้นเอง) อย่าด่านะคับบ ตอนนี้สำนึกแล้วว ก็คุยไปเรื่อยๆใช่มั้ยครับพอมาวันนึง เราก็แอดเมล์คนหนึ่งคนไป ย่อว่า"M"นะคับ ด้วยอะไรก็แล้วแต่เราก็ได้ทำความรู้จักกัน มันเป็นความรู้สึกพิเศษมากๆเลยนะครับ เราเข้ากันได้ดี คุยกันภาษาเดียวกัน  ตอนนั้นยังเด็กความเข้าใจทางความรักมันก็มีแค่นั้นแหละฮะ รักไปสติสะตังก็ไม่ตามไปด้วยเท่าไหร ให้ไปเต็ม100 หวังว่าจะได้กลับมา คุยกันไปเดือนกว่าเราก็นัดเจอกัน จำได้เลยคับว่าตื่นเต้นมาก จะไปดูหนังกันหลังผมเลิกเรียน วันนั้นผมไม่เตะบอลเลยคับทั้งที่เล่นทุกพักเที่ยงเพราะกลัวตัวเหม็น 555 เลิกเรียนก็รีบดิ่งไปห้างเลยครับ ก็มันอยากเจอนิ เราก็ยืนรออยู่คุยกันในโทรสับ คนที่เคยนัดแบบนี้คงรู้นะครับ เราจะหากันเจอได้โดยการบอกสีเสื้อ สีกางเกงการแต่ตัวของเรา เพราะตอนนั้นเห็นหน้าก็คือรูปดิสในmsnนั้นแหละครับ เวปแคมก็ไม่ได้ซื้อ กลับมาที่เรื่อง พอเจอกันก็สั่นเลย555 กลายเป็นคนเรียบร้อยผิดปกติ ก็เขินนิหว่า ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ผมจะไปแกัไขช่วงเวลานี้ เราผมเมคตัวเองขึ้นมาใหม่หมด ทำทุกอยากให้ดูดีหวังว่าเขาจะประทับใจ เราไม่เป็นตัวของตัวเองเลย TT แต่มีเรื่องน่าดีใจที่เราได้จับมือกันด้วยตอนดูหนังงงงด้วยย เขามาจับเองนะะ ไม่ได้แรดขนาดนั้น5555 (แต่กูก็ให้เขาจับนิเออก็แรดอยู่ดีว่ะ)  แต่คือดูหนังไม่รู้เรื่องเลยเอาจิงๆ สมาธิกูอยู่ที่มือที่เขาจับเนี่ย 555555 หนังจบก็เขินหนักกว่าเก่าอีก โอ้ยตายชีวิต แต่เขามีธุระต่อดูเสดเลยต่างคนต่างกลับ ตามนั้นน กลับมาบ้านก็คุยในmsnกัน ถามฟีคแบคหน่อย อิอิ เขาก้บอกว่ารู้สึกดีนะ น่อวว เราก็บอกว่า ดีเหมือนกัน ฟินๆเลยตอนนั้น ใสมากก อยากกลับไปตบหัวเกรียนตัวเอง หลังจากนั้น เหตุการเปลี่ยนไป เริ่มคุยน้องลง อ่ะเราก้เข้าใจเพราะเขาให้เหตุผลว่าทำงาน หรือไปเตะบอลมั้งล่ะ ก็เข้าใจอยู่ดี หลังๆเริ่มหนัก สมัยนั้น BB กับ hi5 เริ่มมาละ (เก่ามากก)  เราก็ไปดูhi5เขาตามปกติ แต่เหมือนมีอะไรบางอย่าง เอาตรงๆก็ เหมือนคุยกับอีกคนอยู่อ่ะ (ตอนนั้นก็ยังไม่เป็นอะไรกันนะครับ) ละก็อัพสเตตัสแบบ ก็ไม่ได้หมายถึงเราอ่ะ "เวลาคุยด้วยมีความสุขจัง" เอิ่ม เมื่อคืนเราไม่ได้คุยกันป่ะพี่ มาได้ไง เพราะเขาบอกว่าลืมBBไว้ที่สนามบอลเลยโทรไปไม่รับ คิดในใจ คนเราลืมโทรสับกลับไปเอาสิว่ะ  แต่ตอนนั้นคือว้าวุ่นมาก จำได้ว่าคืนนั้นโทไป 40 กว่าสาย นอนไม่หลับ ร้องไห้มั้งล่ะ คือหนักมาก ตื่นเช้ามา ไม่เรียกว่าตื่น คือไม่ได้นอน โทไปอีก จนเขารับเว้ยยยยย ตอนนั้นดีใจเหมือนได้แชมป์บอลโลก รับสายเขาก็บอกว่าเออมาเอาโทรสับแล้ว กลับบ้านนอนก่อนนะ คือตอนนั้นยังไงก็ได้คืออย่างน้อยรับสายแล้วก็โอเคอ่ะ บอกไปว่าตื่นแล้วทักมานะ วันนั้นก็รอเลยคับ เพื่อนชวนไปเตะบอล บอกไม่ไป กลัวเขาโทมาแล้วไม่รับ เดี๋ยวโทรกลับไปไม่รับก็ไม่ได้คุยกันอีก แต่แล้วเขาก็ไม่โทรมา จนเราต้อง BB ไปเขาถึงตอบกลับมาว่าตื่น(นานแล้ว) เราก็ถามไปว่าไปตอบจะทักมาไง เขาก็บอกว่าพ่อมาปลุกไปทำงาน เลยลืมไม่มีเวลา เราก็เคคับเข้าใจ จนมีวันนึงหว่ะ วันนั้นเจ็บมากถึงมากที่สุด ตื่นเช้ามาเห็นในmsnเขาตั้งสเตตัสเป็นวันที่คือวันที่เมื่อวาน เราคิดได้เลย ไม่ต้องหลอกตัวเอง วันคบแน่ๆ เราไม่กล้าไปถามเขาอ่ะ วันนั้นไม่ได้ทักไปเลยนะเขาก็ไม่ได้ทักมาด้วย หลังๆเราจะเป็นคนทักตลอด ลืมบอกว่าผมก็ไม่ได้ไปถามเขานะครับว่าเออคุยกับคนอื่นอยู่หรอ เพราะกลัวว่ามันจะล้ำความเป็นส่วนตัวเขา กลัวเขารำคาน แล้วเราก็ไม่มีสิทธิไปหึงหวงเขา เราเลยไปถามพี่ที่เป็นเพื่อน ว่าเนี่ย "m" เขามีแฟนแล้วใช่มั้ย เขาก็ตอบว่า "ใช่" จี้ดดดดดด เลยถามอีกว่ากับ คนนี้ใช่มั้ย (คือเราก็สืบมาพอสมควรนะ) ก็บอกว่าใช่อีก คราวนี้พังเลยคร้าบบบ เส้นความอดทนแตก โทรไปเลยคับ ไม่รับด้วย โทรไปรัวๆเลย ทั้ง bb ทั้งใน hi5 จนเขารับสายจนได้ด้วยน้ำเสียงว่าแบบโมโหว่า โทมาทำไมตั้งหลายสาย บ้าหรือป่าว เราก็สอบถามความจริงเลยครับ ว่ามีแฟนแล้วหรอ "ใช่" ไปคบกันได้ยังไงคุยกันตอนไหน เขาก็ว่า งี้ๆๆ เราเลยถามไปว่าแล้วเราละ คุยกันที่ผ่านมาคืออะไรหรอ หมายความว่าไง เรานึกว่าทุกอย่างจะไปได้ด้วยดี เขาก็ขอโทดอ่ะคับ แต่ตอนนั้นเอาเข้าจริงผมเลือกที่จะเก็บไว้ในใจมากกว่าเพราะเราไม่ใช่แฟนเขา สถานะอะไรก็ไม่มีเป็นแค่"คนคุยด้วย"เท่านั้น  เราเลือกที่จะออกมาดีๆเอง งั้นเป็นพี่น้องกันก็ได้ ขอให้คบกันดีๆนะครับ หลังเราก็คุยกันน้อยลง คำเรียกกลายมาเป็น มีคำว่าพี่และน้องนำหน้าชื่อภายในเวลาข้ามคืน ตอนนั้นซึมเศร้ามากน้ำหนักลงมา4 โล (พอมานึกตอนนี้มันก็เป็นข้อดีแหะน้ำหนักลงเนี่ย) อารมณ์คนอกหักเลยครับฟังเพลงเศร้าๆ กลับไปดูแชทเก่าๆ ไปดูรูปเขา ไปเห็นสถานะสเตตัสที่มีความสุขของเขา มาเจ็บมากจริงๆ สำหรับเด็กมอต้นใสใสคนนึง (หรา) จนสุดท้ายวันนึงผมได้พิมพ์ไปในmsnเป็นประโยคสุดท้ายที่ไม่หวังการตอบกลับมา พิมพ์ไปเสด บลอคทุกอย่าง เปลี่ยนเบอร์ ลบพิน ตัดใจกลับมาอยู่กลับตัวเองเพื่อนจะได้ ลืมๆ เขาไปสักที แต่มันไม่ว่ะะ!!! ลืมคนๆนึงไม่ได้ตั้ง4ปี แล้วไม่มีแฟนด้วยนะ จะว่าง่ายๆคือยึดติดอ่ะคับ ยังคงคิดถึงทุกวัน กดดูรูปเขาที่ถึงมันยังผ่านมาแล้วก้เก็บไว้ดู ฟังเพลงที่เขาชอบ กดฟังทีไรก็พร้อมร้องไห้เลย มันน่าตลกตรงที่ครั้งนึง เรายังเก็บเบอร์เขาไว้อยู่ ตอนนั้นเลยลองโทรไป(เราเปลี่ยนเบอร์แล้ว) เขารับปุ้ป เราก็เงียบคือขอให้ได้ยินเสียง "hello"แค่2-3ทีก็ดีใจแล้ว แล้วก็ว่างไป ไม่กล้าพูดออกไป สุดท้ายเป็นไงเราเศร้ากว่าเดิม มาถึงตอนนี้ย้อนกลับไปคิดว่ามันคือความรักมั้ย ตอบว่าใช่นะครับ ถึงแม้ตอนนั้นความคิดภาวะต่างๆยังเด็กมาก แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่ผมได้ให้คนๆนึกมากที่สุด มากกว่าทุกคนจนมาถึงตอนนี้ ผมคิดแล้วว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วไม่ได้คุยกันอีกแล้วตลอดไป แต่ความหวังแล้งๆมันก็ยังมี คริสมัสปีนึง ตอนมอปลาย ครูให้เราเขียนการ์ดวันคริสมัสส่ง เราก็เลย เขียนไปว่า ขอให้ได้พบกันอีกสักครั้งเถอะ ได้กลับมาคุยกันอีก เราก็เขียนไปเชิงระบายความในใจแหละ มันไม่เป็นจริงหรอก ทำส่งเอาคะแนนวุ้ยยย แต่!!!!!!!!!!!!!!! ซานต้าครอสเหมือนได้ยินคำขอของผม ซาต้าเลยให้ของขวัญปีใหม่ในวันที่1มกราคมของปีถัดมาเลยย ปฎิหารมีจริงๆด้วยยย...