คราวที่แล้วเล่าเรื่องสั้นๆไปละ คราวนี้จะเล่าเรื่องที่กลัวที่สุดดีกว่า วันนี้งานโล่งๆมาเล่าเรื่องผีเล่นๆให้ฟังกันดีกว่า
ในช่วงสมัยเด็กของเรา เราเจอผี วิญญาณ เจ้าที่ค่อนข้างบ่อย ทั้งๆที่ตอนเด็กกลัวมากไม่อยากเจอ ส่วนตอนนี้ชินละแต่เจอน้อยลง
แต่ในบรรดาเรื่องที่เจอ มีเรื่องนี้แหละที่นึกแล้วยังขนลุกไม่หาย...คุณแม่ยังบอกว่า นึกว่าจะเสียเราจากเหตุการณ์นี้ไปแล้วด้วยซ้ำ
บ้านเราเป็นบ้านหลังใหญ่อยู่เกือบสุดซอย... ตอนนั้นน่าจะอายุสักประมาณหกขวบ เป็นวัยกำลังซนทีเดียว
มีวันนึงเพื่อนที่อยู่ถัดไปสองซอยนัดไปกินข้าวกันที่บ้าน ก็มีเพือนๆไปรวมกันสี่ห้าคน จากนั้นขากลับเรากับเพื่อนอีกสองคนก็กลับมาด้วยกันโดยปั่นจักรยาน
ด้วยความที่เราเป็นคนตัวเล็กสุดในกลุ่มจึงปั่นช้ากว่าเพื่อน เพื่อนสองคนปั่นไปถึงบ้านเราแล้วรออยู่หน้าบ้าน แต่เราพึ่งมาถึงครึ่งทาง ซึ่งมันจะเป็นสะพานคล่อมลำธารเล็กๆอยู่ ซึ่งข้างๆลำธารก็จะเป็นทางเดินแคบๆ ติดกับกำแพงบ้านหลังนึง
ตอนนั้นพอปั่นมาถึงเนิน รู้สึกเหนื่อยก็เลยพักขา เห็นเพื่อนเรียกอยู่หน้าบ้าน ทำไมรู้สึกบ้านไกล แต่ช่วงที่กำลังพักอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงคนเดินเหยียบหญ้า
เสียงดัง
"สวบๆ"
ตอนนั้นเสียงดันไวกว่าความคิดหันไปตอบทันทีว่า
"ใครน่ะ"
พอหันไปดูไม่มีใคร แต่เสียงเดินยังคนดังต่อเนื่อง
"สวบ" เสียงเหมือนดังก้องเข้ามาในใจทีเดียว บอกไม่ถูกมันเหมือนเรารับรู้เลยทั้งๆที่ไม่มีเสียง
พยายามหันซ้ายหันขวาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงมาจากไหนจนในที่สุด ก้เห็นหญ้ายวบเป็นรอยเท้าคน มันยวบแบบคนเดินคนเดียว และที่สำคัญมันใกล้เรามาเรื่อยๆ
จำได้ว่าตอนนั้นกลัวมาก เหมือนร้องเสียงดัง กลับบ้านตอนไหนก็ยังจำตัวเองไม่ได้รู้แต่ว่ากลัวมาก แต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้น
............................
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะ โดนเรียกทำงานละ แวบนึง
ประสบการณ์สยองที่สุดในวัยเด็ก
ในช่วงสมัยเด็กของเรา เราเจอผี วิญญาณ เจ้าที่ค่อนข้างบ่อย ทั้งๆที่ตอนเด็กกลัวมากไม่อยากเจอ ส่วนตอนนี้ชินละแต่เจอน้อยลง
แต่ในบรรดาเรื่องที่เจอ มีเรื่องนี้แหละที่นึกแล้วยังขนลุกไม่หาย...คุณแม่ยังบอกว่า นึกว่าจะเสียเราจากเหตุการณ์นี้ไปแล้วด้วยซ้ำ
บ้านเราเป็นบ้านหลังใหญ่อยู่เกือบสุดซอย... ตอนนั้นน่าจะอายุสักประมาณหกขวบ เป็นวัยกำลังซนทีเดียว
มีวันนึงเพื่อนที่อยู่ถัดไปสองซอยนัดไปกินข้าวกันที่บ้าน ก็มีเพือนๆไปรวมกันสี่ห้าคน จากนั้นขากลับเรากับเพื่อนอีกสองคนก็กลับมาด้วยกันโดยปั่นจักรยาน
ด้วยความที่เราเป็นคนตัวเล็กสุดในกลุ่มจึงปั่นช้ากว่าเพื่อน เพื่อนสองคนปั่นไปถึงบ้านเราแล้วรออยู่หน้าบ้าน แต่เราพึ่งมาถึงครึ่งทาง ซึ่งมันจะเป็นสะพานคล่อมลำธารเล็กๆอยู่ ซึ่งข้างๆลำธารก็จะเป็นทางเดินแคบๆ ติดกับกำแพงบ้านหลังนึง
ตอนนั้นพอปั่นมาถึงเนิน รู้สึกเหนื่อยก็เลยพักขา เห็นเพื่อนเรียกอยู่หน้าบ้าน ทำไมรู้สึกบ้านไกล แต่ช่วงที่กำลังพักอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงคนเดินเหยียบหญ้า
เสียงดัง
"สวบๆ"
ตอนนั้นเสียงดันไวกว่าความคิดหันไปตอบทันทีว่า
"ใครน่ะ"
พอหันไปดูไม่มีใคร แต่เสียงเดินยังคนดังต่อเนื่อง
"สวบ" เสียงเหมือนดังก้องเข้ามาในใจทีเดียว บอกไม่ถูกมันเหมือนเรารับรู้เลยทั้งๆที่ไม่มีเสียง
พยายามหันซ้ายหันขวาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงมาจากไหนจนในที่สุด ก้เห็นหญ้ายวบเป็นรอยเท้าคน มันยวบแบบคนเดินคนเดียว และที่สำคัญมันใกล้เรามาเรื่อยๆ
จำได้ว่าตอนนั้นกลัวมาก เหมือนร้องเสียงดัง กลับบ้านตอนไหนก็ยังจำตัวเองไม่ได้รู้แต่ว่ากลัวมาก แต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้น
............................
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะ โดนเรียกทำงานละ แวบนึง