สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ โปรดแสดงความคิดเห็นเบาๆเพราะๆนะคะ^^ พอดีตอนนี้กำลังมีน้องอยู่ค่ะ ยังไม่อยากตกใจในความคิดเห็นจนสะเทือนถึงลูก 555555 ขำๆค่ะ
สามีของเราเป็นชาวใต้หวันค่ะ แต่ว่าอยู่ที่เมืองไทยมา 20 ปีแล้ว เค้าเป็นคนวางแผนล่วงหน้าทุกอย่างในทุกๆเรื่อง ตรงเวลา และทำในสิ่งที่รับปากได้เสมอ ตอนนี้เรากำลังท้อง เค้าจึงเริ่มวางแผนเรื่องการเงินในอนาคต เพราะเราสองคนชอบท่องเที่ยวมาก ถ้าหากมีลูกแล้ว เราต้องแบ่งส่วนที่ใช้ท่องเที่ยวเพื่อลูกด้วย เรื่องการศึกษานั้นสำคัญมาก เพราะลูกไม่ได้เรียนแค่สองสามปี ค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายเพื่อการศึกษาลูกนั้นเยอะมาก แต่สามีไม่ได้เครียดเรื่องเงินค่ะ เขาแค่ต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่วางแผนไว้ เพราะถ้าเขารู้ว่าจำนวนเงินที่เหลือที่สามารถใช้ได้มีเท่าไหร่ เราก็สามารถตัดสินใจเลือกปลายทางที่ท่องเที่ยวได้ เหลือเยอะก็เที่ยวไกล เหลือน้อยก็เที่ยวประหยัด ก็ไม่เป็นไร เอาอนาคตลูกก่อน
ค่าใช้จ่ายของโรงเรียนรัฐบาลกับนานาชาติมันต่างกันมาก อันนี้ก็รู้ๆกันอยู่แล้ว เราเรียนโรงเรียนรัฐบาลมาค่าเทอมเรายังไม่ถึงเศษเสี้ยวของสามีเราเลยค่ะ สามีเรียนนานาชาติ ค่าเทอมเป็นแสนค่ะ แล้วเค้าเรียนมาตั้งแต่อนุบาล แน่นอนว่าเขาก็ต้องอยากให้ลูกได้เรียนที่นานาชาติเหมือนกันกับเขา เราไม่ได้แอนตี้โรงเรียนนานาชาตินะคะ สามีจบนานาชาติมา เขาเป็นคนนิสัยดีมาก เพื่อนๆเขาก็ดีๆทั้งนั้น ไม่มีแบบไปหาเรื่องทะเลาะวิวาทกับโรงเรียนอื่น เสพยา มั่วสุม โดดเรียน คือเรื่องแบบนี้เขาและเพื่อนๆของเราไม่เคยทำเลยค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเด็กคนอื่นๆจะทำแบบนี้รึป่าวนะ เราก็ไม่รู้ คือโดยรวมแล้ว เรารู้สึกว่าเด็กนานาชาติความประพฤติค่อนข้างดี
"ถ้าอย่างงั้นก็เรียนนานาชาติไปดิ"
แต่เราในฐานะที่เคยเรียนจากโรงเรียนรัฐบาลมา
เรารู้ว่าสังคมของเด็กโรงเรียนรัฐบาลเป็นยังไงค่ะ ในความคิดเรา เด็กที่เรียนโรงเรียนรัฐบาลจะเกเรกว่า เราคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กจะเกเร ถ้าเขาอายุมากขึ้นเค้าจะคิดได้เอง เราอยากให้ลูกผ่านประสบการณ์แย่ๆบ้าง เพื่อให้เค้าแข็งแกร่งและมีภูมิต้านทานในหัวใจ ไม่ใช่ว่า ชีวิตไม่เคยทุกข์เลย แล้วหนูจะรู้จักความสุขได้ยังไงลูก เราเคยลำบากมากก่อนที่เราจะมาเจอสามีคนนี้ แฟนเก่าเราแย่ทุกคน พอเรามาเจอสามีเรา แหวนแต่งงานแพงๆเราก็ไม่เอา เราแค่มีเขาในชีวิตก็พอ เพราะเราตระหนักแล้วว่าเขาคือผู้ชายที่ดีสุดที่เราเคยมี ซื่อสัตย์ และรักเรามาก มันหาไม่ได้แล้ว เราอยากให้ลูกเป็นคนแบบนั้น เป็นคนแข็งแกร่ง รู้จักโลก ให้เขาได้อยู่กับคนเยอะๆ นิสัยแตกต่าง เจอคนแย่ๆบ้าง เพื่อให้เขาได้รู้ว่า คนแบบไหนคือคนดี แล้วเขาจะได้เลือกคบคนดีๆ
สามีก็เห็นด้วยกับความคิดเรา เขาคิดว่า ถ้าลูกไปอยู่กับคนที่ฐานะด้อยกว่าเขา เขาจะได้รู้ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่มีอยู่ทุกวันนี้ ดีกว่าอยู่กับเพื่อนที่รวยๆแล้วไม่รู้ค่าของเงิน จนกลายเป็นว่า คิดว่าทุกอย่างในชีวิตมันง่าย
แต่สิ่งที่เรากลัวคือ กลัวเขาจะเป็นคนไม่ดีไปเลย ทำลูกคนอื่นท้องงี้ ติดยางี้ โดดเรียนงี้ ทะเลาะวิวาทจนถูกฆ่าตายงี้ กลัวว่ากว่าเขาจะคิดได้ เขาก็สูญเสียมากมายแล้ว โอ้ว เราคิดไกลจริงๆนะเนี่ย คือเคยผ่านชีวิตวัยรุ่นมาไง เห็นมาเยอะ เลยกลัว
แต่ถ้าผ่านมาได้ก็จะเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กนานาชาติวัยเดียวกันซะอีก สามีเราบอกตอนเค้าอายุ 19 เค้ายังเล่นเกมส์อยู่บ้าน ขอตังค์แม่ไปวันๆอยู่เลย ส่วนเราหาเงินเองตั้งแต่อายุ 14 ให้เงินแม่ใช้ตั้งแต่อายุ 16 แล้ว อายุ 19 เราก็ซื้อของแพงๆได้เองแล้ว โน้ตบุ๊ค มือถือ ตู้เย็น ทีวี ไมโครเวฟ แถมเช่าหออยู่เองด้วย เรียนราม แล้วก็ทำงาน อวดชิหายเลย แต่เราทำได้จริงๆนะ ^^
แล้วคุณคิดว่าอย่างไรบ้างคะ เป็นคุณจะให้เราเรียนที่ไหน
จะให้ลูกเข้าโรงเรียนรัฐบาลหรือนานาชาติดีค่ะ ถ้าเน้นให้ลูกเป็นคนนิสัยดี รู้จักปรับตัว และเห็นใจผู้อื่นค่ะ
สามีของเราเป็นชาวใต้หวันค่ะ แต่ว่าอยู่ที่เมืองไทยมา 20 ปีแล้ว เค้าเป็นคนวางแผนล่วงหน้าทุกอย่างในทุกๆเรื่อง ตรงเวลา และทำในสิ่งที่รับปากได้เสมอ ตอนนี้เรากำลังท้อง เค้าจึงเริ่มวางแผนเรื่องการเงินในอนาคต เพราะเราสองคนชอบท่องเที่ยวมาก ถ้าหากมีลูกแล้ว เราต้องแบ่งส่วนที่ใช้ท่องเที่ยวเพื่อลูกด้วย เรื่องการศึกษานั้นสำคัญมาก เพราะลูกไม่ได้เรียนแค่สองสามปี ค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายเพื่อการศึกษาลูกนั้นเยอะมาก แต่สามีไม่ได้เครียดเรื่องเงินค่ะ เขาแค่ต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่วางแผนไว้ เพราะถ้าเขารู้ว่าจำนวนเงินที่เหลือที่สามารถใช้ได้มีเท่าไหร่ เราก็สามารถตัดสินใจเลือกปลายทางที่ท่องเที่ยวได้ เหลือเยอะก็เที่ยวไกล เหลือน้อยก็เที่ยวประหยัด ก็ไม่เป็นไร เอาอนาคตลูกก่อน
ค่าใช้จ่ายของโรงเรียนรัฐบาลกับนานาชาติมันต่างกันมาก อันนี้ก็รู้ๆกันอยู่แล้ว เราเรียนโรงเรียนรัฐบาลมาค่าเทอมเรายังไม่ถึงเศษเสี้ยวของสามีเราเลยค่ะ สามีเรียนนานาชาติ ค่าเทอมเป็นแสนค่ะ แล้วเค้าเรียนมาตั้งแต่อนุบาล แน่นอนว่าเขาก็ต้องอยากให้ลูกได้เรียนที่นานาชาติเหมือนกันกับเขา เราไม่ได้แอนตี้โรงเรียนนานาชาตินะคะ สามีจบนานาชาติมา เขาเป็นคนนิสัยดีมาก เพื่อนๆเขาก็ดีๆทั้งนั้น ไม่มีแบบไปหาเรื่องทะเลาะวิวาทกับโรงเรียนอื่น เสพยา มั่วสุม โดดเรียน คือเรื่องแบบนี้เขาและเพื่อนๆของเราไม่เคยทำเลยค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเด็กคนอื่นๆจะทำแบบนี้รึป่าวนะ เราก็ไม่รู้ คือโดยรวมแล้ว เรารู้สึกว่าเด็กนานาชาติความประพฤติค่อนข้างดี
"ถ้าอย่างงั้นก็เรียนนานาชาติไปดิ"
แต่เราในฐานะที่เคยเรียนจากโรงเรียนรัฐบาลมา
เรารู้ว่าสังคมของเด็กโรงเรียนรัฐบาลเป็นยังไงค่ะ ในความคิดเรา เด็กที่เรียนโรงเรียนรัฐบาลจะเกเรกว่า เราคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กจะเกเร ถ้าเขาอายุมากขึ้นเค้าจะคิดได้เอง เราอยากให้ลูกผ่านประสบการณ์แย่ๆบ้าง เพื่อให้เค้าแข็งแกร่งและมีภูมิต้านทานในหัวใจ ไม่ใช่ว่า ชีวิตไม่เคยทุกข์เลย แล้วหนูจะรู้จักความสุขได้ยังไงลูก เราเคยลำบากมากก่อนที่เราจะมาเจอสามีคนนี้ แฟนเก่าเราแย่ทุกคน พอเรามาเจอสามีเรา แหวนแต่งงานแพงๆเราก็ไม่เอา เราแค่มีเขาในชีวิตก็พอ เพราะเราตระหนักแล้วว่าเขาคือผู้ชายที่ดีสุดที่เราเคยมี ซื่อสัตย์ และรักเรามาก มันหาไม่ได้แล้ว เราอยากให้ลูกเป็นคนแบบนั้น เป็นคนแข็งแกร่ง รู้จักโลก ให้เขาได้อยู่กับคนเยอะๆ นิสัยแตกต่าง เจอคนแย่ๆบ้าง เพื่อให้เขาได้รู้ว่า คนแบบไหนคือคนดี แล้วเขาจะได้เลือกคบคนดีๆ
สามีก็เห็นด้วยกับความคิดเรา เขาคิดว่า ถ้าลูกไปอยู่กับคนที่ฐานะด้อยกว่าเขา เขาจะได้รู้ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่มีอยู่ทุกวันนี้ ดีกว่าอยู่กับเพื่อนที่รวยๆแล้วไม่รู้ค่าของเงิน จนกลายเป็นว่า คิดว่าทุกอย่างในชีวิตมันง่าย
แต่สิ่งที่เรากลัวคือ กลัวเขาจะเป็นคนไม่ดีไปเลย ทำลูกคนอื่นท้องงี้ ติดยางี้ โดดเรียนงี้ ทะเลาะวิวาทจนถูกฆ่าตายงี้ กลัวว่ากว่าเขาจะคิดได้ เขาก็สูญเสียมากมายแล้ว โอ้ว เราคิดไกลจริงๆนะเนี่ย คือเคยผ่านชีวิตวัยรุ่นมาไง เห็นมาเยอะ เลยกลัว
แต่ถ้าผ่านมาได้ก็จะเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กนานาชาติวัยเดียวกันซะอีก สามีเราบอกตอนเค้าอายุ 19 เค้ายังเล่นเกมส์อยู่บ้าน ขอตังค์แม่ไปวันๆอยู่เลย ส่วนเราหาเงินเองตั้งแต่อายุ 14 ให้เงินแม่ใช้ตั้งแต่อายุ 16 แล้ว อายุ 19 เราก็ซื้อของแพงๆได้เองแล้ว โน้ตบุ๊ค มือถือ ตู้เย็น ทีวี ไมโครเวฟ แถมเช่าหออยู่เองด้วย เรียนราม แล้วก็ทำงาน อวดชิหายเลย แต่เราทำได้จริงๆนะ ^^
แล้วคุณคิดว่าอย่างไรบ้างคะ เป็นคุณจะให้เราเรียนที่ไหน