สังขารเปรียบได้กับ "ระลอกน้ำ" : หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

"เมื่อจิตละได้แล้ว... มันก็ วาง...จากรูป วาง...จากรูป มันก็ถึงอรูปภพ อรูปภพ คือ...เป็นอย่างไร คือ...จิตวางหมด ไม่มี...อะไร เหลือแต่ ผู้รู้... ความรู้นี่แหละ เป็นของสำคัญ ที่เรียกว่าพุทโธ คือ

ในยามคับขันแบบนี้ เป็นกาลที่เหมาะที่ควรอย่างยิ่งแก่การพิจารณา "ธรรม" ไปมากกว่า การสาดใส่ การพอกพูนคติ การประกอบอริยูปวาโท และการเป็นผู้ประมาท เพราะสะดุ้งต่อความหวั่นไหวของโลก พึงพิจารณาเถิ

"ผู้ใด... แม้จะทำสมาธิ จนจิตเป็นฌานได้นานถึง ๑๐๐ ปี และไม่เสื่อมก็ยังได้บุญน้อยกว่า... ผู้ที่มองเห็นความเป็นจริงว่า... สรรพสิ่งทั้งหลาย อันเนื่องมาจากการปรุงแต่ง ล้วนแล้ว แต่เป็น...อนิจจัง ทุก

สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง โลกนี้เป็นสังขารหมด สังขารความปรุงแต่ง แต่งปรุงขึ้นแล้วก็ดับไป สังขารเมื่อเปรียบก็เหมือนกับ "ระลอกน้ำ" คือ มีตน มีตัว เมื