กำลังสงสัยว่าตัวเองเป็นโรค OID รึเปล่า

พอดีไปสืบค้นจาก Google หาว่าเรากำลังเป็นโรคจิตนาการกินพื้นที่สมองรึเปล่า ปรากฎว่าเจอหัวข้อหนึ่งที่เขียนเกี่ยวกับ Overactive Imagination Disorder เลยลองอ่านดู เเต่ก็เจอเเต่คนให้คำปรึกษาเป็นความเห็นเดียวกันว่ามันจะเกิด Vivid (ภาพจิตนาการ) ในขณะที่สมองสั่งการ และพักผ่อนขณะเราหลับ สูญเสียสมาธิไปกับจินตนาการ ขณะเรากำลังจดจ่อกับบางสิ่งบางอย่างอยู่ อาการก็เหมือนคนเพ้อ เก็บตัว [แต่ไม่ได้บ้า แม้ Vivid ที่เราเห็นนั้นมันผสมกับความจริง จนสำนึกว่าเรื่องใดเป็นเรื่องจริง เรื่องใดเป็นเรื่องจิตนาการ ควบคุมตัวเองได้ แต่มันหยุดการจิตนาการในหัวไม่ได้] ข้อดีของการเป็นโรคแบบนี้ คือ สามารถมองภาพหลายๆ อย่างออกและมักจะเกิดขึ้นหรือเดินไปตามที่เราคิดได้ดีกว่าคนปกติ เพราะประสบการณ์ทั้งมวลจะหลั่งเข้ากับจินตนาการ วาดเป็นภาพได้ [อันนี้จริงๆ เวลาเราเบื่อๆ ขณะนั่งประชุม เราชอบวาดแผนที่โลก โดยไม่ต้องเปิดดูเเผนที่ ตอนนี้เป็นหนักถึงขั้นแบ่งโซนเวลาได้ เขียนประเทศได้ มันทำให้รู้สึกดี เเต่คนรอบข้างจะมองว่าเป็นบ้าเอา หรือเวลาทำอะไรในชีวิตประจำวัน ทุกคน สถานที่ เหตุการณ์ต่างๆ จะถูกจำลองภายในหัว เหมือนคู่ขนานไปด้วยกัน เพียงเเค่เราสำนึกว่า หัวเราคิดเป็นจิตนาการ ส่วนเหตุการณ์นั้นเป็นเรื่องจริง] แต่ข้อเสียคือ ความทรงจำเริ่มไม่ค่อยดี เพราะมันทำให้เรานอนไม่หลับ มันต้องจินตนาการก่อนทุกครั้งในหัว วาดเป็นเรื่องราว ถึงจะหลับได้ [คล้ายๆ กล่อมเด็กด้วยนิทาน] บางครั้งวันไหนเครียดหรือคิดมาก อาการจะทวีเป็น 2 เท่า ปวดหัว นอนไม่หลับ ต้องพยายามใช้จินตนาการมายับยั้งเหตุการณ์ในหัวตลอด โดยเล่าเรื่องไปในหัว มโนเองว่าคนนั้น คนนี่ อย่างนั้น อย่างนี้ สามารถเเก้ไขเหตการณ์นั้นได้ จินตนาการจนเป็นที่พอใจกับสมองเเล้ว มันจะสั่งให้หลับไปเอง ส่งผลทำให้นอนไม่พอประจำ เพราะกว่าจะนอนก็ตี 5 ตอนเช้า อีกอย่างนึงคือ ปวดขมับทั้งสองข้างมาก เเค่เเตะก็เจ็บเเล้ว

เราเคยลองที่จะนอนเร็ว บำบัดจิตด้วยสมาธิเเล้ว สุดท้ายสมองก็สั่งการให้เกิด Vivid ตลอดเวลา เรากลัวมาก ตอนนี้รู้สึกความจำเริ่มไม่ดี จำไม่ค่อได้ ต้องคอยสั่งสมองให้จินตนาการ ถึงจะรื้อฟื้นความจำ [ปวดหัวมาก ถ้าใช้วิธีนี้]  ไม่รู้จะทำยังไงดี เป็นมาก็ตั้งเเต่เด็กๆ จนตอนนี้อายุเยอะเเล้วด้วย