เราทำบริษัทประกันภัยแห่งหนึ่งย่านอโศก ตำแหน่ง Admin เกี่ยวกับเอกสาร ทำมาได้ 3 ปี กว่าค่ะ ก่อนมาได้งานที่นี้เราว่างงานมาประมาณ 3 เดือน ตอนเขานัดสัมภาษณ์เราเรียกเงินเดือนอย่างต่ำ 13,000 แบบว่าเขาต่อเราเหลือสัก 12,000 ก็ยังดี แต่ปรากฎว่าเขากดฐานเราต่ำมากคือ start ที่ 10,000 บาท ตอนนั้นเราอิดออดไม่อยากทำที่นี่แล้ว แต่ HR ก็ใช้วิธีพูดเรื่องสวัสดิการต่างๆนาๆ บอกว่ามีปรับทุกปี โบน้สนู้นนี้ เราก็คิดว่าอย่างน้อยๆก็มีปรับทุกปีเลยหลงตกลงทำไป
เหตุผลที่ลาออกคือ อยู่มา 3 ปีกว่า เงินที่ได้รับ 12,077/เดือน ค่อยๆขยับทีละนิดๆ เรามาคิดๆดูพี่ที่เขาอยู่มา 8 ปี เงินเดือนเพิ่งถึง 15,000 พระเจ้า!!!! ถ้าเรารอถึง 15,000 เราต้องทำที่นี่อีก 5 ปี ที่สำคัญมีโอทีค่ะ ทำโอทีก็ได้เงินเพิ่มใช่ไหมคะ เพิ่มมากค่ะชั่วโมงละ 70 บาท ให้อยู่แค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น คือ 17.30-19.30 (เพราะถ้าเกิน 2 ชั่วโมงบริษัทจะต้องจ่ายค่าเดินทางและค่าอาหารให้เรา กลัวได้จ่ายค่ะ มีงี้ด้วย!) และที่เจ็บปวดที่สุดคือ หลังๆชักให้เข้ามาทำโอวันเสาร์เกือบทุกเสาร์ เราเข้าใจว่างานเยอะ แต่บางคนก็มีธุระบ้าง พอบอกไม่ว่างก็มาซักไซร้ถามว่าไม่ว่าง ไปไหน? เท่านั้นยังไม่พอค่ะ ช่วงเย็นที่เป็นช่วงโอทีจะไม่มีการบอกล่วงหน้า คือมาบอกตอน เกือบ 5 โมงครึ่งทุกวัน เราเริ่มไม่ไหวประกอบกับเราเริ่มรู้สึกว่าเราอยากทำงานที่เรารัก ที่เราเรียนมา (เราจบนิเทศศาสตร์ วารสารศาสตร์) เพราะเด็กเส้นที่เบียดเราออกมาจากเส้นทางสายนั้น มันทำให้เรามองเส้นทางนั้นเปลี่ยนไป แต่เราเข้าใจว่าเราไม่ได้ทำงานที่เรียนมาตั้งแต่แรกบวกกับประสบการณ์ไม่พอ มันเป็นการยากนักที่จะมีคนใจดี ใจกว้างให้โอกาศเราได้เข้าไปเดินบนเส้นทางนั้น เพื่อนๆล่ะคะงานที่ทำอยู่โอเคไม่โอเคก็มาแชร์ มาเล่าสู่กันฟัง ส่วนคนที่ตกงานเหมือนกับเรา ก็สู้ต่อไปนะคะ สักวันมันต้องเป็นวันของเราค่ะ
เพิ่งลาออกจากงาน มีใครกำลังว่างงานบ้างค่ะ มาพูดคุยเพื่อเติมกำลังใจกันค่ะ
เหตุผลที่ลาออกคือ อยู่มา 3 ปีกว่า เงินที่ได้รับ 12,077/เดือน ค่อยๆขยับทีละนิดๆ เรามาคิดๆดูพี่ที่เขาอยู่มา 8 ปี เงินเดือนเพิ่งถึง 15,000 พระเจ้า!!!! ถ้าเรารอถึง 15,000 เราต้องทำที่นี่อีก 5 ปี ที่สำคัญมีโอทีค่ะ ทำโอทีก็ได้เงินเพิ่มใช่ไหมคะ เพิ่มมากค่ะชั่วโมงละ 70 บาท ให้อยู่แค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น คือ 17.30-19.30 (เพราะถ้าเกิน 2 ชั่วโมงบริษัทจะต้องจ่ายค่าเดินทางและค่าอาหารให้เรา กลัวได้จ่ายค่ะ มีงี้ด้วย!) และที่เจ็บปวดที่สุดคือ หลังๆชักให้เข้ามาทำโอวันเสาร์เกือบทุกเสาร์ เราเข้าใจว่างานเยอะ แต่บางคนก็มีธุระบ้าง พอบอกไม่ว่างก็มาซักไซร้ถามว่าไม่ว่าง ไปไหน? เท่านั้นยังไม่พอค่ะ ช่วงเย็นที่เป็นช่วงโอทีจะไม่มีการบอกล่วงหน้า คือมาบอกตอน เกือบ 5 โมงครึ่งทุกวัน เราเริ่มไม่ไหวประกอบกับเราเริ่มรู้สึกว่าเราอยากทำงานที่เรารัก ที่เราเรียนมา (เราจบนิเทศศาสตร์ วารสารศาสตร์) เพราะเด็กเส้นที่เบียดเราออกมาจากเส้นทางสายนั้น มันทำให้เรามองเส้นทางนั้นเปลี่ยนไป แต่เราเข้าใจว่าเราไม่ได้ทำงานที่เรียนมาตั้งแต่แรกบวกกับประสบการณ์ไม่พอ มันเป็นการยากนักที่จะมีคนใจดี ใจกว้างให้โอกาศเราได้เข้าไปเดินบนเส้นทางนั้น เพื่อนๆล่ะคะงานที่ทำอยู่โอเคไม่โอเคก็มาแชร์ มาเล่าสู่กันฟัง ส่วนคนที่ตกงานเหมือนกับเรา ก็สู้ต่อไปนะคะ สักวันมันต้องเป็นวันของเราค่ะ