นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มาที่นี่นะคะ เคยมาเขียนไว้เมื่อปีที่แล้วด้วยค่ะ นี่ก็เป็นเรื่องของเพื่อนสนิทคนนึงค่ะ
เราสนิทกันมาก จนฉันเริ่มรู้สึกกับเขาเกินคำว่าเพื่อนแต่ก็ปิดบังไว้ถึงหนึ่งปีเลยล่ะค่ะ เพราะกลัวมากว่าจะเสียเพื่อน
แล้วทีนี้มีวันนึงที่รู้สึกอัดอั้นมากจนเผลอบอกออกไป ตอนแรกที่ดูปฎิกิริยาเขาฉันคิดว่าคงไม่เกิดอะไรขึ้น
เขาขอเป็นเพื่อนสนิทเหมือนเดิมดีกว่า ซึ่งนั่นฉันดีใจมากๆเลยค่ะ เขาไม่ได้โกรธเขายังปกติดี
แต่มันก็ปกติได้แค่ช่วงปิดเทอมแค่นั้นล่ะค่ะ พอเปิดเทอมขึ้นมานานๆเข้าก็รู้สึกได้ชัดเจนเลยค่ะว่า  เขาเปลี่ยนไป
ดูทอมมากขึ้น แรงขึ้น ห้าวขึ้น ห่างฉันมากขึ้น มีหลายคนบอกว่าที่เขาทำตัวเปลี่ยนไปขนาดนี้เพราะเขายากให้ฉันเลิกเข้าไปยุ่ง
ตอนนั้นฉันคิดเลยนะว่า ทำไม? ถ้าแค่อยากให้ออกห่างก็บอกสิว่ารำคาญ พูดมาตรงๆเลยก็ได้
เปลี่ยนตัวเองแบบนี้มันทำร้ายเรามากกว่าพูดด่ากันตรงอีก หลังจากนั้นฉันก็พยายามออกห่าง
คือแค่แอบมองห่างๆไม่ได้เข้าไปคุยด้วย หึงเวลาเขาอยู่กับเพื่อนแต่ก็ทน ทำไงได้ก็ไม่มีสิทธิอะไรที่จะหึง
ไม่มีสิทธิไปโกรธเขาด้วย เจ็บนะที่ได้แค่มอง อยากลืมก็ลืมไม่ได้ ไม่รู้ว่าต้องทำไงต่อ ช่วยทีนะคะ