สวัดดีครับ. ผมชื่อเกียรติ เป็นคนหนึ่งที่ผิดหวังในความรักไม่นานมานี้ เรื่องที่ผมจะเขียนก็เป็นเรื่อง. รักแบบโง่ โง่
ของผม แค่อยากระบายความโง่ ของตัวเองออกเป็นเรื่องราว
ให้แฟนกระทู้ พันทิพได้อ่านกัน. บทเริ่มต้นสวยงาม แต่จะจบอย่างไร. มาดูกัน. ผมจะเขียนให้จบ. จะได้ไม่มีอะไรคาใจผม
@@@ รัก โง่ โง่ @@@@
รัก=เจ็บ. เตรียมใจไว้ได้เลย เจ็บมากหรือน้อยขื้นอยู่กับ รักแบบไหน. สำหรับ ผม เจ็บมากมันไม่ใช่รักแรก หรือรักในแบบวัยรุ่น. แต่เป็นรัก ที่ตั้งใจ แล้วผิดหวัง
ผมเป็นคนต่างจักหวัดที่เข้ามาทำงานที่ สุราษฎร์ฯ. เป็นเวลา9ปีแล้ว คือจบมาก็มาทำงานที่นี้เลย เวียนไปวนมาในหลายๆอำเภอของสุราษฎร์. จนปัจจุบัน. อยู่ในเมืองได้ทำงานเป็น ครูอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง. ชีวิตผม ไม่โดดเด่นในสายตาใครเป็นคน ธรรมดา ไม่มีใครสนใจเท่าไหรทำงานที่นี้ได้ 6ปีแล้ว ก็อยู่นานนะครับ. เรื่องผู้หญิง. ก็พอมีมั่ง ใน 6 ปี นี้ ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้. ผมคบได้ทีละคนเท่านั้น. คือ สับรางไม่ทัน นะ
เงินน้อยงบน้อย. ต้นทุนชีวิต. ไม่มากเท่าไหร
ความรัก แบบโง่ โง่ ผมเกิดขึ้น. ในปีที่4ของการทำงาน
เป็นปกติ. ในโรงเรียน จะมีการเข้าแถวเช้าทุกๆวัน. ผมก็ทำหน้าที่ ปกติ
ในวันหนึ่งวันที่รักโง่ โง่ ผมเข้ามาก็คือวันที่ มีน้องครู สาวคนหนึ่งเข้ามาทำงานใหม่ เป็นธรรมดาที่ครู หนุ่มๆอย่างผมต้องมอง. สิ่งแรกที่สะดุดตา. และเกิดความชอบขื้นมาโดยทันที คือ น้องสาวคนนี้. ตรงและโดนใจ ทุกอย่างเท่าที่เคยเจอมาเลย
ที่สำคัญ. ชอบไอ่ตรงที่ ใส่แวน สายตาอันโตๆ แต่เป็นสีเขียว ผมเป็นคนชอบอะไรไม่คอยเหมือนเพื่อน. ผมยืนอยู่ในแถว หลังนักเรียนเป็นพันๆ สายตาผม มองน้องเค้าตั้งแต่เดินลงจากรถจนเข้าห้องวิชาการ แล้วเดินออกมาหน้าแถว. เวลาในช่วงนั่นมันช้ามากๆ ผมก็ยืนมอง. แทบไม่ละสายตาจากน้องเค้า น้องเค้าน่ารักในแบบที่ผมชอบ ในแบบที่ผมรอคอย
ในวันนั้นน้องเค้าต้องขื้นรายงานตัว หน้าเสาร์ธง จึงได้รู้จักชื่อ และสิ่งที่ผม เอามาเป็นประเด็น รัก โง่ โง่. ผมก็คือ. เค้าใช้นามสกุลเดียวกับ แฟนเก่าผมสมัย วัยรุ่น. น้องเค้าดูเป็นสาวมั่นมากครับ. รายงานตัวเสร็จ ผมก็ยังตามมอง ไปเรื่อยๆจนน้องเค้ากลับ. แผนกของเค้าซึ่งอยู่ไม่ไกลจากแถว
น้องเค้าชื่อ พิมพ์. นะครับ (ตัดมาจากชื่อจริง กลัวมีปัญหา )
หลักจากนั้นผมก็คอยติดตามน้องเค้าตลอด. เวลา คอยดูห่างๆโดยที่น้องเค้าไม่รู้หรอกว่าผมชอบ. ที่สำคัญ. อายุเราห่างกันเยอะ. ณ. เวลานั้น ผม อายุประมาณ. 33 ปี น้องเค้าประมาณ 24 ปี ยากจริงๆที่ผมคิดเวลานั้น แล้วทุกอย่างที่ผมคิดก็เป็นตามที่บอกว่ามัน. ยาก. น้องเค้ามีแฟนอยู่แล้ว รักโง่ โง่ ผมถึงกับไปไม่เป็น. แต่ผมไม่เคยคิดจะเข้าไปแย่งชิง. นะครับ ผมก็ตัดใจในครั้งนั้น. ตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อแบบปกติ. ผมไม่เคยคุยกับน้องเค้า แต่ผมแอบมองน้องเค้าตลอดที่มีโอกาส
จนเวลาผ่านไป เกือบปี ผมก็ยังทำเช่นเดิม. แอบมองๆ แล้วก็แอบมอง. จนวันหนึ่ง. ก็ผิดสังเกต ในแววตาของน้อง พิมพ์. เกิดความเศร้าขื้นมา คงจะหนัก. ตาเป็นหมีแพนด้าเลย
ทำไงดีๆ. คิดๆๆๆๆๆ. จากคิดก็เริ่มสอบถามจากคนรู้จัก. ใช้หลานเป็นตัวเชื่อมสัมพันธไมตรี. จนได้รู้ว่าน้องเค้า อกหัก
ผมเลยบอกตัวเองว่า ผมไม่ได่ฉวยโอกาสตอนเธอเสียใจ
แต่ผมตั้งใจและรอคอยเธอมานานมาก เป็น ปีๆ ผมก็รอจนเธอเริ่มดีขื้นจากการสังเกต. และให้หลานเข้าไปสอบถาม. ก็ยังคงไม่ได้คุยกับน้องพิมพ์. นะครับ เวลาผ่านไปเป็นเดือน ก็ตัดสินใจหลังจากส่องเฟสบุ๊ค อยู่เป็นปี. แอดน้องเค้า ครับ. น้องเค้าก็รับแอด. จากนั้นไม่นาน. เราอยู่ หอพักเดียวกัน. ผมอยู่ชั้น 4 น้องเค้าอยู่ชั้น3 ตอนที่ยังไม่เคยคุยกัน แต่หลังจากน้องเค้าเลิกกับแฟน เค้าย้ายไปอยู่ชั้น 2 แต่ก็ยังเป็นตึกเดียวกัน. โอกาสทำคะแนนผมกำลังเริ่มต้น. ผมไม่ได้ถือโอกาศตอนเธออ่อนแอ นะครับ. คุณคิดเหมือนผมกันปาว. ผมรอคอย เธอ
รัก โง่ โง่
ของผม แค่อยากระบายความโง่ ของตัวเองออกเป็นเรื่องราว
ให้แฟนกระทู้ พันทิพได้อ่านกัน. บทเริ่มต้นสวยงาม แต่จะจบอย่างไร. มาดูกัน. ผมจะเขียนให้จบ. จะได้ไม่มีอะไรคาใจผม
@@@ รัก โง่ โง่ @@@@
รัก=เจ็บ. เตรียมใจไว้ได้เลย เจ็บมากหรือน้อยขื้นอยู่กับ รักแบบไหน. สำหรับ ผม เจ็บมากมันไม่ใช่รักแรก หรือรักในแบบวัยรุ่น. แต่เป็นรัก ที่ตั้งใจ แล้วผิดหวัง
ผมเป็นคนต่างจักหวัดที่เข้ามาทำงานที่ สุราษฎร์ฯ. เป็นเวลา9ปีแล้ว คือจบมาก็มาทำงานที่นี้เลย เวียนไปวนมาในหลายๆอำเภอของสุราษฎร์. จนปัจจุบัน. อยู่ในเมืองได้ทำงานเป็น ครูอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง. ชีวิตผม ไม่โดดเด่นในสายตาใครเป็นคน ธรรมดา ไม่มีใครสนใจเท่าไหรทำงานที่นี้ได้ 6ปีแล้ว ก็อยู่นานนะครับ. เรื่องผู้หญิง. ก็พอมีมั่ง ใน 6 ปี นี้ ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้. ผมคบได้ทีละคนเท่านั้น. คือ สับรางไม่ทัน นะ
เงินน้อยงบน้อย. ต้นทุนชีวิต. ไม่มากเท่าไหร
ความรัก แบบโง่ โง่ ผมเกิดขึ้น. ในปีที่4ของการทำงาน
เป็นปกติ. ในโรงเรียน จะมีการเข้าแถวเช้าทุกๆวัน. ผมก็ทำหน้าที่ ปกติ
ในวันหนึ่งวันที่รักโง่ โง่ ผมเข้ามาก็คือวันที่ มีน้องครู สาวคนหนึ่งเข้ามาทำงานใหม่ เป็นธรรมดาที่ครู หนุ่มๆอย่างผมต้องมอง. สิ่งแรกที่สะดุดตา. และเกิดความชอบขื้นมาโดยทันที คือ น้องสาวคนนี้. ตรงและโดนใจ ทุกอย่างเท่าที่เคยเจอมาเลย
ที่สำคัญ. ชอบไอ่ตรงที่ ใส่แวน สายตาอันโตๆ แต่เป็นสีเขียว ผมเป็นคนชอบอะไรไม่คอยเหมือนเพื่อน. ผมยืนอยู่ในแถว หลังนักเรียนเป็นพันๆ สายตาผม มองน้องเค้าตั้งแต่เดินลงจากรถจนเข้าห้องวิชาการ แล้วเดินออกมาหน้าแถว. เวลาในช่วงนั่นมันช้ามากๆ ผมก็ยืนมอง. แทบไม่ละสายตาจากน้องเค้า น้องเค้าน่ารักในแบบที่ผมชอบ ในแบบที่ผมรอคอย
ในวันนั้นน้องเค้าต้องขื้นรายงานตัว หน้าเสาร์ธง จึงได้รู้จักชื่อ และสิ่งที่ผม เอามาเป็นประเด็น รัก โง่ โง่. ผมก็คือ. เค้าใช้นามสกุลเดียวกับ แฟนเก่าผมสมัย วัยรุ่น. น้องเค้าดูเป็นสาวมั่นมากครับ. รายงานตัวเสร็จ ผมก็ยังตามมอง ไปเรื่อยๆจนน้องเค้ากลับ. แผนกของเค้าซึ่งอยู่ไม่ไกลจากแถว
น้องเค้าชื่อ พิมพ์. นะครับ (ตัดมาจากชื่อจริง กลัวมีปัญหา )
หลักจากนั้นผมก็คอยติดตามน้องเค้าตลอด. เวลา คอยดูห่างๆโดยที่น้องเค้าไม่รู้หรอกว่าผมชอบ. ที่สำคัญ. อายุเราห่างกันเยอะ. ณ. เวลานั้น ผม อายุประมาณ. 33 ปี น้องเค้าประมาณ 24 ปี ยากจริงๆที่ผมคิดเวลานั้น แล้วทุกอย่างที่ผมคิดก็เป็นตามที่บอกว่ามัน. ยาก. น้องเค้ามีแฟนอยู่แล้ว รักโง่ โง่ ผมถึงกับไปไม่เป็น. แต่ผมไม่เคยคิดจะเข้าไปแย่งชิง. นะครับ ผมก็ตัดใจในครั้งนั้น. ตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อแบบปกติ. ผมไม่เคยคุยกับน้องเค้า แต่ผมแอบมองน้องเค้าตลอดที่มีโอกาส
จนเวลาผ่านไป เกือบปี ผมก็ยังทำเช่นเดิม. แอบมองๆ แล้วก็แอบมอง. จนวันหนึ่ง. ก็ผิดสังเกต ในแววตาของน้อง พิมพ์. เกิดความเศร้าขื้นมา คงจะหนัก. ตาเป็นหมีแพนด้าเลย
ทำไงดีๆ. คิดๆๆๆๆๆ. จากคิดก็เริ่มสอบถามจากคนรู้จัก. ใช้หลานเป็นตัวเชื่อมสัมพันธไมตรี. จนได้รู้ว่าน้องเค้า อกหัก
ผมเลยบอกตัวเองว่า ผมไม่ได่ฉวยโอกาสตอนเธอเสียใจ
แต่ผมตั้งใจและรอคอยเธอมานานมาก เป็น ปีๆ ผมก็รอจนเธอเริ่มดีขื้นจากการสังเกต. และให้หลานเข้าไปสอบถาม. ก็ยังคงไม่ได้คุยกับน้องพิมพ์. นะครับ เวลาผ่านไปเป็นเดือน ก็ตัดสินใจหลังจากส่องเฟสบุ๊ค อยู่เป็นปี. แอดน้องเค้า ครับ. น้องเค้าก็รับแอด. จากนั้นไม่นาน. เราอยู่ หอพักเดียวกัน. ผมอยู่ชั้น 4 น้องเค้าอยู่ชั้น3 ตอนที่ยังไม่เคยคุยกัน แต่หลังจากน้องเค้าเลิกกับแฟน เค้าย้ายไปอยู่ชั้น 2 แต่ก็ยังเป็นตึกเดียวกัน. โอกาสทำคะแนนผมกำลังเริ่มต้น. ผมไม่ได้ถือโอกาศตอนเธออ่อนแอ นะครับ. คุณคิดเหมือนผมกันปาว. ผมรอคอย เธอ