แฟนเรียนพานิชย์นาวี ปีสุดท้ายต้องไปฝึกงานอยู่บนเรือส่งสินค้าที่ต่างประเทศ 12 เดือน เหงามากค่ะ คิดถึงมากค่ะ

แฟนพึ่งไปได้แค่เดือนเดียวค่ะ พอคิดว่าเมื่อไหร่จะคบ 12 เดือน เป็นเวลาที่นานมาก เรารู้จักกันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยม แอบชอบกันไปมา ต่างคนต่างมีแฟน คบกันแบบเพื่อนมาตลอด วันหนึ่งพรมลิขิตหรืออะไรก็ตามหมุนเวลาของเราให้มารักกันในเวลาที่พอดีต่างคนต่างไม่มีใคร เราจึงได้ตกลงปลงใจลองคบหาดูใจกัน เราได้ใช้คำว่าแฟนได้ประมาณสองเดือน เรารู้ว่าวันหนึ่งเค้าเรียนจบก็ต้องทำงานเพราะอาชีพของเค้าตอนแรกเราก็ไม่ได้อยากจะคบเพราะเราไม่ชอบการรอคอย แต่อย่างที่เค้าว่ากันว่าเกลียดสิ่งไหนได้สิ่งนั้น แต่เมื่อเรารักเค้าไปแล้วด้วยหน้าที่ของเค้าเราจึงต้องยอมเป็นคนรอ ก่อนที่เค้าจะลงเรือเรามีเวลาทำใจเป็นเดือนๆก็คิดว่าโอเคแค่ปีหนึ่งแปบเดียวเอง แต่พอเอาเข้าจริง สองวันแรกที่เค้าไปเราแทบจะเป็นบ้า ตอนที่เค้าอยู่บนฝั่งเค้าไม่เคยหายไปไหนไม่เคยปล่อยให้เราเหงา เวลาที่เรามีปัญหาเราสามารถโทรไปร้องไห้ให้เค้าฟังได้ เค้ารับสายเราทุกครั้ง แต่พอเค้าอยู่บนเรือ เวลาที่เค้าโทรหาเราคือเวลาที่เดียวกับที่เค้าต้องพักผ่อนนอนหลับ เค้าออกเวรสี่ทุ่มต้องตื่นมาทำงานตอนตีสี่ เค้าควรจะได้พักผ่อน แต่เพราะความคิดถึงเค้ายอมสละเวลาพักผ่อนของเค้าสองชั่วโมงเพื่อที่เราจะได้ไม่เหงา ที่เราได้คุยกันนั้นคือตอนที่เรือทิ้งสมอจอดเทียบท่า แต่เมื่อสินค้าเต็มเรือแล้วต้องเดินทางไปอีกประเทศหนึ่งกลางมหาสมุทรก็จะไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ เราเป็นแฟนคนเรือก็ต้องรอไปอีกสี่วันห้าวันได้คุยกันสองวัน ครั้งแรกที่เราต้องรอเค้าสี่วันจิตใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนั้งเฝ้าโทรศัพท์เหมือนเป็นบ้า เวลาที่เรามีปัญหาเราก็โทรหาเค้าไม่ได้ได้แต่รอให้เค้าติดต่อมาเท่านั้นปัญหาทุกอย่างที่เราเจอเราต้องผ่านมันไปด้วยตัวของเราเอง ทั้งที่ก่อนที่เค้าจะไปเราโทรหาเค้าได้ตลอดเวลาเค้ารับสายเราทุกครั้งเราปรึกษาเค้าได้ทุกเรื่อง แต่พอเค้าอยู่บนเรือมันเปลี่ยนไปทุกอย่าง เราเริ่มไม่แน่ใจว่าเค้ารักเราจริงไหม เค้าจะเปลี่ยนไปหรือป่าว แต่พอเรือเทียบท่า หรืออยู่ในน่านน้ำของประเทศนั้นๆเมื่อมีสัญญาณโทรศัพท์นั้นแหละค่ะคือสวรรค์ดีดีนี้เอง เข้าใจเลยว่าคำว่าคนรอมันเป็นแบบนี้ ต้องเข้มแข็งใช้ชีวิตคนเดียวให้ได้ ต้องซื้อสัตย์แม้จะเหงาแค่ไหนก็จะไม่คิดมีคนอื่นเพราะเรารักเค้าเราต้องซื่อสัตย์กับเค้าเค้าทำงานอยู่ที่นั้นคงเหนื่อยกว่าเรามาก อย่าทำให้เค้าผิดหวัง ที่สำคัญต้องไว้ใจเค้าให้มากๆ เข้าใจงานที่เค้าทำ รอคอยวันที่เค้าจะกลับมา

อยากถามว่ามีใครมีประสบการณ์เป็นแฟนคนเรือบ้างค่ะ อยากรู้ว่าผ่านมายังไง อดทนรอยังไงค่ะ เพราะผ่านมาหนึ่งเดือนแล้วก็เหมือนจะชินแต่ก็ยังไม่ค่อยชินอะค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ